Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ το γκάλοπ έληξε,δεν απάντησε καμιά αραααα... Τα ντάαααν. 😂

Nick bateman

Πήρε τα χείλη του αργά από τα δικά της και χάιδεψε με το χέρι του το κορμί της.
Εκείνη έκανε προσπάθεια να μιλήσει μα της έκοψε τη φόρα και πάλι φιλώντας τη.

"Μη σκέφτεσαι για λίγο. Άσε αυτή τη στιγμή για εμάς τους δύο..." Της ψιθύρισε αργά στο αφτί της.

Το κορμί της έτρεμε κάτω από το άγγιγμα του,τον επιθυμούσε δίπλα της,πάνω της,μέσα της.
Τα χείλη τους ενώθηκαν ξανά και ξανά,πιο βίαια,με πιο πολύ πάθος και εκείνος της δάγκωνε το κάτω χείλος και άγγιζε το κορμί της με τα ζεστά του χέρια.

"Μη..." Του είπε σιγά εκείνη και εκείνος υπάκουσε και τραβήχτηκε από το πρόσωπο της.

"Μη κάνεις πίσω... Τώρα πάμε μπροστά... Το περίμενα μέρες αυτό Έλενα... χρόνια που να πάρει!"
Της είπε και τη φίλησε στο λαιμό ενώ εκείνη έκλεισε τα μάτια απολαμβάνοντας τα λαθραία φιλιά και χάδια που της χάριζε.

Δεν μπορούσε να αφεθεί ολοκληρωτικά στη στιγμή. Εκείνος άνηκε αλλού,όχι δεν μπορούσε να το κάνει αυτό σε μια άλλη γυναίκα.
Η συνείδηση της δεν της το επέτρεπε,όσο και αν το γεμάτο πάθος βλέμμα του,την έκανε να χάνει ολοένα και από ένα χτύπο της καρδιάς της.

Χάιδεψε με το χέρι της το μούσι του και έβαλε τα δάχτυλα της πάνω στα χείλη του...
"Τι εννοείς χρόνια;" Τον ρώτησε παραξενεμένη.

"Πολλές φορές ταλαντεύτηκα με τον εαυτό μου για τα συναισθήματα μου απέναντι σου Έλενα. Αυτή η απόσταση μεταξύ μας όλα αυτά τα χρόνια,απλώς με έκανε να συνειδητοποιήσω τα αληθινά μου συναισθήματα,να καταλάβω ότι ποτέ δεν σε έβλεπα φιλικά,αλλά συνέχιζα σε εκείνο το δρόμο για να μην σε χάσω από τη ζωή μου."

"Δημήτρη..."

"Θυμάσαι τότε που ήσουν ερωτευμένη με τον Μίλτο και εκείνος δεν σε πρόσεχε; Ήμουν τρέλα θυμωμένος που δεν έβλεπε τι χάνει, γιατί σε αγαπούσα και δεν άντεχα να σε βλέπω να λιώνεις σαν κερί για εκείνον,όμως ήμουν παιδί και άργησα να καταλάβω πως τελικά θύμωνα που δεν έλιωνες για εμένα. " Έφυγε από δίπλα της και κάθησε ακουμπώντας τη πλάτη στο καναπέ ενώ έβαλε τα χέρια στο πρόσωπο του.
"Τώρα συνειδητοποίησα τι ήθελα στην ζωή μου και ήσουν πάντα εσύ... Πάντα εσύ γαμώτο." Συνέχισε και έμεινε έτσι.

Η Έλενα τα είχε χαμένα,δεν περίμενε πως θα άκουγε κάτι τέτοιο από εκείνον. Της ήταν αδιανόητο πως ο Δημήτρης την έβλεπε διαφορετικά τότε και εκείνη ήταν τόσο τυφλή που δεν το είχε προσέξει.

"Δημήτρη..." Πήρε τα χέρια του από το πρόσωπο του."Σε θέλω..." Του είπε και ανέβηκε πάνω του με ανοιχτά πόδια.
Δεν την ένοιαζε πια τίποτα,η ψυχή της είχε γεμίσει με αυτά που της είχε πει,τόσο που ξεχύλιζε από αγάπη...
Δεν την ενδιέφερε αν ήταν αργά η νωρίς να δωθεί στον άντρα που είχε απέναντι της,τον Δημήτρη τον είχε πολύ πριν αγαπήσει και ακόμα και ένα βράδυ για εκείνην θα ήταν αρκετό.

Άρχισε να τον φίλα αχόρταγα και εκείνος την αγκάλιαζε και τη χάιδευε ενώ δειλά σήκωσε το φόρεμα της και το πέρασε πάνω από το κεφάλι της για να βρεθεί στο πάτωμα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Άφηνε φιλιά στο σώμα της σαν να ήταν διαμάντια. Έβλεπε το λευκό της δέρμα και το στητό της στήθος και ένιωθε τον ανδρισμό του να γίνεται απίστευτα σκληρός.
Ένιωθε τόσο περίεργα που ζούσε αυτή τη στιγμή και νόμιζε οτι ονειρευόταν,που ήθελε να τσιμπήσει τον εαυτό του για να ξυπνήσει από το όνειρο που τον τυραννούσε τόση ώρα.

Οι πνιχτές φωνές που άφηνε εκείνη όμως,του έδειχναν πως αυτό που ζούσε ήταν πραγματικότητα.
Ανασηκώθηκε λίγο και την έβαλε να καθήσει πιο χαμηλά,ενώ έτριψε τον ερεθισμό του πάνω της.
Εβγαλε με μια μια κίνηση τη μπλούζα του ενώ συγχρόνως εκείνη του ξεκούμπωσε το παντελόνι.

Τη σήκωσε όρθια και αφού έβγαλε κάθε ίχνος υφάσματος πάνω από τα σώματα τους, αφήνοντας την Έλενα μονο με τις ψηλές κάλτσες,πήγε από πίσω της και τράβηξε τα μακριά της μαλλιά μπροστά, αφήνοντας φιλιά από το λαιμό της εως τη ραχοκοκαλιά και εκείνη ανατριχιαζε ολόκληρη.π

"Έχω σκεφτεί πολλές φορές τις τελευταίες μέρες τι θέλω να σου κάνω... Θες να δεις;" Της είπε με αισθησιακή φωνή δίπλα στο αφτί και της το δάγκωσε ελαφρά, δίνοντας της ρίγος σε όλο το κορμί της.

Κούνησε το κεφάλι καταφατικά και εκείνος την πήρε αγκαλιά και τη ξάπλωσε μαλακά στον καναπέ.
Πέρασε τα χείλη του από το λαιμό της και άρχισε να κατεβαίνει με αργό ρυθμό στο στήθος,στη κοιλιά, σταματώντας στην ευαίσθητη περιοχή της και ρουφώντας κάθε χυμό που έβγαζε γεμάτο από ηδονή το κορμί της.

Εκείνη του έπιασε το κεφάλι και έχωσε τα χέρια μέσα στα πυκνά μαλλιά του,ενώ είχε κυρτώσει τη μέση της και άφηνε μικρά βογκητά σε κάθε κίνηση που έκανε η γλώσσα του,μέχρι που ένιωσε τα δάχτυλα του να εισχωρούν στο κορμί της και άρχισε να βγάζει κραυγές απόλυτης ηδονής και να επιζητά το σώμα του πάνω στο δικό της.

Ο Δημήτρης δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο, μπήκε μέσα της και της έκανε έρωτα,όπως κανείς ποτέ δε μπόρεσε να της κάνει.
Το κορμάκι της στα χέρια του, έλιωνε σαν κερί και η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή από έρωτα και πόθο για εκείνον.
Είχε ερωτευτεί τρελά και αμετάκλητα τον μόνο άντρα που αγάπησε απόλυτα στη ζωή της,ίσως με λίγο διαφορετικό τρόπο,που όμως μετατρεπόταν μέρα με τη μέρα σε κάτι διαφορετικό,μαγικό και κεντημένο με τα πιο απίθανα χρώματα, δημιουργώντας μια περίεργη επίδραση στη ψυχή της.

Όταν και οι δύο τους άγγιξαν τα λευκά σύννεφα του έρωτα, μείνανε αγκαλιασμένοι και αποκοιμήθηκαν εκεί, μπλέκοντας τα γλυκά όνειρα τους, σε εκείνον τον καναπέ,στο άδειο ακόμη μαγαζί της Έλενας, γεμίζοντας όμως με κάτι διαφορετικό και άυλο.
Έναν μεγάλο έρωτα που όμως αυτή τη φορά και σε αυτή τη σχέση,προϋπήρχε μια μεγάλη αγάπη.

Το πρωινό τους βρήκε μαζί με την Έλενα να ξυπνά και να κοιτάζει με το πιο όμορφο βλέμμα,τον άντρα που τη κρατούσε πάνω του και σφιχτά στην αγκαλιά του, βρισκόμενος ακόμα σε έναν ύπνο γαλήνιο.
Τον κοιτούσε και σκεφτόταν πόσο ανόητα τυφλή ήταν για να αφήσει αυτόν τον απίστευτο άντρα από τη ζωή της,ή ακόμα και να τον κρατήσει απλά σαν φίλο.

Κούρνιασε ακόμα περισσότερο πάνω του και άρχισε να μυρίζει τον λαιμό του για να κλέψει λίγη ακόμα ευτυχία,αφού σε λίγη ώρα θα ξυπνούσε και εκείνος και όλα θα άλλαζαν.

Η Έλενα μέσα της δεν περίμενε τίποτα περισσότερο από αυτό το μαγικό βράδυ που είχε ζήσει μαζί του.
Δεν ήλπιζε πως το πρωί εκείνος θα της υποσχόταν πως θα ζούσαν τον απόλυτο έρωτα,μα φυσικά δεν θα τον άφηνε και να το κάνει.
Πίστευε πως ήταν σίγουρα μπερδεμένος μέσα του,κάτι τέρμα φυσιολογικό, εφόσον βρισκόταν ανάμεσα σε δύο γυναίκες και δεν ήθελε να τον αφήσει να πάρει βιαστικές αποφάσεις,όπου και αν την οδηγούσε αυτό.

Τον αγαπούσε πολύ και δεν μπορούσε να σκεφτεί διαφορετικά. Ο Δημήτρης για εκείνη δεν ήταν απλά εραστής,ήταν πολλά παραπάνω.
Ήξερε πως μαζί του θα μπορούσε να αγγίξει μόνο την ευτυχία.
Αλλά η ευτυχία δεν είναι κάτι εύκολο,ήξερε καλά πως θέλει κόπο για να την αγγίξεις,όπως ήξερε και πολύ καλά,ότι θα έκανε ότι περνάει από το χέρι της για να τη ζήσει μαζί του.

"Ει τι σκέφτεσαι..." Η βραχνή αντρική φωνή του την έβγαλε από τις σκέψεις της.

"Δεν κατάλαβα ότι είχες ξυπνήσει..." Του είπε και σήκωσε το κεφάλι της να τον κοιτάξει.

Εκείνος χάιδεψε το πρόσωπο της χωρίς να μπορεί να κρύψει το χαμόγελο που απλώθηκε στα χείλη του,μα ούτε και να πάρει τα μάτια του από τα τεράστια μπλε δικά της.

Την άρπαξε αυτόματα και την έβαλε από κάτω του, ξαφνιάζοντας τη με ένα παθιασμένο φιλί.

"Μη σκεφτείς στιγμή ότι αυτό ήταν απλά ένα βράδυ..." Της είπε σοβαρός και τη φίλησε ξανά και ξανά χωρίς να την αφήσει να πάρει ανάσα.

Όμως εκείνη ανάσα έπαιρνε από τα χείλη του και από τα φιλιά του...

"Δημήτρη... Μη μου λες πράγματα για τα οποία δεν μπορείς να υποσχεθείς..."
Του είπε αυθόρμητα και ανασηκώθηκε λίγο.
Ήθελε να το ζήσει ξανά και ξανά,όμως όχι σαν τον κλέφτη,όχι με δανεική ευτυχία... Μια ευτυχία που ανήκει σε άλλη.

"Με ξέρεις όλη σου τη ζωή,δεν είμαι τέτοιος άντρας Έλενα..."

Αυτόματα του έκλεισε το στόμα με τα δάχτυλα,δεν είχαν νόημα οι λέξεις.
Σε λίγο το όνειρο θα τελείωνε και θα γυρνούσαν και πάλι στο αβέβαιο.

"Θέλω να καθήσεις και να σκεφτείς ξεκάθαρα τι θέλεις και όχι να κάνεις σπασμωδικές κινήσεις. Εγώ δεν θα πάω πουθενά... Θα σε περιμένω..." Του δήλωσε σίγουρη για τον εαυτό της.

"Δεν έχω να σκεφτώ τίποτα γαμώτο... Σε θέλω..." Της φώναξε και σηκώθηκε όρθιος ενώ εκείνη έμεινε να κοιτάζει το υπέροχο κορμί του.

"Δημήτρη... Πάρε το χρόνο σου... Θέλω να είσαι σίγουρος και να ξέρεις πως σε ότι αποφασίσεις δεν θα αλλάξει τίποτα μέσα μου." Τον ακολούθησε και αγκάλιασε το σώμα του ακουμπώντας το κεφάλι στο στήθος του.

"Ρε με ακούς,σήμερα κιόλας θα τα ξεκαθαρίσω όλα... Θα το δεις." Της είπε και αφού τη φίλησε πεταχτά στα χείλη άρχισε να ντύνεται.
"Φεύγω στο ιατρείο και έπειτα θα πάω να το τελειώσω με την Άννα..."

"...."

"Μη μιλήσεις... Είμαι απόλυτα σίγουρος." Της είπε και τη κόλλησε πάνω του. Δάγκωσε τα χείλη της απαλά και εξερεύνησε το στόμα της με τη γλώσσα του ενώ τη πίεζε ολοένα και περισσότερο στο κορμί του.
Αφού χώρισαν ο ένας από τον άλλο με δυσκολία,εκείνος ντύθηκε και έφυγε.
Η Έλενα ξάπλωσε και πάλι στον καναπέ,γυμνή χαϊδεύοντας το σώμα της και χαμογελώντας σαν μικρό κορίτσι.

Πόσο να κοστίζει τελικά η ευτυχία;
Ρώτησε στον εαυτό της...
Όσα αντέχεις να δώσεις... Απάντησε με τον νου της αυθόρμητα και αναστέναξε βαθιά,λες και ήξερε μέσα της πως τίποτα από ότι ονειρεύτηκε εκείνη τη μέρα,δεν θα γινόταν...