Οδυσσέας pov

      Βρε βρε .. Καιρό είχαμε να τα πούμε. Σας έλειψα καθόλου ;

          Εμένα πάλι όχι, δεν μου λείψατε ... Ναι , είμαι πολύ καλός και μέσα στην ευγένεια, το ξέρω, γι' αυτό με αγαπάτε ...  Γράφω γιατί έχω πολλά νεύρα . Τώρα θα απαντήσουν οι καλοπροαίρετοι " Γιατί πότε δεν έχεις ;" .

    
    Όταν κοιμάμαι, θα απαντήσω επίτηδες ..

         Λοιπόν , ας τα πάρουμε λίγο από την αρχή. Πήγα με την Άννα μια βόλτα στη παραλία. Οκ ,  λέτε δηλαδή ότι ήταν λάθος μου;  

      Αν ήταν, να μην ξανά γίνει!

       Ααα αναφέρετε, ότι η εποχή ήταν λάθος για παραλία, όχι αυτά που κάναμε ... Είπα και γω ... Προς στιγμήν νόμιζα πως την θέλατε με τον Αντώνη!

   Πουφ αρκετά τώρα με αυτά.  Πάμε στο παρόν.

     Ας μπούμε στο κυρίως / κρύο  πιάτο ... Την εκδίκηση του Αντώνη,  καθώς γνωρίζουμε, πως η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.

    Μόλις βρήκα parking , ανέβηκα και είδα τον Αντώνη να απειλεί την Άννα , η οποία μάλιστα είχε δακρύσει. Ε όχι ... Θα τον διαλύσω. Δεν θα τον αφήσω έτσι, να απειλεί ένα ανυπεράσπιστο κορίτσι. Ελπίζω μόνο μην έχει ξαναγίνει και μου το έκρυψε η Άννα.

     Τον είχα από πριν νεύρα , δεν θα γλιτώσει εύκολα από μένα.  Ρωτάω την Άννα...

      - Τι γίνεται εδώ ;

      Η Άννα δείχνει, σαν να μην ξέρει τι να πει. Μου φαίνεται θα νευριάσω πιο πολύ μαζί της ! Τι στο καλό συμβαίνει και δεν απαντάει. Γιατί δεν μου λέει απλά; Ο Αντώνης συνέρχεται από το αρχικό σοκ και απαντάει .

      -Δεν σε αφορά εσένα .

    Θα μου πει τώρα αυτός εμένα, τι με αφορά; Δεν θα τα πάμε καθόλου καλά...

     - Με αφορά. Δεν επιτρέπω σε δειλούς σαν εσένα, να το παίζουν νταήδες μπροστά σε κοπέλες. Αν τολμάς και είσαι άντρας , γιατί δεν λες σε μένα τι θες;

      Κοιτάζει με μισό μάτι, αλλά εγώ τον αγνοώ. Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, όταν συνεχίζει με τις κούφιες απειλές.

     - Για πρόσεχε ... Δεν με ξέρεις καλά!

    Δεν προλαβαίνει να πει τίποτα άλλο και με πιάνουν τα γέλια. Αλήθεια νομίζει, πως θα τρομάξω τόσο εύκολα; Έχω περάσει πολύ χειρότερα, για να ασχοληθώ με έναν γελοίο τύπο. Λοιπόν, ας κερδίσει ο καλύτερος.

     - Πω τρόμαξα πάρα πολύ τώρα ειλικρινά. Τι έχεις σκοπό να μου κάνεις; Δεν νομίζω οι ώρες που σπαταλάς στη τηλεόραση και στην μαγειρική, να σε καθιστούν ικανό, να με προκαλείς...

       - Οδυσσέα ... Σταμάτα σε παρακαλώ , άστο . Πάμε μέσα .

     Ακούγεται η Άννα τρομαγμένη με σκυμμένο το κεφάλι. Ε δεν θα φοβηθώ αυτόν!  Ο Αντώνης εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο διαμέρισμα του. Με τη σειρά μας ανοίγουμε και εμείς την πόρτα. Αμέσως προσπαθώ να μάθω.

       - Άννα, πες μου τι συνέβη.

      Δεν μπορεί να με κοιτάξει καν στα μάτια... Γιατί; Τι έχει γίνει επιτέλους. Την πιάνω με τα χέρια μου και την αναγκάζω να με κοιτάξει.

    - Οδυσσέα, δεν έπρεπε να μιλήσεις έτσι. Φοβάμαι , δεν θέλω να σου κάνει κάτι κακό. Μπορεί να έχει ακόμα και όπλο.

      Αναστενάζω. Δεν βγαίνει κάτι έτσι. Νομίζει, πως θα κάνω πίσω; Την απειλούσε το καθίκι. Της λέω την αλήθεια

       - Ξέρεις κάτι... Δεν φοβάμαι τα όπλα του. Πες μου την αλήθεια.

     Έτσι κι αλλιώς όσο μπορούσαν, μου άλλαξαν την ζωή . Επίσης έχω μάθει να επιβιώνω.

     Η αλήθεια είναι πως έχω και εγώ μετά από όλα αυτά τα περιστατικά για προστασία. Τα μισώ όμως... Εγώ , ουσιαστικά με την κατάθεση μου , έβαλα στην φυλακή τον συνεργάτη του μπαμπά για δολοφονία.

     Ξέρω να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και χωρίς όπλα. Έχεις πιο μεγάλη χαρά, όταν κερδίζεις κάτι με το μυαλό σου και την δύναμη σου , σαν τον πρόγονο μου Οδυσσέα. Εκείνος κατάφερε να σταματήσει τον τρωικό πόλεμο με τον δούρειο ίππο, όχι με τα σπαθιά. Γι' αυτό λεγόταν πολυμήχανος.

      Η Άννα με ρωτάει τρομαγμένη ακόμα.

       - Οδυσσέα τι λες; Απειλεί με τις ζωές μας και δεν...

       Μάλιστα. Το ακούσαμε και αυτό. Βέβαια αυτό είναι πολύ σημαντικό. Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο; Να σχετίζεται με την υπόθεση του πατέρα μου;  Ζητάω, μιλώντας δυνατά, περισσότερες εξηγήσεις. Αρχίζω και χάνω την ψυχραιμία μου.

      - Τι έχει γίνει Άννα;

      - Θέλει να μάθει παραπάνω για σένα και την οικογένεια σου. Δεν ξέρω γιατί.

     Αυτό είναι. Θέλω να τα σπάσω όλα, αν είναι δυνατόν... Να ξεσπάσω τα νεύρα μου. Είναι σίγουρα κάποιος από τον συνεργάτη τοιυ μπαμπά μου. Ρίχνω κάτω, οτιδήποτε βρεθεί μπροστά μου και δεν ηρεμώ. Αυτή την στιγμή ότι και να κάνω, δεν μπορώ να ηρεμήσω.

        Τι θέλει το κάθαρμα επιτέλους; Αρκετά δεν κατέστρεψε την οικογένεια μας; Αισθάνομαι, να ανεβαίνει η πίεση μου και από τα νεύρα ανασαίνω πολύ γρήγορα. Η καρδιά μου χτυπά ανεξέλεκτα, ενώ νιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί...

      Ή καλύτερα σαν να έχω ένα ηφαίστειο μέσα μου, έτοιμο να εκραγεί. Αυτό είναι. Θα πάω να τον βρω αυτήν την στιγμή τον γείτονα! Δεν θα του αφήσω ούτε ένα δευτερόλεπτο ακόμα, να δρά ανενόχλητος στην ίδια πολυκατοικία.

       Πάω να ανοίξω την πόρτα, όταν νιώθω ένα χέρι να με σταματά. Γυρίζω και βλέπω την φοβισμένη Άννα δίπλα μου. Παραλίγο να ξεχάσω την παρουσία της από το σοκ... Είμαι έτοιμος να την σπρώξω, για να φύγω, αγγίζει το μάγουλο μου.

        Με παρακολουθεί με τόσο τρόμο και ικεσία στα μάτια της.

        - Οδυσσέα, ηρέμησε. Πού πας; Μην κάνεις καμία ανοησία. Φοβάμαι.

        Η φωνή της τρέμει... Κλείνω τα μάτια μου λίγο και εκείνη με αγγίζει με περισσότερη δύναμη. Νιώθω το απαλό χέρι της στο πρόσωπο μου, ακούω την ανάσα της και μυρίζω το άρωμα της.

      Αναστενάζω.

      Με έναν περίεργο τρόπο, είμαι κάπως πιο ήρεμος τώρα. Όχι βέβαια πως μειώθηκε η ένταση μου. Από την αρχή της γνωριμίας μας με νοιάζεται. Με κόπο κλείνω την πόρτα και προσπαθώ να σκεφτώ λογικά.

    Μάλλον έχει δίκιο. Δεν θα ωφελήσει να πάω τώρα και να πλακωθούμε. Βέβαια θα βρω την ευκαιρία, να μετανιώσει πολύ! Δεν θα γλιτώσει έτσι από τα χέρια μου. Θα τον διώξω μια και καλή από τις ζωές μας. Λέω στην Άννα, να με αφήσει μόνο μου. Εκείνη αντιδράει.

       - Όπα τι θες να πεις Οδυσσέα; Θα με αφήσεις να κοιμηθώ μόνη μια τέτοια μέρα; Νόμιζα, πως θα κοιμόμασταν μαζί έτσι κι αλλιώς. Πάω να φέρω τα πράγματα μου.

        Τι πράγμα ;  Τα έχουμε όλα, βρήκαμε και αυτό! Δηλαδή τώρα θέλει να μοιραζόμαστε το ίδιο κρεβάτι; Έπρεπε να το περιμένω αυτό από την Άννα. Εδώ το  ήθελε από την αρχή της συγκατοίκησης μας. .. Ε ρε μανία πάντως κι αυτή να θέλει παρέα στον ύπνο. Τι πάω και μπλέκω μου λέτε ; Οποίος μου  βρει την καλύτερη αιτιολογία κερδίζει..

        Η Άννα χωρίς να με ρωτήσει, φέρνει τα πράγματα της στο δωμάτιο μου, μόλις κάνει μπάνιο. Την βλέπω με γεμάτα χέρια. Το μαξιλάρι , το πάπλωμα , το κινητό και ένα φωτιστικό . Ο Χριστός , η Παναγία. Μετακόμιση κάνει ; Για ύπνο νόμιζα πως έρχεται, όχι για κατασκήνωση! Αντιδράω.

      - Το αρκουδάκι σου ξέχασες. Ρε Άννα, μα το Θεό, τι έχεις επιτέλους στο μυαλό σου;

        Εκείνη μένει ανεπηρέαστη...

      - Μα δεν έφερα κάτι αχρείαστο. Θέλω το μαξιλαράκι μου ,

        Δεν την αφήνω να συνεχίσει... Μάλλον ξεσπάω και τα νεύρα μου από πριν.

      - Μα δεν έφερες μόνο ένα μαξιλάρι ... Το κινητό και το φωτιστικό, τι τα θες;

      -  Ε κινητό μήπως με πάρει κανείς ή στείλει μήνυμα.  Επίσης εγώ πάντα βάζω ένα φωτάκι το βράδυ ...

       Πρέπει να κόψει αυτές τις κακές συνήθειες. Γιατί φέρεται έτσι; Την ειρωνεύομαι.

     - Ναι...ναι .. Τι φοβάσαι δηλαδή ; Μην γίνουν πραγματικότητα, όσα έχουν βγάλει για τη μικρή Αννούλα; Σύνελθε.

     Μουτρώνει και εγώ χαμογελάω. Είναι γλυκιά, όταν παριστάνει την θυμωμένη. Είναι τόσο αθώ και άκακη για να την πάρει κανείς σοβαρά.

     - Αμάν βρε Οδυσσέα σιγά . Απλά θέλω να βλέπω κάτι , όχι την τύφλα μου . Επίσης μην επιμένεις να μου αλλάξεις μυαλά. Θα φύγω.

     Ωστόσο ξαφνικά δείχνει διστακτική και σκεπτική. Στο τέλος αποκαλύπτει τις σκέψεις της, αφήνοντας άφωνο.

     - Οδυσσέα να ρωτήσω κάτι ; Γιατί δεν θες να κάνεις παρέες;

   Τι απαντάνε τώρα; Μάλλον τίποτα.

     Μετά τη δολοφονία του μπαμπά οι λίγες παρέες που είχα, χάθηκαν . Τα μισά παιδιά δεν με πλησίαζαν, καθώς οι γονείς δεν τα άφηναν. Τα υπόλοιπα απλά ένιωθαν αμήχανα και γινόταν πιο δύσκολο.

    Δεν έδωσα σημασία. Δεν με ένοιαξε, καθώς μου άρεσε η απομόνωση και ο χρόνος με τον εαυτό μου. Διαμόρφωσα τον χαρακτήρα μου. Όταν πήγαμε με την μαμά σε άλλη πόλη, μετά εγώ απέφευγα οποιοδήποτε με πλησίαζε. Είχαν τελειώσει ορίστικα οι κοινωνικές επαφές μου μαζί με την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους.

        -  Κοιμήσου Άννα .

      Είναι το μόνο που λέω, καθώς ένα στενάχωρο αίσθημα με έχει πιάσει.

    Εγώ όλο το βράδυ φυσικά δεν κλείνω μάτι. Δεν με αφήνει ο θυμός και οι σκέψεις. Αναμενόμενο. Ξεφυσάω όλη την νύχτα. Ανυπομονώ για την ώρα που θα διώξω τον γείτονα από την πολυκατοικία. Θα το κάνω πράξη το συντομότερο! Μάλιστα θα τον βλέπω με τις βαλίτσες και θα το ευχαριστιέμαι.

    Κάποια στιγμή αναβοσβήνει το κινητό μου. Έχω μήνυμα και το ανοίγω.

      Απαντάω.

        Από  B. B

      Βαρέθηκα βρε .  Δεν μου λες τα νέα σου ; Τι γίνεται με την συγκάτοικο σου ; Υποφερτά , άσχημα ή υπέροχα Στέλνε κανένα μήνυμα να περνάει η ώρα. Σήμερα μια άσχημη διαίσθηση για σένα, σαν να μην είσαι καλά.

   Απαντάω

     Προς B. B

    Shut up! Βαρίεμαι να σου μιλήσω αυτή τη στιγμή. Έχω σοβαρότερα προβλήματα από την βαρεμάρα σου!
 

      Εκείνη την στιγμή θυμάμαι μια ομιλία με την μαμά μου, που είχα πρόσφατα. "Γιε μου... Δεν με παίρνεις τηλέφωνο, ούτε συζητάς να έρθεις μια επίσκεψη. Πάρε την Αννούλα και ελάτε. Αυτό θα έκανες, αν ζούσε και ο πατέρας σου."

      Την δεδομένη στιγμή μάλλον αυτή είναι η λύση. Να πάω για να φτιάξω το σχέδιο εξόντωσης του Αντώνη. Εδώ θα τα παρακολουθεί όλα. Μόλις ξυπνήσει η ωραία κοιμωμένη, φύγαμε για Καβάλα.

       Αυτό ήταν...😈😈 Αντώνη ήρθε η ώρα σου .. Όσο κάνεις τέτοια, τόσο χειρότερα θα κάνω εγώ .

    Ελπίζω να σας αρέσει. Καλό ΠΣκ να έχουμε και να περνάτε θαυμάσια.