Αχιλλέας

Με μια κίνηση της έβγαλα τη μπλούζα και έμεινα για λίγο να θαυμάζω το στήθος της. Έχωσα το κεφάλι μου στον λαιμό της και άρχισα να τη φιλάω λαίμαργα.

Την ένιωθα να μου τραβάει τα μαλλιά και να μπήγει τα νύχια της στη πλάτη μου, κάτι που με άναβε ακόμα περισσότερο.

"Δεν ξέρεις πόσο καιρό ονειρευόμουν αυτή τη στιγμή." την άκουσα να λέει ξεψυχισμένα αλλά την αγνόησα και συνέχισα τη δουλειά μου.

Με έσπρωξε για να ξεκολλήσω από τον λαιμό της, και απροειδοποίητα μου αφαίρεσε τη μπλούζα.

Τα χέρια της ξεκίνησαν έναν 'περίπατο' από το στέρνο μου μέχρι την αρχή του παντελονιού μου.

Με κοίταξε πονηρά και σιγά σιγά άρχισε να ξεκουμπώνει τη ζώνη μου, ενώ εγώ της έβγαλα το σουτιέν.

Ήμουν έτοιμος να την φιλήσω ξανά, αλλά το χερούλι της πόρτας μας διέκοψε. Η Χριστίνα φόρεσε με απότομες κινήσεις το σουτιέν και τη μπλούζα της, όπως και γω τη δική μου.

Τελικά η πόρτα άνοιξε και ο επιστάτης του σχολείου μας κοιτούσε περίεργα.

"Τι θέλετε εσείς εδώ?" ρώτησε και ακούμπησε τη σφουγγαρίστρα στον τοίχο.

"Οι καθηγητές μας ζήτησαν να φέρουμε ρολό χαρτί στο γραφείο τους." είπα χαλαρά και πήρα δύο πακέτα. Σκούντηξα τη Χριστίνα διακριτικά για να κάνει το ίδιο και μάλλον έπιασε το υπονοούμενο, γιατί πήρε και εκείνη ένα πακέτο.

Με το που βγήκαμε έξω έδωσα τα χαρτιά στη Χριστίνα και συνέχισα τον δρόμο μου, αφήνοντας την να με κοιτάει παραξενεμένη.

"Θες κάτι?" γύρισα να τη κοιτάξω και αυτή πέταξε στο πάτωμα τα πακέτα.

"Δηλαδή τώρα θα κάνεις σαν να μην συμβαίνει τίποτα?" σταύρωσε τα χέρια της και άρχισε να χτυπάει ρυθμικά το πόδι της στο πάτωμα.

"Εεμ ναι?" είπα το αυτονόητο σε στυλ 'duh' και έφυγα. Δηλαδή νόμιζε ότι θα κάναμε κάτι παραπάνω από σεξ?

Στο προαύλιο είδα την Έλλη να με πλησιάζει και αμέσως άλλαξα πορεία. Δεν έχω καμία όρεξη να μιλήσω μαζί της μετά από αυτά που είπε.

"Αχιλλέα! Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο?" την άκουσα να φωνάζει αλλά δεν γύρισα.

"Ρε Αχιλλέα! Τι έπαθες τώρα?" με έπιασε από τον ώμο και με γύρισε απότομα για να την κοιτάξω.

"Τι να με έπιασε?" ρώτησα ειρωνικά χωρίς να την κοιτάξω και αυτή σούφρωσε τα χείλη της.

"Υπάρχει λόγος που με αποφεύγεις?" η φωνή της μαλάκωσε και πήγε να μου χαϊδέψει το μάγουλο, αλλά εγώ της έσπρωξα απότομα το χέρι.

Με κοιτούσε τρομαγμένη και μπερδεμένη. Λες και δεν ξέρεις τι έκανες Έλλη...

"Ρε Αχιλλέα είπα κάτι που σε πείραξε? Πες μου για να μάθω τουλάχιστον!" τα μάτια της γυάλιζαν στο φως του ήλιου, κάνοντας με να μαγνητιστώ πάνω τους.

Έχει τόσο όμορφα μάτια, αλλά τόσο άσχημη ψυχή...

"Τώρα μας το παίζεις ανήξερη εε? Θες αλήθεια να σου πω τι έκανες?" της μιλούσα με αηδία στη φωνή μου. Με έχει φέρει στα όρια μου.

"Εε λοιπόν πες μου γιατί όντως δεν ξέρω!" άρχισε να φωνάζει, ενώ αρκετά παιδιά είχαν κάνει έναν κύκλο γύρω από εμάς και μας κοιτούσαν αφοσιωμένοι.

"Εεμ κάτσε να σκεφτώ. Με κατηγόρησες για τον βιασμό σου, που επί την ευκαιρία δεν είχα ιδέα για το τι γινόταν εκείνη τη στιγμή, με έβρισες πισώπλατα για τον ίδιο λόγο, και το χειρότερο, έβρισες τη μάνα μου. ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΤΑ ΞΕΡΑΣΕΣ ΟΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΤΗ ΒΡΙΖΕΙΣ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ." την έσπρωξα με όλη μου τη δύναμη και αυτή πήγε περίπου 2 μέτρα πιο πίσω. Τα παιδία την έπιασαν, αλλιώς θα έπεφτε.

Με κοιτούσε πληγωμένη και απογοητευμένη, αλλά αυτό το βλέμμα εξαφανίστηκε σχεδόν αμέσως.

Με πλησίασε απειλητικά και με κοίταξε βαθιά στα μάτια. Τα δικά της πετούσαν φωτιές από τον θυμό της.

Γιατί θυμώνεις εσύ Έλλη? Άλλος θα έπρεπε να θυμώνει εδώ.

Το χέρι της προσγειώθηκε τόσο δυνατά στο μάγουλο μου, με αποτέλεσμα το κεφάλι μου να γυρίσει στα δεξιά.

Μερικά επιφωνήματα πόνου ακούστηκαν από το κοινό, και εγώ τους κοίταξα όλους εξαγριωμένος.

"Δεν ξέρω ποιος μαλάκας στα είπε όλα αυτά, αλλά ένα είναι σίγουρο. Εγώ ποτέ δεν σε κατηγόρησα για τίποτα, και πότε μα ποτέ δεν έβρισα τη μάνα σου." η φωνή της στο τέλος έσπασε και απομακρύνθηκε από κοντά μου. 'Έσπασε' τον κύκλο των μαθητών και έφυγε τρέχοντας από εδώ.

Αν νομίζεις ότι θα σε πιστέψω με τα ψευτο-δράματα σου είσαι πολύ γελασμένη Έλλη μου.

"Τι κάθεστε και κοιτάτε? ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΟ." φώναξα και όλοι έφυγαν βιαστικά.

Άντε μου στο διάολο Έλλη.

Έλλη

Κλείστηκα στη τελευταία τουαλέτα και έκατσα στη λεκάνη. Τα δάκρυα μου έκαναν την εμφάνιση τους και άρχισα να τα σκουπίζω αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Η πόρτα χτύπησε δύο φορές και κράτησα την ανάσα μου για να μην καταλάβει όποιος και να είναι ότι κλαίω.

"Έλλη είσαι μέσα?" η φωνή της κολλητής μου ακούστηκε και άφησα την ανάσα μου να ελευθερωθεί, μαζί με έναν λυγμό.

Η πόρτα άνοιξε σιγά και άφησε το κεφαλάκι της να φανεί.

"Ζωή μου." είπα ψιθυριστά και άφησα όλα μου τα δάκρυα να βγουν.

"Έλα αγάπη μου ηρέμησε..." με πήρε μια μεγάλη αγκαλιά και εγώ έκρυψα το κεφάλι μου στον λαιμό της.

"Δεν καταλαβαίνω Ζωή... Τι τον έπιασε? Γιατί αντέδρασε έτσι? Γιατί?" ούτε εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι είπα.

"Μάλλον θα άκουσε καμιά φήμη σε σχέση με εσένα και θα τη πίστεψε. Θα δεις θα του περάσει αύριο." μου χάιδεψε στοργικά τα μαλλιά και εγώ την έσφιξα περισσότερο στην αγκαλιά μου.

"Τώρα πάνε πλύσου γιατί μοιάζεις με τη Μόρα." γελάσαμε λίγο και βγήκαμε από τη τουαλέτα.

Αφού πλύθηκα και έβαλα μια νέα στρώση μακιγιάζ, βγήκαμε από τις τουαλέτες και πήγαμε στο προαύλιο. Έχουμε ήδη χάσει την πρώτη και τη δεύτερη ώρα, οπότε πήγαμε να καθίσουμε στη πίσω αυλή.

Φυσικά από εκεί δεν έλειπε ο Αχιλλέας και η παρέα του. Με κοίταξε με μίσος και αηδία, και εγώ έσκυψα το κεφάλι μου. Έστριψα για να φύγω αλλά το κράτημα της Ζωής με σταμάτησε.

"Που πας καλέ?" ρώτησε και εγώ την έσπρωξα για να με ακολουθήσει.

"Δεν είδες τα παιδιά?" είπα ψιθυριστά και επιτάχυνα το βάδισμα μου.

"Αα κατάλαβα..." καθίσαμε στα μπροστινά παγκάκια σιωπηλές. Το μόνο που ακουγόταν ήταν τα πουλιά και ο αέρας.

Πως έγιναν όλα τόσο σκατά μέσα σε μια μέρα...

Ζωή (ωπ ωπ ωπ)

Η Έλλη είναι χάλια. Ήμουν μπροστά όταν αυτή και ο Αχιλλέας τσακώθηκαν. Αλλά γιατί?

Θέλω να πω, ο Αχιλλέας ξέσπασε έτσι ξαφνικά στην Έλλη χωρίς λόγο? Αποκλείεται να ήταν χωρίς λόγο.

Αλλά τι μπορεί να του έχει κάνει μέσα σε μια μέρα? Χθες ήταν όλα μια χαρά...

Κάποιος έπαιξε πουστιά εδώ, και αυτός ο κάποιος σίγουρα δεν είναι η Έλλη.

"Έλλη, εσύ σίγουρα δεν έκανες τίποτα έτσι?" την ρώτησα κοιτώντας τη με περιέργεια.

"Τίποτα σου λέω! Απλώς χθες αυτός φίλησε τη Χριστίνα και εγώ πήγα σπίτι του για να του τα ψάλω." είπε ήρεμα χωρίς να πάρει το βλέμμα της από το έδαφος.

"Όπα όπα, ο Αχιλλέας, φίλησε τη Χριστίνα?" τι σκατά? Έχω χάσει επεισόδια μου φαίνεται!

"Εεμ... Ναι..." είπε θλιμμένα και εγώ πήρα το σκεπτικό μου πρόσωπο.

"Εσύ όταν πήγες σπίτι του δεν τον έβρισες ή τίποτα τέτοιο... Έτσι?" κάτι δεν μου κολλάει.

"Καθόλου. Απλά σήμερα στο σχολείο ήθελα να του μιλήσω και αυτός άρχισε να με κατηγορεί για κάτι που δεν έκανα." άρχισε να παίζει με τα νύχια της και εγώ έριξα τη πλάτη μου πίσω.

"Κάποιος άλλος του έβαλε λόγια. Δεν έχω αποδείξεις ή κάτι τέτοιο, αλλά είναι η μόνη λογική εξήγηση. Δεν γίνεται να σε βρίζει έτσι ξαφνικά. Είπαμε μαλάκας μαλάκας αλλά το μυαλό του το έχει." σηκώθηκα από το παγκάκι και τράβηξα την Έλλη από το χέρι.

"Που πάμε?" ρώτησε και εγώ γύρισα να την κοιτάξω.

"Να μιλήσουμε στον Αχιλλέα." απάντησα αποφασιστικά αλλά εκείνη τραβήχτηκε απότομα και έκατσε με δύναμη στο παγκάκι.

"Εγώ θα κάτσω εδώ." είπε και σταύρωσε τα χέρια της.

"Οοοτι πεις." πήγα στη πίσω αυλή και πλησίασα τον Αχιλλέα.

"Θες κάτι?" ρώτησε ειρωνικά και εγώ τον έσυρα από το χέρι κάπου που να είμαστε μόνοι μας.

"Τώρα τι--"

"Σκάσε και άκου." τον διέκοψα. Η ειρωνεία πάντως στάζει από το στόμα του.

"Λοιπόν. Ποιος σου είπε ότι η Έλλη τα είπε όλα αυτά?" τον κοίταξα με το δολοφονικό μου βλέμμα και αυτός ξεφύσηξε δυνατά.

"Δεν μου είπε κανένας τίποτα. Το άκουσα από μόνος μου." με κοίταξε με σηκωμένο φρύδι και εγώ χτύπησα το κεφάλι μου με το χέρι μου.

"Άρα την παρακολουθούσες?" έπιασα το πιγούνι μου και άρχισα να το χτυπάω ρυθμικά.

"Όχι, μου το έδειξε η Χριστίνα. Και δεν ξέρεις πόσο ευγνώμων είμαι που μου το είπε." η Χριστίνα? Τι σχέση έχει η Χριστίνα με όλον αυτό το χαμό?

"Η Χριστίνα." είπα μονολεκτικά.

"Η δικιά μας Χριστίνα?" πραγματικά έχω χάσει πολλά επεισόδια...

"Ναιπ... Μου έδειξε ένα ηχογραφημένο αρχείο που μιλούσε αυτή και η Έλλη." νιώθω ότι πρωταγωνιστώ σε ταινία μυστηρίου και αυτή τη στιγμή είμαι στα μισά της υπόθεσης.

Τα γυαλιά κατασκόπου και ένα όπλο μου λείπουν. James Bond κετσι να ουμε.

Να με φοβάστε όταν κουβαλάω όπλο. Μια φορά παραλίγο να τινάξω τα μυαλά της γειτόνισσας στον αέρα με το όπλο του μπαμπά μου.

Περιττό να σας πω ότι εκείνη τη μέρα δεν έφαγα γλυκό. Και είχαμε λεμονόπιτα γαμώτο.

Νομίζω ξέφυγα λίγο από το θέμα. Που είχαμε μείνει?

Αχ ναι.

"Μάλιστα... Να σου πω κάτι?" πήγα να συνεχίσω αλλά με διέκοψε ξανά.

"Δεν θα ξαναπάω." είπε ο Αχιλλέας με παιδική φωνή και του ξέφυγε ένα γελάκι. Εγώ προσπάθησα να κρατηθώ σοβαρή αν και δεν άντεξα και ξέσπασα και γω σε γέλια.

"Έλα σοβαρά τώρα. Ότι και να άκουσες δεν ήταν η Έλλη. Θα μάθω τι έγινε και τότε θα δεις." τον έσπρωξα με το δάχτυλο μου στο στέρνο και αυτός με κοίταξε περίεργα.

"Οοτι πεις..." είπε κοροϊδευτικά και εγώ αφού τον μούτζωσα έφυγα με αέρα νικήτριας.

"Τη μούντζα να τη βάλεις εκεί που ξέρεις!" τον άκουσα να φωνάζει και του έβγαλα τη γλώσσα.

Έχω να κάνω μια κουβεντούλα με τη Χριστίνα...

Χελλοου 😏

Το ξέρω ότι είπα ότι θα ανέβαζα αύριο αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ και αφού το είχα έτοιμο είπα 'Δε γαμιέται'

Και...ναι ανέβασα 😢

Έβαλα μεγαλύτερο κεφάλαιο τώρα γιευυυ 🎉🎉🎉

Τελικά σας έκανα τη χάρη και δεν είχαμε σεξακι 😇 Να χαίρεστε που είμαι στις καλές μου 😎

Η Ζωή πολύ 007 μας βγήκε 😂😂😂

Η Έλλη μάλλον πέφτει σε κατάθλιψη σιγά σιγά 😢

Η Χριστίνα πουτανιαζει όλο και περισσότερο 😑

Ο Αχιλλέας πάσχει από μαλακία στον εγκέφαλο 😅

Εεμ δεν έχω κάποιον άλλο να σχολιάσω...

Βασικά έχω...

Ο επιστάτης πολύ σέξι μωρό εε? 😂

Ρεε δε ξέρω για σας αλλά σιπαρω τρελά #Ζωχιλλεας ως μπρομανς 😍

Επίσης σκέφτηκα το σιπ Αχιλλέας-Έλλη να λέγεται #Αχελλη και το Νίκος-Έλλη
#Νικελλη 😇

Spoiler : Κουβεντούλα
Ζωής-Χριστίνας και ίσως ένας χωρισμός 😇

Αντιος πίτσες 🍕

-Σταυρούλα, το τεακι που έχει καλή διάθεση σήμερα 💁