"Ugh.  Ang sakit ng ulo ko!" kagigising ko lang tapos parang ubos na lakas ko. Tanda ko na ata.

"Puyat pa ate, mukha ka ng zombie, bagay mo" aba ang galing manira ng umaga 'tong si Cassandra.

"Ewan ko sayo" sabi ko nalang saka lumabas na ng kwarto. 8:30 am ako nagising kaya hindi na ako nagtaka na nakaalis na sina mama.

Naghanda na ako ng almusal namin at sabay sabay ng kumain.

"Ate magcocollege ka na di ba?" tanong ni Hazel.

"Oo" tipid kong sagot, masakit parin talaga ulo ko, kdrama is lyf.

"UP ka 'te? Nakapasa ka?"
tanong naman ni Cassandra.

"Yes dream school, kayo rin soon  sa dream universities niyo na kayo mag-aaral."

"Exciting siguro ate no?!" masiglang sabi ni Hazel.

"Medyo" awkward na sabi ko. Kinakabahan ako, sino ba naman kasing hindi.

Natapos na kaming kumain at saka naglinis ng bahay. Nagsimula na rin akong magluto ng tanghalian.

"Oh hi pa, ma. Ang aga naman po ata ng uwi ninyo" bati ko.

"Halika muna anak may sasabihin kami sayo" sabi ni papa.

Parang hindi ko nagugustuhan yung patutunguhan nito. Hindi umiimik si mama simula ng pagdating nila. Dumeretso kami sa kwarto nila.

"Pa, ano po yun?" kinalma ko yung sarili ko bago ulit magsalita.

"May nangyari po ba?"

"Anak kasi umalis na sa trabaho yung mama mo" mahinahon na sabi ni papa.

Agad akong napatingin kay mama.

"Ha? Bakit po? May bago ho ba kayong trabaho?" nagtataka na sabi ko.

"Hindi nak, hindi ko na talaga kaya sa pinagtatrabahuan ko. Araw araw takot ako na baka anong gawin nila sa atin." umiiyak na sabi ni mama.

"Ma paano den tayo? Hindi naman kaya ni papa na siya lang magtataguyod sa atin. Magcocollege na po ako. Tapos si Hazel highschool na rin sa susunod na pasukan. Si Cassandra rin ma highschool rin. Paano tayo niyan ma?" hindi ko na rin mapigilan maiyak.

"Napagisipan namin na umuwi na muna tayo ng probinsya. Sa Cagayan may bahay naman tayo duon at nandun ang lola niyo. Duon tayo magsisimula ulit. May sakahan naman tayo na dagdag sa kikitain" pageexplain ni papa.

Bakit parang andali-dali sa kanila na iwan lahat dito?

"Ma Pa, paano naman po yung buhay namin dito? Andito rin yung college na gusto kong pasukan. Malaking bagay sa akin yun ma!" Hindi ba nila maintindihan yun?

"Marami ring magagandang paaralan duon anak. Marami ka ring magiging kaibigan dun" Pangungumbinsi ni papa.

"Pa hindi ganun kadali yun! Pangarap na paaralan ko yun! Nakapasa po ako. Hindi ba dapat suportahan niyo po ako?" Tuloy parin ako sa pagiyak.

"Hannah, para rin sa atin 'to" biglang sabi ni mama.

"Ma! Paano naging para sa atin' to? Paano yung mga plano ko rin sa buhay ko? Paano yung pangarap ko? Iiwan ko na lang din ba dito?" Hindi ko na mapigilang mapasigaw.

"Ma magpapaiwan ako dito. Kung ganun kadaling sukuan yung mga bagay na nandito. Ako po hindi. Itutuloy ko po yung pagaaral ko sa UP" determinadong sabi ko.

"Saan ka titira dito? Sinong kasama mo dito?" kalmado ng sabi ni papa.

"Kina Tita Lyn po, tutal malapit rin po sila sa campus ng UP Manila." sabi ko.

".. Sige sasabihin ko sa tita mo. Pero kapag hindi pwede sasama ka sa amin" sabi ni mama.

"Pero ma ang un-" pinutol na agad ni mama yung sinasabi ko.

"Tama na Hannah. Nakapagdesisyon na kami ng papa mo" Sabi ni mama, saka lumabas ng kwarto.

"Anak maayos din lahat" tumabi sakin si papa at niyakap ako.

Mas lalo akong napaiyak sa braso ni papa. Bakit ngayon pa? Bakit kailangan mangyari ito? Okay naman ang lahat dati e. Ang hirap. Naiipit ako sa sitwasyon.

Tatayo na ako nang nagring bigla yung phone ko. Si Ali.

"Hey boo?" pagbati niya. Agad ko namang pinunasan yung luha ko at sumagot.

"Oh boo bakit ka tumawag?"

"Anna? umiiyak ka ba?" nagaalalang tanong niya.

"Ha? ano ka ba hindi ah sinisipon kasi ako" pagrarason ko.

"Ah ganun ba? sayang naman gusto ko ng ice cream e, I'm actually on my way to you" malungkot niyang sagot.

"Hey it's good lika na I'll be fine, di pa tayo nagcecelebrate"

"Nakapasa ka?! really boo?! wowww!now we really really need ice cream, my treat hmm?!" excited na sigaw ni Ali.

"Yes boo nakapasa ako.." pinakinggan ko lang yung paghagikhik ni Ali sa kabilang linya habang tumutulo nanaman ang luha ko.

Kalma na Sophia, Ali doesn't need to see this. This too shall pass.

"Pa labas muna ako, pahangin lang kasama ko si Ali" pagpapaalam ko bago lumabas, tumango lang si papa.

"Sooo? aren't we going to talk about your achievement boo?" hiyang tanong ni Ali.

Buong ride na ata akong tahimik baka nakaramdam na siya.

"Excited ka naman boo, tara muna sa convenient store mamaya ako magkwekwento" masiglang sagot ko.

"Hmm sige sige" palingon lingon sakin si Ali kahit natapos na yung pinaguusapan namin.

"Eyes on the road boo"

"Can't resist the passenger tho" ihh enebe. Buti nalang meron ka Ali.

Nakarating na rin kami sa convenient store at bumili ng ice cream bago umupo sa stools.

"God I'm so lucky.." bulong ni Ali.

"Ha?saan boo?" tanong ko.

"May taga UP na ako!!" sigaw niya bago ako niyakap ng mahigpit.

"Magkakadoctor na ako!, Kuya! taga UP girlfriend ko!" dagdag pa niya at sinigawan yung dumadaan na lalake.

Hindi ko alam kung anong una kong mararamdaman, hiya o tuwa.

"Okay I kinda regret that, God that was out of line.." pagsisisi ni Ali.

"But still! I'm just too proud boo, tapos malapit pa yung schools natin! I can fetch you, we'll get to see each other a lot of times."excited niyang sambit.

"Hmm oo boo.." sagot ko. Pero ano daw? magkalapit schools namin?!

"What was that boo? magkalapit school natin?"

"Well.. it's not too far naman e, 14 kilometers is nothing para makita ka" sagot niya.

Tiningnan ko lang siya habang gulat.

"Oh.. ahm yeah boo I uhm I kinda passed? ahhh the interview" mahinang sagot niya.

"What the?! you passed sa UP Diliman Ali!! and you're here celebrating MY ACHIEVEMENT?!"

"Calm down boo.." pagpapakalma niya sakin.

She doesn't look happy at all.

"Yes.. I got in, BS Bussiness Economics" sabi niya bago tinuloy ang pagkain ng ice cream.

Ah. Kaya pala.

"I'm just excited for you boo, let's not talk about anything else"

I had to keep something within me, something Ali doesn't need to see or know, but this time I know she too had something to hide.

I looked at her smile.. for me. How I will do everything not to lose it.

Totoo pala.. when we lose something, we earn something back.

"I love you Ali.." she just smile and pinched my cheek.

"Let's see the sun leave together?" pagaya niya habang inaabot ang kamay.

Tagal na namin nakahiga dito sa tabi ng church kung san ako dinala ni Ali noon. The sun's already setting. Madami na rin kaming napagusapan.

Mga pangarap, mga plano.. lahat.

"Smile for me boo" sabi ni Ali habang nakatingin sa langit.

"Smile so I have another reason to go on, even after the sun goes down"

I smiled kahit I'm about to cry.

It must be terrifying for Ali. Entering something you never even thought of, achieving dreams that aren't yours. I thought she had everything before, money, family, looks.

Akala ko everything was going perfect for her. Akala ko..

I can't leave now.. not now.

~~~~~~~

uwu :<