<< Που είσαι καραμελιτσα μου?!
Βγες εξω γιατί θα έρθω να σε βρω..>>

Νικόλας

      
     Η θεία Λυδία με έκρυψε πίσω της και μετα με εσπρώξε γρήγορα στις γυναικείες τουαλέτες.

       Νικόλας<< Ελι... Ελι που είσαι>> φωνάζω ψιθυριστα.
      Ελισάβετ<< Τι θες?! >> βγαίνει μουτρομενη. Μμμμ ξινη!
      Νικόλας<< Σκασε και μπες μέσα>> την τραβαω απο το χέρι και μπαίνουμε σε μια τουαλέτα.
      Ελισάβετ<< Πας καλα?! Βλακα. Θα το πω στην θεια Κελλυ!>> φωνάζει. Βάζω το χέρι μου στο στόμα της μπας και σκάσει.
      Νικόλας<< Κάποιος μας κυνηγάει. Κάνε ησυχία μωρε>> της λεω.
      Ελισάβετ<< Τι?! Η Λυδία!>> παει να βγει αλλα την τραβαω.
Ακούγονται ομιλίες και βήματα...
Κάποιος έρχεται..
       Νικόλας << Σςςς...>> βαζω το δάχτυλο μου στα χείλη.
Μας πλησιάζει...
      Ελισάβετ<< Νικόλα... φοβάμαι>> με αγκαλιάζει...
Ιου με αγκαλιασε ενα κορίτσι.
Είναι... ειναι έτοιμη να κλαψει...
      Νικόλας<<Εϊ... κρύψου πισω απο την πόρτα και μην κουνηθεις.>> πρεπει να την προστατεψω.
Εγω είμαι ο άντρας!
      Ελισάβετ<< Εσυ?!>> ρωταει.
Εγω ξερω να τρέχω.. το εχω ξανα κάνει... αυτη όμως...
      Νικόλας<< Εγω μικρή... πφφφ απλα κανε αυτο που σου είπα!>> την αγκαλιάζω σφιχτά.
Και εγω φοβάμαι αλλα για αυτην πρέπει να είμαι δυνατός.
Δεν έχουμε πολυ χρόνο...
     Ελισάβετ<< Σ' ευχαριστώ>>  με φιλάει στο μάγουλο.
Ιου! Τωρα σίγουρα θα με κοροϊδεύει ο Αχιλλέας!
   

    Τα βήματα πλησιάζουν και το χερουλι κατεβαίνει....
 

Αλέξανδρος

 
      Ήμασταν στο μπαρ μαζεμενοι οταν μας ειδοποίησε ο Γιώργος οτι ξυπνησε η Ελευθερία και τρεξαμε ολοι στο νοσοκομείο.

     Περίεργη ήταν η αντίδραση του Δημήτρη αλλά εκείνη την στιγμή δε καθησα να τ αναλυσω.

       Το περιστατικό με την Ελευθερία μας τρόμαξε όλους.
Γίνανε ολα ξαφνικά και το να κάνει χειρουργείο στην κατάσταση της σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο.

       Σπύρος<< Ασε το κινητό τωρα ρε μαλακα>> μου χτυπάει το χέρι μόλις με είδε οτι κοίταγα το κινητό μου
       Αλεξ<< Κατσε ρε. Μίλαγα με την Λυδία. Εχει έρθει και αυτη με τα παιδιά>> του λεω.
Μπαινουμε μεσα και προχωράμε στο διάδρομο προς το δωμάτιο της Ελευθερίας.
Είναι όλοι μαζεμενοι αλλά... λείπει η Λυδία..
Μα μου είχε πει οτι ειχε έρθει...
Και η Μαριλια είναι εδω..

       Δημήτρης<<Ο Νικόλας που είναι?!>> Μπράβο ρε Μήτσο!
        Ελευθερία<< Τον πήγε η Λυδία  μαζι με την Ελισάβετ τουαλέτα.>>
       Γιωργος<< Ναι αλλα... σαν πολυ δεν λείπουν?!>> οπα αυτο δεν μου αρέσει.
       Αλεξ << Πότε πήγαν?!>> ρωταω
       Γιώργος<< Βασικά... δεν ήρθαν καθόλου εδω...>> τώρα ανησυχώ.
Οι υπόλοιποι κοιτάνε σιοπιλοι.
        Ελευθερία<< Πάρτε την Λυδία τηλέφωνο>> λεει ανησυχη και ο Γιωργος προσπαθεί να την ηρεμήσει.
      Αλεξ<<Καλεί αλλα δεν απαντάει.>> κατι δεν πάει καλα.
       Δημήτρης<< Οι τουαλέτες είναι στο τέλος του διαδρόμου.... οκευ παω να τους βρω>> βγαίνει εξω
      Αλεξ << Κατσε έρχομαι κι εγω>> παω μαζι του.
Η Λυδία εδω και μισή ωρα μου είχε πει οτι ειχε φτάσει.. που είναι τώρα?!

    Τρέχουμε στις τουαλέτες αλλα κανένα ίχνος.
Κοιταζομαστε και μπουκαρουμε στις αντρικες.
Τίποτα... κανένας μεσα...
    
    
      Δημήτρης<< Κάτι δεν μ' αρέσει...
Παμε και δίπλα >>
      Αλεξ << Δημήτρη κάτι έχει συμβεί.
Η Λυδία εχει έρθει πολυ πριν απο εμάς>> του λεω.
Παμε στις γυναικείες αλλα πάλι δεν είναι κανείς μέσα.
Όμως μια ειναι κλειστή...

    
       Κάνω νόημα στον Δημήτρη και πλησιάζω.... σιγά σιγά κατεβαζω το χερουλι και...
Βλέπω τον Νικόλα αγκαλιά με την Ελισάβετ.

 
        Ελισάβετ<< Αλεξ μου!>> έρχεται στην αγκαλιά μου.
        Νικόλας<< Μπαμπά!>> τρεχει και αυτός στον Δημήτρη.
       Αλεξ << Κοριτσάκι μου>> την σφίγγω στην αγκαλιά μου.
Το δέσιμο μου με την Ελισάβετ ηταν ξαφνικο αλλα κάτι που χαίρομαι που συνέβη. Δεν θα μπορούσα να διανοηθω οτι κατι της συνέβη.
Φοβήθηκε πολυ... κλαίει στην αγκαλιά μου....
  << Ηρέμησε μικρή μου. Εγω ειμαι εδω>> την φιλάω στο κεφαλακι της. Κοιτάω  τριγύρω όμως... η Λυδία δεν είναι πουθενά...
      Δημήτρης<< Νικόλα μου πες τι έγινε>> τον σηκώνει στην αγκαλιά του.
      Νικόλας<< Ήρθε αυτός! Η θεία Λυδία μας έκρυψε αλλα... νομίζω την πήρε... συγνώμη>> απολογειται.
Είναι έτοιμος να κλάψει.
Νομίζει οτι φταίει αυτός...
    Δημήτρης<< Νικόλα μου δεν φταίς εσύ... ολα θα πανε καλα>>
Η Ελισάβετ κοιτάει επίμονα τον Νικόλα ενω απο τα ματάκια της κυλάνε τα δάκρυα της.
     Ελισάβετ<< Αλεξ... Η Λυδία...>> κρύβει το προσωπακι της στον λαιμό μου. Τι να πεις τωρα σ' ενα τοσο δα μικρό πλασματακι που φοβάται?!
     Αλεξ<< Θα την βρω μικρή μου... θα την βρω και θα την φέρω πισω... και μετααα... δεν θα σας αφήσω να ξανα φύγετε απο διπλα μου>> την υπόσχομαι και εννοώ κάθε μου λέξη.
Δεν ξερω που την πήγε ο Μπαλτας αλλα για ενα να είναι σίγουρος... θα τον βρω και θα πάρω πίσω την γυναίκα μου!

    
                    *    *    *    *    *
       
   

    Γιώργος<< Αλεξ ηρέμησε! Η αστυνομία ειναι εξω και την ψάχνει δεν βοηθάς με την συμπεριφορά σου!>>  μου φωναζει όταν κλωτσαω οτι βρω μπροστά μου.
Είμαστε ολοι μαζεμενοι σπίτι της Ελευθερίας που μας χωράει και περιμένουμε μια ειδοποίηση... ενα σημάδι... κατι!
   Έχουν περάσει 8... 8 γ@μημενες ωρες που δηλωσαμε την εξαφάνιση της και ακόμα κανένα αποτέλεσμα.
Που μπορεί να την έχει γαμωτο?!!
      Αλεξ << Τι να ηρεμησω?! Την εχει αυτός το καταλαβαίνεις.... Ποιος ξέρει τι μπορεί να της κάνει?! Γαμώτο!>> φωνάζω.
Δεν μπορώ ούτε να το σκέφτομαι!
Αυτός να την αγγίζει.. να την φιλάει με το ζόρι... θα του σπάσω τα κόκαλα!
       Ελισάβετ<< Αλεξ..>> ακουω σαν λιγμο την φωνή της μικρής πισω μου.
Κάθεται στην άκρη της σκάλας με το αρκουδάκι της Μαριλιας αγκαλιά.

       Αλεξ<< Ελα εδω μικρή μου.>> παω κοντά και γονατιζω μπροστά της.
<< Γιατί δεν κοιμάσαι?!>> την ρωταω γλυκά χαϊδευοντας το μάγουλο της.
     Ελισάβετ<< Πότε θα έρθει η Λυδία?!  Πάντα μου λεει καληνύχτα>> λεει μ' αυτον τον.. αθώο παιδικό τρόπο που ολοι την κοιτάμε χωρίς να ξέρουμε τι να απαντήσουμε.
    Αλεξ<< Αχχ.... Ελα να παμε μαζί.
Θα... θα σου πω εγω καληνύχτα σήμερα>> ξεφυσαω και την σηκωνω στην αγκαλια μου.
Τα κορίτσια είχαν ετοιμάσει δωμάτιο για τα μικρα και για οποιον μπορούσε να κοιμηθεί.

      
      Προχωρησαμε πάνω και την πηγα στο δωμάτιο.
Την έβαλα στο κρεβάτι και την σκεπασα.
Δεν εχω ξανα κάνει κατι τέτοιο.
Δεν ειχα ποτέ επαφή με παιδιά και τωρα... η μικρή με χρειάζεται.

       Ελισάβετ << Αλεξ... να σε ρωτήσω κάτι?! Θα την βρεις την Λυδία ετσι?!>> ρωταει.
      Αλεξ<< Ναι μικρή μου... θα την βρω στο υπόσχομαι>> χαϊδεύω τα μαλλιά της.
     Ελισάβετ<< Και όταν... γυρίσει η Λυδία θα... θα με διωξετε?! Δεν θα με θέλετε εμένα?!>> ρωταει με τα δακρησμενα της ματακια και... για λιγο η καρδιά μου εχασε εναν χτυπο.
Φοβάται. Φοβάται μήπως και μένει... μόνη της.
     Αλεξ<< Τι λες μικρή μου?! Άκουσε με δεν πρόκειται να σε αφησουμε ποτέ... Η αδελφή σου κι εγω σ' αγαπάμε πολύ.>> της χαμογελάω και την φιλάω στο μέτωπο.
<< Ελα ύπνο τώρα.>> ζβηνω το φως και βγαίνω εξω.

    Παω να φύγω οταν... ακουω πίσω μου την πόρτα...
Κρυβομαι λιγο και βλεπω την Ελισάβετ να βγαίνει εξω και να πηγαίνει στο δωμάτιο που ηταν ο Νικόλας.
Κοιτα να δεις η μικρή...

      Για αυτή την μικρή ομως πρέπει να βρω την Λυδία.
Και θα την βρω!
Δεν πρόκειται να την αφήσω στα χέρια εκείνου.

   Θα σε βρω μωρο μου... θα σε βρω!

Λυδία

   << Ξυπνα... Ξυπνα  καραμελιτσα>>

Ακουω μια φωνη μεσα στον υπνο μου.
Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου αλλα μου είναι δύσκολο.
Πονάει ολο μου το σώμα... 

     << Ελα καραμελιτσα... εχεις στήσει τους φιλους σου...χαχαχα>>

     Ξαφνικά με διαπερασε ενα κύμα ανατριχιλας.
Εικόνες των τελευταίων ωρών άρχισαν να πετάγονται και το αίμα μου πάγωσε.  Αυτός..!

     Ανοίγω τα μάτια μου και πετάγομαι πανω. Είναι εκεί... σκημενος μπροστά μου!

       Μπαλτας << Ηρεμα καραμελιτσα μου. Δεν θέλουμε να μας πάθεις και τίποτα... τι θα δώσουμε μετα στον καλό σου?!... χαχαχα>> φτηνει με ειρωνεία τις λέξεις και παει να με αγγίξει.
Προσπαθώ να τραβηχτω αλλα η αλυσίδα στο πόδι μου δεν με αφήνει.
  << Λοιπόν καραμελιτσα δεν έχεις πλάκα πια>> σχολιάζει και σηκώνεται όρθιος.
      Λυδία<< Μην με λες ετσι!>> του φωνάζω. Δεν πρέπει να καταλάβει οτι τον φοβάμαι.
     Μπαλτας << Ααα δεν μιλάς καλα και θα σε τιμωρησω. Πάντως.. οσο μεγαλώνεις γίνεσαι πιο ωραία.
Μπορώ να τον καταλαβω τον φλορο σου. Λεφτάς ε?! Ξερεις τι κάνεις>> μου λεει. Πως έμαθε για τον Αλεξ ?!
Και αν ξερει και για την Ελι?! Για τα παιδια?!
Αν τους κανει κακό?!
    Λυδια << Άστον ήσυχο!>> φωνάζω απειλητικα και αρχίζει να γελαει.
    Μπαλτας << Μμμ.. Σε νοιάζει..
Κάτσε να τον πάρουμε ενα τηλέφωνο.>> βγάζει το κινητό μου απο την τσέπη του... ΟΧΙ !
Εκεί εχω τα τηλέφωνα όλων των παιδιών!

Αλεξ

      
       Η ώρα εχει παει 3ς.
Καθόμαστε ολοι γυρω γύρω στους καναπέδες και περιμένουμε.
Οι αστυνομία εκει εξω ψάχνει αλλα ακόμα κανένα αποτέλεσμα.

   
          Ο Γιώργος πριν τους έδωσε κατάθεση και μαζι και τον φάκελο της Λυδίας.
Το ότι είχαμε κάνει περιοριστικα μέτρα βοήθησε πολυ στο να εχουν μια αρχή αλλα και παλι... τίποτα.

   
        Σπύρος<< Τι ωρα πήγε?!>> ρωταει  πίνοντας απο τον καφέ του.
        Δημήτρης<< 3 και 22.>> λεει και βολεύει καλύτερα την κοιμισμένη Κελλυ στην αγκαλιά.
Τα κορίτσια δεν άντεξαν και οι περισσότερες εχουν κοιμηθεί απο ωρα.
     Γιώργος << Θέλει κανείς καφε?!>> ρωταει και σηκώνεται όρθιος.
Δεν απάντησα, απλα έγραψα αρνητικά.
Καθε λεπτο που περνάει απλα απελπιζομαι περισσότερο.
Και πιο πολύ γιατι εγω δεν μπορώ να κανω τίποτα. 

        
        Χτυπάει το κινητό μου και κουρασμένα το βγαζω απο την τσέπη.
Κοιτάω την οθόνη και τιναζομαι.
Ειναι... η Λυδία!

       Αλεξ << Με πέρνει τηλέφωνο!>> φωνάζω και ολοι πετάγονται.
      Μαρίνος<< Ποιος?!>>
      Αλεξ << Η Λυδία>> πανικός επικρατεί.  Παω να το σηκώσω αλλα ο Γιώργος με σταματάει
      Γιώργος<< Περίμενε!>> φωνάζει
Βγάζει γρήγορα το κινητό του και βαζει την ηχογράφηση.
Μου κάνει νόημα να το σηκώσω και να βαλω ανοιχτή ακρόαση.

       Αλε<< Παρακαλώ?!>> προσπαθώ να ακούγομαι ψυχραιμος και σίγουρος
     << Βρε βρε ο ερωτηλος μας.>> λεει αυτος απο την αλλη γραμμή και εξαγριοθηκα.
     Αλεξ << Που την έχεις! Λεγε καθαρμα που ειναι η Λυδία >>
     << Α Α δεν μιλάς ωραια και αυτο δεν θα είναι καλό για την φίλη σου >>
Αυτο ηταν μολις τον πιασω στα χέρια μου δεν θα μείνει τίποτα.
     Αλεξ <<Αν την πειράξεις θα σου σπάσω τα κόκαλα πουστη>> φωνάζω άλλη μια φορά και ο Σπύρος με πιανει απο το μπράτσο.
    << Με κουράζεις. Δωσε μου τον δικηγορακο σας>>
     Αλεξ << Οχι αν δεν ακούσω πρώτα οτι η Λυδία είναι καλα>>
     << Μμμ εχεις κότσια... δεν ξερω αν αυτο ειναι καλό.  Μια λεξη μονο!>> λεει και μετα άκουσα την φωνή της...
      Λυδία<< Αλεξ! Προσέξτε!>>
      Αλεξ << Εισαι καλα?! Λυδία σε πείραξε?!>> ρωταω
     Λυδια << Οχι δεν...>>
     << Αρκετά! Τον δικηγόρο τώρα!>> εχει νευριασει και αυτός.
      Γιώργος << Τι θέλεις?!>> ρωταει ψυχραιμα.
       << Δεν έπρεπε να ανακατευτειτε στις δουλειές μου δικηγορακο... ηταν πολυ λάθος επιλογή. Τωρα ακουσε με προσεκτικά. Θα αποσυρετε ολες τις κατηγορίες, τα περιοριστικα και θα εξαφανίσεις την αστυνομία και μετααα... μιλάμε. >>
Ο τύπος δεν παει καλα ετσι?! Νομίζει οτι θα την γλιτώσει ετσι?!
     Γιωργος<< Εντάξει!>> τι λεει?!
<< Θελω 3ς μερες. Και κάνω αυτα που θες. Αλλα... καθε μερα θα μιλάμε μαζι της... να ξέρουμε οτι είναι καλα>> κατι ετοιμάζει.
      << Θα δούμε... εχεις 3ς μερες!>> λεει και το κλείνει.

      Αλεξ << Και τωρα?! Τι κάνουμε τώρα?!>> πετάω το κινητό μου στο πάτωμα. Δεν το πιστεύω οτι δεχόμαστε εντολές απο αυτον!
     Δημήτρης<< Έχουμε 3ς μερες. Πρεπει ή να την βρούμε ή... να κάνουμε αυτα που λεει>>
    Αλεξ << Δεν υπάρχει περίπτωση! Πρεπει να την βρούμε... δεν ξέρεις τι μπορεί να της κανει>>
    Πενυ<< Γιώργο μπορεις να... να το ξανα βάλεις?!>> ρωταει.
<< Μην με κοιτάτε κατι.. κατι θελω να ακούσω..>> βαζει το ηχογράφημενο και ακουμπάει το κινητό του στο τραπεζάκι.
    

     Αρχίζουμε να ακούμε την συνομιλία ξανα. Τίποτα διαφορετικό, τίποτα καινούργιο.

 
     Πανυ << Το ακούτε αυτό?! Να το πάλι..>> λεει.
    Κελλυ<< Πίσω απο τις ομιλίες... κύματα... θαλασσα! Είναι κοντά σε θάλασσα >> διαπιστώνει.
    Γιώργος<< Ισχύει..>>
    Δημήτρης<< Μπράβο μωρο μου>>
   Αλεξ << Αρα.. αρα έχουμε ενα στοιχείο!>>

                  *    *    *    *    *    *
    

        Πήγε 7 και ακόμα τίποτα.
Είπαμε στην αστυνομία για το τηλεφώνημα αλλα κανένα αποτέλεσμα.

      Κάθομαι και ακούω, ξανα και ξανα την συνομιλία... ακουω την φωνη της...
Αυτο χρειάζομαι μονο... να την ακούσω.. να μου πει οτι είναι καλα... 

        Νικόλας<< Μαμα...>> κατεβαινει τις σκάλες και μας κοιτάζει ολους.
        Κελλυ<< Νικολα μου.. γιατι δεν κοιμάσαι τετοια ωρα?!>> σηκώνεται και παω διπλα του.
        Νικολας << Μαμα... θα με δώσετε πίσω?! >> λεει και προσπαθεί να μην κλαψει. Φοβάται... τρέμει για την ακρίβεια.
Τι του εχει κανει αυτός ο άνθρωπος τέλος πάντων?!
      Δημήτρης<< Νικόλα μου τι είναι αυτα που λες?! Ποτε! Ποτε δεν θα φύγεις απο διπλα μας>> πηγαίνει και αυτός και αγγαλιαζονται οι τρεις τους.
      Γιώργος<< Νικόλα... θελεις να μας βοηθήσεις να βρούμε την θεία Λυδία?!>> ρωταει πλησιάζοντας τον
     Δημήτρης<< Γιώργο αστον ήσυχο! Θα βρούμε άλλον τρόπο>> μπαινει μπροστά του.
      Νικόλας<< Θέλω! Πρεπει να την βοηθήσω.>> βγαίνει απο την αγκαλιά της Κελλυς  και παει διπλα τον Δημήτρη.
     Δημήτρης<< Ακουσε με μικρέ μου... δεν χρειάζεται να το κάνεις..>>
     Νικόλας<< Πρέπει! Εκεινη την χρειάζεται!>> λεει. Ποια?!
   
  
     Η Κέλλυ πηρε αγκαλιά τον μικρό και του έβαλα το κινητό να παίζει.
Το άκουσε δυο φορές.
Και τις δύο έκανε την ίδια γκριμάτσα ακριβώς στο ίδιο σημείο...

     Γιώργος<< Νικόλα απο τους ήχους που ακούς σου θυμίζει κάνεις τίποτα?! 
Ακούγονται καποια κόμματα απο πίσω... ξέρεις κάποιο μέρος δικο του κοντά στην θάλασσα?!>> ρωταει τονίζοντας ξεκάθαρα τις ερωτήσεις.
Ολοι κρεμομαστε απο την απάντηση του.
     Νικόλας<< Ναι αλλα... αυτο δεν ειναι θάλασσα...>> λεει φοφησμενος
     Μαρίνος<< Και τα κύματα απο πισω?!>> ρωταει παίρνοντας το κινητό και ξανα βάζοντας το να παίζει
     Νικόλας << Είναι κύματα αλλα οχι απο θάλασσα... απο πισίνα..>> ωραια τώρα περιπλεκονται περισσότερο τα πράγματα
      Αλεξ<< Νικόλα ξερεις που.. που ειναι αυτη η πισίνα?!>>
      Νικόλας<< Στο τσίρκο..>> λεει αμέσως.
Και τωρα ψάχνουμε ενα τσίρκο...
       Αλεξ << Τσίρκο?! Είσαι σίγουρος?!Ξανα σκέψου το>> λεω. Δεν μπορεί να είναι τσίρκο.
Ο Γιώργος με σταματάει...
      Γιώργος << Εχεις παει ποτε εκεί?! Μπορεις να.. να θυμηθείς κατι..>>
     Νικόλας<< Μεγάλο κτήριο... πολλα δωμάτια... αλυσίδες..>> 
     Κελλυ<< Φτάνει! Φοβάται δεν το βλέπετε?!>> φωνάζει.
<< Ειπε αρκετά.  Βρείτε τα άλλα μόνοι σας>> σηκώνεται απο τον καναπέ και παει πανω.
      Σπύρος<< Τσίρκο... Πρεπει να βρούμε ενα τσίρκο στην Αθήνα?!>> ξεφυσαει τριβοντας τα μάτια του.
     

       Αντρια<< Και εγω ξερω που..>>

Spoiler

Λυδία

      << Λοιπόν καραμελιτσα.. οι φίλοι σου ξέρουν να παίζουν καλα... αλλα εγω καλύτερα. Και τωρα Κοιμησου... θα περάσουμε 3ς μερες μαζί... να θυμηθούμε και τα παλιά.
Πρεπει να είσαι ξεκούραστη.>> σηκώνεται όρθιος και παίρνει την καρέκλα μέχρι την γωνία του δωματίου.
      Λυδία<< Μην τους πειράξεις. Με εμένα εχεις το πρόβλημα... Αστους ήσυχους!>> του λεω.
Πρεπει να προστατεύσω τα παιδιά.
Εγω φταίω που έμπλεξαν μαζι του.
     << Μην ανησυχείς μικρή. Οσο κάνουν αυτο που τους λεω... δεν θα πάθουν τίποτα.
Κοιμησου! Αύριο θα έχουμε ξεχωριστούς καλεσμένους... κάποιους φίλους απο τα παλια....
Ειμαι σίγουρος οτι σου εχουν λείψει>> λεει και γελώντας βγαίνει εξω.
Ακουω το κλειδί την πόρτα 2 φορές και και μετα τα βήματα του να απομακρυνονται....

      Δεν θελω να θυμηθώ τα παλιά...
Οχι.. με τίποτα!

Γειας

Ξερω οτι άργησα αλλα παιδιά εχω πολλες παραστάσεις χορού και με τις πρόβες δεν προλαβαίνω

Νομίζω οτιβτο κεφάλαιο ειναι κακογραμενο και βαρετό
Σορυ αλλα δεν εχω και πολυ έμπνευση  :(

Και τώρα στο κεφάλαιο

Τσίρκο?!
Τι κάνει σ' ενα τσίρκο?!

~ Kisses Bitches ♡ ~