Μαρίνα

Το τελευταίο καιρό είμαι απελπισμένη και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Το αγόρι μου, ο Δημήτρης είναι σοβαρά άρρωστος με λευχαιμία και όσο περνάει ο καιρός αντί να καλυτερεύει, χειροτερεύει με γρήγορους ρυθμούς. Οι γιατροί μας το εξήγησαν ότι αν δεν κάνει την θεραπεία, βασικά την μεταμόσχευση μυελού των οστών που κοστίζει τετρακόσιες χιλιάδες ευρώ, δεν θα υπάρχει επιστροφή. Λένε πως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία και συμφωνώ , μόνο που στην προκειμένη η απουσία τους φέρουν τον θρήνο και την απόλυτη δυστυχία, γιατί όσο και να προσπαθήσαμε το ποσό δεν βρέθηκε.

Αυτή τη στιγμή είμαι μέσα στην εκκλησία, καθώς ήρθα να ανάψω ένα κεράκι και να προσευχηθώ. Βλέπω την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και εύχομαι να εμφανιζόταν στην ζωή μου κάποιος επίγειος άγγελος να με βοηθήσει σε αυτή την δύσκολη συγκυρία, ένας άνθρωπος με πλούσια συναισθήματα και την οικονομική άνεση να βοηθήσει. Σπάνιος συνδυασμός καθώς όταν μαζεύεται λεφτά στο λογαριασμό αρκετοί ξεχνάνε τους συνανθρώπους και την ανάγκη που υπάρχει δίπλα τους. Χάνεται η ανθρωπιά στο βωμό του χρήματος.

Παρατηρώ πάλι την εικόνα,που παρουσιάζει τον αρχάγγελο Μιχαήλ να νικάει τον έκπτωτο άγγελο με θρίαμβο. Το καλό νικάει το κακό στο τέλος. Ο φωτισμός είναι χαμηλός,όχι πολύ δυνατός και προέρχεται μόνο από τους πολυέλαιους με σκοπό να υπάρχει το κατάλληλο κλίμα κατάνυξης και προσευχής. Πηγαίνω μετά από αυτό και στέκομαι σε ένα σημείο προς την πόρτα ώστε να πάρω και λίγο αέρα. Ένα αεράκι με φυσά και θυμάμαι όπως ερχομούν εδώ είχα την αίσθηση ότι κάποιος με ακολουθούσε, όμως κανείς άλλος δεν είναι στην εκκλησία. Μάλλον έχω αρχίσει να φαντάζομαι πράγματα και το μυαλό μου να πλάθει σενάρια που δεν υπάρχουν.

Το τελευταίο διάστημα ο Δημήτρης με όλα αυτά κλείνεται στον εαυτό του και απομακρύνεται. Δεν με αφήνει να του σταθώ έστω ψυχολογικά όσο θα ήθελα και ούτε να το περάσουμε μαζί όλο αυτό. Όταν σκέφτομαι όμως τον πόνο του τον δικιολογώ. Προτιμά την μοναξιά για να μην με βάλει σε μια τέτοια διαδικασία. Δεν θέλει να μας επηρεάζει όλους το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Μου ζήτησε να τον χωρίσω για να ζήσω την ζωή που μου αξίζει , όπως μου ανέφερε. Ξέγνοιαστα και με χαρά. Όμως πως γίνεται να τον αφήσω; Τον νοιάζομαι, δεν γίνεται να κοιτάξω την καλοπέραση μου, εγκαταλείποντας τον εξαιτίας της ασθενείας του. Έχω αισθήματα και πολλές φορές εύχομαι να μπορούσα να τα ελέγχω μέσω ενός κουμπιού, όπως γίνεται με την τηλεόραση.

Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι στις σκέψεις μου, μήπως εδώ που βρίσκομαι ακουστούν μέχρι τον ουρανό. Έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου και έτσι δεν γνωρίζω πόσα λεπτά είμαι έτσι, όταν ακούω βήματα και γίνεται αισθητή μια παρουσία στον χώρο. Παίρνω μια μεγάλη ανάσα και ένα αντρικό άρωμα κατακλύζει τις αισθήσεις μου. Τρομάζω και ανοίγω τα μάτια μου ,ενώ χωρίς δεύτερη σκέψη κάνω να απομακρυνθώ από το χώρο. Δεν θέλω να φαίνομαι ευάλωτη σε κάποιον άγνωστο. Μια φωνή όμως με σταματάει.

- Όσο και να προσπαθείς να τρέξεις μακρυά από το πεπρωμένο σου, είναι αδύνατο. Δεν μπορείς να ξεφύγεις. Ότι είναι να γίνει , θα συμβεί στο τέλος όσο και να παρακαλάμε για το αντίθετο. Το καλύτερο είναι να μην έχουμε ψευδαισθήσεις.

Παραξενεύομαι με τα λόγια του, τα οποία παρεμπιπτόντως είναι σαν να γνωρίζει για μένα. Κάτι τέτοιο όμως δεν το θεωρώ πιθανό, πώς γίνεται να ξέρει για τον Δημήτρη; Δεν τον έχω δει ποτέ και ούτε ανήκει στην παρέα του φίλου μου. Με φωνή ίσα που βγαίνει, καταφέρνω και τον ρωτάω.

- Τι θες να πεις ;

- Δεν είσαι η μόνη. Όσοι έρχονται εδώ με δάκρυα στα μάτια, συνήθως είναι γιατί περιμένουν ένα θαύμα. Συνήθως να μείνει στην ζωή το αγαπημένο τους πρόσωπο. Γενικά όταν θέλουν να ζητήσουν κάτι. Για αυτό δεν είσαι και εσύ εδώ;

Για κάποιον λόγο με μπερδεύει ο άγνωστος. Για πρώτη φορά κοιτάζω προς την μεριά του. Είναι ψηλός, μελαχρινός με όμορφο πρόσωπο. Παρατηρώ το βλέμμα του είναι ανεξιχνίαστο, σκοτεινό και το ύφος του ανέκφραστο. Σίγουρα το ντύσιμο μου του φαίνεται κομψό, πανάκριβο και με αυτό κάνει το μυαλό μου συνειρμούς. Το σύνολο του είναι από γνωστό οίκο και νομίζω δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στην αγορά. Επίσης παρατηρώ ότι φοράει το πιο ακριβό ρολόι που υπάρχει. Δεν φαίνεται άνθρωπος που ήρθε για ανάψει κερί ή να προσευχηθεί, όμως ίσως και να έχει την δυνατότητα να με βοηθήσει, κάτι που με κάνει να του αναφέρω την αλήθεια και ας είχα ενδοιασμό στην αρχή.

- Το αγόρι μου πάσχει από λευχαιμία και χρειάζεται να κάνει μεταμόσχευση μυελού των οστών και δεν μπορεί να βρεθεί το ποσό, καθώς είναι πολύ μεγάλο. Αυτό που ελπίζω είναι να βρεθεί κάποιος άνθρωπος που να μπορεί να βοηθήσει στο οικονομικό κομμάτι. Γιατί όμως ρωτάς, λες και με γνωρίζεις; Νοιάζεσαι; Διατίθεσαι να προσφέρεις το παραμικρό; Αν όχι, δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίσουμε αυτή την κουβέντα.

Παρατηρώ την αντίδραση του, αν και δεν περιμένω πολλά. Δεν είναι η πρώτη φορά φυσικά που αναφέρω το πρόβλημα μου και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η ματιά του παίρνει μια ξαφνική λάμψη και κάπως παιχνιδιάρικη σαν μια ιδέα να διαπέρασε το μυαλό του, αποφεύγει όμως την οπτική επαφή μαζί μου. Βλέποντας να μην απαντάει άμεσα,βγαίνω από το κτήριο, αλλά πριν προλάβω να απομακρυνθώ με έχει φτάσει. Τι φάση ο τύπος; Γιατί με ακολούθησε; Μήπως τελικά πριν όντως ήταν αυτός μαζί μου όπως ερχομούν εδώ και δεν ήταν ιδέα μου; Για ποιο λόγο δεν με αφήνει στην ησυχία μου;

- Θα σε βοηθήσω, θα σου δώσω τα χρήματα που χρειάζονται, αρκεί να μου κάνεις και εσύ μια χάρη.

Αιφνιδιάζομαι από την τροπή των πραγμάτων τόσο που η καρδιά μου επιταχύνει ρυθμούς. Υπάρχει περίπτωση να κάνει την θεραπεία και να σωθεί ο Δημήτρης; Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου, αρκεί να του δοθεί η ευκαιρία στην ζωή. Η αλήθεια είναι βέβαια αδυνατώ να πιστέψω πως μετά από τόσο καιρό κάποιος με ακούει και έχει την διάθεση να δώσει λύση. Χωρίς δεύτερη σκέψη απαντάω, για να μην αλλάξει κιόλας τα λεγόμενα του.

- Ναι, εννοείται, ό,τι θέλεις, όμως είσαι σίγουρος; Είναι μεγάλο το ποσό που απαιτείται.

Φαίνεται έτοιμος να γελάσει,όταν το ύφος του γίνεται σοβαρό μετά από κάποια σκέψη. Με παρατηρεί προσεκτικά, σαν να προσπαθεί να με ψυχολογήσει για να δει πως θα μου απαντήσει. Σχεδιάζει τα λόγια που θα μου πει; Τι γίνεται; Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη;

- Μάλλον κάνεις την λάθος ερώτηση. Γνωρίζω ότι το ποσό είναι μεγάλο, αλλά δεν με ρώτησες το βασικό. Τι θα ζητήσω εγώ από εσένα. Δεν σκέφτεσαι καθαρά ή είσαι διατεθειμένη να κάνεις ό,τι σου πω;

- Δοκιμάσε με.

Φαίνεται ικανοποιημένος από την απάντηση μου και έτσι απαντάει.

-Ωραία λοιπόν, θέλω εσένα!

Τον κοιτάζω προσπαθώντας να καταλάβω τι εννοεί με αυτό, γιατί το μυαλό μου κόλλησε. Αρνείται να σκεφτεί. Του κάνω νόημα απορίας και στρέφει το βλέμμα του στα χείλη μου, ενώ εξακολουθώ να αναρωτιέμαι. Τι στο καλό, έβγαλα έρπη; Εκείνος περιμένει μέχρι να βρω μόνη μου την απάντηση, καθώς η απορία μου είναι φανερή.Απροειδοποίητα έρχεται και η συνειδητοποίηση της προσφοράς του που με σοκάρει. Δεν γίνεται να θέλει εμένα! Όχι με αυτό τον τρόπο! Με τι θράσος προτείνει κάτι τέτοιο; Να μου πεις εδώ του ανέλυσα τα προβλήματα μου και ουσιαστικά με τον τρόπο μου του ζήτησα βοήθεια. Και αν είναι η τελευταία και η μοναδική ευκαιρία να γίνει η θεραπεία του αγοριού μου;

Κοκκινίζω από τα νεύρα μου και δεν μπορώ να ξεσπάσω πάνω του, γιατί καλώς η κακώς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι σε θέση να με βοηθήσει και μάλλον θα πρέπει να μην μηδενίσω κάθε πιθανότητα και ποιος ξέρει; Ίσως να μου δώσει μια άλλη εναλλακτική η οποία να είναι πιο εύκολη. Από την άλλη κιόλας δεν φαίνεται και άτομο που κάνει εύκολα πίσω. Παρατηρεί ότι είμαι σκεπτική και βγάζει μια κάρτα και μου την δίνει, εξηγώντας μου.

- Εδώ πέρα είναι μια επαγγελματική κάρτα που γράφει το όνομα μου, το τηλέφωνο μου και την διεύθυνση μου. Δεν είναι ανάγκη να απαντήσεις τώρα στο οτιδήποτε. Σκέψου το. Θα περιμένω την απάντηση σου.

Μου βάζει στο χέρι μου το χαρτί και έτσι ακουμπάει το χέρι του με το δικό μου. Ανατριχιάζω για κάποιον λόγο στην σύντομη επαφή μας. Αυτός ο άνθρωπος είναι περίεργος σίγουρα. Ωστόσο δεν έχει ιδέα τι έκανε μόλις πριν λίγο. Τον παρακολουθώ να πηγαίνει κατευθείαν σε μια audi, πιθανόν η τελευταία που έχει κυκλοφορήσει και δεν κοιτάζει πίσω του. Εμένα πάλι με έχει αφήσει άφωνη προσπαθώντας να χωνέψω την πρόταση του. Αλήθεια γιατί να θέλει κάτι τέτοιο από μένα ; Όσο και να το σκέφτομαι, δεν βγαζει νόημα.Διαβάζω το όνομα του στην κάρτα...
Άγγελος
Χαμόγελαω με την ειρωνεία του ονόματος του, γιατί μάλλον έκπτωτο μόνο μπορώ να τον χαρακτηρίσω μετά την σύντομη συνομιλία μας.Κι όμως με έβαλε μπροστά σε ένα δίλημμα, καθώς πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου. Αξίζει να συζητήσω μαζί του; Αν αναλογιστώ ότι η θεραπεία θα αλλάξει τα δεδομένα των πιθανοτήτων υπέρ του Δημήτρη, είναι ισχυρό κίνητρο, αλλά με ποιο κόστος είναι το ζήτημα...

Καλησπέρα σας. Ανεβάζω διορθωμένη την ιστορία really love οποίος θέλει να την διαβάσει εδώ διορθωμένη ❤️.θα χαρώ πολύ να ακούσω γνώμες.