"Το έκανα με τον Μάριο." Είπε η Μαρία στις αδελφές της την επόμενη της δεξίωσης, πριν κατέβουν κάτω για πρωινό. Με το που ξύπνησε δίπλα του και ενώ ήταν πολύ νωρίς ακόμα, χωρίς να ξυπνήσει τον ίδιο, έφυγε αθόρυβα και πήγε στο δωμάτιο της Άντζελας, να την ξυπνήσει και να πουν τα νέα της χθεσινής δεξίωσης. Λίγο μετά, ακολούθησε και η Κάτια, ερχόμενη αντίστοιχα από το δωμάτιο του Λεωνίδα.

Οι αδελφές της την κοίταξαν καλά- καλά.

"Τι κάνατε;" Ρώτησε η Άντζελα, ανήμπορη να πιστέψει αυτό που μόλις ξεστόμισε η αδελφή της.

"Το προφανές. Κοιμηθήκαμε μαζί, κάναμε έρωτα, πως το λένε;"

"Αλήθεια;" απόρησε η Κάτια. Δεν την κατέκρινε βέβαια. Ήξερε καλά για τα αισθήματα του Μάριου για αυτήν εδώ και καιρό, όμως από ότι ήξερε, η Μαρία ποτέ δεν είχε ανταποκριθεί. Τι άλλαξε άραγε τώρα;

"Μα... αφού εσύ έλεγες πως δεν τον θες γιατί είναι ανώριμος και βαρετός." Της είπε όταν το πρώτο σοκ πέρασε.

"Ναι, αλλά τώρα άλλαξε. Τώρα είναι πλέον δεκαοχτώ και όσο να ναι, έχει αποκτήσει αρκετές εμπειρίες. Και αυτό μου το απέδειξε περίτρανα χθες." Είπε εκείνη με ένα πονηρό χαμόγελο ικανοποίησης.

"Τι να πω... Μπράβο, αφού έτσι ένιωσες, καλά έκανες." Βρήκε μόνο να της πει η Κάτια.

Η Μαρία στράφηκε στη μικρότερη αδελφή τους. Θα έφτανε και η σειρά της Κατιας. Ήθελε πολύ να δει το πρόσωπο της όταν της έλεγε ότι την κατάλαβε.

"Εσύ, για πες. Τι έγινε χθες με τον Στέφανο;" Η Άντζελα πήρε το πιο ερωτευμένο ύφος της και απάντησε:

"Με φίλησε..."

"Αλήθεια; Μπράβο!" Αναφώνησε χαρούμενη η Κάτια. "Και πως ήταν;"

"Υπέροχο. Πολύ καλύτερο από ότι το είχα φανταστεί."

"Που να δεις και το άλλο πόσο καλύτερο θα είναι. Ειδικά αν ο Στέφανος έχει πάει με πολλές γυναίκες και έχει εμπειρία... Και από ότι τον κόβω..." ξεκίνησε να λέει η Μαρία, όμως η Κάτια τη διέκοψε με μια ελαφριά σπρώξια.

"Μαρία! Μην τη φέρνεις σε δύσκολη θέση!"

"Δεν πειράζει, Κάτια. " είπε η αδελφή τους. "Όσο για αυτό, έχω λίγο άγχος, αλλά είμαι σίγουρη ότι ο Στέφανος θα με σεβαστεί και θα ολοκληρώσουμε μετά το γάμο, και θα είναι πολύ προσεκτικός και ρομαντικός μαζί μου."

"Σαν τον Λεωνίδα, έτσι Κάτια;" πετάχτηκε η Μαρία. Είδε με ικανοποίηση την έκφραση σαστιμάρας στο πρόσωπο της αδελφής της.

"Τι εννοείς;" κατάφερε να πει μόνο.

"Ω... Έλα τώρα! Μυστικά από τη δίδυμη αδελφή σου; Σας είδα χθες να μπαίνετε στο δωμάτιο του και να φιλιόσαστε. Και δεν νομίζω να μείνατε μόνο στα φιλιά..."

"Ε... Έχεις δίκιο..." Είπε η Κάτια. Μα πως τους είδε; Αφού πρόσεχε, ήταν βέβαιη πως κανένας δεν τους ακολούθησε.

"Τέλος πάντων..." Η Μαρία σηκώθηκε δήθεν αδιάφορη και τεντώθηκε. "Η χθεσινή νύχτα με έκανε και πείνασα. Πάω να ετοιμαστώ. Θα τα πούμε στο πρωινό, αδελφούλες. " Και βγήκε απ' το δωμάτιο.

Η Κάτια και η Άντζελα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.

"Κάτια..."

"Δεν θέλω να το συζητήσω τώρα. Εντάξει; Πρέπει να πω στον Λεωνίδα να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί."

"Ναι, όμως... Εδώ και τρία χρόνια προσέχατε και δεν σας ανακάλυψε κάνεις. Τι πήγε στραβά τώρα; Ας ελπίσουμε να μην καταστραφούν όλα τώρα, που έμειναν μόνο λίγοι μήνες για την επέμβαση."

"Ναι, ας το ελπίσουμε..." Είπε η Κάτια και σηκώθηκε, για να πάει κι εκείνη στο δωμάτιο της να ετοιμαστεί.

Το πρωινό ήταν πιο πλούσιο από κάθε άλλη φορά, σαν να ήθελαν οι βασιλιάδες του Βορρά να εντυπωσιάσουν τους Μικρονησιωτες καλεσμένους τους και να δείξουν τον πλούτο του βασιλείου τους. Η Κάτια ήταν ακόμα ταραγμένη έπειτα από αυτό που έγινε, έφαγε ελάχιστα, ενώ η Μαρία ήταν μες στην τρελή χαρά. Η Άντζελα και ο Στέφανος αντάλλασσαν συνέχεια ματιές, ενώ το κύριο θέμα συζήτησης ήταν ο επερχόμενος γάμος τους. Όσο για τον Μάριο, είχε επίσης πολύ άσχημη διάθεση, γιατί μετά τη χθεσινή νύχτα, η Μαρία δεν του έδωσε καμία απολύτως σημασία, παρά έκανε πάλι σαν να μη συνέβη τίποτα και στο τραπέζι κάθισε όσο το δυνατόν πιο μακριά του και φυσικά δίπλα στον Λεωνίδα όπως πάντα.

Λίγο μετά, η Κάτια με την Άντζελα κατέβηκαν στους κήπους για βόλτα και να συζητήσουν. Εκεί, είδαν έκπληκτες τον Κωνσταντίνο και τον Στέφανο να μονομάχουν με σπαθιά, και στην αρχή τρόμαξαν, γιατί νόμιζαν πως τσακώνονται. Πλησιάζοντας όμως, είδαν ότι γελούσαν και το διασκέδαζαν, έτσι κατάλαβαν ότι ήταν μόνο μια φιλική μονομαχία. Σε ένα παγκάκι καθόταν ο Λεωνίδας και ο Μάριος, ο οποίος παρακολουθούσε τη μονομαχία και την περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια στον αδελφό του, κάνοντας τον να γελάει με τον τρόπο του.

"Άντρες..." Είπε η Άντζελα στην Κάτια και στριφογυρίσανε τα μάτια τους.

"Καλώς τα κορίτσια." Είπε ο Μάριος. "Η Μαρία που είναι;"

"Δεν ξέρουμε." Είπε η Κάτια, που αναρωτήθηκε όντως που βρισκόταν η αδελφή τους.

Εκείνη τη στιγμή ο Κωνσταντίνος έριξε με ένα δυνατό χτύπημα το σπαθί του Στέφανου στο έδαφος, δείχνοντας του έτσι πόσο καλός ξιφομάχος ήταν. Ο Στέφανος έπεσε στα γόνατα ως ένδειξη παράδοσης και ο Βόρειος Πρίγκιπας του έφερε το σπαθί λίγα εκατοστά μακριά απ' το λαιμό του.

"Σε προειδοποιώ, έτσι και πληγώσεις την αδελφή μου, δεν θα διστάσω να έρθω στο Μικρονήσι και να σε σκοτώσω με αυτό εδώ το σπαθί." Του είπε με δήθεν απειλητική φωνή. Η Άντζελα χτύπησε παλαμάκια ειρωνικά.

"Μπράβο, Κωνσταντίνε! Πολύ ώριμος τρόπος να του πεις να με προσέχει!" Είπε πλησιάζοντας. Οι δύο μονομάχοι δεν είχαν αντιληφθεί την παρουσία των κοριτσιών τόση ώρα.

"Άντζελα!" Αναφώνησε ο Στέφανος και ο Κωνσταντίνος τον άφησε να σηκωθεί.

Πήγε και αγκάλιασε την αγαπημένη του. Είχε ιδρώσει ελαφρώς, αλλά ακόμα και έτσι ήταν απίστευτα όμορφος.

"Με είδες; Δεν ήμουν πολύ καλός;" της είπε.

"Χρειάζεσαι εξάσκηση ακόμα, γάμπρε. Δύο φορές σε έβαλα κάτω." Είπε ο Κωνσταντίνος.

"Μπράβο και στους δύο σας. Πολύ ωριμότητα." Ειρωνεύτηκε η Άντζελα. "Και εσύ Κωνσταντίνε, έτσι φέρεσαι στους καλεσμένους μας;"

"Ω, έλα τώρα! Δεν με πειράζει εμένα. Για πλάκα μονομαχήσαμε. Αφού διασκεδάσαμε, δεν μας είδες;" της είπε ο αρραβωνιαστικος της.

"Πανω στην πλάκα όμως θα μπορούσε κάποιος να τραυματιστεί!" Αναφώνησε σοβαρά εκείνη. "Αυτά τα σπαθιά είναι πολύ επικίνδυνα."

"Μα δεν είναι ακονισμένα, Άντζελα. Είναι μόνο για προπόνηση." Της είπε ο Κώστας.

"Παιδιά!" Ακούστηκε η φωνή της Μαριας, η οποία ερχόταν τρέχοντας από τη μεριά του Παλατιού. Φαινόταν αγχωμένη.

"Μας θέλει ο Μεγαλειότατος στην Αίθουσα του Θρόνου." Όλοι κοιτάχτηκαν με αγωνία μεταξύ τους.

"Σου είπε μήπως για πιο λόγο μας θέλει;" Ρώτησε ο Λεωνίδας.

"Το θέμα αφορά εσένα και την Κάτια, αλλά θέλει να είμαστε όλοι παρόντες." Απάντησε η Μαρία. Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με αγωνία και κίνησαν για την Αίθουσα του Θρόνου, ενώ η Κάτια κοίταξε προδομένη και πληγωμένη τη δίδυμη αδελφή της. Ήξερε ήδη για ποιο λόγο τους ήθελε. Η Μαρία πρόλαβε να τα ομολογήσει όλα.

Στην αίθουσα τους περίμεναν ο Αλέξανδρος με την Ανθή, οι οποίοι ήταν ανεβασμένοι στο βάθρο των θρονων.

"Τι μας ήθελες, πατέρα;" Ρώτησε με θάρρος ο Λεωνίδας, που επίσης είχε καταλάβει για πιο λόγο τους ήθελε.

"Ρώτησε τους εσύ, γλυκιά μου." Είπε ο Αλέξανδρος στη γυναίκα του.

"Πολύ καλά λοιπόν... Πριγκίπισσα Κατερίνα. Είναι αλήθεια ότι πέρασες τη νύχτα στο δωμάτιο του Πρίγκιπα Λεωνίδα χθες βράδυ;" Ρώτησε με αυταρχικό τόνο η Ανθή.

"Πώς;" σάστισε ο Λεωνίδας. Μα ποιος τους είχε δει άραγε; Δεν μπορούσε να δει την Κάτια που στεκόταν δίπλα του, αλλά μπορούσε να την ακούσει να ανασαίνει με αγωνία.

Η Κάτια έσκυψε το κεφάλι και απάντησε:

"Είναι αλήθεια."

"Κάτια, τι λες;!" Αναφώνησε ο άντρας της. Μα γιατί είπε την αλήθεια; Θα μπορούσαν να το καλύψουν, να το διαψεύσουν αυτό το άτομο που τους μαρτύρησε, οποίο κι αν ήταν.

"Αυτό είναι αίσχος! Είστε αδέλφια!" Συμπλήρωσε φωνάζοντας ο Βασιλιάς. Η Κάτια ένιωσε πως τα πόδια της δεν την κρατούσαν άλλο, όμως έπρεπε να φανεί δυνατή.

Οι υπόλοιποι Πρίγκιπες παρακολουθούσαν με αγωνία και ένιωθαν σαν να βρίσκονταν σε δική, όπου οι κατηγορούμενοι περίμεναν την καταδίκη τους. Ο Κωνσταντίνος ήθελε να επέμβει, αλλά δεν τολμούσε.

"Δεν είμαστε αδέλφια!" Τόλμησε να υψώσει τη φωνή ο Λεωνίδας. " Κι αν θέλετε να ξέρετε, αρραβωνιασθήκαμε κρυφά και ζητάμε την άδεια σας να παντρευτούμε." Αυτό το είπε πιο ήρεμα, αλλά το ίδιο θαρρετά. Εφόσον το είχαν μάθει, τουλάχιστον ας τους αντιμετώπιζαν. Δεν τολμούσε όμως να τους πει ότι είχαν παντρεύτει επιπλέον. Ο Αλέξανδρος είχε κοκκινήσει ολόκληρος και η Ανθή φοβήθηκε μην πάθει τίποτα.

"Αυτό αποκλείεται!" Ούρλιαξε σχεδόν και ο φόβος φωλιάσε για τα καλά στην καρδιά της Κάτιας. Επίασε το χέρι του Λεωνίδα και το κράτησε σφιχτά.

"Φρουροί! Πιάστε τους και κλείδωσε τους! Η εκτέλεση θα είναι η τιμωρία τους που παρενέβησαν τους κανόνες του Παλατιού και της οικογένειάς!"

Όλοι σάστισαν με αυτή την απόφαση του Βασιλιά, ακόμα και η Ανθή. Επικράτησε ένα μικρό πανδαιμόνιο. Τέσσερις φρουροί, δύο στον καθένα, πήγαν κι έπιασαν το ζευγάρι και τα χέρια τους χωρίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος πήγε να τους τράβηξει, αλλά τον έσπρωξαν προς τα πίσω και ο ένας τον απείλησε με σπαθί. Η Άντζελα κλαίγοντας τους ζητούσε να σταματήσουν, ενώ η Κάτια, τρομοκρατημένη, ήλπιζε σε ένα θαύμα.

Η Ανθή ελάχιστες φορές είχε φοβηθεί τόσο στη ζωή της. Ήξερε ότι η σχέση της κόρης της με το γιο του άντρα της δεν ήταν σωστή. Αλλά δεν περίμενε με τίποτα ο άντρας της να τους οδηγήσει και στην εκτέλεση...

Τι έκανα; σκέφτηκε. Εκείνη ήταν που το είπε στον άντρα της αμέσως μόλις η Μαρία της το μαρτύρησε. Ήθελε απλά να τους χωρίσει, όχι να πεθάνει το κοριτσάκι της. Δεν θα το άντεχε.

"Σταθείτε!" Φώναξε.

Οι φρουροί σταμάτησαν για λίγο το τραβολόγημα των δύο νέων και περίμεναν. Όλοι κοίταξαν προς το βάθρο του θρόνου με αγωνία.

"Αγάπη μου, σε ικετεύω. Δώσε τους μια ακόμα ευκαιρία... Είναι νέοι άνθρωποι, λογικό είναι να κάνουν λάθη και να παρασυρθούν από τις ορμές τους. Δεν μεγάλωσαν σαν αδέλφια, οπότε λογικό να μην μπορούν να δουν έτσι ο ένας τον άλλον. Δεν αξίζει να τους σκοτώσεις για ένα λάθος. Θα συμμορφωθούν, στο εγγυώμαι εγώ. Έτσι, παιδιά μου;"

Η Κάτια την κοίταξε με αγωνιώδες βλέμμα και περίμενε τον τρομακτικό βασιλιά να πάρει την απόφαση.

"Η Ανθή έχει δίκιο, πατέρα." Είπε ο Λεωνίδας. "Παρασυρθήκαμε. Για την ακρίβεια, εγώ ήμουν εκείνος που ερωτεύθηκε πρώτος την Κάτια και την παρέσυρα. Αν είναι να εκτελέσεις κάποιον, ας είμαι μονάχα εγώ αυτός. Η Κάτια δεν φταίει σε τίποτα. Ήταν ένα αθώο και αγνό κορίτσι πριν γνωρίσει εμένα."

"Όχι!" Φώναξε η Κάτια. Ήξερε ότι ο αγαπημένος της τα έλεγε αυτά για να σώσει τουλάχιστον εκείνη.

"Έτσι είναι, Κάτια, και το ξέρεις! Δεν θα σε παντρευόμουν. Σε αρραβωνιάστηκα μόνο για να μου δοθείς. " Η Κάτια ξέσπασε σε κλάματα, παρόλο που ήξερε ότι Λεωνίδας έπαιζε θέατρο. Ακόμα και ψεύτικα, αυτά τα λόγια ακούστηκαν πολύ σκληρά στα αυτιά της.

"Αρκετά!" Φώναξε ο Βασιλιάς. "Θα σας δώσω άλλη μια ευκαιρία! Αν αντιληφθώ όμως ότι κοιμήθηκε ο ένας στο δωμάτιο του άλλου, η ότι συνέβη οτιδήποτε ερωτικό, η Ανθή δεν θα με πείσει αυτή τη φορά. Αφήστε τους, φρουροί."

Οι φρουροί τους άφησαν, αλλά ο φόβος και η αγωνία δεν έφυγαν απ' τις καρδιές τους που πλέον χτυπούσαν σαν μια.

"Πηγαίνετε στα δωμάτια σας." Διέταξε ο Αλέξανδρος. Όλοι άρχισαν να απομακρύνονται. Κανένας δεν τολμούσε να εναντιωθεί στον Αλέξανδρο. Πριν φύγει η Κατια, είδε το βλέμμα του να μένει πάνω της για περισσότερη ώρα από όση θα έπρεπε, κάνοντας τη να ανατριχιάσει από τον φόβο. Από την πρώτη μέρα ένιωθε πως την κοιτούσε περίεργα, όμως τώρα αυτό το συναίσθημα ήταν εντονότερο.

Η Μαρία δεν ένιωθε καθόλου τύψεις για ότι έγινε. Μπορεί η αδελφή της να γλίτωσε την εκτέλεση για την ώρα, αλλά ο φόβος και η απειλή δεν θα την άφηναν να χαρεί τον έρωτα της, έτσι ήταν θέμα χρόνου να χωρίσουν εντελώς. Δεν ήξερε βέβαια πόσες πιθανότητες υπήρχαν τώρα να γίνει ο Λεωνίδας δικός της, αλλά τουλάχιστον δεν θα τον είχε ούτε η Κάτια κάνοντας τη να ζηλεύει.

Η Κάτια την έπιασε έξω απ' το δωμάτιο της.

"Είσαι ευχαριστημένη τώρα;! Θα μας οδηγούσαν στην εκτέλεση εξαιτίας σου!" Της φώναξε έξαλλη. Η Μαρία προσπάθησε να φανεί αδιάφορη:

"Ποιος σου είπε ότι σας μαρτυρήσα εγώ;"

"Γιατί η μόνη που μας είδε χθες τη νύχτα μαζί ήσουν εσύ!"

"Γιατί, αποκλείεται να σας είδε και κάποιος άλλος;"

"Μαρια, εσύ μας είδες, είμαι σίγουρη. Και το είπες κατευθείαν στους βασιλιάδες. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί. Γιατί θέλησες να μας χωρίσεις; Και εσύ δεν έχεις σχέση με τον Μάριο;"

"Δεν έχουμε σχέση. Απλά περνάω την ώρα μου μαζί του. Ο λόγος που σας μαρτυρήσα είναι για να κάνω χάρη στη μητέρα μας και να κερδίσω την εύνοια της. Αλλά δεν περίμενα να σας απειλήσει και με εκτέλεση ο Βασιλιάς." Η Κάτια δεν άντεξε άλλο. Ο θυμός την έβγαλε πρώτη φορά εκτός εαυτού και χαστούκισε με δύναμη τη δίδυμη αδελφή της.

"Θα έπρεπε να ντρέπεσαι! Τι σόι αδελφή είσαι;!" Τη ρώτησε και απομακρύνθηκε βιαστικά, γιατί ο θυμός μετατράπηκε σε δάκρυα. Η Μαρία μπήκε νευριασμένη στο δωμάτιο της με το μάγουλο της να καίει απ' το χαστούκι.

Λίγη ώρα μετά, πήγε να της μιλήσει η μητέρα της.

"Πρέπει να φερθούμε έξυπνα, Μαρία." Της είπε. "Αυτό που θέλουμε τώρα είναι να βεβαιωθούμε ότι ο Λεωνίδας και η Κάτια θα χωρίσουν από φόβο. Αλλά δεν θέλουμε να τους οδηγήσει ο Αλέξανδρος στην εκτέλεση."

"Δηλαδή, τι μπορούμε να κάνουμε τώρα;" απόρησε η κόρη της.

"Πρέπει να προσέχουμε και να τους χωρίσουμε αν συνεχίσουν να είναι μαζί, αλλά χωρίς να το μάθει ο Αλέξανδρος. Εσύ θέλω να τους παρακολουθείς στενά και να μου πεις αν διακρίνεις οτιδήποτε ύποπτο."

"Μάλιστα, μητέρα."

"Μπράβο το καλό μου το κορίτσι." Της είπε χαϊδεύοντας της τα μαλλιά.

Το ίδιο βράδυ, ο Λεωνίδας πήγε στο δωμάτιο της Κατιας, ζητώντας από τον Κωνσταντίνο να τον συνοδεύσει για να βλέπει μην τους ακολουθήσει κανένας.

"Τι κάνεις εδώ; Είναι πολύ επικίνδυνο να σε δουν εδώ." Του είπε εκείνη.

"Μην ανησυχείς. Ο Κωνσταντίνος ήρθε μαζί μου και παραφυλάει στη γωνία." Η Κάτια κοίταξε προς τη γωνία του διαδρόμου, όπου είδε τον Κωνσταντίνο να της γνέφει με ένα χαιρετισμό. Τράβηξε ελαφρά τον Λεωνίδα μέσα και έκλεισε την πόρτα.

"Πρέπει να προσέχουμε όσο ποτέ τώρα, αγαπημένε μου." Του είπε. Ο Λεωνίδας την αγκάλιασε και ένωσε το μέτωπο του με το δικό της.

"Θα προσέχουμε. Δεν θα βρισκόμαστε τόσο συχνά. Θα τους κάνουμε να πιστέψουν ότι χωρίσαμε και απλά θα κάνουμε υπομονή. Λίγοι μήνες έμειναν, έτσι κι αλλιώς. Απόψε όμως..." τη φίλησε απαλά και η Κάτια ξαφνικά ένιωσε πως όλα θα πήγαιναν καλά. "Απόψε θα το ζήσουμε σαν να είναι η τελευταία μας φορά." Την ξαναφίλησε με πάθος που ολοένα και δυνάμωνε, οδηγώντας τους σε μια ακόμη ένωση, που ένιωσαν όντως σαν να ήταν η τελευταία τους.