If ever someone will show up to me and he/she got a full video of my past and will gladly present it to me so I can commemorate my life years ago?

I will surely kill him/her without a second thought and burn the tape three times. And to make things sure that I'll never see their glimpse, I would put them in a box and cement their corpse then push it in a burning sea until no traces can be found.

Gusto ko talagang ibaon lahat ng ala-ala at pangyayari sa aking nakaraan. Ibaon ito hanggang sa pinakamalalim na hukay sa lupa. Wala akong babalikan. Wala akong babalikang maganda. Gusto ko na lang itong kalimutan. Pero hindi ko ito magawa sapagkat may organisasyong humabahol sakin. At ang organisasyon na ito ay ang halos bumubuo sa madilim kong nakaraan.

Madami akong naisip pagkatapos kong tumakas. Sa hirap ko pa lang sa paglabas dito ay siguradong doble ang hirap kapag pilit nila akong ipapasok muli. My escapade passed through hell. Nabubulabog ang organisasyon sa nangyari at sa paghahanap sa akin.

There will always be a consequence in your every action. Inisip ko nang baka pagkalipas pa lang ng isang araw pagkatapos kong tumakas ay bigla na lang akong bumulagta sa daan. They will surely kill me and there is no turning back. I used the money I earned to run away. Naghintay ako. It sounds pathetic but I've waited the moment I will fell on the ground dead like wet cement. Pero walang nangyari.

Not until today.

And now, the wait is over. The snakes are finally crawling.

"Your hide and seek game is over."

Nakatayo ako, nakatingin sa kawalan at malalim ang iniisip. The lunatic guy already left and I don't even know how. Galing siya sa oraganisasyon, sigurado ako. Pero anong posisyon niya doon? Assassin din ba siyang kagaya ko? Arg! Hindi ko matantya ang susunod na mangyayari. Anong susunod nilang gagawin ngayon nahanap na nila ako? Bakit hindi na niya ako pinatay? Ano na ang gagawin ko? I didn't expect this. As I've said, I've waited the moment I will fell on the ground dead like wet cement as soon as they'll find me. What can——.

Napatigil ako sa pag-iisip ng marinig ang malakas na tawanan ng target ko. Yeah, right. I almost forgot that I have a target. Kailangan ko muna itong tapusin.

I'm too frustrated to follow my plan. I have to get out of here. Agad akong lumapit at hinila siya palayo. I heard his whores' annoyed yells. Hindi naman nagpapigil itong Travis na ito. Sa katunayan, ngiting ngiti ito at halatadong natutuwa sa paghila ko sa kanya.

"Sabi ko na eh." Sabi nito pero hindi ko pinansin. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa braso niya at mabilis ang paglalakad namin. Kinakaladkad ko siya papuntang C.R ng babae.

"All of you get out!" Utos ko sa tatlong babaeng nasa loob. Ang boses ko ay umalingawngaw sa apat sa sulok nito. Buti naman at halos tumakbo sila palabas dahil hindi ako magdadalawang-isip na patayin sila kung balak pa nilang magreklamo. Binalik ko ang tingin ko sa lalaking nagngangalang Travis. Ilang taon na ang tanda nito sa akin pero wala pa ring asawa dahil malamang ay lubos pa itong nagpapakasaya. Nakataas ang buhok nito at meron din siyang bigote. Parehas na parehas sa larawang binigay sa akin ng employer ko. Suot niya ang nakakairitang ngisi nito at halatadong may inisip na karumihan sa utak.

"Kanina pa kita napapansing nakatingin sa akin. I see you don't like sharing, hah?" He said cockily.

I remembered the egocentric guy awhile ago because of his cockiness. My blood suddenly boils. "Get in!" I gritted my teeth angrily. He immediately raised his both arms like surrendering on a policeman. He stepped inside and I heard him murmuring something of me being excited. Tsk. Ayaw ko ng hulaan ang tumatakbo sa isip ng isang ito.

Nang makapasok kaming dalawa ay agad kong sinara ang pinto. Hindi pa siya nakakaharap sa akin ay hinawakan ko na ang ulo at baba nito at inikot ng mabilis. Narinig ko ang nagbabaliang buto nito sa leeg. Nalagutan ito agad ng hininga at nahulog sa sahig nang nakamulat ang mata at halatang hindi inaasahan ang pagkamatay nito. Agaran kong hinila ang bangkay papasok sa isa sa cubicle ng banyo. Iniwan ko ito roon at lumabas ng bar na tila walang nangyari.

Hindi pa ako nakakalayo ng may naramdaman akong bagay na matulin na patama sa akin. Mabilis ko rin itong iniwasan pero nabigla ako ng may kasunod pala ito. Hindi na ako nakaiwas sa pangalawa at ito ay tumama sa bandang leeg ko. I stiffed as it stings. I abruptly touched and removed it from my neck. This is not bullet from a gun. It is a syringe, an already empty one. Hinawakan ko ang natamaan. They injected something in me.

Saglit lamang ay may gumalaw sa paligid. Sinundan ko ng tingin ang direksyon nito at lumabas ang isang babaeng may pula ang buhok sa madilim na parte. Di nagtagal ay sumunod na naglabasan ang dalawa pang babae sa kaliwa at kanan ko. Pare-parehas silang may suot na itim na mascara, ito ay tumatakip sa kanilang ilong at bibig. Dahil nakabalot ang kalahati ng mukha nila at mata lang ang nakikita ay hindi ko sila mamukhaan o ni makilala. Hindi ko alam kung saan sila sa nanggaling. Hindi rin ako sigurado kung isa sila sa mga pinadala ng Mafia. I've never seen them wear masks before. Oh well, maybe they've changed their style.

Wala ni isa ang nagsalita. I don't know if their masks enable them to or they just don't wanna speak. Ilang sandali lamang ay nag-umpisa na nila akong ikutan. Sinikap kong sundan ang galaw nila subalit ay nag-umpisa na ring umikot ang paningin ko. Mariin kong pinikit ang mga mata ko at umaasang mabawasan nito ang nararamdamang pagkahilo. Minulat ko ito pero malabo na ang aking nakikita sa aking kapaligiran. This is probably because of that liquid inside the hollow tube that they injected in me.

They grab the chance to attack when they noticed my uncontrolled and unstable position. I received their punches and kicks. I stumbled on the ground. My upper body hit the asphalt hard. I can't see their coming attacks because they are all spinning like hell. The worst case here is that I can't defend myself and I don't know who got the best hits. Fuck this! They can kill me effortless. I stood up and tried to shake away the dizziness. Habang tumatagal ay mas lalong lumalala ang aking nararamdaman. Halos kusang tumiklop ang mga pilik-mata ko at matindi na rin ang panglalabo ng paligid. Hindi pa ako nakakabawi ng lakas ay muling may tumamang kamao sa pisngi ko kasunod ang isa pang sipa sa aking sikmura. Natumba ako muli sa pangalawang beses. Nalasahan ko ang dugo sa bibig ko. I spitted it out. Well, I guess I'm still lucky enough that they're not holding a gun. Right now, punches and kicks are better than bullets.

The liquid inside the syringe is maybe a drug or worst a poison. It makes my body system weak. Mabilis itong kumalat sa buong katawan ko. I must say, they got me with this. It is a nice trick to beat your enemy fast by making them unconscious.

I'm about to complain that this is unfair but then I remembered, life is unfair. I can knock them all down if they didn't inject something in me. I look hopeless and I can imagine each one of them smirking behind that masks. Aaargh. I really hate being beaten up. I feel weak at this moment, I can't fight them with my sight hammering.

Or maybe I can.

Tumayo ako muli. I closed my eyes, stopping to work my sense of sight. I tried to focus on the little movements in the area. I stood up in a fighting position. Hearing the sounds, I already knew where they are. I felt the wind moving through me. Hindi ako nagkamali nang may napigilan akong kamaong papalapit muli sa akin. Hinawakan ko ng mahigpit ang kamao nito at inikot ito papunta sa kanyang likod. Narinig ko ang sigaw dahil sa daing nito. Agad ko siyang sinipa palayo at sinalubong ang isang pang kasamahan nitong umatake sa likod ko. Sinikmuran ko ito at sinipa siya sa kanyang panga na siguradong ikatitilapon niya.

Nagpatuloy ang laban na ako lang ang nakakatama sa kanila pero di rin nagtagal ay mabilis na akong nanghina. Nagsimula na ring sumakit ang ulo ko. I throw my last punch before I fell into my knees. It's getting unbearable. My body is becoming numb. Oh well, at least I got them in pain in my little revenge. But in exchange, I got them mad. Hindi na ako makatayo. Wala na akong magawa ng makarinig ako ng pagkasa ng baril. I'll die tonight, I said to myself. I open my eyes forcefully and tried to glimpse on what is going on when I heard them fighting.

"Put the gun down, Morgan."

"Wala ito sa inutos sa atin. Control you temper. We are all wounded here!"

Lumala na ang epekto ng inilagay sa katawan ko. Hindi ko na kinaya at bumagsak na lang ako sa semento. Wala na akong lakas makinig sa away nila. It looks like I got the red head mad. I had a glimpse of their bruises and broken arms. Ang dalawang kasamahan ng nakakulay pulang buhok ay pinipigalan siyang iputok ang baril at ipinapababa ito. Lucky me, I'm ordered not to kill. But the question is, why? This is another puzzle to be solved.

* * *

Di ko alam kong ilang minuto o kung may oras na bang nakalipas ang pagkakahiga ko sa tabi ng kalsada. Hindi ko na marinig at maramdaman ang presensya ng tatlo kaya marahil ay kanina pa sila umalis. Mukhang nagtagumpay silang pigilan ang nakapulang buhok dahil humihinga pa rin ako ngayon.

Wala akong maigalaw sa kahit anong parte ng katawan ko. The least I can do is to maintain my breathing pattern. Malalim na rin ang gabi ng umalis ako sa bar kaya hindi nakakapagtakang wala pang dumadaang sasakyan dito.

Minutes later, I heard a scratching sound of a tire coming from its break. Nakarinig ako ng boses at sapatos na patakbo palapit sakin. Maya-maya pa ay may humawak sa pulsuhan ko, kinukumpirma kung buhay pa ako. New flash! I'm still alive. Sinubukan kong imulat ang mga mata ko sa huling pagkakataon. Nasilayan ko ang pamilyar na pigura ng babae. Short brown hair... Wearing a nurse outfit... That sounds familiar, ayt?

"Hostage girl." I whispered before I passed out.