-"Νίκησα!" φώναξε η Anko χαρούμενη.

-"Πάλι." είπα και αναστέναξα.

-"Έλα τώρα Nashi μην στεναχωριέσαι. Μπορώ να σου δώσω το αρκουδάκι." είπε καθώς το άπλωσε στο μέρος μου.

-"Δεν χρειάζεται. Θα κερδίσω ένα μόνη μου." είπα και αρχίσαμε να περπατάμε πίσω στην παρέα μας.

Σε όσα παιχνιδιαρικα έχουμε πάει μέχρι τώρα μόνο η Anko κερδίζει. Δεν ξέρω πως το κάνει, αλλά έχει μαζέψει έναν σάκο, σαν του Αϊ-Βασίλη, με αρκουδάκια. Το επόμενο θα το πάρω εγώ. Όχι ότι εγώ δεν έχω κερδίσει κάτι. Έχω κερδίσει κάρτες για δωρεάν φαγητό. Έχω τουλάχιστον 20 από αυτές πάνω μου. Θα τρώω για κάνα χρόνο εάν κερδίσω μερικές ακόμα.

-"Πάλι κέρδισε η Anko;" μας ρώτησε η Kurenai.

-"Ναι." της είπε χαρούμενη η Anko και τις έδειξε το αρκουδάκι.

-"Αναρωτιέμαι τι θα τα κάνεις όλα αυτά τα αρκουδάκια." αναρωτήθηκε ο Asuma.

-"Θα τα πουλήσω στα παιδιά." είπε με ένα σατανικοί χαμόγελο.

Την ξέρω καλά έτσι είμαι σίγουρη ότι θα τα πουλήσει πολύ ακριβά. Λυπάμαι τους γονείς των παιδιών, καθώς θα τους φύγουν όλα τα λεφτά σε αυτά τα αρκουδάκια.

-"Πάμε να παίξουμε κάτι άλλο!" είπε ο Guy γεμάτος ενέργεια.

Όλοι κούνησαν θετικά το κεφάλι τους και αρχίσαμε να περπατάμε. Εγώ έμεινα λίγο πιο πίσω με τον Kakashi δίπλα μου.

-"Nashi μήπως θες να πάμε να φάμε κάτι;" με ρώτησε ο Kakashi.

-"Δεν ακούγεται κακό και εξάλλου έχω πολλές κάρτες για δωρεάν φαγητό. Έτσι δεν θα πληρώσουμε κάτι." είπα καθώς τον κοίταξα χαμογελώντας.

Εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι του και εγώ προχώρησα λίγο πιο μπροστά για να πω στους άλλους ότι θα φύγουμε.

-"Δεν μπορείς να φύγεις." φώναξε λίγο η Anko.

-"Γιατί;" ρώτησα απορημένη.

-"Είπες ότι σήμερα θα αποκαλύψεις τα συναισθήματα σου σε κάποιον. Πρέπει να ήμαστε εκεί να δούμε ποιος είναι." μου απάντησε με παράπονο.

Εκείνη την στιγμή ένιωσα να παγώνω ολόκληρη. O Kakashi είναι μερικά βήματα πίσω μου και είμαι σίγουρη ότι το άκουσε αυτό. Θα την σκοτώσω.

-"Ναι... Θα του το πω αργότερα." είπα με ένα αμήχανο χαμόγελο.

-"Θα έρθουμε να σε βρούμε σε λίγο τότε." είπε και γύρισε να φύγει.

Εγω γύρισα στον Kakashi και είδα ότι ήταν σκεπτικός. Αυτό που άκουσε δεν ήταν και ότι το καλύτερο μάλλον. Ελπίζω μόνο να μην τον πειράξει.

-"Πάμε;" τον ρώτησα και τον έβγαλα από τις σκέψεις του.

-"Ναι." είπε και άρχισε να προχωράει.

Σε όλη την διαδρομή κανένας δεν μιλούσε. Υπήρχε ησυχία ανάμεσά μας κάτι που με έκανε να νιώθω άβολα. Όμως δεν ξέρω τι να πω. Μετά από αυτό που άκουσε από την Anko νιώθω ότι δεν θέλει να μου μιλήσει άλλο. Νιώθω ότι δεν θέλει να είναι κοντά μου πλέον.

-"Κakashi τι λες να φάμε dango;" τον ρώτησα μετά από πολύ ώρα ησυχίας.

Εκείνος κούνησε θετικά το κεφάλι του και άρχισε να προχωρά σε ένα μαγαζί που ήταν εκεί κοντά. Εγώ τον ακολούθησα με ένα θλιμμένο βλέμμα. Δεν το αντέχω να μην μου μιλάει. Νιώθω χάλια. Νιώθω ένοχη.

Μόλις καθίσαμε ήρθε η σερβιτόρα να πάρει την παραγγελία μας. Μέχρι να φέρει αυτό που παραγγειλαμε κανένας δεν μιλούσε. Τόση ησυχία δεν την αντέχω. Νιώθω πολύ άβολα.

-"Λοιπόν θα μου πεις τι έγινε;" ρώτησα θυμωμένη τον Kakashi μόλις έφυγε η σερβιτόρα.

-"Δεν έγινε κάτι." είπε και κοίταξε αλλού.

-"Kakashi δεν είμαι χαζή. Λέγε λοιπόν γιατί δεν μου μιλάς."

-"Ίσως ζηλέψει αυτός που σου αρέσει εάν μας δει μαζί."

Όταν το είπε αυτό γούρλωσα τα μάτια μου. Ώστε για αυτό με αποφεύγει. Ζηλεύει. Άρα αυτό σημαίνει ότι έχει συναισθήματα για μένα. Άρα έχω ελπίδες. Άρα τέλεια! Χωρίς να το καταλάβω ένα χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό μου.

-"Γιατί χαμογελάς;" με ρώτησε θυμωμένος.

-"Γιατί αυτός που μου αρέσει δεν έχει κανένα πρόβλημα που είμαι μαζί σου."

-"Αλήθεια; Μήπως τότε μπορώ να μάθω ποιος είναι;"

-"Φυσικά." είπα και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Όμως τότε ακούστηκε μια κραυγή και άνθρωποι να τρέχουν φοβησμενοι προς την αντίθετη κατεύθυνση. Για άλλη μια φορά η τύχη δεν είναι με το μέρος μου.

-"Μιλάμε αργότερα. Πάμε να δούμε τι έγινε." είπε ο Kakashi σοβαρός και σηκώθηκε.

Κούνησα θετικά το κεφάλι μου και άρχισα να τον ακολουθώ. Τρέχαμε αντίθετα από όλους τους άλλους πηδωντας από οροφή σε οροφή. Μετά από λίγο είχαμε φτάσει στο σημείο που ξεκίνησε όλο αυτό. Εκεί ήταν και οι υπόλοιποι φίλοι μου, αλλά και κάποιοι άλλοι. Εκεί υπήρχαν και ninja από άλλο χωριό. Κρατούσαν τα σπαθιά τους και σκότωναν όποιον έβρισκαν. Σκορπουσαν τον θάνατο και τον πανικό.

Τότε είδα έναν από αυτούς έτοιμο να σκοτώσει ένα παιδί. Γρήγορα έτρεξα και πήρα από κει το παιδί πριν προλάβει να το ακουμπήσει το σπαθί του.

-"Γρήγορα! Φύγε από δω!" είπα  στο παιδί μόλις το άφησα κάτω.

Εκείνο κούνησε θετικά το κεφάλι του και άρχισε να τρέχει μακρυά από δω. Θα είναι ασφαλής όσο συνεχίσει να τρέχει.

-"Από ότι φαίνεται έχουμε παρέα." είπε ένας από αυτούς καθώς με κοίταξε.

-"Ποιος είσαι;" ρώτησα εχθρικά και έτοιμη για μάχη.

-"Με λένε Satomi και είμαι από το Hidden Rain χωριό, όπως και όλοι οι άλλοι."

-"Και τι θες εδώ;" τον ρώτησε ο Kakashi.

-"Να καταστρέψω την Konoha φυσικά." είπε με ένα σατανικό χαμόγελο.

-"Και γιατί σήμερα; Πως ήξερες ότι έχουμε γιορτή;" ρώτησε η Tsunade από πίσω μου ύποπτη.

-"Γιατι σήμερα έμαθα ότι το πρώτο μου σχέδιο απέτυχε."

-"Πρώτο σχέδιο;" αποριθηκα.

-"Δεν νομίζετε ότι εκείνα τα παιδιά μπήκαν τυχαία σε εκείνο το βουνό, έτσι; Εγώ τους είπα την ιστορία για τον θησαυρό. Για να μπουν και να φέρουν την αρρώστια εδώ ώστε το χωριό σας να εξαφανιστεί."

Μόλις το είπε αυτό όλοι τον κοιτάξαμε σοκαρισμενοι. Αυτός είναι που έθεσε το σπίτι μου σε κίνδυνο. Αυτός είναι που έφερε το σπίτι μου κοντά στο τέλος του.

Αυτός είναι που θα πεθάνει!!!

♥♥ Comment and Vote ♥♥