CHAPTER 53

"Kanino naman galing 'to? Baka naman na-wrong address na naman ang nagbigay nito."

Napakunot ang noo ni Lyden sa'kin habang ako naman ay punong puno nang pagtataka. Ilang araw na kasi akong nakaka-tanggap ng bungkos bungkos na bulaklak. Noong una ay may posibilidad na nagkamali lang siguro ng address ang nagpadala. Ngunit matatawag pa rin bang pagkakamali, kung halos ilang araw na akong napapadalhan nito?

"Wala man lang bang card, Fayra?" Tanong naman ni Morgan. "And for me, parang hindi naman ata pagkakamali 'yan. Maybe, para ikaw talaga ang pinasasadyaan."

Iginawi ko ang paningin ko sa kaniya. Kalong kalong niya ang anak at ang kaniyang pamangkin.

Umiling muna ako sa kanilang dalawa, bago ibinaba ang bouquet sa mesa at nagwika. "Iyon din ang hinahanap ko, Morgan. Gusto ko na din sanang tanungin ang naghahatid niyan dito, pero wala naman akong naabutan sa labas."

Ang alam ko rin bago ko makuha ang isang bagay ay kailangan ko munang pumirma. Ang kaso lang ay wala akong naabutang kung sino man. Nag-tanong na rin ako sa nagmo-monitor ng cctv sa unit, para matingnan na rin kung sino ba ang nagdadala nito sa'kin. At ang tanging nakikita ko lang ay ang balot na balot na bulto ng tao na tumungo sa labas ng pinto ko at naglapag ng bulaklak. And that's all. Para siyang bula na umalis na lang.

"Kung gano'n pala, ay hindi nagkakamali ang nagpapadala niya. Baka nga naman para sa 'yo talaga---"

"At kanino naman manggagaling aber?" Takang tanong ko na sinundan nang pagkikibit-balikat niya.

"Admirer?" Pasimpleng iwinika ni Lyden na ikinangiwi ko.

"Impossible." Tipid kong sagot.

"Paanong impossible? Eh, hindi ba't saksi ang dalawang mata ko sa mga empleyado mong makapag-papansin sa 'yo ay wagas. At maging ang ilang ka-meeting mo lagi sa board ay para bang gusto ko nang maibahay."

Napa-irap ako sa sunod sunod na pagku-kuwento ni Lyden. Si Morgan ay napailing na lang dahil sa kadaldalan ng kaniyang asawa.

"O, baka naman kay Mateo galing 'yan."

Agad na naglikot ang paningin ko nang marinig ang boses ni Sébastien. Kakapasok lang nito at nakipag-fist bump sa kaibigan.

"Umaabot ang tsismis sa 'yo ah." Aniya ni Lyden.

"Siyempre, ako unang pinagtanungan." Si Sébastien, sabay kuha sa bulaklak na inilapag ko. Sinuri suri niya iyon at nag-angat ng tingin sa'kin.

"Kung ako ang magpapadala nito, baka roses lang ang ibigay ko sa 'yo." Nguso niya. "Pero kung si Mateo, tulips talaga ang ibibigay niya sa 'yo." Saad niya.

"At bakit naman tulips, sige nga? Ang mema mo naman, pare." Komento ni Morgan. Halata sa boses niya na hindi siya naniniwala kay Sébastien.

"Simple lang naman ang sagot diyan, Vejar." Baling niya dito, lumapit pa siya sa kaibigan at umupo malapit dito.

"Wala naman kasi sa atin ang may alam kung ano ang hilig na bulaklak ni, Fayra. Indeed, roses are wonderful. We've seen that Fayra will take any flower, but her preferred flower for her own bouquet is the tulip. Isn't it, Fayra?"

Bahagya akong natigilan. Si Lyden naman ay naagaw ang pansin ko nang magtakip ito ng bunganga at nanlalaki ang matang itinuon ang paningin sa'kin.

"Am I a fake friend for not knowing that?"

I shook my head. "Don't be dramatic, Ly. It's not a big deal to think about."

"Hindi pa rin sapat 'yon para sabihin na sa kapatid ko galing 'yan. Baka naman may napagsabihan pang iba si Fayra---"

"Baka nga gano'n." Putol ko kay Morgan. "And for your information, Seb. Wala siyang alam tungkol sa'kin. He totally clueless about me, kaya hindi puwedeng sa kaniyang galing ang lahat ng 'to."

"FYI, lang rin. Wala ka ring alam sa kaniya maliban sa mga iilan." Pahabol pa nito sabay ngiti ng malapad.

Sandali kaming natigilan habang si Sébastien ay para bang walang paki-alam sa lumalabas sa kaniyang bibig. Napailing na lang ako.

"Siya nga pala, asan na 'yong proposal na sinasabi mo sa akin? It's been a month, wala pa rin akong update." Pag-iiba ko sa usapan.

"Ang tagal dumating nang kasosyo ko. Pa-abante na lang ng project." Nangingiwing sagot niya sa'kin.

Hindi ako makapaniwala sa narinig. Imbes na tadtarin ko pa ng katanungan ay nag-iwas na ako ng tingin sa kaniya.

Sandali pa kaming nag-usap nila Morgan about some certain things para sa kompanya namin. Maging ang ilang buwan niyang magiging absent dahil malapit nang manganak si Lyden. Bale ang makakasama ko totally ay si Sébastien na lang, ngunit mukhang wala rin sa sarili ang isang ito.

Panay ang tanong niya sa akin kung papaano siya magkakaroon ng anak. Gayong hindi naman siya kayang bigyan ni Isabella. I don't know the exact reason, pero ang malinaw lang sa akin ay hindi naman baog ang nobya niya.

I suggest him to do a surrogacy, ngunit ang sagot niya sa akin ay mas gusto niyang natural.

Hindi ko maiwasang hindi makapag-mura dahil maski ako ay sumasakit ang ulo sa problema niya.

"Then find another woman! Lintik ka." Hindi ko na napigilan.

Ngumuso ito sa akin sabay hilamos sa kaniyang mukha.

"She's not yet ready to be a mom, Seb---"

"Hindi ko naman siya pababayaan. Actually, nag-alok na nga ako ng kasal sa kaniya. But it turned out to be a disaster, which is why I came here the other day to rant to you about the child thing. She misunderstood it all, Fayra. She's thinking that I'm just going to marry her because I want a child."

"At 'yon kasi ang ipinapahiwatig mo sa kaniya. Kung ako si Isabella, iyan din ang iisipin ko." Aniya ko na inambaan pa siya.

Bahagya siyang nagbaling ng tingin sa mag-asawa na nasa teresa, at mabilis na nagbalik ng tingin sa akin.

"What should I do then?" He sounded so pleased.

"Bakit ako ang tinatanong mo?" Pagtataas ko ng kilay. "It's you to figure it out, Sébastien. Sa ating dalawa, ikaw ang labis na nakakakilala sa kaniya. But on one point, maybe you should get her back and beg for her forgiveness since you didn't come home for how many weeks?" I sounded so sarcastic at that point.

Napailing ito at nagbaba ng tingin.

"Nakakatakot." Wika niya.

"Ang alin naman?"

"Na magpakita sa kaniya after what I've done."

Napangiti ako at the same time ay gusto ko rin siyang kutusan. "You don't need to, Seb. Naiintindihan niya 'yon, pero kailangan mo pa ring magpaliwanag sa kaniya ng maayos."

Muli siyang nag-angat ng tingin. "Paano kung ayaw niya na akong makita..."

"That's impossible." I commented.

He holds my gaze, and I can tell he doesn't believe me.

"Time is running out, Sébastien. If you don't move your butt now, you'll definitely lose her for life." I said, grinning at him as I tapped his shoulder. "Regrets will come around, just a reminder."

He repeatedly shook his head and exhaled forcefully. He was clearly frustrated, but I refrained from giving him criticism. He quickly gave me a look of willingness and acceptance.

"I should go now. I'll take your advice---"

"Which one of those?" I ask. But before he could respond, I already began to speak. "Getting a different woman to bear you a child."

He gave me a sharp look. "Good joke, Fayra. Good joke." He said it sarcastically, but I burst out laughing. 

"Goodluck, Sébastien. Win her back; you waited for years. Don't waste it for just a reason like that."

His lips curled into a smile. He also gave me a ton of cards before heading out the door. I moved my gaze to one when I got there, and a well-known flower shop caught my eye.

I look blankly at Sébastien as I turn to him.

"Find out who's sending you those flowers, Fayra. And for your information, ako ang napag-utusan na maglapag sa labas ng pad mo. And tomorrow, expect another bouquet outside." He then winked at me and happily said goodbye to the kids and to those pips outside. 

I was left dumbfounded when I thought of what name I would be reading when I opened these cards.

Should I expect the unexpected?

...