"Δε το συζητώ ξανά! Είτε θα σεβαστείτε την απόφαση μου να χωρίσω είτε ξεχάστε με !" δήλωσε με σθένος κλείνοντας το τηλέφωνο και απογοητευμένη από τη στάση των γονιών της που αποφάσισαν να τη κατσιαδιασουν πρωί πρωί, κάθισε σκεπτική. Ο καφέ της είχε κρυώσει, ο Κίαν έκανε μπάνιο και πάνω στο τραπέζι είχε απλώσει τη διδακτική της ύλη. Ούτε ήθελε να πάει στο Πανεπιστήμιο έπειτα από όλα αυτά μα σαν υπεύθυνος άνθρωπος δεν είχε επιλογή.  Έστρεψε το βλέμμα στις κλειστές κουρτίνες και θυμήθηκε τη πρώτη φορά που πήγε στο διαμέρισμα του.

"Όχι άλλες φοβίες..." ψέλλισε και τις τράβηξε. Η θέα εξακολουθούσε να της κόβει την ανάσα και να προκαλεί εφίδρωση στο κορμί , μα την ωθούσε ταυτόχρονα προς τα έξω για να αποταθεί το φόβο. Άνοιξε τη μπαλκονόπορτα, έβγαλε το ένα πόδι έξω , τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν και φέρνοντας τα λόγια του στο μυαλό, κοίταξε ευθεία μπροστά τη θάλασσα. -ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκε και κρατώντας την αναπνοή της βγήκε έξω. Το πρωινό δροσερό αεράκι  έφερε μια φρεσκάδα στο κουρασμένο της μυαλό ενώ η μυρωδιά της αλμυρας που έφτανε έντονη στη μύτη της , τη γέμισε αισιοδοξία. Προχώρησε στο γυάλινο πάτωμα, έπιασε τα κάγκελα και σηκώνοντας το κεφάλι ψηλά ένιωσε περήφανη για τον εαυτό της.

"Είδες που καμιά φορά ο φόβος είναι μέσα στο μυαλό;" Ούτε που κατάλαβε πως ο Κίαν στεκόταν πίσω της. Την αγκάλιασε και κουρνιασε στο λαιμό της. "Αν κάποιος μου έλεγε ότι θα ζούσα αυτές τις στιγμές λίγο καιρό πριν θα γελούσα μέσα στα μούτρα του Λιζ. Είναι τόσο περίεργο μα συνάμα τόσο οικείο"

"Αποφάσισα να μείνουμε εδώ" είπε γυρίζοντας προς το μέρος του και τον είδε να της χαμογελά.

"Είσαι σίγουρη;"

"Απόλυτα. Πρέπει να σεβαστούν τις επιλογές και να ξυπνήσουν Κίαν. Να δουν πιο καθαρά τη ζωή. Βαρέθηκα να τους κάνω τα χατίρια και στο τέλος να φταίω. Ο πατέρας μου ίσως δε μου ξαναμιλήσει ποτέ με τα μυαλά που κουβαλάει μα δε με απασχολεί. Εγώ είμαι εδώ, έτοιμη να παλέψω για μας"

"Το ξέρεις ότι με ανάβεις έτσι όπως μιλάς;"

"Κάτσε φρόνιμος γιατί θα αργήσουμε!" τον μαλωσε

"Ε και; Θα πας πρώτη και εγω θα έρθω την επόμενη ώρα..." άρχισε να τη φιλα στο λαιμό ενώ παράλληλα άγγιζε προκλητικά το κορμί της και μόλις εκείνη αναστέναξε, τη γύρισε προς τη θάλασσα. "Έχουμε κάνει σεξ στο μπαλκόνι;"

Η Ελίζα έβαλε αυθόρμητα τα γέλια με το χαρακτήρα του μα σαν ένιωσε πως το εννοούσε, έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε...

*****

Κρατούσε στα χέρια της φακέλους  που ήταν ικανοί να τινάξουν στον αέρα τους πάντες και προσπαθούσε να διαλέξει το τρόπο που θα κινηθεί. Η Τζίνα εκτός από πονηρή γυναίκα ήταν και πανέξυπνη. Μελετούσε τους Ρομπινσον από τη μέρα που η κόρη τους τα έμπλεξε με το γιο της για παν ενδεχόμενο μα έπρεπε να σχεδιάσει πολύ καλά το τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιηθεί η σκέψη της . Η αισχροκέρδεια της σε συνδυασμό με το φιλοχρηματο 'είναι' της, λειτούργησαν καταστρεπτικά τόσο για εκείνους όσο και για την οικογένεια της. Αγαπούσε τα παιδιά της μα καταβαθος δε συγχώρεσε ποτέ στο Κίαν τις ευθύνες που της έριχνε με τη σειρά του για το θάνατο του Ρόμπερτ. Στα δικά της μάτια ήταν ο κύριος υπεύθυνος. Ένα παιδί που προκαλούσε αναταραχές από μικρό αδιαφορώντας για τις κοινωνικές επιπτώσεις αυτών, προς την  οικογένεια του. Ίσως τελικά έπρεπε να πάρει πιο δραστικά μέτρα για να απομακρύνει την Ελίζα από εκείνον. Εκτός από το Πίτερ , δε γνώριζε κανένας άλλος πως η Τζίνα ήξερε για τη σχέση του γιου της μαζί της πράγμα που λειτούργησε ευεργετικά για την ίδια. Θα μπορούσε να φέρει τη καταστροφή υποχθόνια ενώ ταυτόχρονα θα αποκτούσε πλήρη πρόσβαση στη περιουσία τους. Έζησε τρώγοντας από τα σκουπίδια και δε θα επέτρεπε στον εαυτό της να πέσει για δεύτερη φορά τόσο χαμηλά.

Ένα αστραφτερό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη καθώς 'έδεσε' τα γεγονότα επιτέλους μεταξύ τους και ενθουσιασμένη από την ιδέα , που σίγουρα θα έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα , αποφάσισε να λογαριαστει και με τον άντρα της μία  και καλή. Θα του έδινε το τελεσίγραφο της για αλλαγή  ειδάλλως θα χώριζε και θα τον άφηνε στο δρόμο. Φόρεσε το ακριβό της ταγιέρ, έκρυψε τους φακέλους κάτω από το στρώμα του κρεβατιού και ξέροντας πως θα τον βρει στο γραφείο να παίζει όπως έκανε τελευταία, βγήκε από το δωμάτιο.

****

"....Οι αλλαγές  όπως βλέπετε στο σχεδιάγραμμα για την μελέτη κάθε ανθρώπινης κοινωνίας ανά το κόσμο, πριν και μετά το 15° αιώνα αποτελούν την αρχή μιας άλλης διάστασης που οδήγησε στο σήμερα. Αν για παράδειγμα μελετήσουμε τη θέση μιας γυναίκας στις ευρωπαϊκές χώρες , οι διαφορές στο τρόπο ζωής μα και τη διαβίωση της , αλλάζουν δραματικά. Στο Λονδίνο, εν έτη 1600μχ,  η θέση της ήταν...."

Ο Κίαν την άκουγε να παραδίδει το μάθημα της μαγεμένος. Ο τρόπος που μιλούσε για τη γυναίκα και τα δικαιώματα της δεν είχαν καμία σχέση με τη συντηρητική κοπέλα που γνώρισε στο πλευρό του Πίτερ πέντε χρόνια πριν ενώ η δυναμική που έβγαζε προς τα έξω προκαλούσε ακόμα περισσότερο το θαυμασμό του. Αναρωτήθηκε τι έκανε για να αξίζει ένα τέτοιο πλάσμα κοντά του.

"Αν μπορούσα να σηκωθώ , να τη πετάξω στην έδρα και να τη πηδήξω..." άκουσε ξαφνικά πίσω του και ετριξε τα δόντια. Δεν ήθελε να δώσει βάση και να παρεκτραπει φέρνοντας τη σε δύσκολη θέση μα οι ψίθυροι δε σταμάτησαν και πι συγκεκριμένοι μαθητές ήταν καινούριοι για να ξέρουν το ποιον του.

"Θα της δείχναμε έναν καινούριο τρόπο αντιμετώπισης της γυναίκας! Εγώ από μπροστά εσύ από πίσω ίσως και ένας ακόμα..."

"Πω πω...Θα έσταζε το μουνάκι της!" Ο Κίαν εκτόξευσε προς τα πίσω το στυλό του εκνευρισμένος για να σκάσουν μην αντέχοντας να ακούσει κι άλλη λέξη.

"Τι κάνεις ρε ηλίθιε;" τόλμησε να πει ο ένας μα ο άλλος είχε ασπρίσει.

"Πάψε ρε! Δε ξέρεις ποιος είναι αυτός;" του είπε σιγανά ο άλλος

"Δε με απασχολεί! Κόντεψε να μου βγάλει το μάτι!" Είπε ακουμπώντας το Κιαν με το πόδι στη πλάτη κάνοντας το μοιραίο λάθος. Ένα σούσουρο απλώθηκε στην αίθουσα και μόλις η Ελίζα αντιλήφθηκε πως κάτι συμβαίνει έσπευσε προς τα σκαλάκια μα δε πρόλαβε. Ο Κίαν άπλωσε το τεράστιο χέρι του προς τα πίσω, κλείδωσε τον αστράγαλο του παιδιού  και τραβώντας το με δύναμη, τον έριξε από τη καρέκλα.

"Θα σε γαμησω ρε πουστη!" Ο νεαρός άντρας ορμησε πρώτος  χτυπώντας τον στο πρόσωπο και ο Κίαν πήρε ακριβώς αυτό που ήθελε...Το έναυσμα για να τον σακατεψει και να μη φανεί πως ξεκίνησε εκείνος το καυγά.

"Κίαν Ντέβερο!!" Η Ελίζα φώναξε δυνατά  ανεβαίνοντας προς τα πάνω μα η αίθουσα μετατράπηκε σε ρινγκ. Ο αντίπαλος αποδείχθηκε παρά το αδύνατο του κορμιού του δυνατός ενώ οι κλωτσιές και οι μπουνιες έδιναν και έπαιρναν.

"ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙ ΤΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉ!" Απαίτησε η Ελίζα και δύο παλικάρια από τη κάτω σειρά έτρεξαν προς τα έξω ενώ κάποια άλλα έπειτα από προσταγή της προσπάθησαν να τους χωρίσουν. Η Ελίζα ήταν σίγουρη για το λόγο που μάλωναν. Αυτά τα παιδιά ήταν στο γραφείο το πρωί για να δώσουν τα έγγραφα της μεταγραφής και τα άνευ σεβασμού σχόλια προς το πρόσωπο της, την είχαν εκνευρίσει μα δε θέλησε να δώσει έκταση στο θέμα.

"ΑΡΚΕΤΑ!!!" Η βαριά φωνή του διευθυντή , ο οποίος δε δίστασε να αρπάξει το Κιαν δυνατά από τη μέση και να τον απομακρύνει, διέλυσαν το πληθος αφήνοντας σε κοινή θέα, έναν ημιλιποθυμο νεαρό γεμάτο αίματα...

Σας φιλώ...