Daar loopt zij:
vol glorie,
vol leven,
vol informatie,

vol hoop.

Ze gaat met de naam
Alwetende Verteller
maar voor mij
is ze slechts een
vriendin
die mij heeft gedwongen
mijn liefde te geven

aan jou.

Haar blauwe ogen fonkelen,
haar blonde haren zitten zoals gewoonlijk maar half vast,
terwijl ze haar mond opent
en vertelt:

"Ongeacht wie jij bent,
ongeacht wie jou geliefde is,
jullie houden van elkaar.
Het is slechts een kwestie van
tijd,
die jij moet starten"

Haar glimlach is lief
zoals haar gebaar,
maar zij liegt.

Want jij houdt helemaal niet van mij.

En elke bloem,
die met de dagen mooier worden,
die mijn longen uit mijn lichaam werpen,
zijn het bewijs hiervan.

Hoeveel seconden zou het duren voordat zij dat eindelijk inziet?
Hoeveel seconden zou het duren,
voordat ik eindelijk een plekje weet te vinden in jouw hart?

De Alwetende verteller legt iets neer in mijn hand.
"Voor jou" zegt ze.

Mijn ogen observeren het blaadje snel.
Het is sierlijk,
vrolijk,
prachtig.

En het is
afkomstig van jou.
Gecreëerd door jou.

Maar het allerbelangrijkste van al
je vindt mij
waardig genoeg
om naar jouw feest te komen

En voor heel even,
slechts een seconde,
kan ik weer
normaal

ademen.