Μετά από τρεις ώρες είναι όλοι εξουθενωμένοι και αποφασίζω να μην τους κουράσω άλλο. Τους ανακοινώνω ότι τελειώσαμε και φωνάζουν πανηγυρικά πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια. Εγώ μαζεύω την τσάντα μου και κάθομαι σε μια καρέκλα για να περιμένω τα παιδιά.

Μία παρέα κοριτσιών βγαίνει έξω και αναγνωρίζω ανάμεσα τους την Νικολέτα που δεν μου ρίχνει ούτε μια ματιά. Προς έκπληξη όλων μας μετά από το περιστατικό με το μπουφάν δεν έχει ασχοληθεί ξανά μαζί μας και όπως βλέπω ούτε πρόκειται.

Οι περισσότεροι έχουν φύγει όμως δεν έχω δει πουθενά τον Ιάσονα ή κάποιον από τους άλλους. Απορημένη σηκώνομαι από τη θέση μου και πηγαίνω μέχρι τα αποδυτήρια των αγοριών όμως δεν μπαίνω μέσα. Προσπαθώ να διακρίνω κάποιον ήχο παρόλα αυτά το μόνο που ακούω είναι απόλυτη σιωπή. Εκεί που είμαι έτοιμη να μπω μέσα βγαίνει έξω ο Ιάσονας και αντικρίζοντάς με εκπλήσσεται.

"Τι έγινε;" με ρωτάει και περπατάει προς την έξοδο τραβώντας με από το χέρι.

"Απλά κάνατε πολλή ώρα και ήρθα να δω τι συνέβη", απαντώ και βάζω το χέρι του γύρω από τον ώμο μου. Με κοιτάζει χαμογελώντας και με φέρνει πιο κοντά του.

"Μετά το άκυρο που έφαγε ο Ηλίας από την Κάτια δεν είναι και στα καλύτερα του"

Ποτέ ζήτησε ο Ηλίας από την Κάτια να βγουν και γιατί δεν μου το είπε; Και βασικά η Κάτια ποτέ δεν θα έριχνε άκυρο σε αγόρι. Κάτι πάει λάθος εδώ...

"Λες ψέματα", λέω βέβαιη και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που μου είπε κάτι τέτοιο.

"Για ποιον λόγο να σου έλεγα ψέματα;" απορεί, "και αν θες πάρε τηλέφωνο την Κάτια, αν δεν με εμπιστεύεσαι", τονίζει την τελευταία πρόταση και συνειδητοποιώ ότι μιλάει ειλικρινά.

Αισθάνομαι λίγο άσχημα που τον αμφισβήτησα όμως πραγματικά δεν περίμενα ποτέ ότι η Κάτια θα έλεγε όχι σε ένα αγόρι.

"Εισαι απολύτως σίγουρος ότι δεν έκανε πλάκα η Κάτια; Την ξέρω δύο χρόνια και πότε δεν θα έριχνε άκυρο σε κάποιον, πόσο μάλλον στον Ηλία..."

Είμαι αρκετά δύσπιστη αλλά ξέρω ότι ο Ιάσονας μου λέει αλήθεια. Απλά δεν μπορώ να καταλάβω τι έπαθε η Κάτια...

"Ξέρω γω τι έπαθε; Είναι πολύ περίπλοκο το μυαλό των γυναικών"

"Το δικό μου είναι;" τον ρωτάω παιχνιδιάρικα και χωρίς καν να το σκεφτεί απαντάει.

"Βασικά το πιο περίπλοκο είναι το δικό σου... Δεν μπορούσα να σε καταλάβω καν στις αρχές. Την μια μου έλεγες ότι ήθελες να μείνουμε φίλοι και την άλλη εκνευριζόσουν όταν το έλεγα αυτό. Ή τότε με το πρώτο μας φιλί. Εσύ έκανες πρώτη την κίνηση και τελικά πότε δεν κατάλαβα τι έπαθες και έφυγες"

Δεν ήθελα ποτέ να φτάσουμε σε αυτήν την συζήτηση. Το απέφευγα από την αρχή όμως τώρα είναι αναπόφευκτο.

"Κοίτα, εκείνο τον καιρό το μυαλό μου είχε γίνει ένα κουβάρι εξαιτίας σου", ξεκινάω σφιγμένη και ακούγοντας το γελάκι του χαλαρώνω, "ούτε τότε δεν ήξερα γιατί το έκανα, όμως υποθέτω ότι απλά ήμουν πολύ μπερδεμένη και ξέρεις... ήταν η περίοδος που δεν ήθελα με τίποτα σχέση"

"Α ναι θυμάμαι πόσο ξεροκέφαλη ήσουν... Τώρα μας προτιμάς με σχέση ή χωρίς;" με ρωτάει κοιτώντας με πονηρά.

"Χωρίς σχέση εννοείς σαν φίλοι;" προσπαθώ να κερδίσω χρόνο γιατί αν και σίγουρα το προτιμώ όπως είμαστε τώρα, θέλω να τον πειράξω λίγο.

"Ποτέ δεν θα καταφέρναμε να είμαστε μόνο φίλοι..." απαντάει και συνειδητοποιώ ότι έχουμε φτάσει στο δωμάτιο καθώς με κολλάει στην πόρτα.

"Και γιατί όχι;" ρωτάω πονηρά και τα χέρια του χαϊδεύουν την μέση μου μέσα από το φούτερ κάνοντας τις τρίχες όλου μου του σώματος να σηκωθούν.

"Ποτέ δεν θα μπορούσα να σου αντισταθώ, μωρό μου", αποκρίνεται αισθησιακά και χωρίς να χάσει άλλο χρόνο με φιλάει ανοίγοντας ταυτόχρονα την πόρτα.

Με κατευθύνει στο κρεβάτι φιλώντας με ακόμη και η καρδιά μου χτυπάει υπερβολικά δυνατά από το πάθος και την ένταση της στιγμής.

Ο Ιάσονας κατευθύνεται προς τον λαιμό μου αφήνοντας μικρά φιλάκια και χαρίζοντας μου απόλαυση. Ένας αναστεναγμός φεύγει από το στόμα μου και χαμογελάει πάνω από το δέρμα μου. Στέκεται περισσότερο σε ένα σημείο δαγκώνοντας και γλειφοντάς με και είμαι σίγουρη ότι αύριο θα φαίνεται μια ωραία πιπιλιά.

Μου βγάζει την μπλούζα και κάθεται λίγο να θαυμάσει το στήθος μου κάνοντας τα μάγουλα μου να κοκκινίσουν. Μου βγάζει και το σουτιέν και ξεκινάει να μαλασσει με το χέρι του το ένα ενώ στο άλλο συνεχίζει με το στόμα του. Το κάνει τόσο καλά και ανεξέλεγκτα βογκητα φεύγουν από το στόμα μου.

Ύστερα από λίγο κατεβαίνει προς τα κάτω φιλώντας με μέχρι που φτάνει στην αρχή της φόρμας μου. Με κοιτάζει για να πάρει την έγκριση μου και χωρίς καν να το σκεφτώ γνεφω καταφατικά.

Μου το βγάζει εντελώς και πλέον είμαι μπροστά του μόνο με το εσώρουχο. Ακουμπάει την περιοχή μου με το χέρι του μέσα από αυτό και το σώμα μου κάνει ένα τόξο. Χαμογελάει στραβά και αρχίζει να με χαϊδεύει προσφέροντας μου την απόλυτη ευχαρίστηση. Οι αναστεναγμοί μου γίνονται ακόμη πιο έντονοι και νιώθω ότι φτάνω στο τέλος.

"Ιάσονα σε θέλω", καταφέρνω να πω και σταματάει τις κινήσεις του. Κοιτάζει εξεταστικά το πρόσωπό μου και γνέφω καταφατικά.

Σηκώνεται από το κρεβάτι και χωρίς να μπορώ να αντιληφθώ τον λόγο ανοίγει το δεύτερο συρτάρι του γραφείου μου. Βγάζει έξω ένα σακουλάκι και καταλαβαίνω ότι είναι προφυλακτικό.

"Είσαι σίγουρη για αυτό έτσι;" με ρωτάει και κουνώ το κεφάλι μου για να του δείξω ότι συμφωνώ. Αυτό είναι το μόνο για το οποίο νιώθω σίγουρη τώρα.

"Ότι πεις εσύ τότε", απαντάει και βγάζοντας την μπλούζα του έρχεται στο κρεβάτι. Μένω λίγο να θαυμάσω τους κοιλιακούς και την σφιχτή του πλάτη. Τον βοηθάω να βγάλει το παντελόνι του και η στύση του φαίνεται ακόμα και πάνω από το μποξερακι. Δεν τον αφήνω να το βγάλει γιατί θέλω να το κάνω ολοκληρωτικά μόνη μου.

Βλέποντας τον ανδρισμό του εκπλήσσομαι από το μέγεθος. Φοράει το προφυλακτικό και μπαίνει μέσα μου.

Νιώθω το τσούξιμο που μου είχε πει η Κάτια ότι θα νιώσω την πρώτη φορά και κλείνω σφιχτά τα μάτια μου για να το αντέξω. Ο Ιάσονας μένει μέσα μου για να το συνηθίσω λίγο.

Τα χείλη του ενώνονται με τα δικά μου στην δεύτερη εισχώρηση και αυτήν την φορά ο πόνος μειώνεται. Με την τρίτη διείσδυση πονάω ακόμη όμως αρχίζω να το συνηθίζω και νιώθω ωραία. Φιλαω τον Ιάσονα στο λαιμό και ακούω τους πνιχτους αναστεναγμούς του.

Ύστερα από μερικές εισχωρήσεις νιώθω την πίεση να κατεβαίνει προς τα κάτω.

"Τε-τελειώνω", λέω μέσα από τα βογκητα.

"Μαζί μωρό μου, μαζί", ψιθυρίζει και ο Ιάσονας και δύο δευτερόλεπτα μετά τελειώνουμε μαζί. Ξαπλώνει πάνω μου κουρασμένος και ανασαινει βαθιά.

"Μάλλον πρέπει να το πετάξω αυτό", λέει δείχνοντας μου το σεντόνι που έχει γεμίσει από το αίμα μου. Αηδιάζω μόλις το βλέπω και γνεφω καταφατικά. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και εκείνος το ξεστρώνει, το κάνει κουβάρι και το πετάει στον κάδο του μπάνιου όσο εγώ στρώνω ένα άλλο.

Καθόμαστε ξανά στο κρεβάτι και εγώ ακουμπάω το κεφάλι μου στο στήθος του ενώ τα πόδια μας είναι μπλεγμένα.

"Πονεσες;" ρωτάει σηκώνει λίγο το κεφάλι του για να μπορεί να με βλέπει.

"Ναι, στην αρχή πιο πολύ αλλά μετά ήταν πολύ ωραία... Εσένα σου άρεσε;"

Έχω άγχος να δω πώς ήταν για εκείνον. Ξέρω ότι γενικά είχε αρκετές σχέσεις και προτιμάω να μην μιλάω καν για αυτές γιατί απλά και όταν σκέφτομαι κάποια άλλη να τον αγκαλιάζει ή να τον φιλάει γίνομαι έξαλλη.

"Ήσουν η καλύτερη από όλες", λέει και δεν κρατιέμαι να να μην ρωτήσω.

"Και όταν λες όλες για πόσες μιλάμε;" ρωτάω με παιχνιδιαρικο ύφος αλλά μόνο αυτό δεν είναι. Δεν είμαι σίγουρη αν μετά από ότι έγινε σήμερα θέλω να χαλάσει η διάθεση μου έτσι.

"Είσαι σίγουρη ότι θες να μάθεις;" Από τον τρόπο που ρωτάει καταλαβαίνω ότι είναι πολλές και δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Το ήξερα ότι δεν ήταν μια ούτε δύο αλλά... δεν έπρεπε καν να ρωτήσω. Δεν απαντάω στην ερώτηση του και απλά κλείνω τα μάτια μου για να αποφύγω το βλέμμα του.

"Αλίκη, γαμώτο, τότε δεν σε ήξερα καν. Αν είχαμε γνωριστεί λογικά δεν θα υπήρχε καμία άλλη πριν από εσένα", λέει κοιτώντας με στα μάτια, όμως εγώ τραβάω το βλέμμα μου από πάνω του.

Δεν είμαι ενοχλημένη που είχε πολλές σχέσεις, δηλαδή είμαι αλλά δεν μπορώ να του πω τίποτα, δεν γνωριζόμασταν καν, αλλά αν εκείνες ήταν καλύτερες; Αν εκείνες δεν ήταν πρωτάρες και ήξεραν τι να κάνουν για να τον ευχαριστήσουν; Και η Νικολέτα; Ήταν καλύτερη από εμένα;

"Αλίκη!", λέει επιτακτικά και γυρίζω για να τον κοιτάξω, "ποτέ δεν είχα κάνει σεξ με τόσο συναίσθημα. Μην φανταστείς ότι πήγαινα με οποία να 'ναι αλλά ποτέ δεν ήταν σαν το σημερινό· να θέλω να ικανοποιήσω τον άλλον πιο πολύ από εμένα",μου λέει γλυκά και χαλαρώνω λίγο. 

"Εντάξει", απαντώ και βολεύομαι περισσότερο στην αγκαλιά του. Δεν ακούω τίποτα από αυτόν και παραξενευομαι.

"Τι;" ρωτάω όταν τον βλέπω να με κοιτάζει χαμογελώντας. Σηκώνει ανηξερος τους ώμους του τυλιγοντας  μια τούφα των μαλλιών μου στα δάχτυλα του.

"Πες!" απαιτώ και τον χτυπάω παιχνδιαρικα στον ώμο.

"Απλά μου αρέσει που είμαι ο μόνος που σε έχει φέρει σε αυτήν την κατάσταση και που σε έχει γυμνή πάνω του", λέει τελικά και χαμογελάω.

Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να με κάνει ότι θέλει... Ξέρει πως να με κάνει να λιώνω για αυτόν και πώς να με χαλαρώνει όταν θυμώνω. Με μια λέξη του μπορεί να αλλάξει όλη την διάθεση μου.

"Κι εμένα μου αρέσει..." απαντάω χαμηλόφωνα και κλείνω τα μάτια μου για να κοιμηθώ.

"Όντως θες να κοιμηθείς; Η ώρα είναι πέντε το απόγευμα", με κοροϊδεύει και ανοίγω πάλι τα μάτια μου.

"Και πάλι! Εξαιτίας σου είμαι κουρασμένη οπότε τώρα πρέπει να με αφήσεις να ξεκουραστώ", απαιτώ και κλείνω τα μάτια μου. Χωρίς να σταματήσει να παίζει με το μαλλί μου με μεταφέρει από την άλλη πλευρά ώστε να μπορεί να με βλέπει και χαμογελάω με κλειστα ματιά. Λίγο αργότερα νιώθω τα χείλη του πάνω στο χαμόγελο μου να με φιλούν γλυκά.

Δεν αργώ να κοιμηθώ στην αγκαλιά του πιο ευτυχισμένη από ποτέ.

—•—

Hello!

Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο; Να πω ότι είναι η πρώτη φορά που γράφω κάτι τέτοιο οπότε να είστε επιεικείς. 

Επίσης θέλω να απολογηθώ που δεν ανεβάζω τόσο πολύ και γενικά έχω χαθεί από την εφαρμογή, αλλά δεν έχω καθόλου έμπνευση. Εκτός αυτού ξεκίνησα και το "The vampire diaries" την προηγούμενη εβδομάδα και έχω φάει τεράστιο κόλλημα. 

Θα προσπαθήσω να ανεβάσω πιο συντομα αυτήν την φορά.

Αντιο <3