Μαρίζα

    Ο Άγγελος λείπει εδώ και λίγα λεπτά, ενώ εγώ είμαι με το προσωπικό αυτήν την στιγμή και κάνω φιλικές συζητήσεις μαζί του. Για παράδειγμα ανέφερα στην καμαριέρα, ότι ίσως μετακομίσω στο δωμάτιο του Άγγελου και χρειαστώ βοήθεια για την μεταφορά των πραγμάτων μου.

   Από την άλλη πολύ ευγενικά είπα στον κηπουρό, ό,τι τα κόκκινα τριαντάφυλλα είναι τα αγαπημένα μου, αλλά δυστυχώς λείπουν από τον πλούσιο κήπο μας. Μου απάντησε πως θα το φροντίσει σύντομα αυτό το ζήτημα.

    Μου αρέσουν πολύ οι φιλικές συζητήσεις μαζί τους, είναι η αλήθεια και δείχνουν να με συμπαθούν. Μου φέρονται με σεβασμό, ενώ μου μιλάνε στον πληθυντικό. Καλά το τελευταίο με ξενίζει και δεν το επιθυμώ καθόλου. Με κάνει να αισθάνομαι πού μεγαλύτερη ηλικιακά, κάτι που δεν ισχύει.

   Όπως καθόμαστε, μπαίνει στο γραφείο και η Αντωνίνα. Μου χαμογελάει, ενώ όλοι οι υπόλοιποι φεύγουν διακριτικά από τον χώρο, λες και είχαν κάποιο συνθηματικό μεταξύ τους. Όταν μένουμε μόνες, παίρνει τον λόγο εκείνη.

   - Μαρίζα, αρχικά να ξέρεις, ότι σε συμπαθώ πολύ και σε νιώθω φίλη μου. Βέβαια, μάλλον σου οφείλω συγνώμη. Σε παρακαλώ, άκουσε με και προσπάθησε να μην με κρίνεις, γιατί ήδη έχω γεμίσει τύψεις με αυτό.

    Στρέφω την προσοχή μου πάνω της, καθώς τα λόγια της είναι άκρως ανησυχητικά. Κάτα ένα περίεργο τρόπο μου θυμίζουν τον Άγγελο. Θέλει πάντα να συγχωρώ τις πράξεις του, όποιες και να είναι αυτές. Μέχρι στιγμής δεν είχα παρατηρήσει καμία ομοιότητα ανάμεσα στα αδέλφια, επειδή η Αντωνίνα φαίνεται υπερβολικά πιο αθώα και εξωστρεφής.

   Της κάνω νεύμα με το κεφάλι μου, να συνεχίσει τον μονόλογο της. Δεν είμαι έτοιμη να πω την παραμικρή λέξη την δεδομένη στιγμή.

    - Πριν το ατύχημα μου, μου άρεσε αρκετά ο Δημήτρης. Γι'αυτό είχαμε πάει εκείνη την μέρα μαζί βόλτα και μάλωσα με την συμμαθήτρια μου. Ο Άγγελος όμως τον θεωρεί ανεπαρκή και ακατάλληλο για μένα, δήθεν δεν μπορεί να με προστατεύει. Έτσι, κανόνισε για μεγάλο διάστημα να μένω στο εξωτερικό, δήθεν για θεραπείες και καλύτερη νοσηλεία. Εγώ από την άλλη φρόντιζα να μαθαίνω νέα του. Όταν με ενημέρωσαν για την ασθένεια του, μάλωσα άσχημα με τον αδελφό του και  του μίλησα για σένα στην ζωή του Δημήτρη. Από μένα άντλησε όλες τις πληροφορίες από μένα και εφάρμοσε το σχέδιο του. Αισθάνομαι ένοχη, που μου ξέφυγαν τόσα πράγματα τότε.

   Παρακολουθώ το πρόσωπο της και βλέπω τα μάτια της αισθητά βουρκωμένα. Πραγματικά μοιάζει πολύ στεναχωρημένη, τόσο πολύ που έχω την ανάγκη, να την παρηγορήσω. Κατηγορεί τον εαυτό της, για όλα όσα πέρασα τον αδελφό της, λες και εκείνη είναι υπεύθυνη για τις πράξεις του.

   Δεν θεωρώ πως υπάρχει ουσιαστικά λόγος για την λύπη της. Μίλησε απλά στον αδελφό της, δεν είναι αδίκημα αυτό. Τελικά, είχα δίκιο από την αρχή στην εκτίμηση μου γι' αυτήν. Είναι υπερβολικά ευαίσθητη και καλός άνθρωπος. Θα κάνουμε πολύ καλή παρέα, πιστεύω. Εκπέμπει μια ηρεμία και αγάπη. Προσπαθώ να την καθησυχάσω.

    - Αντωνίνα, μην στεναχωριέσαι. Δεν φταις σε τίποτα. Αν και δεν καταλαβαίνω κάτι. Χωρίζοντας με από τον Δημήτρη οριστικά, τον άφησε ελεύθερο για σένα. Δεν νομίζω, ότι αυτό επεδίωκε

    - Ναι, απλά μετά δεν ήθελε να σε αφήσει κιόλας. Εξαιτίας σου άλλαξε γνώμη. Σε νιώθω φίλη μου Μαρίζα και ήθελα να τα μοιραστώ όλα αυτά μαζί σου.

   Την παρακολουθώ και την πιστεύω, αλλά έχω την διαίσθηση ότι κάτι κρύβει, πέρα από όσα αναφέρει. Μάλλον είμαι πολύ επηρεασμένη και βλέπω φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν. Δεν έχω καμία διάθεση, να συνεχίσω τέτοιες συζητήσεις, οπότε σύντομα αποχωρώ διακριτικά από τον χώρο.

   Βγαίνω έξω στο κήπο και χαζεύω, όσα λουλούδια έχει. Το γεράνι, το οποίο κρατάει όλο τον χρόνο, είναι από τα λίγα ανθισμένα, αυτήν την εποχή. Μυρίζω την έντονη μυρωδιά τους, η οποία είναι αρκετά ξεχωριστή, αν και δεν συγκρίνεται με του γαρύφαλλου.

   Όπως προχωράω, εμφανίζεται μπροστά μου η Εύα, νε βλέμμα γεμάτο απελπισία. Αναστενάζω άθελα μου, γιατί δεν επιθυμώ άλλες εντάσεις. Είναι πικραμένη, ενοχοποιόντας συνεχώς εμένα τελευταία. Έτσι φυσικά γίνεται και τώρα, χωρίς την παραμικρή αλλαγή.

    - Γιατί μου το κάνεις αυτό Μαρίζα; Γνώριζες από την αρχή τα αισθήματα μου για τον Άγγελο. Ήταν από την αρχή ένα καλοστημένο σχέδιο σας; Αρχικά, δεν πίστεψα ποτέ, ότι έγινε η  μεταξύ σας συμφωνία. Ήσουν τόσο μεθυσμένη εκείνο το βράδυ, που είμαι σίγουρη, πως λιποθύμησες και δεν έγινε τίποτα. Κι όμως σου έδωσε τα λεφτά την επόμενη μέρα. Τι κρύβετε;

   Σοκάρομαι λιγάκι με τα λόγια της. Όλα φαίνονται τόσο παράλογα, μόνο σ' ένα δίκιο. Ήμουν πολύ μεθυσμένη εκείνη την νύχτα, αλλά δεν γίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο. Τότε πως έμεινα έγκυος εκείνες τις μέρες και γιατί δέχτηκε να δώσει λεφτά ο Άγγελος; Δεν βγάζουν κανένα νόημα, όσα πράγματα αναφέρει... Εκτός ελέγχου της φωνάζω και την κατηγορώ πια εγώ.

    - Είσαι τρελή! Λες πράγματα, που δεν στέκουν, δεν το καταλαβαίνεις; Εύα σύνελθε, έχεις ξεφύγει πραγματικά. Είμαι η φίλη σου και με γνωρίζεις τόσα χρόνια, σαν τι περιμένεις να κρύβω; Απλά την πάτησα και ερωτεύτηκα τον Άγγελο.

   Στην αρχή με παρακολουθεί με πολύ αυστηρό βλέμμα, ενώ στην πορεία το ύφος της μαλακώνει. Με κοιτάζει πλέον με συμπόνια, σαν επιτέλους να με πίστεψε. Τα μάτια της βουρκώνουν και γεμίζουν δάκρυα μεταμέλειας. Την λυπάμαι, δεν θέλω να την βλέπω έτσι. Μέσα από τους λυγμούς της, με αποχαιρετάει με τα εξής λόγια.

    - Δεν αντέχω άλλο, να μαλώνουμε για έναν άντρα. Έχεις δίκιο,  είμαστε φίλες. Ας μην το συζητήσουμε άλλο, απλά ελπίζω μην το μετανιώσεις. Λυπάμαι πολύ, αλλα θα φύγω, γιατί νιώθω πολύ πιεσμένη ψυχολογικά εδώ.

   Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω, καθώς γυρνάει από την άλλη μεριά και τρέχει γρήγορα προς τον δρόμο. Της φωνάζω, για να σταματήσει, επειδή τα μάτια της είναι θολά από τα δάκρυα, όμως δεν με ακούει. Σοκαρισμένη σε λίγο, βλέπω ένα αυτοκίνητο να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, να την χτυπάει.

    Άγγελος

   Δεν απαντάω αμέσως στην αδελφή μου, την Αντωνίνα, γιατί πλέον ο οικοδεσπότης του σπιτιού, μου μιλάει. Έχουν τόσους σωματοφύλακες σπίτι, για πέντε λεπτά μπορεί να περιμένει.  Ο Στέφανος από την άλλη, παριστάνει τον θιγμένο.

    - Ήρθες σπίτι μου, για να με κατηγορήσεις για φόνο;  Άγγελε, άσε με ήσυχο. Δεν έχω την όρεξη σου.

    - Για να σκοτώσεις όμως, είχες μπόλικη όρεξη. Γιατί το έκανες;

   Σκύβει το κεφάλι του και αναστενάζει. Συνειδητοποιεί ότι τα περιθώρια του στενεύουν, από την στιγμή που έγινε γνωστό. Εγώ πάλι βιάζομαι να πάω σπίτι μου και να τελειώνω με αυτήν την κωμωδία. Είναι τρομαγμένος ή συγκινημένος, τολμώ να πω, αποκαλύπτοντας την αλήθεια. Τα μάτια του είναι βουρκωμένα.

    - Πείραξε την αδελφή μου, οπότε έφτασα στην αυτοδικία. Την κακοποίησε. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα, ενώ καταστράφηκε η οικογένεια μου.  Πιστεύω και εσύ το ίδιο, θα έκανες.

    Γελάω με την διαπίστωση του, καθώς κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος εδώ. Αυτό που έκανε, είναι καθαρά λύτρωση για τον δράστη, αλλά μαρτύριο μόνο για τους συγγενείς τους. Κατέστρεψε την ευκαιρία, να ζήσει μια φυσιολογική ζωή ο ίδιος. Βέβαια, δεν μπορούσε να σκεφτεί καλύτερους τρόπους, ώστε να πάρει εκδίκηση. Όπως θα έκανα και εγώ με τον Δημήτρη, αν δεν υπήρχε η Μαρίζα.

   Ωστόσο, συμφωνώ ότι και εγώ δεν θα άφηνα έτσι οποιοδήποτε πείραζε την αδελφή μου ή την Μαρίζα. Κουνάω το κεφάλι μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψω, να γίνει ξανά κάτι τέτοιο.

   Ευτυχώς πάνω στην ώρα, μπαίνει η αστυνομία και τον συλλαμβάνει. Εγώ λες και ξεσπάει πυρκαγιά, φεύγω αμέσως από τον χώρο, χωρίς να πω λέξη σε κανέναν. Θέλω να γυρίσω σπίτι μου γρήγορα, για να μάθω τον λόγο της κλήσης από την Αντωνίνα. Δεν βρίσκομαι μακρυά, οπότε θεωρώ χάσιμο χρόνου, να την καλέσω εγώ.

   Σε όλη την διαδρομή κάνω σενάρια με το μυαλό μου, τι μπορεί να πήγε λάθος. Η αδελφή μου σίγουρα θα έβλεπε την αγαπημένη της σειρά, ενώ από την άλλη η Μαρίζα μπορεί να έκανε καμία συμφωνία, τώρα που πήρε φόρα, και να αναστάτωσε το προσωπικό.

   Βάζω στοίχημα, έκανε νύξη ότι θα αλλάξει δωμάτιο και θα χρειαστεί βοήθεια, επειδή είναι ενδιαφέρουσα. Ακόμα θα εξέφρασε ευγενικά την γνώμη της για την διακόσμηση του σπιτιού. Στην χειρότερη περίπτωση, που δεν θέλω να φανταστώ, έχει βάλει ήδη εργάτες να ετοιμάζουν παιδικό δωμάτιο. Δεν βλέπω αιτία ανησυχίας. Αν ήταν θέμα ασφάλειας, θα με ενοχλούσαν οι σωματοφύλακες.

   Επιτέλους, φτάνω στο σπίτι, ενώ μου φάνηκε πέρασε ένας αιώνας για την διαδρομή. Τρέχω και ανοίγω την πόρτα. Αμέσως φαίνεται τρομαγμένη η Αντωνίνα, ο φίλος μου ο Κώστας και μια έξαλλη Μαρίζα. Με κομμένη την ανάσα διακρίνω στάμπες αίματος στα ρούχα της, ενώ στο πρόσωπο της είναι ολοφάνερη η απελπισία.

   Τι έπαθε η Μαρίζα μου; Ένας πόνος με πιάνει στο αριστερό μέρος του στήθους, ενώ για κάποια δευτερόλεπτα δεν είμαι σε θέση να αντιδράσω. Στην συνέχεια την πλησιάζω και από κοντά παρατηρώ ότι δεν αιμορραγεί κάπου η ίδια. Το αίμα πιθανόν είναι αλλουνού, και αν δεν την ήξερα, θα υπέθετα μέχρι πως σκότωσε. Πριν την ρωτήσω όμως, μου εξηγεί με απλανές βλέμμα.

   - Ο φίλος σου χτύπησε την Εύα με το αυτοκίνητο του. Πρέπει να με πας στο νοσοκομείο τώρα, Άγγελε. Επίσης, αυτός θα πάει φυλακή. Κατηγόρησε εμένα για το ατύχημα, ενώ αυτός έτρεχε σαν τρελός και έπεσε πάνω της.

    Θέλω να την ηρεμήσω, όμως μου φαίνεται λίγο άδικος κόπος.  Το μόνο που τελικά κάνω, είναι να της δώσω ένα φιλί στο μάγουλο. Κλείνω τα μάτια μου και αναστενάζω. Μια ώρα έλειψα από το σπίτι, αφήνοντας μόνη την αδελφή μου και την γυναίκα μου, αλλά δεν τα κατάφεραν καλά με βάση τα αποτελέσματα.

    Ταράζομαι στην λέξη που χρησιμοποίησα, όμως έχω ανάγκη να την προστατεύσω. Είναι έτοιμη να πάθει κρίση πανικού. Μάλλον τις επόμενες μέρες θα έχω τα μάτια μου μόνο πάνω της ή θα θα την πάω ένα ταξίδι, για να ξεχαστεί.