Έκλεισε την πόρτα του τζιπ και προχώρησε στο σκοτάδι προς το γρασίδι του Πανεπιστημίου. Στάθηκε μπροστά απ τις προνύμφες, χαιρέτησε την γυναίκα δίπλα του.
<<Το θύμα έπεσε στις προνύμφες αλλά είναι καλά.>> ξεκίνησε να του λέει, ο Πάρης άναψε τον φακό του <<Η Γεωπονική επιμελείται τον χώρο εδώ. Γι αυτό ειδοποίησαν εμένα. Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκα.>> η μεσήλικη γυναίκα τον κοίταξε.
<<Σ ευχαριστώ Κάρεν, με τιμάς. Φτιάχνεις το δικό σου λίπασμα;>> την ρώτησε.
<<Το Πανεπιστήμιο είναι αυτάρκης. Στα κρατικά ιδρύματα προτιμούμε τη διαμόρφωση ξηρών κήπων. Κήπους με φυτά που αντέχουν στην ξηρασία. Οικονομία στο νερό. Αυτές οι προνύμφες δεν έχουν καμία δουλειά εδώ.>> απάντησε η γυναίκα.
<<Κύριε Μυλωνά, το τσάι σας.>> ένας αστυνομικός τους πλησίασε δίνοντάς του ένα πλαστικό ποτήρι.
<<Ευχαριστώ Γκρέγκ.>> έπιασε το ποτήρι, ο αστυνομικός έφυγε.

Ο Πάρης φόρεσε τα γάντια του, γονάτισε πάνω απ τις προνύμφες βγάζοντας το τσιμπιδάκι απ την τσέπη του μπουφάν του.
<<Χρησιμοποιείς αποφάγια για το λίπασμά σου;>> ρώτησε πιάνοντας με το τσιμπιδάκι του μερικές προνύμφες βγάζοντας τες μέσα στο πλαστικό ποτήρι.
<<Όχι, γιατί;>> απόρησε η γυναίκα σκύβοντας δίπλα του.
<<Αν υποθέσουμε ότι ο διάβολος θέλει μισό κιλό σάρκα αυτές οι προνύμφες θέλουν πάνω από πενήντα κιλά.>> παρατήρησε κάτι, κάτω απ τις προνύμφες υπήρχε κάτι άσπρο και μικρό, έκανε τις προνύμφες στην άκρη, ήταν ένα δόντι το σήκωσε ψηλά και το κοίταξε με τον φακό του.
<<Ήξερες ότι ο μέσος φοιτητής ζυγίζει 62 κιλά;>> είπε στην γυναίκα που τον κοιτούσε σοκαρισμένη.

Είχε ξημερώσει για τα καλά, πίσω απ την κορδέλα της αστυνομίας καθόταν ο Πάρης με τον Κέβιν μαζεύοντας σε μεσαίου μεγέθους κόκκινους κάδους τις προνύμφες με τα φτυάρια τους. Ενώ πλήθος κόσμου τους κοιτούσε.
<<Πόσο θα κρατήσει αυτό;>> ένας καθηγητής τους ρώτησε.
<<Δεν θέλεις να μάθεις αν έπαθε κάτι κάποιος φοιτητής;>> η Κάρεν του είπε.
<<Βέβαια, αλλά στο Πανεπιστήμιο εύκολα περνάμε από την περιέργεια στον πανικό.>>
<< Η περιέργειά μου σταμάτησε όταν βρήκαμε ανθρώπινο δόντι.>> διέκοψε την συζήτησή τους <<Ερευνούμε μια ενδεχόμενη ανθρωποκτονία.>> τους ενημέρωσε και συνέχισε την δουλειά του.
<<Πάρη, γιατί κάνει τόση ζέστη;>> του ψιθύρισε ο Κέβιν.
<<Οι προνύμφες προκαλούν αύξηση της θερμοκρασίας όταν χωνεύουν. Η ζέστη αυξάνει τη σήψη που επιταχύνει την πέψη τους.>> πληροφόρησε τον νεαρό άντρα.
<<Πόσο καιρό χρειάζονται για να καθαρίσουν ένα πτώμα;>> συνέχισε να τον ρωτάει.
<<Ένα μόνο πτώμα; Μερικές μέρες.>>
<<Και κάτι άλλο. Πώς ήταν εδώ το πτώμα και δεν το είδε κανείς;>> εύστοχα απόρησε <<Και τα οστά έχουν όλα το ίδιο μέγεθος και σχήμα.>> έπιασε ένα οστό και το έδειξε στον Πάρη.
<<Ακριβώς το ίδιο μέγεθος με αυτά τα ξυλαράκια.>> του απάντησε κρατώντας μικρά κομμάτια ξύλου στο χέρι του.

Απομακρύνθηκε από τον κόσμο, προχώρησε μερικά μέτρα. Ο θόρυβος μιας μηχανής διέκοψε την ησυχία. Πλησίασε κοντά στο μηχάνημα, είδε πως πεταγόταν μικρά κομμάτια ξύλου και έφταναν σε μια στοίβα που έφταναν το μέγεθός του. Πήγε στον άντρα που το χειριζόταν.
<<Κάνει πάντα τόσο θόρυβο;>> φώναξε ρωτώντας τον άντρα.
<<Ναι, αλλά εδώ δεν μας ακούν.>> αυτός έκλεισε την μηχανή και του έδειξε τον χώρο γύρω τους.
<<Το χρησιμοποιείται καθημερινά;>> προχώρησε εξετάζοντας με το βλέμμα του το μηχάνημα.
<<Σχεδόν.>>
Έπιασε τα γάντια απ το γιλέκο του, ο άντρας πήγε κοντά του.
<<Χωράει άνθρωπος εδώ;>> του έδειξε με τον δείκτη του τον κάδο του μηχανήματος.
<<Σχεδιάζεις κάτι;>> απορημένος τον κοίταξε ο άντρας.
<<Πάρης Μυλωνάς, εγκληματολογικό.>>
<<Γουόλτερ Μπίρλι. Εξακίλυνδρο με διακόσιους ίππους. Η μηχανή του πιο δυνατή από την μηχανή των τζιπ. Και μια είναι η δουλειά του, να κομματιάζει ξύλα.>>
<<Οπότε η απάντηση είναι ναι.>> φόρεσε τα γάντια του.
<<Του παίρνει δεκαπέντε δευτερόλεπτα.>>
<<Μπορώ...>> έσκυψε μπαίνοντας ελάχιστα στον κάδο.
<<Αν θέλεις να βάλεις το κεφάλι σου, κανένα πρόβλημα.>>
Ψέκασε τους δύο κυλίνδρους με λουμινόλη.
<<Τι ψάχνεις;>> τον ρώτησε ο άντρας.
<<Αίμα.>> κοίταξε τον άντρα για λίγα δευτερόλεπτα.
<<Δεν είσαι τυχερός. Κόβω ξύλα όλο το πρωί. Και να είχε αίμα, δεν θα έμεινε καθόλου. Το ξύλο απορροφάει την υγρασία. Γι αυτό το έχουν για λίπασμα.>>
Ο Πάρης χαμογέλασε αμήχανα, έβαλε την μπατονέτα πάνω στον κύλινδρο και μετά έτριψε το υγρό που μάζεψε η μπατονέτα πάνω στο τεστ που κρατούσε στο χέρι του.
<<Είναι έγκυος;>> ο άντρας αστιεύτηκε.
<<Είναι άνθρωπος.>> απάντησε ο Πάρης γυρνώντας το τεστ στο μέρος του άντρα.

Η Μυρτώ μπήκε στο εργαστήριο βλέποντάς τον να είναι πάνω από τον μεγάλο φακό, πήγε δίπλα του και έσκυψε.
<<Τι κάνεις;>> τον ρώτησε.
<<Η ημερήσια βάρδια μου είπε ότι δεν βρήκε κανένα στοιχείο από το δόντι.>> της απάντησε.
<<Είναι γέφυρα από πορσελάνη. Δεν έχει οδοντικό πολφό.>>
<<Συνεχίζω να θέλω το DNA του θύματος.>> έκοψε στην μέση την προνύμφη.
<<Πώς θα το πάρεις από την προνύμφη;>> απόρησε.
<<Πήγα κατευθείαν στην πηγή.>> αποσβολωμένος σ αυτό που έκανε της είπε.
<<Το DNA υπάρχει στη σάρκα των προνύμφων.>> κατάλαβε την σκέψη του <<Αυτό είναι ιδιοφυές.>> καμάρωνε την εξυπνάδα του.
<<Σ ευχαριστώ.>> την κοίταξε δίνοντάς της το δείγμα.
<<Σου έρχεται η προνύμφη- κολάντα.>> του χαμογέλασε και απομακρύνθηκε.
Σηκώθηκε όρθιος βγήκε έξω από το εργαστήριο, απέναντι είδε τον Ρόμπερτ πήγε κοντά του και σταύρωσε τα χέρια του παρατηρώντας τον.
<<Ο χρόνος μετράει αντίστροφα.>> κοίταξε το ρολόι του μιλώντας στον Ρόμπερτ <<Σε 24 ώρες, οι προνύμφες θα έχουν γίνει μύγες.>> τον ενημέρωσε και βγήκε έξω.

Ερευνούσε δείγματα μπροστά απ την οθόνη του υπολογιστή.
<<Θέλω το μικροσκόπιο. Είναι επείγον.>> φουριόζα μπήκε στο εργαστήριο η Χόλι.
<<Έχω τρία δείγματα ακόμη και τελείωσα.>> σήκωσε τον δείκτη του κοιτώντας την οθόνη.
<<Δεν μπορεί να περιμένει.>> επέμεινε η Χόλι.
<<Αυτό ή εσύ;>> την ρώτησε γυρίζοντας το βλέμμα του για την δει.
<<Και οι δύο. Είναι σημαντικό, περίμενέ με στο γραφείο σου.>>
Ο Πάρης μισόκλεισε τα μάτια του απειλητικά και σηκώθηκε όρθιος.
<<Τα υπόλοιπα δείγματα τα συνεχίζεις εσύ.>> την διέταξε, η Χόλι κούνησε το κεφάλι της και κάθησε στο σκαμπό.

Κάθησε στην καρέκλα του, άπλωσε τα πόδια του και χτυπούσε τα δάχτυλά του ρυθμικά στο γραφείο περιμένοντας την φίλη του.
<<Μπλε λαδομπογιά με λάδι αυτοκινήτου.>> πέρασε στο γραφείο του και του έδωσε το χαρτί της ανάλυσης.
<<Επέστρεψε.>> μουδιασμένος είπε στην φίλη του διαβάζοντας το χαρτί.

Η αίθουσα συνεδριάσεων ήταν γεμάτη από αστυνομικούς, στην άκρη της αίθουσας στεκόταν όρθιος ο Πάρης με την ομάδα του βλέποντας ευθεία την μεγάλη οθόνη και την Χόλι στην άκρη της οθόνης.
<<Το 2006 έγιναν φόνοι στο Πανεπιστήμιο του Λας Βέγκας. Θύματα η Τζάνετ Κέντ, η Μάρσα Ρίζ και η Σαρλίν Ρόθ. Ο φόνος της Σαρλίν Ρόθ μας έδωσε αρκετά στοιχεία για να ερευνήσουμε έναν ύποπτο. Το Τζον Μάδερς, υπάλληλο στην ασφάλεια του Πανεπιστημίου. Συνελήφθη και καταδικάστηκε πριν μερικά χρόνια, όπου και εκτελέστηκε. Το βράδυ της εκτέλεσης δολοφονήθηκε η Ντέμπι Ρέστον.>> ο Ντάνιελ έκανε νόημα στην Χόλι να συνεχίσει.
<<Πιστεύουμε ότι ο Μάδερς σκότωσε μόνο την Σαρλίν Ρόθ.>>
<<Που σημαίνει ότι ο κατά συρροή δολοφόνος είναι ακόμα ελεύθερος.>> συμπλήρωσε ο Ντάνιελ.
<<Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι δολοφόνησε πάλι.>> αλληλοσυμπληρώσαν <<Ο δράστης βάζει μπλε μπογιά στα κάγκελα του Πανεπιστημίου και λάδι μηχανής, για να αργήσουν να στεγνώσουν. Περιμένει να αγγίξει τα κάγκελα μια γυναίκα. Χτυπάει πάντα κοντά στην βρύση. Την αρπάζει από πίσω καθώς εκείνη πλένει τα χέρια της. Τα θύματα υπέστησαν βιασμό, αλλά δεν βρέθηκε σπέρμα. Αιτία θανάτου, στραγγαλισμός.>> συνέχισε η Χόλι.
<<Τις βάζει μέσα σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών. Πετάει τα πτώματα σε εμφανές σημείο.>> ο Ντάνιελ προχώρησε τις φωτογραφίες.
<<Σκοτώνει εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Είναι τουλάχιστον τριάντα χρόνων. Ίσως φοράει γυαλιά και οδηγεί Chevrolet με μαύρα καθίσματα.>>
<<Γιατί έβαλε το τελευταίο θύμα στη μηχανή κοπής ξύλου;>> ρώτησε ένας αστυνομικός.
<<Οι serial killer αναγκάζονται να αλλάξουν τρόπο δράσης. Φοβούνται ότι θα συλληφθούν. Ή επιδεινώνεται η κατάστασή τους.>> του απάντησε η Χόλι.
<<Αναζητούμε έναν σαδιστή μεθοδικό ψυχοπαθή. Θα δουλεύουμε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Όχι ρεπό, μέχρι να το λύσουμε.>>

Το ίδιο απόγευμα γυρνούσε στο εγκληματολογικό ύστερα από ένα διάλειμμα λίγων λεπτών, πάρκαρε το τζιπ του. Στην είσοδο είδε μαζεμένους δημοσιογράφους, ξεφύσηξε και βγήκε έξω. Οι δημοσιογράφοι τον πλησίασαν, άρχισε να βηματίζει γρήγορα.
<<Κύριε Μυλωνά, ο δολοφόνος με την μπλε μπογιά χτύπησε πάλι;>> οι φωτογράφοι εμπόδιζαν, τα μικρόφωνα ήταν κοντά του απειλητικά.
<<Δεν μου επιτρέπονται τα σχόλια.>> απάντησε ψυχρά και κοίταξε ευθεία.
<<Κύριε, η καταδίκη του Τζον Μάδερς ήταν λάθος;>> φώναξε ένας δημοσιογράφος <<Το κράτος σκότωσε έναν αθώο;>>
<<Ο Τζον Μάδερς σκότωσε την Σαρλίν Ρόθ και τιμωρήθηκε γι αυτό.>> έβγαλε τα γυαλιά ηλίου του και σήκωσε το κεφάλι του κάνοντας νόημα στον αστυνόμο στην είσοδο να τους σταματήσει. Έσπρωξε την πόρτα, χαιρέτησε την κοπέλα στην ρεσεψιόν και μπήκε στο εργαστήριο.

Καρφίτσωσε και την τελευταία φωτογραφία στο μεγάλο πίνακα που είχε φτιάξει. Έβαλε τα γυαλιά του και στην παρατηρώντας τον. Η Μυρτώ χτύπησε την πόρτα.
<<Βγήκαν τ αποτελέσματα DNA.>> του είπε και την ακολούθησε στο εργαστήριο DNA. Του έδωσε το χαρτί με τ αποτελέσματα.
<<Έλεγξα τ αποτελέσματα. Το DNA ανήκει σε άντρα.>>
<<Πιθανότητα νόθευσης;>> την ρώτησε βγάζοντας τα γυαλιά του.
<<Όχι. Το δείγμα είναι καθαρό.>> του απάντησε.

Μπερδεμένος και πιεσμένος βγήκε έξω.
<<Πάρη οι ρεπόρτερ θέλουν δήλωση.>> άκουσε τον Πήτερ πίσω του καθώς περπατούσε στον διάδρομο.
<<Όχι τώρα.>> κοιτούσε τα χαρτιά μπροστά του.
<<Θα γράψουν ό,τι τους κατέβει.>> συνέχισε ο Πήτερ.
Έκλεισε εκνευρισμένος τον φάκελο και σήκωσε τον δείκτη του <<Διώξε τους. Το μόνο που ξέρω είναι ότι το θύμα είναι μηχανικός αυτοκινήτων που απλά έβαψε το σπίτι του μπλε.>> τον αποστόμωσε.
<<Τι έχεις για μένα Ρόμπερτ;>> φώναξε από την πόρτα.
<<Βρήκα ένα μικρό κλειδί μέσα στο χώμα με τις προνύμφες με τα αρχικά ΩΖΠ.>> πήγε κοντά του και του έδωσε το σπασμένο στην μέση κλειδί.
Η Μυρτώ πλησίασε κοντά τους <<Αδερφότητες.>> είπε παρατηρώντας το κλειδί.
<<Οδηγείς εσύ.>> έπιασε τα κλειδιά από την τσέπη του και της τα πέταξε στην παλάμη της.
<<Μάλιστα κύριε.>> πέρασε μπροστά του και περπάτησαν γρήγορα στην έξοδο.

<<Πώς χρησιμοποιείται αυτό το κλειδί;>> η Μυρτώ σήκωσε ψηλά το σακουλάκι με το κλειδί μέσα.
<<Το καταπίνουν οι πρωτάρηδες.>> ο νεαρός άντρας της απάντησε.
<<Το αφοδεύουν και το επιστρέφουν στο τέλος της εβδομάδας. Σωστά;>> έβαλε τα χέρια στην μέση του.
<<Σωστά.>> επιβεβαίωσε ο φοιτητής.
<<Το ξέρεις ότι το καψόνι είναι παράνομο. Ίσως διαλυθεί η αδελφότητά σας.>> σοβαρά του είπε η Μυρτώ.
<<Δεν είναι καψόνι. Είναι εκούσια τελετή πίστης.>> την διόρθωσε.
<<Πολιτικές επιστήμες;>> ρώτησε η Μυρτώ.
<<Νομική.>> απάντησε κουνώντας το κεφάλι του.
<<Ίσως θα ήταν καλό να μας εξηγήσεις γιατί ο πρωτάρης που κατάπιε το κλειδί, πέθανε.>> ο άντρας κοιτούσε απορημένος τον Πάρη.
<<Για... Για τι πράγμα μιλάτε;>> ξαφνιασμένος του είπε.
<<Εξαφανίστηκε κανείς από την ΩΖΠ;>> ρώτησε ο Πάρης.
Ο φοιτητής έπιασε για λίγο το μέτωπό του και σηκώθηκε απ το θρανίο που καθόταν, περπάτησε για λίγο φτάνοντας σ έναν πίνακα με φωτογραφίες, η Μυρτώ με τον Πάρη κοιτάχτηκαν για λίγα δεύτερα και τον ακολούθησαν.
<<Ναι. Ο Τζόναθαν Έβερι Χέιγουντ ο τρίτος. Ο Τζόνι.>> έπιασε μια φωτογραφία απ τον πίνακα και την έδωσε στον Πάρη <<Είχε παράδοση. Ο πατέρας και ο παππούς του ήταν μέλη. Έχουμε να δούμε τον Τζόνι απ την εβδομάδα μύησης.>>
Ο Πάρης έδειξε την φωτογραφία στην Μυρτώ.
<<Χάθηκε και δεν το είπατε;>> του είπε η Μυρτώ εκνευρισμένη.
<<Ήξερα ότι πηδάει. Είμαι πρόεδρος της αδελφότητας, οχι η μαμά του.>>
<<Θα χρειαστούμε την χτένα και την οδοντόβουρτσα του.>> τον κοίταξε σοβαρά ο Πάρης.
Δύο αγόρια τσακωνόταν στο διάδρομο, ο πρόεδρος τους φώναξε και σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά. Η Μυρτώ παρατήρησε στο χέρι του ενός μπλε μπογιά.

Ακούμπησε το κάγκελο φορώντας το λαστιχένια γάντι του, η άκρη απ το δάχτυλό του έγινε μπλε.
<<Γιατί δεν το βρήκε ο Κέβιν αυτό πιο πριν;>> ρώτησε δίπλα του την Χόλι και έφεξε πάνω στον χαρτί που κρατούσε με τον φακό του.
<<Ο χάρτης που του 'δώσε η ασφάλεια δεν έχει αυτό το κάγκελο.>> η Χόλι πάτησε στην άκρη του και έσκυψε ακουμπώντας με το χέρι της το τσιμέντο.
<<Το τσιμέντο είναι νωπό.>> τον ενημέρωσε, βγάζοντας φωτογραφίες.
<<Όχι μόνο βάφει κάγκελα, τα τοποθετεί κιόλας. Θα σκάψουμε και θα βγάλουμε το τσιμέντο.>> με τον φακό του κοιτούσε γύρω του τον χώρο που ήταν μέσα στα δέντρα.
Είδε ένα παγκάκι και κάτω του μια μαύρη σακούλα που εξήχαν λίγες τούφες ξανθών μαλλιών. Κατέβηκαν με την Χόλι τα σκαλάκια.
<<Ειδοποίησε τον Κέρκ.>> έδωσε εντολή στον Μυρτώ.
Γονάτισαν πάνω απ την σακούλα, η Χόλι την φωτογράφησε. Ο Πάρης σήκωσε την τούφα και μετά άνοιξε προσεκτικά την σακούλα. Το πλαστικό κεφάλι της κούκλας εμφανίστηκε. Ο Πάρης κοίταξε την Χόλι και με μια εκπνοή άδειασε τα πνευμόνια του.
<<Ήξερα ότι θα το βρίσκαμε και τώρα μας προκαλεί.>> είπε στην Χόλι παρατηρώντας την σακούλα.

Άφησε πάνω στο λευκό τραπέζι του εργαστηρίου, την μαύρη πλαστική σακούλα. Η Μυρτώ την κράτησε σταθερά και ο Πάρης με το ψαλίδι έκοβε απαλά την σακούλα. Έβγαλαν την φουσκωμένη πλαστική κούκλα, τα χέρια της ήταν δεμένα. Η Μυρτώ έπιασε την φωτογραφική της βγάζοντας μερικές φωτογραφίες. Ο Πάρης όταν τελείωσε η Μυρτώ έκοψε το πλαστικό που ήταν δεμένη η κούκλα όσο η Μυρτώ έπαιρνε δείγμα από την μπλε μπογιά στην παλάμη της κούκλας.
Έπιασε από το βαλιτσάκι του μια μπατονέτα την άνοιξε και την πέρασε πάνω και μέσα από την εσοχή που φουσκωνόταν η κούκλα.
Η Μυρτώ έβγαλε με το τσιμπιδάκι της απ το στόμα της κούκλας ένα χαρτί. Ο Πάρης πλησίασε κοντά της, η Μυρτώ ξετύλιξε το λευκό χαρτί που στο κέντρο του με μεγάλα γράμματα έγραφε "Εγώ την έχω." και πάνω στα γράμματα τοποθετημένες λίγες τρίχες καστανων μαλλιών. Ο Πάρης της έπιασε με το τσιμπιδάκι του και τις έφερε κοντά στο φως κοιτάζοντάς τες καλύτερα.
<<Πριν δύο χρόνια, μια τρίχα που βρέθηκε στο σώμα της Ντέμπι Ρέστον, ανήκε στο πρώτο θύμα, την Τζάνετ Κέντ.>> του είπε η Μυρτώ.
<<Τοποθετεί τρίχες στα πτώματα. Είναι η προσωπική του υπογραφή.>> σίγουρος της απάντησε.

Με προσεκτικές κινήσεις έβαλε το χαρτί πάνω στο μηχάνημα. Έβαλε από πάνω του διαφανή μεμβράνη και πέρασε λευκό φως κατά μήκος της σελίδας. Ύστερα έριξε πάνω στην σελίδα μια μαύρη σκόνη ελπίζοντας να υπήρχαν αποτυπώματα όμως αντί για αποτυπώματα στην σελίδα εμφανίστηκε ένα σκίτσο. Κόλλησε προσεκτικά άλλη μια μεμβράνη πάνω από το σκίτσο και το παρατήρησε κάτω από το φως. Το βλέμμα της φιμωμένης κοπέλας με δάκρυα στα μάτια τον διαπερνούσε. Μέσα από το σκίτσο διέκρινε κάτι απόκοσμο, ανατριχιαστικό.

■ Γειααα σας!!🐢 Και σαδιστής και μεθοδικός και ψυχοπαθής, αυτό θα πάει πάρα πολύ καλά μ αυτή την υπόθεση.

Ο Πάρης  δεν θέλει τις κάμερες οι κάμερες θέλουν τον Πάρη, αυτό δεν πήγε και πολύ καλά.

Επίσης πόσο τρελό αυτό με το σκίτσο, φαντάσου να είσαι παγιδευμένη μ έναν άνθρωπο και αυτός να ζωγραφίζει τον πόνο σου. Με μια λέξη, ΑΚΡΑΊΟ.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αν σας άρεσε αφήστε μου ένα ⭐ και τα σχόλια σας φυσικά που ξέρετε πόσο μ αρέσουν!❤

Εμείς θα τα πούμε ξανά 24 Δεκέμβρη στις 20.00 ως συνήθως, παραμονή Χριστουγέννων γιατί δεν λέει να το ανεβάσω Χριστουγεννιάτικα ειβαι κρίμα. Η φάση που πέτυχε και ωραία υπόθεση για Χριστούγεννα 😂

Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο λοιπόν
Σας φιλώ!😘❤