Βρήκαμε τον Four και τους υπόλοιπους στα γυμναστήρια και τους είπαμε τα πάντα.

"Δηλαδή η γενναιότητα συνεργάζεται με την Jeanine." συμπέρανε ο Alex.

"Ναι αλλά δεν ξέρουμε τίποτα παραπάνω." είπα. "Ο Eric έχει πάει τώρα να μάθει."

"Λοιπόν μετά το δείπνο όλοι στο διαμέρισμα μου." λέει ο Four. "Έναν όροφο κάτω από την τραπεζαρία ή δεύτερη πόρτα αριστερά." σηκώνεται και φεύγει.

Η υπόλοιπη ώρα πέρασε ήρεμα. Ο Eric δεν εμφανίστηκε στην τραπεζαρία την ώρα του δείπνου και ανησύχησα.

"Ο Eric;" με ρωτάει ο Jeffrey.

"Άγνωστο." απαντάω και σηκώνομαι αφού δεν μπορούσα να φάω.

Όπως άλλωστε κάθε βράδυ. Πότε δεν τρώω. Απλά συνοδεύω τους φίλους μου στην τραπεζαρία.

"Θα τα πούμε μετά στο διαμέρισμα του Four." λέω και φεύγω.

Ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες για το διαμέρισμα του Eric. Χτυπάω την πόρτα του και περιμένω. Η πόρτα ανοίγει και αμέσως μπαίνω μέσα για να μην μας δει κανένας. Του δίνω ένα γλυκό φιλί και κάθομαι στον καναπέ του. Αυτός κάθεται δίπλα μου.

"Τι έγινε;" με ρωτάει καθώς παίζει με μια τούφα από τα μαλλιά μου.

"Ο Four μετά το δείπνο μας περιμένει στο διαμέρισμα του για να καταστρώσουμε κάποιο σχέδιο." του απαντάω κοιτώντας τον στα μάτια.

"Οκ." λέει απλά. "Και εσύ γιατί δεν είσαι στην τραπεζαρία;" με ρωτάει και έρχεται λίγο πιο κοντά μου.

"Δεν πεινάω." λέω και ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του.

Αυτός πέρασε το χέρι του πίσω από την πλάτη μου και με κράτησε στην αγκαλιά του. Μείναμε έτσι για αρκετή ώρα, χωρίς να μιλάμε.

"Είσαι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί." σπάει την σιωπή που επικρατεί ο Eric.

Γυρνάω και τον κοιτάω. Τα γκρίζο μπλε μάτια του, συναντάνε τα δικά μου.

"Δεν θα αντέξω αν σε χάσω." συνεχίζει μετά από λίγο. "Θέλω να μου υποσχεθείς πως ότι και να γίνει θα παραμείνεις ασφαλής. Και όταν σου πω να φύγεις θα το κάνεις, χωρίς να σκεφτείς εμένα."

"Όχι Eric... Μην με βάλεις να το κάνω αυτό. Δεν θέλω να σε αφήσω. Μπορεί να είμαστε ελάχιστο καιρό μαζί, αλλά δεν θέλω να σε χάσω."

"Σε παρακαλώ υποσχέσου μου ότι όταν σου πω να φύγεις, θα το κάνεις." ξανά είπε.

"Όχι. Δεν μπορώ να στο υποσχεθώ αυτό Eric."

"Σε παρακαλώ. Θέλω να ξέρω ότι θα είσαι ασφαλής."

"Μόνο αν μου υποσχεθείς, ότι θα έρθεις μαζί μου."

"Δεν ξέρω αν αυτό θα είναι εφικτό." μου λέει και τα μάτια του παίρνουν ένα θλιμμένο βλέμμα.

"Εε τότε υποσχέσου μου ότι θα έλθεις να με βρεις με την πρώτη ευκαιρία." του λέω και του δίνω ένα γλυκό φιλί.

"Στο υπόσχομαι..." μου λέει κοιτώντας με στα μάτια.

"Τότε σου υπόσχομαι και εγώ ότι όταν μου πεις θα φύγω. Άλλα δεν έχω που να πάω." λέω αμέσως μετανιώνωντας τα προηγούμενα λόγια μου.

"Έχεις. Θα μιλήσω εγώ με την Johanna  να βρεις άσυλο πίσω στο σπίτι σου για λίγο."

Δεν είπα τίποτα άλλο. Δεν είχα και κάτι άλλο να πω. Πέρασα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και τον φίλησα με πάθος. Ο Eric μετά από λίγο διέκοψε το φιλί μας.

"Πρέπει να πάμε να βρούμε τους άλλους στου Four." είπε και σηκώθηκε.

Έμπλεξε τα δάχτυλα του με τα δικά μου και άνοιξε την πόρτα.

"Τι έτσι θα βγούμε έξω;" ρώτησα και κοίταξα τα χέρια μας.

"Ναι. Είναι αργά. Όλοι θα είναι στους κοιτώνες και στα διαμερίσματα τους. Έλα μην ανησυχείς. Είσαι μαζί μου."

Έκλεισε την πόρτα και κατεβήκαμε τις σκάλες έτσι μέχρι το διαμέρισμα του Four. Ο Eric χτύπησε την πόρτα και αυτή άνοιξε αμέσως.

"Κοιτάξτε ποιοι θυμήθηκαν να έρθουν." είπε ο Four και οι υπόλοιποι γέλασαν.

Ο Eric γύρισε, άνοιξε την πόρτα και έκανε να φύγει.

"Καλά δεν ξανά μιλάω. Κάτσε κάτω." λέει ο Four και ξανά κλίνει την πόρτα.

Ο Eric έκατσε σε μια καρέκλα. Εγώ έκατσα στα πόδια του και αυτός πέρασε τα χέρια του γύρω από την μέση μου.

"Λοιπόν." ξεκίνησε ο Four. "Ξέρουμε ότι η Jeanine κοντεύει να τελειοποιήσει τον όρο που θα ελέγχει το μυαλό των ανθρώπων. Επίσης ξέρουμε πως προμηθεύεται από εμάς τον όρο που χρησιμοποιούμε στα τεστ προσομοίωσης. Πως θα κινηθούμε από εδώ και πέρα."

"Για αρχή θα περιμένουμε να τελειώσει η δεύτερη φάση της προπόνησης." απάντησε ο Eric. "Μετά θα πρέπει να αποφευχθεί η χορήγηση του όρου σε κάποιον από εμάς. Και ξέρω ακριβώς πώς. Μετά το τέλος των προσομοιώσεων ο Max θα ζητήσει από όσους τα κατάφεραν να συνταχθούν ώστε να τους χορηγήσει τον όρο. Αυτό σημαίνει ότι η πίσω έξοδος από την γέφυρα θα είναι άδεια.  Από εκεί θα φύγετε και οι πέντε και θα καταφύγετε στην ομόνοια. Εγώ με τον Four δεν θα καταφέρουμε να έρθουμε, αλλά θα σας συναντήσουμε εκεί κάποιες ώρες αργότερα. Είναι σε όλους σαφές το σχέδιο;"

Όλοι γνέφουν θετικά. Εγώ κοιτάω τον Four με απορία.

"Και γιατί να μην έρθετε και εσείς μαζί μας;" ρωτάω.

"Γιατί δεν πρέπει να μας υποψιαστούν. Τουλάχιστον όχι ακόμα." απάντησε ο Four.

"Και γιατί υπάρχουν πολλοί ακόμα που θα χρειαστούν και αυτοί την βοήθεια μας." πρόσθεσε ο Eric.

"Και τώρα αφού το λύσαμε, καλό θα ήταν να πάτε να ξεκουραστείτε. Αύριο θα είναι μια δυσκολη μέρα για εσάς." ξανά είπε ο Four.

"Και να φανταστώ ότι δεν μπορείτε να μας πείτε, περί τίνος πρόκειται;" του απάντησε η Maggie.

"Σωστά φανταστικές." απάντησε ο Eric.

"Το μόνο που μπορούμε να σας πούμε είναι ότι θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε τους χειρότερους σας φόβους." είπε αμέσως μετά ο Four.

"Μόνο μην με βάλετε σε ένα δωμάτιο με τεράστιες αράχνες..." απάντησε ο Matt και γελάσαμε...

"Αυτό μάλλον θα εξαρτηθεί από τις προθέσεις του μυαλού σου." του απάντησε ο Alex. "Αφού από ότι κατάλαβα θα μας χορηγηθεί κάποιος όρος."

"Λοιπόν εγώ την κάνω, γιατί είμαι άυπνος από εχθές το βράδυ." λέει ο Matt και σηκώνεται.

Κάνουμε το ίδιο και οι υπόλοιποι. Εγώ περνάω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του Eric και του δίνω ένα γλυκό φιλί.

"Καληνύχτα, μικρή μου." μου λέει στο αυτί.

"Καληνύχτα μεγάλε.." του ψιθύρισα και ακολούθησα τους υπόλοιπους.

Τέλος και αυτού του κεφαλαίου.

Ελπίζω να σας αρέσει.