Το πρώτο πράγμα που παρατήρησε η Mera όταν μπήκε στο Τμήμα, ήταν η απουσία της Cara από το σύνηθες πόστο της. Πάντοτε απεικόνιζε τη γραμματέα στο μυαλό της να κάθεται στο γραφείο και να δουλεύει στον υπολογιστή. Εκείνη την ημέρα δε βρισκόταν εκεί, μα αμέσως παρατήρησε τα πράγματα της παρατημένα σε μια καρέκλα και συμπέρανε ότι σίγουρα είχε πεταχτεί σε κάποιο γραφείο. Κρίνοντας, όμως, από το εντελώς ανασηκωμένο ύφασμα του καθίσματος της, έλειπε αρκετή ώρα από τη Γραμματεία. Αναρωτιόταν τι είχε συμβεί και την είχε συγκλονίσει τόσο.
Ήταν σίγουρη πάντως ότι η απόλυτη ησυχία που βασίλευε στο κτήριο είχε άμεση σχέση με αυτό.

Η Demeter την είχε προειδοποιήσει· κατά πάσα πιθανότητα οι αστυνομικοί θα έψαχναν τους φακέλους τους με μοναδική βάση τις ανύπαρκτες περιγραφές τους. Θα στηρίζονταν μόνο στο ένστικτο τους και θα κατέληγαν σε αδιέξοδο ή σε άσχετους υπόπτους. Επιπλέον, η Αρχηγός την είχε διαβεβαιώσει επανελλειμένα πως δεν υπήρχε περίπτωση να τις έβρισκαν, ακόμα και αν έψαχναν για χρόνια ολόκληρα· και ο χρόνος τους ήταν ελάχιστος.

Αν το σχέδιο της Demeter πήγαινε όπως ακριβώς το είχε υπολογίσει, όχι μόνο θα κατάφερναν τη ληστεία των κοσμημάτων του Στέμματος χωρίς κανένα πρόβλημα, αλλά και θα εξόντωναν τους αστυνόμους του τμήματος.

Η Mera είχε ορκιστεί να την αποτρέψει από το να το πετύχει. Δεν πρόκειται να της επέτρεπε να σκοτώσει τους αθώους, τον Xavier, τον Grant, την Helena, τον Hal, τον κύριο Spencer, τον Neil, την Cara και τον Doug. Ποτέ εκείνον. Από την άλλη, ωστόσο, δεν έβλεπε την ώρα να κλέψουν τα γαμημένα κοσμήματα και να φύγουν με το εκατομμύριο στην τσέπη. Το να τελειώσει το έγκλημα και να ζήσει μια ήρεμη ζωή, χωρίς Αρχηγούς και μαχαίρια, χωρίς κυνήγι και δολοφονίες, φάνταζε το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο.

Προχώρησε προσεκτικά στο γραφείο του Doug και τον βρήκε εκεί να δουλεύει μαζί με τον Neil. Οι δυο τους ήταν σκυμμένοι πάνω από έναν φάκελο. Ο πρώτος σημείωνε κάτι σε ένα σπιράλ μπλοκάκι και ο τελευταίος διάβαζε συνεχώς το περιεχόμενο του φακέλου.

Η Mera περπάτησε αθόρυβα προς το μέρος τους. Οι δυο αστυνόμοι τη χαιρέτησαν σιωπηλά. Το χαμόγελο του Doug δεν κρύφτηκε και την έκανε να κοκκινίσει. Παρόλα αυτά, δεν τόλμησε μα μιλήσει. Φοβόταν ότι και ο παραμικρός θόρυβος θα βεβήλωνε την ησυχία και θα μόλυνε την αρμονία τους. Πρώτη φορά ένιωθε ηρεμία μέσα στο τμήμα, περικυκλωμένη από τόσους μπάτσους. Δεν είχε ιδέα τι ήταν ικανοί να της κάνουν σε περίπτωση που μάθαιναν το πραγματικό της ποιόν.

Έσκυψε πάνω από τον Doug και τον Neil και κοίταξε -δήθεν αδιάφορα- το περιεχόμενο του φακέλου. Η φωτογραφία και το όνομα της γυναίκας στο χαρτί κόντεψαν να της σταματήσουν την καρδιά, ενώ μετά βίας συγκρατήθηκε να μην ουρλιάξει.

Η φωτογραφία ανήκε στην Grace, παρόλο που είχε τραβηχτεί δέκα χρόνια πριν. Και το όνομα δεν ήταν ψευδώνυμο, μα το πραγματικό της. Grace Gustin.

Τι στο διάολο συμβαίνει εδώ; Η Demeter η σκύλα είχε πει πως θα μας καλύψει. Τι σκατά νομίζει πως μπορεί να καταφέρει;

Με ένα νεύμα και ένα σήμα των χεριών της, ζήτησε συγγνώμη και αποσύρθηκε. Έφτασε στην τουαλέτα και βγήκε από την πόρτα της έξω από το κτήριο. Περπάτησε μερικά μέτρα, για να σιγουρευτεί ότι οι κάμερες του τμήματος δε θα την έπιαναν, και μόνο τότε άνοιξε το κινητό της και κάλεσε τον αριθμό που είχε απομνημονεύσει πια.

Η Demeter το σήκωσε στο τέταρτο χτύπημα, όπως πάντα.

"Τι θες;"

"Οι μπάτσοι βρήκαν τον φάκελο της Grace. Δεν έχει ψευδώνυμο. Δεν ξέρω τι να κάνω."

"Ηρέμησε. Άστο σε εμένα. Θα μάθω γιατί υπάρχει αυτός ο φάκελος και θα σε ενημερώσω."

Η φωνή της Αρχηγού κάλυπτε επιδέξια οποιοδήποτε συναίσθημα είχε για την αποκάλυψη αυτή. Το τηλέφωνο έκλεισε αμέσως και η Mera επέστρεψε στο τμήμα, ελπίζοντας να μην είχε κινήσει υποψίες. Η παλιά της ανησυχία για τους μπάτσους είχε επιστρέψει.

Μπαίνοντας ξανά στο γραφείο του Doug και του Neil, βρήκε την ευκαιρία και πήρε στα χέρια της χαρτί και στυλό. Έγραψε γρήγορα αυτό που ήθελε και το έδειξε στον Doug.

Σε πόση ώρα θα κάνετε διάλειμμα;

Το λάγνο βλέμμα που της χάρισε ο Υπαστυνόμος Α' εκμηδένισε εύκολα οτιδήποτε άλλο είχε δει στη ζωή της.

Περίμενε με ανυπομονησία να γράψει την απάντησή του. Ο Neil υποκρινόταν πως δεν είχε πάρει είδηση όσα εκτυλίσσονταν.

Η Mera διάβασε την πρόταση που της είχε γράψει ο Doug αστραπιαία.

Μόλις πριν μισή ώρα τελειώναμε το διάλειμμα. Θα ξανακάνουμε σε τουλάχιστον δυόμιση ώρες.

Η απογοήτευσή της δεν άργησε να φανεί. Ήθελε πολύ να του μιλήσει και τώρα αναγκαζόταν να περιμένει κι άλλο. Παρόλο που είχε λατρέψει αυτή τους τη γραπτή συννενόηση με 'ραβασάκια', επιθυμούσε να του μιλήσει. Ή ακόμα καλύτερα, να τον φιλήσει.

Ωραία. Εγώ, τότε θα φύγω και θα επιστρέψω σε δυόμιση ώρες.

Του έστειλε ένα πεταχτό φιλί και αποχώρησε από το γραφείο και από το Τμήμα. Στον δρόμο της, παρατήρησε ξανά ότι η Γραμματεία παρέμενε άδεια.

Γύρισε στο κρυσφύγετο τους με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Λίγο ακόμα και τα λάστιχα της μηχανής της θα έπαιρναν φωτιά.

Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε ήταν η Demeter και η Ashley που έψαχναν κάτι σε έναν από τους υπολογιστές. Η υπόλοιπη ομάδα καθόταν γύρω τους, αλλά δεν επενέβαιναν στη δουλειά τους. Η Grace έμοιαζε με πρωταθλητή ηττημένο από πρωτάρη. Δε χωρούσε αμφιβολία ότι η Demeter της είχε μιλήσει πάρα πολύ άσχημα. Και αν έκρινε από τα μάγουλα της που έβραζαν συνεχώς, η οργή της δεν είχε κατευνάσει ακόμα. Ένα δεύτερο ξέσπασμα ήταν καθοδόν.

Η ατμόσφαιρα είχε γίνει αρκετά τεταμένη και ανυπόφορα αποπνικτική. Η Demeter έβραζε από θυμό, η Grace είχε χάσει την αυτοπεποίθηση της, η Eve λούζονταν από κρύο ιδρώτα, η Stephanie κοιτούσε με απλανές βλέμμα παντού και πουθενά -καθαρά βυθισμένη στις δικές τις σκέψεις. Η μόνη που δεν αισθανόταν την ένταση δεν ήταν άλλη από την Ashley, η οποία έμοιαζε απόλυτα επικεντρωμένη στη δουλειά της με την Αρχηγό.

"Να το!" Αναφώνησε μετά από δέκα λεπτά σιωπής η νεαρή hacker.

Γύρισε την οθόνη προς το μέρος τους. Επρόκειτο για τον ίδιο φάκελο που είχε δει και στο Τμήμα. Το ίδιο όνομα και η ίδια φωτογραφία.

Grace Gustin.

Η Demeter χτύπησε τη γροθιά της στο τραπέζι και γρύλισε σαν λυσσασμένη λέαινα.

"Ήμουν βέβαιη ότι είχα εξαφανίσει κάθε στοιχείο της Αστυνομίας για εμάς, κάθε αποτύπωμα και αρχείο. Και τώρα έρχεται αυτό το πράγμα και με αναιρεί! Δε θα το επιτρέψω! Δε θα επιτρέψω σε κανέναν γαμημένο μπάτσο να με ακυρώσει έτσι!"

Η αγριεμένη της ματιά έπεσε πάνω στη Grace.

"Για πες μας τώρα, άμυαλη σκύλα, γιατί υπάρχει αυτός ο φάκελος. Εσύ σίγουρα θα ξέρεις."

Η Grace απάντησε πολύ χαμηλόφωνα και λιγομίλητα. Η Mera δεν την είχε ξαναδεί ποτέ να φέρεται τόσο σεμνά και συνεσταλμένα. Μέχρι κι εκείνη είχε τρομάξει από την αχαλίνωτη αγανάκτηση της Αρχηγού.

"Όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών, είχα κλέψει ένα φόρεμα από ένα μαγαζί. Η χειρότερη φάση της ζωής μου. Οι γονείς μου χώριζαν, στο σχολείο δεν πήγαινα πολύ καλά και ελάμβανα αποδοκιμασία από όλους και το αγόρι μου με είχε παρατήσει για μια τσούλα που του άνοιξε τα πόδια της όταν εγώ αρνήθηκα. Η κλοπή μου φάνηκε σαν διέξοδος. Μεγάλη μαλακία εκ μέρους μου. Με έσυραν στην Αστυνομία και με λύσσαξαν στις ερωτήσεις. Στο τέλος έβαλαν ένα πρόστιμο στον πατέρα μου και τελείωσε η ιστορία."

Καμία τους δεν τόλμησε να μιλήσει μετά την αποκαλυπτική διήγηση της Grace. Ποτέ δεν αναφερόταν στο παρελθόν της, παρά μόνο για να καυχηθεί για τα αγόρια που σέρνονταν από πίσω της. Πρώτη φορά ανέφερε τους γονείς της.

Η πρώτη που μίλησε, ήταν η Demeter.

"Και γιατί αυτό το αρχείο δεν διαγράφηκε όταν εγώ το κατέστρεψα μαζί με όλα τα υπόλοιπα;"

Σωστή απορία και εύστοχη, όπως πάντα.

"Ίσως είχαν κρατήσει κάποιο αντίγραφο ή κάτι τέτοιο και αυτό έφτασε στα χέρια των μπάτσων μας."

"Δεκτό προς το παρόν," σχολίασε πικρόχολα η Demeter και γύρισε προς τη Mera.
"Όταν επιστρέψεις στο Τμήμα, θέλω να απομακρύνεις τις υποψίες από τον φάκελο της Grace. Στρέψε αλλού την προσοχή τους. Δεν ξέρω πώς στον διάολο θα το πετύχεις, αλλά φρόντισε να γίνει."

Και χωρίς να πει τίποτα άλλο, η Αρχηγός αποσύρθηκε στους πάνω ορόφους, όπου διατηρούσε το σπίτι της.

Η ομήγυρη τους διαλύθηκε σιωπηλά. Όλες τους, όμως, διέθεταν την ελάχιστη αξιοπρέπεια για να ακουμπήσουν συμπονετικά τον ώμο της Grace, ως ένδειξη συμπάθειας και κατανόησης.

<><><><><><><><><><><><>

Αυτό το κεφάλαιο προοριζόταν πολύ μεγαλύτερο, αλλά δε θα προλάβαινα τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου για αυτό και το έκοψα στη μέση. Το υπόλοιπο θα είναι μαζί σας σε μερικές μέρες.

Καλή Πρωτοχρονιά κι ευτυχισμένος ο Καινούριος Χρόνος!