Hier sta ik dan.

Poedelnaakt. Afgedroogd met wcpapier en maandverband. Ik heb nog nooit zo erg genoten van mijn dag.

De grootste homofoob die ik ken heeft mijn kleding gestolen nadat hij met zijn lichaam stond te showen.

Ik schud mijn hoofd en kijk gehaast om me heen. Ik kan moeilijk met mijn blote reet terug gaan naar Scarlett en vragen om nieuwe kleren. Scarlett zou helemaal ontdaan zijn door deze vertoning en spontaan lesbisch worden. Maar wat moet ik dan?

Hier de hele middag staan? Straks komt die Dante terug en hebben we elkaar gezien in onze geboortekleding.

Dit is zó niet de bedoeling van mijn dag. Ik had dit volledig anders gezien.

Ik zou met Julian naakt de dag doorbrengen. Niet mezelf afdrogen met maandverband om vervolgens weer te staan koukleumen in een badkamer van een ander.

Oké, Erin denk.

De opties zijn: Mezelf door het raampje smijten en dood gevonden worden op de grond.. Of wachten op hulp.. Of.. naakt om hulp vragen. Ik draai een aantal rondjes in de badkamer en schud vervolgens mijn hoofd. Zie je het al voor je dat ik om hulp vraag en Ed hier binnen stapt met een dikke badjas in zijn handen. "Alsjeblieft Erin oogappeltje van me.. Och jeetje, het is zeker koud hier zo te zien."

Nee.. Dat is niet de optie die ik zoek..

Mijn ogen glijden naar de hoek van de badkamer en ik laat een diepe zucht horen..

Het moet maar.

..

De deur schiet open en daar sta ik dan.

Voor mijn neus zit Dante. Hij heeft een controller in zijn handen en zijn ogen zitten op het scherm gericht. Zijn vingers glijden over de knoppen heen.

Ik heb ergens niet eens meer het lef om hem te begroeten. Dus ik begin met een voorzichtig kuchje.

Dante kijkt even kort op van het scherm. Zijn ogen blijven maximaal twee seconden hangen voor hij zich weer terugstort in zijn game. "Uh.." Mompelt hij vervolgens. Zijn ogen schieten terug.

"Ja hai," ik knik hem toe.

"Gast?!" Het spel wordt gepauzeerd en Dante puilt zijn ogen uit. "Ken jij het woord schaamte?!"

"Ik kwam om een gunst."

"Julian gaat je niet van achteren nemen, teef."

Ik leun met mijn arm tegen de deur aan en haal mijn neus vervolgens even op. "Wat.. Ruik je die smerige lucht?' Mompel ik. "De zure geur van homofoobs.."

Dantes gezicht vertrekt.

"Like what you see?" Ik poseer voor hem.

"Nee!" Snauwt hij. "Kan je gaan, Julian is hier toch niet!"

"Waar is hij dan?" Ik doe moeite om niet in huilen uit te barsten. Sta ik mijn best te doen, me uren op te maken in de badkamer en Julian peert hem gewoon.

"Hij is naar het werk." Dante draait zijn ogen. "Die gast kan totaal niet plannen. Eerst afspreken en vervolgens gaan. Hij mag blij zijn dat ik op hem wacht."

"Wat voor spel speel je?" Ik kijk naar de tv.

"GTA."

"Hoe werkt het?" Ik stap verder de kamer in.

"Je kan alles doen wat je in he-" Dante schudt vervolgens driftig zijn hoofd. "Gast?!"

"Wat?!"

"Ik ga hier toch niet casual een gesprek houden met een dude in een maandverbandonderbroek?!" Hij schiet lichtelijk overeind en zijn ogen zijn groter aan het worden. Als dat nog mogelijk was.

De maandverband heb ik op mijn bovenbenen, kruis en kont geplakt. Sommige maandverbanden waren klein en andere hadden weer flappen. Wat een keuzes moet een vrouw toch maken. "Het is de nieuwste trent." Zeg ik. Ik draai me om en zak door mijn knieën om vervolgens een pose te striken.

Dat was totaal onnodig. Want het maandverband scheurt eraf en Dante stikt spontaan.

"Noo! Mijn kunstwerk." Snel grijp ik het verband beet en duw ik het op mijn linkerbil. De vleugeltjes zijn nu letterlijk vleugels geworden, want ze bedekken het niet bepaald meer allemaal.

Terwijl ik in een dikke catastrofe zit, steelt Dante de show. Zijn hoofd is rood aangelopen en tranen staan in zijn ogen, terwijl hij doorhoest.

De aansteller. Moet je zien wat er zojuist gebeurt is. Heel mijn onderbroek naar de maan.

"Ik kwam trouwens voor gerechtigheid!" Ik draai me om en zet wat kracht in mijn stem.

"Gerechtigheid?" Piept Dantes stem. "Ik heb nul respect meer."

Ik draai mijn ogen. "Daarvoor kwam ik niet, ben je doof?"

"Ga." Hij wijst naar de deur. "Je hebt me genoeg trauma's bezorgd en ik denk dat ik even moet bijkomen."

En ik ben hier het mietje? Hoor hem nou.

"Ja, zoals ik al zei. Ik kwam voor gerechtigheid." (In mijn maandverbandonderbroek). "Mijn kleren alstublieft." Dan zet ik mijn handen dwingend in mijn zij. Ik weet dat dit ergens niet bepaald.. intimiderend overkomt voor iemand zo groot als Dante. Maar nu we allemaal weten dat hij niet weg is van homoseksuelen. Maar misschien kan deze outfit en mijn geaardheid best van pas komen.

"Oh.. Ik uh.." Dante krabt achter zijn oor.

"Ja. Je wilde ze zelf aandoen ja." Begrijpelijk.

"Ik dacht dat ze van Scarlett waren dus ik heb ze in haar kast gemieterd." Dante haalt zijn schouders erbij op, alsof het niks is.

"Jongenskleding?!"

"Ja wat? Ze is toch lesbisch en die dragen gozerkleding."

Dante begrijpt niet veel van seksualiteit als je het mij vraagt.

"Geweldig, kan je alsjeblieft naar der kamer toe gaan en mijn kleren terughalen. Dat kind krijgt een volledige hartaanval als ze mij zo treft."

"Ja, vind je het gek!?" Hij schiet overeind en schudt driftig zijn hoofd. "Het is maar dat ik je aangekleed wil zien want, ánders hé!" En als een madman dirigeert Dante de kamer uit.

Prima, dat ook weer gefixt.

Ik laat mezelf op Julians bed zakken. De luier van maandverbandjes voelt niet geheel lekker meer tussen mijn benen, maar ik neem het voor lief. Misschien kan je hier ook gewoon prima in plassen. Dan zijn heel wat problemen in mijn leven opgelost. Want ja.. mijn blaas moet op de ongelukkigste momenten vol zitten.

Bijvoorbeeld wanneer ik net uit lig te slapen.

"Der deur is opslot." Deelt Dante mee wanneer hij weer in de slaapkamer staat.

"Oké, dan moet ik maar de kleren van Julian krijgen." Ik schud mijn hoofd en sla met mijn hand op mijn borst. "Wat een vervelende toestand zeg."

"Kan niet." Zegt Dante.

"Luister Dorritos, ik hoef op dit moment niet perse Julians kleding aan omdat ik het aan wil, maar meer omdat ik misschien toch echt kleding nodig ben!"

"En je weet ook half niet hoe graag ik jou in normale kleding wil zien," snauwt Dante terug. "Maar het is niet mogelijk. Julian doet altijd zijn kast op slot voor hij weggaat. Spaargeld."

"Dus Julian zit nog letterlijk in de kast?" Grap ik.

"Die opmerking valt net zo erg tegen als je openingszin. Hopelijk besef je dat."

Langzaam kom ik overeind. Ik begin het lichtelijk koud te krijgen, maar het leven valt niet meer te redden. Ik ben naakt. In maandverband. "Zal ik gewoon op deze manier vragen of me ma me komt ophalen?" Vraag ik Dante om raad.

"Als ik je moeder was had ik gevlucht." Antwoordt hij.

"Intellectueel antwoord." Voor zo'n iemand zie ik Dante wel aan. Hij krijgt homokinderen en vlucht naar een ander planeet.

Dante bekijkt mijn lichaam en schudt zijn hoofd. Tot mijn verbazing trekt hij zijn sweater over zijn hoofd uit. Mijn mond klapt open en ik begin me af te vragen of hij ook de mode ziet zitten die ik aan heb.

"Wow," mompel ik, opnieuw zijn abs bekijkende. Dan wordt het zwart voor mijn ogen.

"Hier, neem deze."

"Bedankt," ik duw het shirt voor mijn ogen weg en hap naar adem. "Is dit wat ik denk dat het is?!"

"Ja, Floris? Kan je denken?" Roept Dante. Floris?!?!?!?

"Erin," ik kreun. "EEERIN. Het is niet zo lastig als je denkt hoor.. Als je erbij kreunt dan begrijp je het principe." Met een verlekkerde blik bekijk ik zijn lichaam. Prima, het mag dan wel geen Julian zijn. Maar hier kan ik het ook nog prima mee doen.

"Doe het aan. En ik hoef je voor een tijdje niet te zien." Zegt hij, nog altijd in zijn intellectuele moederrol gebleven.

"Nouja, daar zijn de meningen verdeeld over." Ik kijk nog even kort naar zijn gespierde lichaam tot ik de zachte trui over mijn lichaam laat glijden. Hij is zeker te groot voor me, maar dat deert niet. De shirt bedekt bijna mijn bovenbenen. "Zo, en nu mag jij me uitpakken als een cadeautje. Beginnend bij het shirt en eindigend bij de maandverband," knipoog ik.

Foute keuze.

Dante grijpt me beet bij mijn kraag en sleurt me vervolgens naar de deuropening. Zijn wangen zijn rood en zijn ogen staan in spleetjes. "Nooit," hij houdt me even voor zijn neus, waar ik kennis maak met een redelijk pissige Dante. "Maar dan ook nooit... Doe dat nooit weer!"

En daar vlieg ik dan. De slaapkamer van Julian uit.

Maar natuurlijk vergeet ik niet om Dante een bedankje te sturen. Ik draai mijn lichaam om, duw mijn hand tegen mijn lippen aan en geef hem een luchtkus.

Dante lijkt echt onder de indruk te zijn. Hij smijt de deur dicht.

Zo te zien pikt hij het allemaal prima op.

Ik zwaai en vervolg mijn weg naar de slaapkamer van Scarlett. Scarlett ligt op haar hemelbed, haar ogen gericht op mij. "Hé, en weer droog?"

Ik knik en bekijk haar vlug. Ze heeft een onesie aan van een koe. Haar haren hangen nat achter haar oren en raken bijna haar schouders aan. Maar het is nog net niet lang genoeg. Ze heeft haar mobiel in haar handen.

"Je was lang weg." Stelt ze vast.

Ik haal mijn schouders op en stap verder de slaapkamer binnen. De deur trap ik achter me dicht, voordat ik naast haar kom liggen. "Owja?" Ik wrijf eventjes over mijn kin heen. Ze had eens moeten weten hoe lang het duurt om je lichaam af te drogen met maandverband.

"Ja, maar goed. Dat zal wel zo zijn met homo's," ze grinnikt zacht en duwt zichzelf overeind. "Mijn ouders gaan weg, heb je zin in pizza? Dan bestel ik dat."

Wat is dit voor vraag?

"Ja natuurlijk mens," ik trek de telefoon uit haar handen. "Ik wil er twee."

"Twee?! En waar laat je dat dan." Ze port met haar vingers in mijn buik. "Ik weet niet of je er twee op kan hoor."

Onmenselijk, deze beledigingen. "Prima, dan maar een. Zo'n hawaii."

"Warm fruit.. Dat zou verboden moeten worden." Scarlett rilt en steekt haar tong uit. Ik draai wanhopig mijn ogen en duw mijn lichaam naar achteren. Het maandverband kriebelt op een vervelende manier tegen mijn linker bil..

Waarom heb ik dat niet eruit gehaald?

"Waar lig je op?" Scarlett staart naar me.

"Uh," een rode tint verschijnt over mijn wangen.. Hoe leg ik dit nu weer aan haar uit..