{{ Καλημερα και καλο μηνα !!!! }}

H Ναυσικά κοιμόταν όταν ένιωσε έναν πόνο στην κοιλιά ....άνοιξε τα μάτια της ....
Ο Λευτέρης κοιμόταν στην πολυθρόνα ....δεν του μίλησε ...περίμενε ....

Ο πόνος υποχώρησε .....κοίταξε το ρολόι της ....6,10....

Ν: γιατί δεν κοιμάσαι μικρέ ;....ψιθύρισε και χάιδεψε την κοιλιά της ....

Έκλεισε τα μάτια και προσπάθησε να χαλαρώσει .....

Ο μικρός ήταν ανήσυχος ....χάιδευε την κοιλιά της προσπαθώντας να χαλαρώσει ....

Κι άλλος πόνος ....βαθιές ανάσες ....6,30.....

Μόλις υποχώρησε ο πόνος σηκώθηκε προσεκτικά από το κρεβάτι ...πλησίασε τον Λευτέρη ....

Ν: Λευτέρη μου ;....είπε και του χάιδεψε απαλά το μάγουλο .....

Λ: τι είναι ;....την ρώτησε μισοκοιμισμένος ....
Ν: τίποτα ....απλά ξύπνησα και ήθελα να έρθεις να κάτσεις δίπλα μου ....του είπε ....δεν ήθελε να τον τρομάξει ...ίσως δεν ήταν τίποτα ....

Της χαμογέλασε και την έπιασε από την μέση για να πάνε να ξαπλώσουν ....

Ν: κάτσε να πάω μια στιγμή τουαλέτα ....του είπε ,αλλά μόλις έφτασε στην πόρτα σταμάτησε .....

Λ: θες βοήθεια ;....την ρώτησε ο Λευτέρης μόλις την είδε να κοντοστέκεται .....
Ν: μην τρομάξεις αλλά νομίζω πως έσπασαν τα νερά ....του είπε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε .....

Ο Λευτέρης την κοίταξε και είδε μια λιμνούλα με νερά στα πόδια της .....

Ν: Λευτέρη .....ειδοποίησε κάποιον ...γεννάω!! .....του είπε λίγο πιο έντονα όταν τον είδε να έχει κοκαλώσει και μπήκε στο μπάνιο .....
Λ: που πας ;...
Ν: να πλυθώ λίγο ....πήγαινε ....είμαι καλά ακόμα .....τον καθησύχασε ...

{{Μια γυναίκα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου ....μια έγκυος γυναίκα ....

-: δεν είναι νωρίς να μου πάρετε το μωρό ;....ρώτησε κλαίγοντας τους γιατρούς ...

-: αν δεν το πάρουμε τώρα δεν θα τα καταφέρει ....
-: μα είμαι επτά μηνών ακόμα ....
-: στην κατάσταση που είστε είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε ....

Μετά από αυτό τα φώτα του χειρουργείου ...και μετά ....

-: είναι κοριτσάκι ....
-: είναι γερή ;....
-: είναι υγιεστάτη ...
-: να την κρατήσω λίγο ;....τους παρακάλεσε ....

Την ακούμπησαν στην αγκαλιά της ....Τι όμορφη που ήταν ....}}

Ξύπνησε λουσμένη στον ιδρώτα ....
Η γυναίκα αυτή ...και το μωρό ....η εικόνα του μωρού ήταν τόσο καθαρή ....σαν να το είχε στην αγκαλιά της ...

Ο Πέτρος ένιωσε την αναστάτωση της και ξύπνησε ....

Π: Αμαλία μου ;....είσαι καλά ;....

Αμ: ειδα την γέννηση της Πέτρο ....η κόρη μου ...γέννησα πρόωρα έτσι δεν είναι ;...

Εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι ....

Αμ: εσύ δεν ήσουν μαζί μου ....γιατί ;....δεν το ήθελες το μωρό ;....
Π: δεν το ήξερα Αμαλία μου ....δεν το ήξερα ....

Την αγκάλιασε και χωρίς να το σκεφτεί κανείς τους άρχισαν να κλαίνε ταυτόχρονα ....

Να κλαίνε για ένα παρελθόν που τους πονούσε και τους δυο ....

Αμ: δεν καταλαβαίνω .....γιατί ;...ρώτησε μέσα από τους λυγμούς της ....

Ο Λευτέρης είχε κάνει ένα νοσοκομείο άνω κάτω ...

Λ: που είναι και αυτός ο Κώστας ;....πονάς καρδιά μου ;....

Ν: μπορείς να κάτσεις σε μια μεριά ;....του φώναξε ....πρέπει να είμαι ήρεμη και εσύ με ταράζεις .....ένας πόνος την έκανε να μορφάσει και ο Λευτέρης χλόμιασε ...

Της έπιασε το χέρι ......

Λ: ανάσες αγάπη μου ανάσες ......είπε και άρχισε να ξεφυσάει ....
Ν: αν δεν σταματήσεις θα ζητήσω να σου απαγορέψουν να με πλησιάσεις κατάλαβες ;...του φώναξε ,ενώ προσπαθούσε να καλμάρει τον πόνο ....

Κ: καλημέρα ....πως πάμε ;....ρώτησε ο Κώστας ευδιάθετος ....

Λ: πονάμε ...που είσαι τόση ώρα ;....είπε εκνευρισμένος .....
Κ: που πονάς Λευτέρη;....είπε ενώ έκλεινε το μάτι στην Ναυσικά ....
Λ: με δουλεύεις ;....η ΝΑΥΣΙΚΆ ΜΟΥ ΠΟΝΑΕΙ ΑΣΧΕΤΕ .....
Κ: πρόσεχε τι λες γιατί θα σε διώξω από εδώ .....τον απείλησε και κοίταξε την Ναυσικά που παρά τον πόνο της χαμογελούσε ...πως τον αντέχεις ;....
Ν: δεν είναι πάντα έτσι ....
Κ: για πες μου πως νιώθεις ;...είπε και ψηλάφησε την κοιλιά της ...

Λ: πώς θες να νιώθει ;....χαζός είσαι ;....

Ν: ΛΕΥΤΈΡΗ! ...ΕΞΩ ...ΤΩΡΑ !....του φώναξε ....

Κ: πήγαινε να ειδοποιήσεις κανέναν ότι γεννάει μπας και συνεννοηθούμε εδώ μέσα ...άντε ...είσαι και γιατρός τρομάρα σου ...

Λ: μα.... πήγε να διαμαρτυρηθεί ,αλλά το βλέμμα της Ναυσικάς δεν τον άφησε ....

Ν: πάρε τους γονείς μου ...και την Αμαλία με τον Πέτρο ...του φώναξε ....

Μόλις έμειναν μόνοι τους ...

Κ: κάθε πόση ώρα είναι οι πόνοι , πρόσεξες ;....

Ν: τώρα σχεδόν κάθε δέκα λεπτά ...τα νερά έσπασαν πριν μια ώρα ...
Κ: πως και είσαι τόσο ψύχραιμη ;....
Ν: ένας πανικόβλητος στην οικογένεια φτάνει ....πειράζει που έκανα μπάνιο ;....δεν μπορούσα να κάτσω με όλα αυτά τα υγρά ....
Κ: καλά έκανες ....σε λίγο θα έρθει η νοσοκόμα να σε ετοιμάσει ....όπως πας σε καμία ωρίτσα θα έχουμε τελειώσει ....
Ν: θα κάνουμε επισκληρίδιο ;....
Κ: αν αντέχεις θα προτιμούσα όχι ....εσύ όμως αποφασίζεις ....
Ν: τι θα κάνω με τον Λευτέρη ;....
Κ: τον θες μαζί σου έτσι ;....
Ν: εννοείται ....όμως μου σπάει τα νεύρα ....
Κ: θα τον απειλήσω λίγο ....πάντως τώρα μπορείς να βγάλεις το άχτι σου ....πες του ότι θες και ρίχτα στον πόνο ....

Η Ναυσικά γέλασε ....

Ν: με ηρεμείς ....Κώστα ;....είσαι παντρεμένος ;...

Κ: πως σου ήρθε αυτό ;...
Ν: περιέργεια ....λοιπόν;....
Κ: χήρος ...με μια κόρη 5 χρόνων ....
Ν: είναι μεγάλη για τον γιο μου ....είπε και μόρφασε, καθώς ένας νέος πόνος ήρθε εκείνη την στιγμή ....

Ο Κώστας την βοήθησε να περάσει και αυτός ....

Κ: λοιπόν ...πλησιάζει η ώρα ...έτοιμη;....

Ο Λευτέρης πήρε πρώτα την Στέλλα και τον Ευκλείδη ....

Ευκλ: ερχόμαστε ....να είσαι δίπλα της ....αχ , το κοριτσάκι μου ......Στέλλα .....γεννάμε ....φώναξε και του έκλεισε το τηλέφωνο στην μούρη .....

Μετά πήρε στο σπίτι της Αμαλίας και του Πέτρου ....

Το σήκωσε ο Φίλιππος ....

Φ: τώρα ;....ναι θα τους το πω εγώ ...ερχόμαστε ....Μαμά... Μπαμπά ...η Ναυσικά γεννάει ....τον άκουσε να φωνάζει λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο ....

«Τι έγινε;.....κανείς δεν θα μου μιλήσει εμένα ;»...αναρωτήθηκε και σχημάτισε τον αριθμό του Νικηφόρο ....

Λ: έλα ρεμάλι ...γεννάμε ....μην βρίζεις ρε ....ξύπνα ....γεννάμε λέμε ....έλα σε περιμένω ....πάρε και τον άλλο ...

Γέλασε και πήγε να μπει στο δωμάτιο ....

Κ: για έλα εδώ που σε θέλω ....τον σταμάτησε ο Κώστας ....

Νικ: Δήμητρα μου ξύπνα .....
Δ: άσε με λίγο ακόμα .....
Νικ: δεν γίνεται ...η Ναυσικά γεννάει ...πρέπει να πάμε ....

Η Δήμητρα σηκώθηκε σαν ελατήριο ....

Δ: δεν κάνεις πλάκα ....σήκω .....πάμε .....αχ ...γεννάμε !!...

Ο Νικηφόρος την κοίταζε που έτρεχε να βρει τα ρούχα της και γελούσε ...

Δ: μην γελάς ...ετοιμάσου αλλιώς θα φύγω μόνη μου ...τον απείλησε ....

Λ: έπαθε κάτι η Ναυσικά ;...το μωρό;....
Κ: σταματα να κάνεις σαν υστερικός ....σε καμία ώρα θα έχει γεννήσει ...αν δεν μπορείς να την στηρίξεις ,άφησε κάποιον άλλο να το κάνει ...
Λ: μα θέλω να την βοηθήσω .....διαμαρτυρήθηκε ....
Κ: είσαι πολύ τυχερός φίλε ....η γυναίκα σου το αντιμετωπίζει με απίστευτη ψυχραιμία και δύναμη ....σε θέλει δίπλα της, αλλά αν αρχίσεις τα υστερικά σου, θα σε διώξω εγώ με τις κλωτσιές από μέσα ....
Λ: θα είμαι κύριος ....θα της κάνεις επισκληρηδιο ;....
Κ: δεν θέλει ....άντε πήγαινε ....και μην την ταράξεις ....

Ν: που είσαι τόση ώρα ;....τους ειδοποίησες ;....
Λ: όλους ....πως νιώθεις ;....
Ν: δεν ξέρω ...όταν δεν ποναω έχω άγχος και θέλω παράλληλα να γελάσω ....όταν ποναω ...θέλω να σε δείρω ....είπε και χαμογέλασε ...
Λ: στη διάθεση σου ...χτύπα ....είπε και της ανταπέδωσε το χαμόγελο ....
Ν: προτιμώ να σε φιλήσω ...του είπε και τον τράβηξε κοντά της ....πες μου πως όλα θα πάνε καλά .....
Λ:στο υπόσχομαι ...όλα θα πάνε καλά ....είπε και την φίλησε ....

Λίγη ώρα μετά ένα τσούρμο άνθρωποι ήταν έξω από την αίθουσα τοκετού και περίμεναν να ακούσουν τα ευχαρίστα ....

Την ίδια ώρα μέσα στην αίθουσα ,μια γυναίκα έδινε τον αγώνα της για να φέρει στον κόσμο το μωρό της ....ένας δύσκολος αγώνας με πολύ πόνο και συγκίνηση ....

Ο άντρας της δίπλα ,της κρατούσε το χέρι και της φιλούσε το ιδρωμένο από την προσπάθεια μέτωπο .....

Και επιτέλους ....ένα μωρουδίστικο κλάμα ....

Ο γιατρός ακούμπησε το μωρό στην αγκαλιά της .....

Κ: είναι υγιέστατος ....τους είπε ....

Η Ναυσικά κοίταξε τον γιο της και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα ....

Ν: και αυτός είναι ο μπαμπάς σου ...είπε στο μωρό και γύρισε να κοιτάξει τον Λευτέρη που τους κοιτούσε μαγεμένος .....
Λ: το μωρό μας ...είπε και φίλησε το κεφαλάκι του μωρού ....ευχαριστώ ...είπε και φίλησε την γυναίκα του λίγο πριν αρχίσει να κλαίει ....

Μια νοσοκόμα πήρε το μωρό για να το εξετάσουν ....

Κ: Λευτέρη βγες να μιλήσεις στους δικούς σας μέχρι να τελειώσουμε εδώ; ...τον παρότρυνε ....

Ν: πόσα κιλά είναι ;....ρώτησε η Ναυσικά ενώ σκούπιζε τα μάτια της ....

Κ: 2,900 και να φανταστείς πως είναι επτά μηνών ....
Λ: θα τον βάλεις θερμοκοιτίδα ;....
Κ: μάλλον ...για προληπτικούς λόγους ....

Ο Λευτέρης φίλησε την Ναυσικά και βγήκε χαζογελώντας από την αίθουσα ....

Μόλις βγήκε έξω και είδε όλα τα αγαπημένα τους πρόσωπα ...

Λ: είναι ένας κούκλος ...και η Ναυσικά μου η πιο γενναία γυναίκα που έχω γνωρίσει ..τους είπε και χάθηκε στις αγκαλιές τους .....

Ελπ: όχι ρε γαμώτο ....άργησα;....είπε η Ελπίδα μόλις τους είδε όλους χαμογελαστούς και αγκαλιασμένους ...

Ο Λευτέρης γύρισε και την κοίταξε ....

Λ: ήρθες πάνω στην ώρα ...σε λίγο θα δούμε το μωρό ...είπε και την αγκάλιασε ....

Χ: που είναι το μωλο ;....ρώτησε η Χαρά και του τράβηξε το παντελόνι ....

Λ: Χαρουλα μου ....την πήρε αγκαλιά και την στριφογύρισε στον αέρα ...

Ελπ ; δεν είχα που να την αφήσω ...λες να μας βγάλουν έξω ;....

Νικ; Μέχρι εδώ επιτρέπεται ...πάνω στα δωμάτια και κοντά στα μώρα απαγορεύεται ...της είπε ο Νικηφόρος και την αγκάλιασε και εκείνος ....

Λ: έλα να κάνω τις συστάσεις .....είπε και ξεκίνησε να συστήνει την Ελπίδα στους γονείς της Ναυσικάς , την Αμαλία και τον Πέτρο , τον Φίλιππο και την Μαρίλια ....

Η Χαρά εν τω μεταξύ είχε εντοπίσει τον Μάκη και τώρα στρογγυλοκαθόταν στην αγκαλιά του ....

Χ: ηλθα θειε Μάκη ....το δωμάτιο μου το έχεις έτοιμο ;....

Μ: μην με μαλώσεις αλλά δεν πρόλαβα ....σήμερα θα το φτιάξω και θα σου αρέσει πολύ ...και θα γνωρίσεις και την μαμά της Εύας ,την Αγγέλα που θα σε προσέχει όταν εμείς θα λείπουμε ....
Χ: ακούς μαμά ;....θα γνωρίσω την γιαγιά Αγγέλα .....

Η Ελπίδα γέλασε ....

Ελπ : δεν θέλω να σας γίνουμε βάρος ....
Εύα : μην λες βλακείες ....απλά στο πατρικό μου έχει χώρο και η μαμά μου θα το χαρεί πολύ ....

Εκείνη την ώρα βγήκε ο Κώστας και μαζεύτηκαν όλοι για να ακούσουν τι είχε να τους πει ....

Κ: η δουλειά μου εμένα τελείωσε ...την ανεβάζουμε στο δωμάτιο τώρα ....το μωρό είναι πολύ καλά, αλλά για σήμερα θα μπει στην θερμοκοιτίδα για να είμαστε σίγουροι πως είναι τελείως καλά ....

Ευκλ: δηλαδή γιατρέ δεν μπορούμε να δούμε τον εγγονό μου ;....
Κ: επειδή είστε και πολλοί ,θα έρθουν μαζί μου οι παππούδες ...οι υπόλοιποι πιο μετά ....
Στ : γιατρέ ...μπορούν να έρθουν αλλα δυο άτομα μαζί μας ;...η Ναυσικά μου τους έχει σαν γονείς της ....

Η Αμαλία κοίταξε τον Πέτρο με αβεβαιότητα και ο Ευκλείδης την γυναίκα του με αγάπη ....

Κ: επειδή φαντάζομαι τι θα ήθελε η Ναυσικά ....ελάτε ...είπε και προχώρησε ....

Μόλις οι γονείς έφυγαν η Ελπίδα γύρισε στον Λευτέρη ....

Ελπ: πόσο μεγάλη καρδιά έχει αυτή η γυναίκα ;....

Λ: για αυτό η Ναυσικά μου την λατρεύει ....
Δ: πες λεπτομέρειες για την γέννα ....
Εύα : ναι και για το μωρό ....
Λ: η Ναυσικά ήταν τόσο δυνατή και σίγουρη για όλα ...εγώ είχα πανικοβληθεί ....της κρατούσα το χέρι και όταν ακούσαμε το κλάμα του ....λύτρωση παιδιά ....επιτέλους ξέραμε πως το μωρό μας είναι καλά ....και όταν τον κράτησε στην αγκαλιά της ....

Δεν μπορούσε να συνεχίσει είχε δακρύσει ....

Λ: αυτή η εικόνα δεν περιγράφεται με λόγια .....τους είπε και ρούφηξε την μύτη του ....

Μ: σε ποιον μοιάζει ;....είπε ο Μάκης
Λ: είναι ίδιος η Ναυσικά ....μόνο τα μαλλιά μου έχει πάρει ....αλλά μην της το πείτε ....τους απείλησε .....

Η Δήμητρα στεκόταν λίγο πιο δίπλα και άκουγε την περιγραφή .....

Η Ναυσικά μητέρα .....χαμογέλασε στην σκέψη ....
Ξαφνικά ένιωσε να ζαλίζεται και πιάστηκε από την Ελπίδα που στεκόταν δίπλα της ....

Ελπ: είσαι καλά ;....την ρώτησε ανήσυχη

Δ; ναι ...απλά χθες δεν κοιμήθηκα καλά και δεν έχω φάει τίποτα ακόμα ....
Ελπ: είσαι χλωμή ....κάτσε λίγο να σου φέρω νερό ....

Ο Νικηφόρος γύρισε και την είδε εκείνη την στιγμή και τρόμαξε ....

Νικ: τι έπαθες ;....
Δ; από την συγκίνηση ....δεν είναι τίποτα ...είπε και χαμογέλασε ...

Ο Κώστας είχε οδηγήσει την Στέλλα και τον Ευκλείδη και την Αμαλία με τον Πέτρο έξω από το δωμάτιο με τις θερμοκοιτίδες ....

Κ: αυτός είναι ...είπε και τους έδειξε ένα μωράκι που πιπιλούσε το δάχτυλο του και κοιμόταν ήσυχο ....

Ευκλ: είναι ίδιος η Ναυσικά μου ...είπε ο Ευκλείδης και άρχισε να κλαίει ....
Στ: η Ναυσικά ήταν πιο μικροκαμωμένη και με πιο ανοιχτό μαλλιά ...είπε η Στέλλα με τα μάτια γεμάτα δάκρυα .....

Ο Πέτρος δεν μιλούσε ...δεν είχε μέτρο σύγκρισης ...όμως έβλεπε την ομοιότητα με την Ναυσικά ....

Π: μια χαρά φαίνεται ...είπε και κοίταξε τον γιατρό...

Κ: και είναι ...για επτά μηνών είναι πολύ ανεπτυγμένος ...αυτός ήταν και ο λόγος που δεν μας ανησύχησε ο πρόωρος τοκετός ....

Η Αμαλία είχε κολλήσει στο τζάμι ....αυτό το μωρό ....έπιασε το κεφάλι της ....πονούσε πολύ ....

Π: Αμαλία είσαι καλά ;....
Αμ: όχι ....λυπάμαι αλλά πρέπει να φύγω ....

Έφυγε σχεδόν τρέχοντας ...νόμιζε πως θα λιποθυμήσει ....

Στ : πήγαινε μαζί της ...είπε στον Πέτρο ...καταλαβαίνουμε ....

Ο Ευκλείδης αγκάλιασε την γυναίκα του ....

Ευκλ: είσαι πλέον και επίσημα γιαγιά ...της είπε και την φίλησε ....
Στ: είμαι ...είπε περήφανα ....μα δεν είναι ίδιος η Ναυσικά ;....

Ο Πέτρος την βρήκε να κάθεται σε ένα παγκάκι στο προαύλιο με το κεφάλι στα χέρια ...

Π: Αμαλία μου ;....

Γύρισε και τον κοίταξε με μάτια βουρκωμένα ....

Αμ: αυτό το μωρό ....είναι ίδιο με αυτό που βλέπω στα όνειρα μου ....τι μου συμβαίνει ;....

Έπιασε ξανά το κεφάλι της ......πονούσε τόσο πολύ ....

Ο Πέτρος έκατσε δίπλα της και την αγκάλιασε ....
Και εκείνη χαλάρωσε ....και ο πόνος χαλάρωσε λίγο .....

Π: θες να πάμε σπίτι να ξαπλώσεις λίγο ;....

Αμ: ναι ...και ξαναερχόμαστε το απόγευμα ...να δω και την Ναυσικά....

Ο Λευτέρης είχε πάει στο δωμάτιο της Ναυσικάς ...δεν μπορούσε να μείνει άλλο μακριά της ....

Ν: τον είδες ;....τον ρώτησε η Ναυσικά νυσταγμένα ....

Λ: όχι ...έχουν πάει οι γονείς σου ...όλοι... της διευκρίνισε ....
Ν: θα μου τον φέρουν καθόλου ;....
Λ: δεν νομίζω σήμερα ....πρέπει να ξεκουραστείς ....
Ν: νυστάζω λίγο ...είπε και χασμουρήθηκε ....Λευτέρη;...
Λ:έλα καρδιά μου ....
Ν: μου μοιάζει λίγο ....είπε και του χαμογέλασε ....
Λ: ναι ...στην παρούσα φάση έχετε το ίδιο ΙQ.....την πείραξε ....
Ν: δεν ντρέπεσαι να κοροϊδεύεις την μάνα του παιδιού σου ;....
Λ: την λατρεύω την μάνα του παιδιού μου ...είπε και την φίλησε ...και την θαυμάζω ...
Ν: οι άλλοι που είναι ;....είπε και βολεύτηκε στην αγκαλιά του ....
Λ: περιμένουν να δουν το μωρό και μετά θα έρθουν να σε δουν ...ήρθε και η Ελπίδα ....
Ν: ωραία ....είπε και αποκοιμήθηκε ....

Ο Λευτέρης την κράτησε στην αγκαλιά του και την χάζευε ....πόσο όμορφη παρά την ταλαιπωρία της ....

Ο Μάκης με τον Νικηφόρο κρατούσαν την μικρή μέχρι να μπουν τα κορίτσια να δουν τον μπέμπη ....

Χ: εγώ γιατί να μην πάω ;....είπε και κατέβασε τα μούτρα ....

Μ: αφού είπαμε ...δεν κάνει γιατί είσαι μικρή ....θα τον δεις μόλις τον πάμε σπίτι ....
Χ: ζεν είμαι μικλη ....είπε και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος ....

Ότι και να της έλεγαν δεν την έπειθαν ....

Κ: τι έχουμε εδώ ;...ποια είναι η μικρή κυρία ;....είπε και κάθισε στα πόδια του για να την κοιτάζει ευθεία ....
Χ: εγώ είμαι η Χαρά ....η φίλη της Ναυθικας ...και δεν με αφήνουν να δω το μωλο ....είπε και τον κοίταξε ίσια στα μάτια ....
Κ: και εγώ είμαι ο Κώστας ....και ίσως μπορώ κάτι να κάνω για αυτό ...τι λες ;....

Η μικρή τον κοίταξε με ελπίδα ....

Κ: θα είναι το μυστικό μας όμως ....είπε και της άπλωσε το χέρι ....

Ο Νικηφόρος τον κοίταξε ...

Νικ: είσαι σίγουρος ;....
Κ: έχε μου εμπιστοσύνη ....θα έρθεις ;....ρώτησε την Χαρά και εκείνη του έδωσε το χέρι χαμογελώντας ....

Την σήκωσε στην αγκαλιά του και την έβαλε μέσα στις αίθουσες ....

Κ: θα τον δούμε από μακριά όμως γιατί είναι πολύ μωρό και κοιμάται ....εντάξει ;...

Μόλις έφτασαν έξω από την τζαμαρία και της τον έδειξε η μικρή έκανε μια γκριμάτσα απογοήτευσης ....

Χ: αυτό είναι ;....η κούκλα μου είναι πιο μεγάλη και μιλάει ....

Από μια άλλη πόρτα βγήκαν τα κορίτσια ...

Εύα : είναι κούκλος .....

Δ: και δεν φαίνεται καθόλου πως είναι πρόωρος ....
Ελπ: και είχε δίκιο ο Λευτέρης ...φτυστός η Ναυσικά είναι .....μα που είναι η Χαρά;....ρώτησε τα αγόρια ....
Μ: την πήρε ο Κώστας να της δείξει το μωρό ...δεν τους είδατε ;....
Ελπ: όχι ....είπε και πήγε να ξαναμπεί όταν είδε την κόρη της στην αγκαλιά του γιατρού της Ναυσικάς ...

Χ: μαμά;....ο κυλιος Κώστας με πήγε να ζω το μωλο ....μικρό είναι ....

Η Ελπίδα την πήρε στην αγκαλιά της ....

Ελπ: συγγνώμη για αυτό ...είπε και τον κοίταξε ....

Κ: κανένα πρόβλημα ....μοιάζει τόσο στην κόρη μου που δεν μπόρεσα να της αντισταθώ ....
Ελπ: έχετε παιδί ;...ρώτησε ...
Κ: ναι την Δανάη ....και εσένα σε λένε ...;
Ελπ: Ελπίδα ...χάρηκα ....είπε και κοκκίνισε ....

Χ: μαμά ;....ζεσταίνεσαι ;....είσαι κόκκινη ....

Η Δήμητρα και η Εύα γέλασαν με το σχόλιο ....

Δ: δεν ξέρω για εσάς ...εγώ πάντως θέλω να δω την κολλητή μου ....θα έρθει κανεις ;....

Νικ: πηγαίνετε εσείς ....εμείς δεν έχουμε δει ακόμα το μωρό ....θα έρθουμε σε λίγο ....

Η Δήμητρα του έσκασε ένα φιλί και έφυγε μαζί με την Εύα ....

Εύα: πρόσεξες την Ελπίδα και τον Κώστα ;....ρώτησε την ώρα που ήταν στο ασανσέρ ....

Δ: δεν είμαι στραβή ....αλλά είπε πως έχει ένα παιδί ....η γυναίκα του ;....
Εύα : ποιος ξέρει ;...ανασήκωσε τους ωμούς ..... δεν ήταν τέλειος ο μικρός ;....είπε και αναστέναξε .....

{{ Γεννησαμε επιτελους !!! Τελικα μηπως αυτο το μωρο κανει το θαυμα του;;

Συγγνωμη και παλι για ολες τις ανακριβειες των περιγραφων , αλλα ελπιζω πως τα γραφω αρκετα πειστικα και δεν δινετε σημασια ... }}