Σε έναν κόσμο που μεγαλώνει μέσα από πολέμους και αίμα πρέπει να εκτιμούνται όλες οι ευχάριστες στιγμές που προηγούνται ή ακολουθούν. Στιγμές ησυχίας και γαλήνης όπου άνθρωποι κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον χωρίς να μιλάνε. Απλά συνυπάρχουν απολαμβάνοντας την συντροφιά και την ασφάλεια που προσφέρει ο ένας στον άλλον. Συναισθήματα σπάνια πλέον σε έναν τόπο που καίγεται από το άγχος και τον πανικό λόγο μιας αρρώστιας χωρίς γιατρειά. Ένα μέρος στο οποίο δημιουργείται, από τους ίδιους του τους κατοίκους, η ψευδαίσθηση πως δεν θα υπάρξει κάτι ευχάριστο ποτέ ξανά.

-"Είναι λίγο αργά. Δεν θα πας σπίτι σου;" ακούστηκε η φωνή του Kakashi να ρωτάει ύστερα από αρκετή ώρα σιωπής.

-"Δεν έχει και τόσο νόημα. Δεν θα βρω κάποιον να με περιμένει έτσι κι αλλιώς." του απάντησε η Nashi έχοντας ένα στενάχωρο βλέμμα.

Ήξερε πως η Konoha είναι το σπίτι της, το μέρος στο οποίο θα μπορεί πάντα να γυρνάει ύστερα από χρόνια απουσίας. Ένας τόπος που της προσφέρει αμέτρητους φίλους και χαρά, αλλά ταυτόχρονα την κάνει να νιώθει κενή. Ένα συναίσθημα που πηγάζει από το ίδιο της το σπίτι. Ένα κτήριο που είχε συνηθίσει να βλέπει γεμάτο από τους συγγενείς και γονείς της. Ένα κτήριο που πάντα έσφυζε από ζωή έστω και με μόνο ένα άτομο μέσα. Ένα σπίτι που δεν έχει κανέναν πλέον μέσα πάρα μόνο την ίδια την Nashi να τριγυρνάει στα άδεια γεμάτα με σκόνη δωμάτια. Δεν είχε επιχειρήσει καθόλου να τα καθαρίσει από την μέρα που γύρισε πίσω. Δεν ήθελε. Όλες οι αναμνήσεις, οι εικόνες που περνούσαν μπροστά από τα μάτια της την έκαναν να μην θέλει, γιατί ήξερε πως η καρδιά της δεν θα άντεχε να περάσει ξανά τον πόνο που πέρασε όταν έχασε όλους αυτούς τους ανθρώπους.

-"Αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον." ανέφερε ο Kakashi έχοντας ένα ήρεμο βλέμμα.

-"Πως;" τον ρώτησε εκείνη απορημένη.

-"Βρίσκοντας κάποιον να καλύψει αυτό το κενό. Το ξέρω ότι φοβάσαι να αγαπήσεις, όμως κάποτε θα το κάνεις χωρίς να το καταλάβεις και αυτό το άτομο θα είναι πολύ τυχερό." της απάντησε χαμογελώντας απαλά.

-"Σ'ευχαριστώ."

Η απάντηση της ήταν απλή, σχεδόν αδιάφορη. Όμως η κίνηση της, τα χέρια της που τυλίχθηκαν γύρο από το σώμα του φίλου της θέλοντας να του δώσει μια αγκαλιά, έκαναν τα λόγια της να έχουν περισσότερη αξία. Ένα συναίσθημα τόσο δυνατό που έκανε τον Kakashi να μην θέλει να αφήσει την Nashi από τα χέρια του. Ένιωθε πως άμα το έκανε θα την έχανε πάλι. Θα έφευγε χωρίς θέληση για επιστροφή, χωρίς δεύτερες σκέψεις για να μείνει.

-"Μου έλειψες." μουρμούρισε, καθώς την αγκάλιασε πιο σφιχτά.

-"Και εμένα μου έλειψες."

Η Nashi χαμογέλασε απαλά στην κίνηση του, καθώς το σώμα της είχε χαλαρώσει εντελώς. Το κεφάλι της ήταν στον λαιμό του εισπνέοντας το άρωμα του, ενώ το ένα της χέρι έπαιζε με τα μαλλιά του απολαμβάνοντας το πόσο μαλακά ήταν. Εκείνος ακουμπούσε το κεφάλι του απαλά πάνω από το δικό της έχοντας τα μάτια του κλειστά, καθώς το λουλουδάτο άρωμα των μαλλιών της τον είχε ηρεμήσει τελείως. Αυτή την στιγμή ήταν τόσο ευάλωτος όσο και η γυναίκα ανάμεσα στα χέρια του. Η όλη κατάσταση και συζήτηση τους έκανε να έρθουν πιο κοντά από ότι ήταν ήδη.

-"Τι κάνετε;"

Η ξαφνική φωνή κάποιου ακούστηκε να ρωτάει τρομάζοντας τους. Χωρίς να το καταλάβουν τραβήχτηκαν ο ένας μακρυά από τον άλλον έχοντας ένα αμήχανο βλέμμα στα μάτια τους, καθώς έψαχναν τον χώρο μπροστά τους για το άτομο που μίλησε.

-"Guy! Μας τρόμαξες!" είπε ενοχλημένη η Nashi μόλις είδε ποιος στεκόταν μπροστά της.

-"Συγνώμη, όμως τι κάνατε;" ρώτησε ο Guy, καθώς κοιτούσε τους δύο του φίλους ερωτηματικά.

-"Μιλούσαμε μέχρι που ήρθες εσύ." του απάντησε ο Kakashi ενοχλημένος.

-"Φυσικά!" φώναξε ο Guy έχοντας μια ξαφνική έκρηξη χαράς.
-"Η Nashi λείπει χρονιά έτσι θα έχετε πολλά να πείτε!"

-"Είχαμε, μέχρι που ήρθες εσύ." μουρμούρισε ο Kakashi ακόμα ενοχλημένος.

-"Τότε θα μπω και εγώ στην κουβέντα!" ανέφερε χαρούμενος ο Guy, καθώς έκατσε ανάμεσα τους πριν περάσει τα χέρια του γύρο από τους ώμους τους αγκαλιάζοντας τους.

-"Guy πριν αρχίσεις, ήθελες κάτι και ήρθες να μας βρεις;" τον ρώτησε η Nashi έχοντας ένα αμήχανο χαμόγελο.

-"Ναι!" φώναξε, καθώς σηκώθηκε απότομα κοιτάζοντας τον Kakashi σοβαρός.
-"Kakashi ας έχουμε έναν διαγωνισμό!"

-"Όχι." του απάντησε αδιάφορα ο Kakashi.

-"Γιατί;" τον ρώτησε με παράπονο ο Guy.

-"Γιατί δεν είναι ευγενικό να αφήσω την Nashi μόνη."

-"Τότε θα διαγωνιστεί και αυτή μαζί μας!" φώναξε για άλλη μια φορά πριν τραβήξει την Nashi όρθια.
-"Θα κάνουμε έναν διαγωνισμό φαγητού και ο χαμένος θα πληρώσει όλο τον λογαριασμό!"

Κανένας τους δεν πρόλαβε να φέρει κάποια αντίρρηση, αφού ο Guy είχε αρχίσει να απομακρύνεται ήδη τραβώντας την Nashi μαζί του. Εκείνη απλά αναστέναξε με την παιδιαρίστική συμπεριφορά του φίλου της, ενώ ο Kakashi τον κοιτούσε έχοντας ένα νευριασμένο βλέμμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελε να πάει πουθενά. Του άρεσε που καθόταν και χαλάρωνε με την Nashi. Του άρεσε που την είχε ανάμεσα στα χέρια του. Για μια στιγμή ένιωσε πώς εκεί ανήκε, μαζί της. Ένιωσε όπως ένιωθε πάντα όταν ήταν δίπλα της. Χαρούμενος.

Ύστερα από λίγο έφτασαν για άλλη μια φορά μπροστά από το μαγαζί του Ichiraku. Καθίσανε σε ένα από τα εξωτερικά τραπέζια πριν παραγγείλουν φαγητό για να αρχίσει ο διαγωνισμός τους. Είχαν περάσει αρκετές ώρες από τότε που η Nashi και o Kakashi έφαγαν, έτσι το στομάχι τους ήταν έτοιμο για φαγητό και πάλι. Μόλις σερβιρίστηκαν τα γεύματα τους άρχισαν να τρώνε, αφού ο νικητής του διαγωνισμού ήταν αυτός που θα έτρωγε πρώτος 10 μπολ ramen. Υπερβολή, όμως αυτό ήταν που έκανε την όλη κατάσταση πιο αστεία και διασκεδαστική. Μια κατάσταση που δεν τους πήρε πολύ ώρα για να τελειώσει και να κηρυχθεί κάποιος νικητής, εφόσον η Nashi ήταν αυτή που άδειασε όλα τα μπολ με ramen πρώτη.

-"Από ότι φαίνεται έχασες Guy." του είπε έχοντας ένα αμήχανο χαμόγελο.

-"Ήταν ένας δίκαιος διαγωνισμός." ανάφερε ο Kakashi έχοντας ένα απαλό χαμόγελο.

-"Σας περνούσα πριν λίγο." μουρμούρισε ο Guy στεναχωριμενος από την ήττα του.

-"Guy έπρεπε να θυμάσαι ότι τρώω πολύ και ότι είναι δύσκολο να νικήσεις τον Kakashi." του υπενθύμισε η Nashi χτυπώντας τον παρηγορητικά στην πλάτη.

-"Την επόμενη φορά δεν θα είστε τόσο τυχεροί!" φώναξε ο Guy αποφασισμένος.

-"Ορίστε Guy." είπε ο Ichiraku, καθώς του έδωσε τον λογαριασμό.

Μόλις πήρε το χαρτί στα χέρια του και είδε το ποσό που αναγραφόταν χλώμιασε. Δεν περίμενε ότι το ποσό θα ήταν τόσο μεγάλο και ότι θα το πλήρωνε ο ίδιος, αφού πίστευε πως θα νικήσει σίγουρα. Για άλλη μια φορά όμως βγήκε λάθος και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταλήξει να πληρώνει για τα λάθη του στην κυριολεξία.

-"Guy, θες να πληρώσω μερικά;" πρότεινε η Nashi θέλοντας να τον ελαφρύνει από το βάρος.

-"Όχι! Εγώ πρότεινα τον διαγωνισμό και έχασα! Άρα θα το υποστώ μόνος μου αυτό!" απάντησε περήφανος, καθώς έβγαλε το πορτοφόλι του από την τσέπη του.

Μπορεί να έδειχνε περήφανος και ότι έχει την κατάσταση υπό έλεγχο, όμως οι δύο του φίλοι ήξεραν καλύτερα από τον καθένα πως στεναχωριόταν. Ο Kakashi δεν είχε σκοπό να κάνει κάτι ιδιαίτερο για αυτό εκτός από το να τον κεράσει μια μέρα κάτι να φάει. Η Nashi όμως είχε σκοπό να χάσει στον επόμενο διαγωνισμό που θα έκαναν για να τον εμψυχώσει και να τον ελαφρύνει από το να πληρώνει συνέχεια αυτός. Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει για εκείνον, αφού είχε το κακό συνήθειο να κάνει ότι περνάει από το μυαλό του για να βρει τρόπους ώστε να νικήσει τον φίλο και εχθρό του Kakashi.

-"Λέω να πάω σπίτι." ανάφερε η Nashi καθώς κοίταξε τον σκοτεινό ουρανό.

-"Θα σε συνοδέψω μέχρι εκεί." της είπε ο Kakashi, καθώς σηκώθηκε έτοιμος για να φύγουν.

-"Θα έρθω και εγώ." είπε ο Guy, καθώς στάθηκε διπλά τους χαμογελώντας.

-"Τέλεια." είπε χαρούμενη η Nashi.

Η διαδρομή τους ήταν ήρεμη με κυρίως τον Guy να μιλάει και να αναφέρετε σε παιδικές αστείες αναμνήσεις του παρελθόντος. Αναμνήσεις με τους τρεις ενήλικες να διασκεδάζουν, να παίζουν και να γελάνε μαζί όταν ήταν ακόμα μικροί και αφελής. Αναμνήσεις ανεκτίμητες για όλους τους, αφού όσα χρόνια και να έχουν περάσει, πάντα θα τις θυμούνται και θα γελάνε. Πάντα θα χαίρονται που είναι ακόμα μαζί για να τις συζητάνε.

-"Σας ευχαριστώ που με φέρατε μέχρι το σπίτι μου." είπε η Nashi μόλις έφτασαν μπροστά από το διώροφο κτήριο που της άνηκε.
-"Θα τα πούμε αύριο!"

-"Καληνύχτα Nashi." είπε ο Kakashi έχοντας ένα απαλό χαμόγελο.

-"Καληνύχτα!" είπε χαρούμενος ο Guy πριν αρχίσει να τραβάει τον φίλο του μαζί του.

Η Nashi τους χαμογέλασε πριν εισχωρήσει στο κτήριο μπροστά της. Μόλις έκλεισε την πόρτα πίσω της ένα πυκνό και βαρύ πέπλο από σκοτάδι απλώθηκε γύρο της, κάνοντας την να νιώσει μόνη και πάλι. Αυτή την φορά όμως απλά χαμογέλασε πριν ανοίξει τα φώτα σε όλο το σπίτι ψάχνοντας για σκούπες, πανιά και οτιδήποτε άλλο θα χρειαζόταν για να καθαρίσει. Δεν ήθελε να το κάνει, όμως έπρεπε. Έπρεπε να φανεί δυνατή και να πολεμήσει τον πόνο που ένιωθε μέσα της ώστε να τον μετατρέψει σε χαρά. Ήθελε να νιώθει χαρούμενη όταν θα περπατάει μέσα σε αυτούς τους τοίχους. Ήθελε να νιώθει πως δεν είναι μόνη και πως σύντομα αυτό το μέρος θα, από ζωή όπως χρόνια πριν. Ήθελε να αλλάξει και το καλύτερο μέρος για να ξεκινήσει ήταν με ένα καθάρισμα. Μια πράξη που θα είχε ως αποτέλεσμα να καθαρίσει και το ίδιο της το μυαλό, κάτι που χρειαζόταν πιο πολύ από ότι πίστευε.

♥♥ Comment and Vote ♥♥