Taehyung's POV

Naupo kami sa couch nung nakarating kami sa bahay, it's almost 9pm at kauuwi palang namin galing practice. Nagpunta na si Jin hyung sa kusina para magluto, nagpahinga lang din kami saglit para maka ligo na at makapagbihis.

I was in the living room when Jungkook went out of his room smiling widely.

"Hyung!" tawag niya sa akin.

"Bakit hindi ka pa naliligo?" natatawang tanong ko.

"naisipan ko kasing magkalkal ng mga gamit, and look what I found" sabi niya at ipinakita sakin ang picture nila ni Kara.

Kara's nose was scrunched up and her eyes was closed but she was smiling while Jungkook was smiling directly at the camera while pinching her cheeks.

They look so cute, mukha silang magkapatid.

"do you remember this day hyung?" tanong ni Jungkook. I nodded how can I forget that day?

"Hyung can you take a picture of us?" Tanong ni Jungkook at tumabi kay Kara, inabot naman niya saakin ang hawak niyang camera.

I groaned. "Para san?" tanong ko.

"Remembrance" sagot niya at ngumiti. Napabuntong-hininga ako at kinuhanan nalang sila ng picture, isinali ko na rin yung background.

"Yung parang magkapatid na pose nalang, para di magselos si hyung" sabi ni Jungkook kay Kara.

Tumawa lang si Kara at umiling. Pagkatapos non ay umalis din si Jungkook.

"Come here" sabi ni Kara, her arms are wide open. Tumabi ako sa kanya at yumakap siya sa akin.

I pouted and looked at her. "You're so cute" she giggled.

"Kay Jungkook ka pa talaga magseselos?eh parang kapatid ko na siya" sabi niya. Hindi ako sumagot at tumitig lang sa kanya. I'm not really jealous because I know I'm the only one who have her heart.

She looked up at me and smiled.

"Happy Anniversary" she said and pecked my lips.

"Happy 3rd Anniversary and many more years to come... I love you" I whispered before claiming her lips.

"Get a room!" Namjoon hyung faked cough and we slowly pulled away. She smiled and giggled softly.

"We will hyung" biro ko,the guys wolf whistled as a reply. I looked at Kara and she was blushing furiously.

I chuckled and kissed her forehead.

"Hyung can I hang this on my room?" tanong ni Jungkook.

"O-oo naman" ngumiti ako. Jungkook smiled again."Thanks hyung" sabi niya.

"We're the same age but she acted like my big sister..." natatawang bulong ni Jungkook.

"She was like the sister I never had..... I miss her" sabi pa niya.Tinapik ko ang balikat niya, it was true Kara always treated Jungkook as her little brother, pakiramdam ko nga dati mas close pa sila kesa saming dalawa.

Napabuntong-hininga ako. "I miss her too.... " sabi ko.Bigla siyang napatingin sa akin na para bang may naalala.

"Sabi ko naman kasi sayong sumama ka saamin hyung!.... nakausap mo sana siya" sabi niya.

"W-What do you m-mean?" Tanong ko. "Did you see her? Did you talk to her? Saan? Anong sinabi niya---"

"Hyung! HYUNG!!" sigaw ni Jungkook na nagpatigil sa akin.

"I saw her, yes. And I talked to her......" Umiwas siya ng tingin at napabuntong-hininga.

"Did she asked about me?" tanong ko. Umiling siya.

"Mas mabuti siguro kung mag-usap kayong dalawa... " He sighed.

"How can I talk to her when I don't even know where she is?" tanong ko. "You'll find her hyung, your heart will tell you where she is" sabi ni Jungkook bago siya umalis at bumalik sa kwarto niya.

"Gutom lang iyan! kumain na tayo" Sigaw ni Jin hyung. Napabuntong-hininga ako at pumunta na sa kusina para kumain.

//

I took a deep breath and got up from my bed.

Panibagong araw na naman, a new day to hope, a new day to wish for something better.

Maaga akong nagising dahil may practice kami ngayon. Dumiretso ako sa banyo at pagkatapos kong gawin ang mga dapat kong gawin ay lumabas na ako at pumunta sa sala kung nasaan si Jimin at Jungkook.

"Goodmorning" I said yawning nahiga ako sa couch at ipinatong ang paa ko kay Jimin.Tumayo naman si Jungkook at nagpaalam na maliligo na.

"Jungkook told me he saw Kara...." sabi ni Jimin. I nodded and sighed. "I know..."

"Kung alam ko lang na andun pala siya sumama nalang sana ako" sabi ko. Hanggang ngayon iniisip ko pa rin yon, sana pala talaga sumana nalang ako nung inaya ako ni Jungkook na magpunta sa Selene.

"Pero ano sa tingin mo ang ginagawa niya don?" tanong ko at umayos ng pagkaka-upo.

Jimin shrugged. "Baka binibisita niya yung shop? yun yata ang main branch eh" sabi niya.

"Isn't it weird?" tanong ko. He looked at me confused. "What's weird?" he asked.

"Kasi.... Katabi nung coffee shop ni Yareli yung Selene tapos brand ambassadress nun si Kara" sabi ko.

"Are you saying na kay Kara yung Selene?" tanong ni Jimin.

I nodded. "It's ...It's just my hunch" I shrugged. Sa totoo lang may kutob ako na baka kay Kara nga yung Selene. She often mentions it to me before on how she would love to have a shop and a brand of her own. And she just loves the moon, and the goddess of moon is Selene. So there is a big possibility that she owns Selene.

"Well... the only way to find out who the owner is to check it out yourself" sabi ni Jimin at tinapik ako sa balikat tumayo na siya at pumunta sa kwarto niya.

Tama naman siya I need to see it for myself. I nodded to myself, and made up my mind.
Pupunta na sana ako sa kwarto ko para maligo nang biglang bumukas ang pinto.

"Oh! Goodmorning hyung" bati ni Eunwoo.

Ngumiti ako sa kanya. "Goodmorning, bat ang aga mo naman? " tanong ko.

"Ah.... anjan ba si Jungkook hyung?" tanong niya. Tumango naman ako.

"Naliligo... puntahan mo nalang sa kwarto niya" sabi ko tumango siya at nagpasalamat bago nagpunta na sa kwarto ni Jungkook.

Umiling ako at pumasok na rin sa kwarto ko para maghanda para sa practice.

Kailangan ko pang puntahan si Kara.

EUNWOO'S POV

Pumasok ako sa kwarto ni Jungkook at Napabuntong-hininga. I know I shouldn't be doing this. But my curiosity is killing me. Malakas ang hinala ko na si Jungkook nga ang ex ni Kara. Hindi naman siguro niya ililihim na magkaibigan kami kung wala silang nakaraan hindi ba? bakit ayaw niyang ipaalam kay Jungkook na magkakilala kami? tsaka bakit ganun siya umasta simula nung magkita uli sila ni Jungkook at magkausap?

Nasa banyo parin siya kaya naman naglibot muna ako sa kwarto niya. I looked out on the window and sighed again.

"Maybe I'm just being paranoid..." bulong ko sa sarili ko.

Kung gustong sabihin ni Kara sa akin ang totoo sasabihin naman niya. Pero hindi pa siguro siya kumportableng sabihin iyon ngayon. Ganon din si Jungkook,wala naman siyang nababanggit tungkol kay Kara.

Napabuntong-hininga ulit ako, inilibot ko ang paningin ko sa loob ng kwarto nang mahagilap ng mata ko ang picture frame na nakalagay sa may bedside table ni Jungkook. Unti-unti akong lumapit sa kama at kinuha ang frame.

Nanlaki ang mata ko sa nakita ko. My heart started beating fast as I stare at the picture. It was Jungkook and Kara.

"Happy 3rd Year Anniversary?" binasa ko yung nakasulat sa may background nung picture.Mas lalong tumindi ang hinala ko sa kanilang dalawa. Pakiramdam ko ay nanghina ako.

So it's true? It was Jungkook all along? Hindi ako makapaniwala. Why of all people siya pa talaga? Kaibigan ko pa?

Fuck!

Kaya ba ayaw ni Kara ipaalam kay Jungkook? Kaya pala hindi siya umaattend ng performances nila kahit na anong gawin ni Jungkook para pumunta siya.

This is so messed up.

Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko. Hindi ko rin naman sigurado kung talagang si Jungkook nga ba ang ex niya.

Pero para san tong picture na to?

I need to ask them both. Kailangan kong malaman ang totoo. Kung siya ba ang ex ni Kara, kung siya ba ang tatay ni Celine at kung siya ba yung gagong nang-iwan sa mag-ina niya.

Agad kong ibinalik ang picture frame sa bedside table nang marinig kong bumukas ang pintuan ng banyo. Umupo ako sa kama ang nag kunwaring tinitignan ang picture frame.

"Oh? Eunwoo?" gulat na tanong ni Jungkook havang punipunasan niya ang buhok niya.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya.

'To know the truth'

Pilit akong ngumiti at umiling. "I was bored and I.. uhm... decided to come hang out with you" pagsisinungaling ko.

"Ah... Pero may practice kami ngayon eh" sabi niya, humarap siya sa salamin at inayos ang buhok niya.

"Jungkook ah....."Tawag ko sa kanya. Humarap siya sa akin ng nakakunot ang noo.

" This... This is K-Kara right? "tanong ko at itinuro ang frame. Ngumiti siya at tumango.

"Hmmm.... We look cute, right?" nakangiting tanong niya. Napalunok ako at tumango nalang. Totoo naman ang cute nilang tignan.

Napatigil siya sa gingawa niya at  napabuntong-hininga. "I miss her...." bulong niya at naglakad papalapit sa akin, kinuha niya ang frame at malungkot na tinitigan ito. Napalunok ako kitang kita ko ang lungkot sa mga mata niya.

"If things could've been different.... If things could've been easier, then hindi sana sila naghiwalay...." sabi niya whispering the last part, kaya hindi ko masyadong naintindihan yung sinabi niya.

"What do you mean?" tanong ko. I shrugged and smiled sadly.

"Things aren't the same anymore.....It's so different nowadays.... " He sighed and put the frame down.

"D-do you have s-something in... the p-past?" I asked. My heart started beating fast again. Hindi ko alam kung ano ang  gagawin ko pag sinabi niyang meron.

He smiled sadly and patted my shoulder. "Past?I don't think so.... She's still here---"sabi niya at itinuro ang puso niya." In my heart... "tuloy niya.

"Let's just say that we have a bond like brothers and sisters" He smiled.

Napatitig ako sa kanya, lalo tuloy akong naguluhan sa mga sinabi niya.
Ngumiti uli siya at inaya na akong lumabas.

Pinanood kong makaalis ang sasakyan nila bago ako pumasok sa kotse ko.

"This is absurd." I sighed.

Siguro hindi tamang paghinalaan ko si Jungkook pero wala na akong ibang ma-isip kundi siya. Pero pakiramdam ko ay wala namang tinatago si Jungkook.Pero yung litrato nila? Isang dahilan yon kung bakit mas lumalakas ang paghihinala ko sa kanya.

"If things could've been different.... If things could've been easier, then hindi sana sila naghiwalay...."

"Bakit ba kasi hindi ko narinig yung huli niyang sinabi?" tanong ko sa sarili ko.

"Things aren't the same anymore.....It's so different nowadays.... "

Ano ba talaga ang ibig-niyang sabihin?

Hindi ko na alam. My head is just too messed up I don't even understand myself right now.

Gusto kong magalit sa kanya, gusto ko siyang saktan, gusto kong sabihin sa kanya kung gaano siya katanga para iwanan ang mag-ina niya, pero hindi ko naman sigurado kung siya ba talaga yung gagong nang-iwan kay Kara. Pero kung siya mga ang taong iyon,pasensyahan nalang.

I'm sorry but I'll fight for Kara.

//

"Goodmorning, Sir. Wala pa po si Miss Kara" sabi ni Alyssa nang makapasok ako sa Selene.

Ngumiti ako at tumango. Napabuntong-hininga ako habang tinitignan ang hawak kong bulaklak.

"Ganun ba?.... Pakibigay nalang ito pag dumating siya" sabi ko at iniwan na ang mga bulaklak sa kanila.

"Sige po sir" sabi niya at nag bow. Lumabas na ako mula sa Selene at nagpunta sa coffee shop ni Yareli.

"Oyy lover boy! Kumusta?.. Oh? bat ganyan yang mukha mo?" bungad ni Yareli nang makita niya ako.

I smiled and ordered a cup of coffee, tapos pumwesto ako sa pinaka malapit na table mula sa counter.

Inilapag niya ang kape sa mesa at umupo sa harap ko.

"May L.Q ba kayo ng bestfriend ko?" tanong niya. Humigop ako ng kape at nagkibit-balikat.

"Ahhhh kaya naman pala..... Mukhang malalim na naman iniisip niya eh, sabagay ganon naman na siya simula nung maghiwalat sila ni---"

"Jungkook?" tanong ko. Nanlaki naman ang mga mata ni Yareli na tumingin sa akin na para bang natatawa.

"Si baby boy?" tanong niya. Napakunot ang noo ko habang nakatingin sa kanya.

"B-Baby boy?"

Tumango siya. "Hmm BABY BOY!" sabi niya na idiniin pa talaga ang salitang baby boy.

"Baby yun ni Kara eh" sabi niya na mas lalong nagpakunot ng noo ko.

"What baby?Bakit niya tatawaging Baby?"

Natawa si Yareli. "Well.... Baby niya eh" she shrugged.

"Siya ba ang ex ni Kara?" tanong ko. Napatigil si Yareli at napabuntong-hininga. Tumingin siya saakin na para bang natatangahan siya sa sinabi ko.

"Oh my God..." She sighed... "Don't tell me pinaghihinalaan mo si Baby Boy JK?" tanong niya.

"Well.....Tinanong ko si Kara pero hindi siya sumagot... and I... silence means yes right?... and then I saw something in Jungkooks room that.. kinda confirm my hunch" I said. She rolled her eyes at me.

"Ugh... I can't believe this..." She said.

"What do you mean?" tanong ko. She rolled her eyes at me again and shrugged.

"Ewan ko sayo.....Hanap ka ng kausap mo, busy ako..." sabi niya at tumayo na.

"Yareli"

"Hayyy nako Cha Eunwoo.... yang mga iniisip mo ang papatay sayo---"

"Kayo nalang mag-usap ni Kara... Para maliwanagan ka---"sabi niya.

"and don't jump into conclusions.... alam ko namang artista ka kaya malawak ang imagination mo pero, sa ngayon bawasan mo muna.... para di ka masaktan" sabi niya.

And that left me dumbfounded.

Ano ba talaga ang ibig niyang sabihin? Lalo lang tuloy gumugulo yung isip ko.

I need to talk to Kara. I need to know the truth.