Anne is al heel lang bezig met het uitleggen van regels, wat Rode Ruiter inhoud en meer van dat soort dingen. Als ze opeens de bel horen. Lilly schrikt zich rot en laat een klein gilletje horen.

Anna roept: "Was dat nou echt nodig?" En ze liggen allebei in een deuk. Als ze weer een beetje tot bedaren zijn gekomen vraagt Lilly:" Waar was die bel eigenlijk voor?" Anne antwoord met een ingehouden lachje:" Als we moeten eten of de lessen beginnen horen we een bel, er is wel een verschil hoor!" Dat laatste voegde ze er snel aan toe.

Lilly was wel nieuwsgierig en vraagt dan ook:"Waar was deze bel voor?" " Deze bel was voor de lunch." Op dat moment komt er een meisje binnen, ze heeft zwart haar en begint meteen heel opgewekt tegen Lilly te praten.

Lilly mag haar meteen. "Hallo ik ben Lotte, wie ben jij? Ben je al ingedeeld? Hoe lang ben je hier al? Wacht, wie ben jij? Oh, dat had ik al gevraagd toch?" Vuurt ze meteen een spervuur vragen op Lilly af. Anne onderbreekt haar. "Rustig Lotte, dit is Lilly. Lilly dit is Lotte. Lotte, kan je even iets rustiger doen? Lilly is hier net nieuw en het heeft geen zin om haar nu al op te jagen."

"Oh, ja, sorry." zegt Lotte beteuterd. "Oh het is niet erg hoor!" Onderbreekt Lilly haar," Ik vind het wel leuk, en trouwens, ik zou het ook doen."

Lotte kijkt Lilly verbaast aan. "Normaal zegt niemand dat ooit tegen me. Niet dat er hier nou zo veel meisjes zijn." Nu kijkt Lilly verbaast naar Lotte:"Zijn hier niet zo veel meisjes dan?" "Nee, niet dat er zo veel meisjes zijn van onze leeftijd. Behalve Sam en Joy zijn er alleen maar meisjes van Anne's leeftijd en ouder." Anne knikt bevestigend.

"Oh, moeten we dan niet nu naar de lunch?" Vraagt Lilly. "Als jij dat wil? Ik moet je begeleiden dus eigenlijk zou Lotte nu daar wél moeten zijn." Zegt Anne veelbetekenend tegen Lotte. Lilly onderbreekt haar snel. "Zullen we er dan nu heengaan? Ik wil wel weten hoe de lunch hier smaakt. Het zal vast iets anders zijn dan in Avondrood!"

Lachend lopen ze naar de zaal. Lilly probeert te onthouden waar ze heen gaan maar het is er zo groot. Anne raad haar gedachten:"Als je hier een tijdje bent onthoud je het wel hoor!" Verzekert ze Lilly. Lilly voelt zich meteen een stuk opgeluchter.

Het eten valt Lilly heel erg mee. Ze merkt op dat er groepjes zijn van meisjes en jongens. "Er zijn ook jongens!!!" Denkt Lilly bij zichzelf. Ze loopt met Lotte mee naar een tafel. Er zitten al twee meisjes.

"Hoi, ik ben Sam. Wie ben jij? Zegt een van de twee meisjes. Ze heeft kort en krullerig bruin haar. Haar groenbruine ogen kijken Lilly doordringen aan. "Hai, ik ben Lilly. Ik ben nieuw hier." Sam kijkt Lilly schattend aan. "Ik zie dat je Lotte al ontmoet hebt?"

Lotte komt er tussen. "Kijk, dat is Joy." "Hoi." Klinkt het zachtjes uit de mond van Joy. Ze stopt snel een hap eten in haar mond.

"Kom we gaan even eten halen." Zei Lotte zachtjes in haar oor. Ze luisterde heel even en hoorde haar maag knorren. Ze had vanochtend niet ontbeten.

"Niet te geloven," dacht ze bij zichzelf, "dat ik pas vanochtend daar ben weggehaald. Het voelt echt als al heel lang." Lotte verbrak haar overpeinzingen:" Kom je nog of hoe zit het?"

Het eten vond Lilly heerlijk. Na het eten moest Lotte naar een les. Lilly hoefde pas morgen, ze had er wel zin in.

"We hebben natuurlijk ook paarden!" Zei Anne enthousiast. "Hoe bedoel je natuurlijk?" Vroeg Lilly nieuwsgierig. "Meerendeel van de lessen doe je met paarden. Je leert vechten op paarden, racen op paarden en natuurlijk paarden verzorgen. Vechten is daarvan wel de belangrijkste maar verzorgen is ook belangrijk."

"Waarom is verzorgen belangrijk?" "Als je eenmaal een huisdemoon hebt moet je die
wel kunnen verzorgen hé." Zei Anne met een zware stem als die van een man. Al snel werd duidelijk wie ze had nagedaan.

"Brian is onze leraar voor het paardrijden. Als je hém boos maakt ben je echt verdoemd. Ik ben zijn lievelingetje maar ik heb vaak genoeg meegemaakt dat hij iemand zó drie uur liet nablijven." "Oppassen met hem dus." Noteerde Lilly hardop. Blijkbaar had ze er zo'n raar nadenken gezicht bij getrokken dat Anne in lachen uitbarstte.