De laatste dag van het toernooi alweer, helaas. Het cliché klopt: tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Ik had alleen nog een paar derde plek-wedstrijden te fluiten op Fischl en een prijsuitreiking bij te wonen, en daarna was het gedaan en gingen we weer terug naar huis.

De derde plek-wedstrijden verliepen zonder problemen. Twee van de drie wedstrijden werden in de zon rustig van beide kanten uitgespeeld, en een derde wedstrijd ging niet door omdat één team niet kwam opdagen, waardoor het aanwezige team maar een oefenwedstrijd tegen zichzelf ging spelen. Uiteindelijk vertrokken we na een ronde opruimen rond 12:30 naar het stadion, om daar de laatste paar wedstrijden te bekijken en de prijsuitreiking mee te maken.

De twee finales die we nog zagen waren de eerste wedstrijden van het toernooi (met uitzondering van de U12 jongens) waar echt fanatisme aan beide kanten te zien was. Qua niveau en beleving bij de spelers was het ineens gelijkwaardig met een play-off wedstrijd in Nederland. Het was, op een andere manier dan de gemoedelijke sfeer die er eerst hing, fijn om mee te maken. Uiteindelijk won bij de jongens het Oekraïense team, wat gepaard ging met grote blijdschap van de Oekraiënse fans die bijna de helft van het publiek besloegen.

Bij de prijsuitreiking deden de Oekraïeners en de andere winnaars het feestje nog eens dunnetjes over. Terwijl iedereen blij aan het zijn was, besloot de persoon die over de muziek ging om Without You van Avicii af te spelen, waardoor ik als Avicii-fan bijna ineens verdrietig werd en opnieuw kippenvel kreeg.

Niet snel daarna was het allemaal echt gedaan, en stapten we in de auto. Terug naar Nederland, weg van een geweldig vierdaags toernooi dat ik voor geen goud had willen mensen.