Η ημέρα του γάμου

-Δεν βρίσκω τις γόβες Μυρτώ και η μακιγιέζ λέει πως έχει μπλέξει στην κίνηση! μου λέει αναστατωμένη η Φανή.

-Όλα είναι στραβά, όλα είναι λάθος, ούτε ο θεός δεν θέλει αυτό το γάμο ! Και που σκατά είναι η χάρτινη σακούλα για τις ανάσες μου..παθαίνω κρίση πανικού! Δεν νιώθω καλά, το στομάχι μου έχει σφιχτεί και θέλω να κάνω εμετό! λέω και σπάω το τρίτο κατά σειρά γυάλινο ποτήρι που βρήκα μπροστά μου.

Δεν θέλω να πάω πουθενά!!! φωνάζω και απο το δίπλα δωμάτιο του ξενοδοχείου που ετοιμάζεται ο Δημήτρης ακούγεται μια κραυγή.

-Σκάσε επιτέλους! Ακούγεσαι! ακούω την θυμωμένη φωνή του Δημήτρη.

-ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΟΟΟΟΟΟ?

-Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΙΣ ΣΟΥΙΤΕΣ! ακούω την αγριοφωνάρα του απο δίπλα.

-Μυρτώ μου κάνε μια υπομονή..πάρε ανάσες..και σκέψου τι χαρά θα δώσεις στον κύριο Ράνεση!

-Αυτό μην μου το θυμίζεις γιατί για ετοιμοθάνατος , μια χαρά περδίκι τον βλέπω! Εγώ φταίω που δεν του ζήτησα τις εξετάσεις, αλλά ας κάνει καμία βλακεία και να μην είναι άρρωστος!

-ΣΕ ΑΚΟΥΩ! μου φωνάζει ο Βασίλης απο την μεσοτοιχία. 

-ΣΥΓΝΩΜΗ! λέω και θέλω να βάλω τα κλάματα. Είμαι πολύ ζορισμένη , είμαι πολύ αγχωμένη, δεν περίμενα έτσι την μέρα του γάμου μου, για την ακρίβεια δεν την περίμενα καθόλου, δεν πιστεύω καν στο θεσμό του γάμου, συχαίνομαι τα νυφικά, τον πρώτο χορό, τα ρύζια και τις ηλίθιες ευχές που μου δίνουν όλοι..

-Φανή θα κλάψω..

-Έλα ρε Μυρτώ έχω κουραστεί τόσες μέρες να σε ακούω να λες τα ίδια, αφού δέχτηκες τώρα μην κάνεις πίσω, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει..τυπικό είναι το θέμα!

-Ναι τυπικό είναι το θέμα! Εγώ όμως θα παντρευτώ τον γάιδαρο σε μια ώρα, εγώ θα πρέπει να πάω σπίτι του να κοιμηθώ και καλά μην σκεφτώ πως ο Βασίλης περιμένει και παιδιά! Φανή νομίζω πως μου τελειώνει ο αέρας..σβήνω..

-Σου φέρνω την χάρτινη σακούλα για ανάσες!

-Όχι φέρε μου το murano βάζο της θείας Ευτέρπης! Θέλω επειγόντως να σπάσω κάτι μεγάλο!

Λέω και σε δευτερόλεπτα ακούγεται ένας γυάλινος κρότος.

-ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΔΩΡΟ? ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΣΠΑΣΕΙ ΟΛΑ!ακούω την φωνή του Δημήτρη απο την διπλανή σουίτα.

-Θα σου τα αγοράσω απο την αρχή! Το κελεπούρι που βρήκες έχει πολλά χρήματα! λέω με το στόμα μου κολλημένο στο τοίχο.

Ακούω την πόρτα να χτυπάει. Θα την γκρεμίσει καλέ! Κοίτα νεύρα ο γάιδαρος , καθόλου δεν θέλει να με παντρευτεί!

Την ανοίγω με φόρα και βλέπω τον Δημήτρη να στέκεται μπροστά μου με ένα μαύρο σμόκιν και λευκό πουκάμισο. Είναι απίστευτα ωραίος και για μια στιγμή τα χάνω..

Έχω και απίστευτα νεύρα όμως!

-ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ? ΕΧΩ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥ???

του λέω ίσως λιγάκι στριγγλίζοντας και κάνει ένα βήμα πιο πίσω κλείνοντας το ένα του αφτί.

-Γιατί δεν μιλάς ? του λέω εκνευρισμένη.

Κάθεται και με κοιτά. Απο πάνω ως κάτω. Ξέχασα οτι φοράω ένα δαντελένιο νυφικό με μανίκια. Δεν θα του αποκαλύψω και το τατουάζ μου με την ερυθρά αμαζόνα μέρα που είναι! Αρκετά έχω να διαχειριστώ σήμερα.

-Είσαι..είσαι..μου λέει ξαφνιασμένος και δεν ξεκολλά το βλέμμα του απο πάνω μου.

-Ναι τι είμαι ? είμαι? πρόσεξε τι θα πεις γάιδαρε! λέω και είμαι κόκκινη απο θυμό. 

-Ε είσαι απαράδεκτη ! Εγώ φταίω που ήρθα να σε ηρεμήσω αλλά δεν τρώγεσαι κορίτσι μου ειλικρινά, με έχεις τελείως εκνευρίσει! Αντί να σκέφτεσαι τον πατέρα σου , σκέφτεσαι μονάχα τον εαυτό σου!

-Πως τολμάς να μου λες κάτι τέτοιο , όταν συμφώνησα να παντρευτώ ΕΣΕΝΑ??? Ποιά άλλη θυσία πρέπει να κάνω για να δείξω πως στεναχωριέμαι για εκείνον?

-Σιγά την θυσία , κοίτα τι παίρνεις! λέει και μου δείχνει το σώμα του.

-Βρε δεν μας παρατάς κάφρε , γελοίε ..και ..και ...ΦΑΝΗΗΗΗΗΗΗ πες τίποτα άλλο!

-Ε..ανόητος? Συγνώμη κύριε Μελεμή..λέει ντροπαλά η Φανή απο μέσα απο το δωμάτιο.

-Ναι και ανόητος!

-Εγώ είμαι ανόητος, εσύ είσαι κακομαθημένη και..

-ΣΚΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ! φωνάζει ο πατέρας μου απο δίπλα και σε δυο δεύτερα εμφανίζεται μπροστά μας.

-Για όνομα παιδιά μου , σήμερα είναι μέρα χαράς  και επίσης να σας θυμίσω οτι είμαι άρρωστος! Γιατί μου χαλάτε την διάθεση? Εξάλλου αν δεν σας έρθει το κέφι στην εκκλησία..ε..σίγουρα το βράδυ θα σας φύγουν τα νεύρα! Ε Δημήτρη? του λέει και του χώνει μια μαλακιά αγκωνιά στο στομάχι.

-Ε ναι κύριε Ράνεση.. λέει ο Δημήτρης και σκύβει το κεφάλι.

-ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ!λέω και είμαι κατακόκκινη απο ντροπή

-Παιδιά μου πάντα ήξερα πως θα καταλήξετε μαζί! Είστε τόσο ταιριαστοί! ακούγεται η συγκινημένη φωνή του Αντρέα και ταυτόχρονα , εγώ και ο Δημήτρης τον αγριοκοιτάζουμε.

----------------

Στην εκκλησία

-Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρααααα...ψέλνει ο παπάς και χώνω αυτόματα μια κλωτσιά στο πόδι του Δημήτρη.

-Πόδι πατάνε οι νύφες..κακομαθημένο...λέει και προσπαθεί να χαμογελάσει στο πλήθος που μας παρακολουθεί.

-Έτσι για να νιώσεις λίγο απο αυτό που πρόκειται να πάθεις, αν τολμήσεις να με αγγίξεις το βράδυ..του ψιθυρίζω και χαμογελώ κι εγώ στον κόσμο μελιστάλαχτα.

-Σιγά μην πλησιάσω εσένα..δεν με έχω για πέταμα..στον καναπέ θα κοιμηθείς! μου λέει διακριτικά.

-Καλά ρε ούτε ένα κρεβάτι δεν αγόρασες για μένα, ρε καρμίρη τόσα λεφτά θα βγάλεις απο το γάμο!

-ποιόν είπες καρμίρη , πριγκίπισσα της κακιάς ώρας? αν θέλεις κρεβάτι να πας να αγοράσεις αύριο! Σιγά μην σου στρώσω και σεντόνια!μου λέει ψιθυριστά και με αγριοκοιτάζει.

-Ησαία χόρευε..συνεχίζει το βιολί του ο παπάς.

-Κουνήσου περπατάμε! μου λέει και με σπρώχνει.

-Τι εννοείς οτι δεν θα μου στρώσεις σεντόνια? Δεν έχουμε οικιακή βοηθό?

-Όχι εσύ θα καθαρίζεις και θα πλένεις! Άσε μας ρε Μυρτώ!μου λέει λίγο πιο δυνατά.

-Τέκνα μου για όνομα του θεού βγάλτε το σκασμό και σεβαστείτε το ιερό μυστήριο του γάμου!

-Ναι πάτερ , λέμε και οι δυο με μια φωνή.

-Εγώ πάντως θέλω οικιακή βοηθό! λέω και φτύνω ένα ρύζι απο το στόμα μου.

-Να προσλάβεις! Δεν είμαι ο υπάλληλος σου για να με διατάζεις!

-ΤΕΚΝΑ ΜΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΗΜΙΝ!!!!

-Σκάσε Μυρτώ σου το λέει και ο παπάς!

-Σ' εσένα το είπε!

----------------------------------------------------

Δεξίωση

-Γιατί χτυπάνε όλοι τα κουτάλια τους? 

-Έλα που δεν ξέρεις..μου λέει και με κοιτά πονηρά.

-Οι υποανάπτυκτοι συγγενείς σου χτυπάνε τα κουτάλια!

-Βρε δεν μας παρατάς!μου λέει και κοιτά απο την άλλη ξεφυσώντας.

-Φιλί παιδιά! φωνάζει ο πατέρας μου απο το πλήθος.

-Δικός σου ο υποανάπτυκτος  συγγενής που φώναξε..έλα εδώ να τελειώνουμε!μου λέει και με σφίγγει ελαφρά στην αγκαλιά του.

-Μην βάλεις γλώσσα! του λέω απειλητικά.

-Γιατί είσαι ικανή εσύ να με φιλήσεις με γλώσσα?

-Σκάσε και φίλα με!του λέω και τον αγκαλιάζω .

Ακουμπά τα χείλη του απαλά στο στόμα μου. Μυρίζω το άρωμα του, τα χέρια μου ενστικτωδώς χαιδεύουν το κασμιρένιο σακάκι του, με σφίγγει λίγο πιο δυνατά.

Ανοίγει τα μάτια και με κοιτά καθώς το στόμα του είναι κολλημένο στο δικό μου.

Με μια κίνηση ανοίγει το στόμα μου με την γλώσσα του, την περνά στο στόμα μου και βαθαίνει το φιλί  του. Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω πως οι μύες των στομάτων μας χορεύουν στο ίδιο ρυθμό.

Νιώθω να μουδιάζει το σώμα μου και νομίζω πως θα πέσω κάτω.

Νιώθει το ξάφνιασμα του κορμιού μου και με συγκρατεί να μην πέσω. 

Συνεχίζει να με φιλά και νιώθω μια έξαψη σε όλο το σώμα.

Δεν νομίζω πως έχω ζήσει στην ζωή μου κάτι πιο συγκλονιστικά τέλειο..

Δεν θέλω να τελειώσει ποτέ αυτό το φιλί..

Θέλω κι άλλο..θέλω..ε ...θέλω...

Σκέφτομαι και αφήνω να μου ξεφύγει ένας αναστεναγμός.

Ανοίγει τα μάτια και με κοιτά αινιγματικά.

Την στιγμή που κάνω πιο επιθετικό το φιλί μου , τραβιέται απότομα.

-Νομίζω πως ικανοποιήσαμε το πλήθος..μου λέει ανέκφραστα και νιώθω πως η ανάσα μου είναι ακανόνιστη.

Φέρνω το χέρι μου στα χείλη και το πλήθος απο κάτω παραληρεί στα χειροκροτήματα.

Μόνο ο πατέρας μου δεν χειροκροτά.

Μας υψώνει σοβαρός το ποτήρι και πίνει μια γουλιά ικανοποιημένος.

"Ήμουν σίγουρος" νομίζω πως μας λέει.