Ο ουρανός σκουρινε απειλητικά και ήδη Στην ατμόσφαιρα ήταν αισθητή η μυρωδιά της βροχής.

Αφού κοίταξα τον συννεφιασμένο ουρανό , μπήκα βιαστικά μέσα στη καφετέρια. Ήταν σχετικά άδεια, με μόνο τρία τραπέζια να είναι πιασμένα από δύο ή ένα άτομο.

Κοιτώντας μπροστά, είδα μια γλυκιά νεαρή κοπέλα να είναι στο ταμείο του μαγαζιού και μετρούσε τα χρήματα. Εγώ έβγαλα το σήμα μου μέσα από το μπουφάν μου και πλησίασα το ταμείο του μαγαζιού. Η νεαρή κοπέλα μου χαμογέλασε γλυκά.

"Γεια σας! Τι θα θέλατε να παραγγείλετε;" ρώτησε η κοπέλα καθώς με κοίταξε γλυκά

"Δεν ήρθα για να παραγγείλω." Έκανα μια παύση και έδειξα το σήμα μου.

"Ονομάζομαι Park Junhee και είμαι αστυνόμος. Θα ήθελα  να μου δώσετε κάποιες πληροφορίες" η κοπέλα μου έγνεψε καταφατικά.

"Μηπως θυμαστε στις 14 του μηνός να μπαίνει εδώ ένας  τετοιος άντρας;" είπα καθώς έδειξα μέσω του κινητού μου το στιγμιότυπο από το βίντεο

"Α ναι. Είχα βάρδια εκείνη την ημέρα. Έχουμε πολλούς πελάτες αλλά θυμάμαι ότι αυτός ο άντρας μου είχε τραβηξει τη προσοχή γιατι μπήκε πολύ βιαστικά μέσα στη καφετέρια και δεν παρήγγειλε κάτι απλώς κατευθύνθηκε προς τις τουαλέτες" είπε η κοπέλα σοβαρά

"Θυμάστε να βγαίνει από το μαγαζί;" ρώτησα και η κοπέλα με κοίταξε

"Έχει περάσει καιρός από τότε αλλά νομίζω όχι. Όμως είχα δουλειά εκείνη την ώρα οπότε μπορεί να βγήκε από τη πίσω πόρτα του μαγαζιού" είπε η κοπέλα καθώς έκανε μια μικρή παύση

"Μήπως μπορείτε να μου δείξετε την πίσω πόρτα;" ρώτησα και η κοπέλα βγήκε από το πάγκο

"Φυσικά ακολουθήστε με" είπε καθώς άρχισε να με οδηγεί τόσο τη πίσω έξοδο

Η πόρτα βρισκόταν πολύ κοντά στις τουαλέτες και σε έβγαζε σε ένα σοκάκι που οδηγούσε προς το κέντρο της πόλης .

Άνετα θα μπορούσε να αλλάξει ενδυμασία και να χαθεί μέσα στο πλήθος της πολης.

"Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια σας" είπα καθώς χαμογέλασα αβολα και ρώτησα από τη κοπέλα αν γίνετε να βγω από αυτή την έξοδο

Τώρα γύρισα πάλι στο μηδέν.

Ο δολοφόνος βρίσκεται εκεί εξω και εγώ δεν μπορώ να τον βρώ....

Περπατούσα σκεπτικός καθώς έφτασα στο κέντρο της πόλης.

Κεραυνοί αστραψαν στον ουρανό και έπειτα από λίγο, άρχιζε να βρέχει καταρακτωδως.

Με την βροχή να δυναμώνει, εγώ ετρεξα βιαστικά μέχρι να βρώ κάποιο υποστεγο και μέσα στη βιασύνη μου συγκρούστηκα με κάποιο άτομο.

Σήκωσα το κεφάλι μου για να ζητήσω συγγνώμη και μπροστά μου αντίκρισα πάλι αυτή την εκνευριστική φίλη της δημοσιογράφου.

Συνοφρυωσε το γλυκό της πρόσωπο και παρατήρησα ότι κοίταγε στο πάτωμα.

"Τα...γυαλιά μου" ψιθύρισε καθώς κοίταξα στα πόδια μου και βρήκα κάτι σιδερένια γυαλιά

Σήκωσα τα γυαλιά και τα επέστρεψα στον ιδιοκτήτη τους.

"Ευχαριστώ αστυνομε Jun" είπε βιαστικά η κοπέλα. Εκείνη με γρήγορες κινήσεις σκούπισε τα γυαλιά στην μπλούζα της και στην συνεχεια τα φόρεσε.

Είναι πιο όμορφη χωρίς τα γυαλιά της.

Είναι λες και τα γυαλιά κρύβουν το όμορφο της πρόσωπο-

Μα καλά τι λέω;

"Να έχεις μια καλή ημέρα" είπα  καθώς ήμουν έτοιμος να φύγω

"Περίμενε! " είπε η κοπέλα καθώς άρπαξε το χέρι μου. Η καρδιά μου για κάποιο λόγο χτύπησε πολύ δυνατά και πάγωσα επιτόπου.

Ώστε έτσι είναι να σου κρατάει καποιος το χέρι;

Είχα ξεχάσει την αίσθηση  ενός απαλου αγγίγματος.

"Η φίλη μου ενδιαφέρεται πολύ για την υπόθεση της Jisoo. Σε παρακαλώ βοήθησε την όσο μπορείς" είπε η κοπέλα καθώς με κοίταξε στα μάτια

"Θα προσπαθήσω" είπα  καθώς η κοπέλα με κοίταξε απειλητικά

"Το καλό που σου θέλω " είπε καθώς μου άφησε το χέρι. Καθώς τα δάχτυλα της άφησαν το χέρι μου, ένιωσα την καρδιά μου να σπάει στα δύο. Σαν να έφευγε ένα μεγάλο κομμάτι της μακριά μου.

Σε παρακαλώ μην αφήνεις το χέρι μου.

"Ότι πεις κοπελιά " είπα εκνευρισμένος

"Η κοπελια έχει όνομα. Με λένε Irene" είπε αποφασιστικά η νεαρή κοπέλα καθώς τα μάγουλα της πήραν ένα απαλό κόκκινο χρώμα και έφυγε βιαστικά

Irene...

Κοιτούσα άβολα το τηλέφωνο μου για πάνω από μια ώρα και σκεφτόμουν τι έπρεπε να κάνω.

Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που κλείσαμε τη συμφωνία με τον αστυνόμο αλλά από τότε δεν έχω επικοινωνήσει καθόλου μαζί του.

Δάγκωσα νευρικά τη γλώσσα μου και άρπαξα το τηλέφωνο από το τραπέζι.

Όμως δεν γνωρίζω το τηλέφωνό του Jun.

Θα καλέσω στο αστυνομικό τμήμα και θα ζητήσω να μας συνδέσουν.

Οι δημοσιογράφοι διακατέχονται από τη σιγουριά τους και είναι ατρόμητοι.

Όμως εγώ δεν είμαι ετσι. Έχω μάθει οι υπόλοιποι να με βοηθούν λόγω της εμφάνισης μου οπότε το να κάνω πράγματα μόνη μου , μου φαίνεται πολύ δύσκολο .

"Η τώρα η ποτέ Alisia" είπα στον εαυτό μου καθώς κάλεσα το τμήμα

"Καλεσατε τα κεντρικά του γραφείου του  αστυνομικού Park Junhee πως θα μπορούσα να σας βοηθήσω;" ρώτησε η κοπέλα καθώς δάγκωσα νευρικά το κάτω χείλος μου

"Θα ήθελα να με συνδέσετε με τον κύριο Junhee" είπα καθώς η κοπέλα μου είπε να περιμένω

Ύστερα από ένα αγωνιώδες λεπτό ο αστυνόμος απάντησε.

"Γεια σας. Πώς θα μπορούσα να βοηθήσω;" ρώτησε ο άντρας καθώς πήρα μια ανάσα

"Είμαι η Alisia...η δημοσιογράφος. Θέλω να μάθω αν έχετε αποκτήσει και αλλά στοιχεία σχετικά με την υπόθεση της Jisoo" είπα αποφασιστικά.

"Δεν μπορώ να σου μιλήσω από το τηλέφωνο" είπε ο Jun γρήγορα

"Ας συναντηθούμε τότε. Μπορείτε στις 6 στη βιβλιοθήκη της πολης;" ρώτησα καθώς ξεροκαταπια

"Δεν θέλω να δει ο κόσμος ότι έχω επαφές με ενοχλητικούς δημοσιογράφους σαν εσάς. Προτείνω να συναντηθούμε σε ιδιωτικό χώρο. Τώρα έχω δουλειά και με ενοχλείς. Σκέψου το μέρος συνάντησης και έπειτα κάλεσε με πάλι" είπε ο άντρας καθώς έληξε τη κλήση βιαστικά.

Κάπου ιδιωτικά....

Στο σπίτι μου δεν γίνεται επειδή είναι πολύ φτωχικό και νιώθω άσχημα να το δείχνω στον κόσμο.

Επίσης μπορεί να εμφανιστεί ο Minho ξαφνικά και να ψάχνει το βρακί του - πάλι. Και πραγματικά δεν θα ήθελα να τον δω. Ιδίως σε μια τέτοια σοβαρή στιγμή.

Η Irene σίγουρα θα αρνηθεί αν τη ρωτήσω να πάμε στο σπίτι της.

Μόνο ο Yugyeom απέμεινε.

Κάλεσα γρήγορα τον αριθμό του και περίμενα να απαντήσει.

"Εδώ Yugyeom,ποιος καλεί;~" ρώτησε γλυκά το αγόρι καθώς χαμογέλασα

"Η Alisia ειμαι. Θέλω να σου ζητήσω μια μικρή ας πούμε χάρη " είπα γλυκά και ντροπαλά

"Θα χαρώ να βοηθήσω!" Είπε το αγόρι χωρίς καν να έχει ακούσει την πρόταση μου

Είμαι πλέον σίγουρη ότι θα δεχτεί