↬ Username ↫

Kalisti22

↬ Τίτλος ↫

No Limits

↬ Περίληψη ↫

Η Νάντια Κρουζ, ζει την ζωή της ως κόρη του γνωστού δικηγόρου Άντονι Κρούζ, στα είκοσι έξι της χρόνια, σπουδάζει νομική και το μόνο που την νοιάζει είναι τα πάρτι και η διασκέδαση. Όμως η μητέρα της Κάθριν έχει αντίθετη άποψη και προσπαθεί να κρατήσει την κόρη της μακριά από όλα αυτά, ώστε να είναι άξια να αναλάβει την δικηγορική εταιρία του πατέρα της. Η ζωή της Νάντια θα γίνει άνω κάτω. όταν το παρελθόν, της χτυπήσει την πόρτα και θα την αναγκάσει να φτάσει στην λύση του μυστηριώδη άντρα με τον οποίο έκανε πρώτη φορά σεξ πριν από οκτώ χρόνια και ποτέ της δεν τον ξέχασε μέχρι τώρα. Το θέμα είναι να βρει ποιος είναι αυτός...

↬ Ολοκληρωμένη ή όχι? ↫

Μη Ολοκληρωμένη

↬ Αριθμός Κεφαλαίων ↫

36

↬ Κατηγορία ↫

Ρομαντική.

↬ Με ποιό συναίσθημα θα χαρακτηρίζατε την ιστορία σας? ↫

Έρωτας, πάθος, δράμα.

↬ Απόσπασμα ↫

Δαγκώνω το χείλος μου και τα μάτια του πέφτουν πάνω στο στόμα μου καθώς με στριφογυρίζει κάτω από τους ήχους του τραγουδιού, το άγγιγμά του, το βλέμμα του, είναι ίδια. «Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είσαι εσύ...» η φωνή του είναι σιγανή ίσα που μόνο εγώ μπορώ να την ακούσω και κλείνω τα μάτια καθώς ξέρω ποιος είναι, αναγνωρίζω την φωνή του. Χριστέ μου πως δεν το κατάλαβα τόσο καιρό αυτός είναι... «Γιατί έφυγες;» τον κοιτάζω χαμένη «Γιατί έφυγες εκείνο το βράδυ;» ρωτάει ξανά, αλλά δεν μπορώ να βγάλω λέξη, το στόμα μου έχει στεγνώσει και το μόνο που νοιώθω είναι η καρδιά μου που χτυπάει τρελά. Η φωνή του, το άρωμά του, το σώμα του...

Αγγίζει με τα δάχτυλά του τον γυμνό λαιμό μου και ένα ρίγος με διαπερνάει φτάνοντας μέχρι την ραχοκοκαλιά μου. «Πες μου γιατί, σε έψαξα, πήγα ξανά στο κλαμπ, αλλά δεν σε βρήκα» τον κοιτάζω άναυδη. Με έψαχνε... γιατί, εγώ έφυγα για να τον βγάλω από την δύσκολη θέση και αυτός με έψαχνε... Θεέ μου πόσο χαζή είμαι... Πόσο χαζή ήμουν όλα αυτά τα χρόνια. Όμως τώρα που ξέρω ποιος είναι δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

«Πες κάτι;» με κοιτάζει βαθιά μέσα στα μάτια προσπαθώντας να διαβάσει τις σκέψεις μου «Πως βρέθηκες εδώ σήμερα;» ξαφνικά το βλέμμα του σκοτεινιάζει και καταπίνω «Ποια είσαι;» ρωτάει κοφτά και παίρνω απότομα ανάσα. «Πες μου ποια είσαι;» ρωτάει ξανά, αλλά δεν μιλάω και όταν βλέπω να βάζει το χέρι του πίσω για να λύσει την μάσκα μου, όμως τον σπρώχνω μακριά και ανοίγει διάπλατα τα μάτια του από το σοκ. «Δε... δεν μπορώ... εγώ.. συγνώμη... πρέπει να φύγω» λέω με τρεμάμενη φωνή και αρχίζω να διασχίζω με γοργό ρυθμό την αίθουσα για να βγω έξω. Χριστέ μου πρέπει να φύγω από εδώ μέσα γρήγορα, πρέπει να φύγω από κοντά του αμέσως.

- Μεταξύ μας το έχω λατρέψει αυτό το βιβλίο. ❤❤

LilDevil