Hoofdstuk 2

Meteen loop ik snel naar mijn bureau toe. Het boek ligt nog steeds op dezelfde plaats. Het lijkt wel te glimmen. Alsof het aangeeft dat het open moet, nieuwsgierig kijk ik er naar. Tuurlijk had ik hem al eens open gemaakt. Maar toen waren het blanco bladzijdes. Dus nu zal het niet echt anders zijn. Daarbij zag het boek er de vorige keer, niet zo glimmend uit. Eerder een beetje stoffig.

Ik leg mijn hand er voorzichtig op. Het Boek begint nog feller licht te geven. Ik deins van schrik achter uit. Mijn hele kamer is nu helemaal verlicht. Mijn ogen doen er pijn van, van het kijken er naar. Er klinkt een gek geluidje. Alsof er iemand belt. Verbaast blijf ik stokstijf staan. 'Wie legde zijn hand op het boek!' Buldert een stem. Ik kan geen woord uitbrengen. 'Wie maakt, de grote aller machtigste. Van heel Zamzia wakker?!'schreeuwt de stem. ' I I ik.' Hakkel ik. 'Oo jij. waar wij het boek naartoe hebben gestuurd. Nathan! Jongen! Kom dichterbij!' Roept het boek. Stapje voor stapje kom ik dichterbij . Ik sla het boek met een beweging open. Goh zo makkelijk ging het de vorige keren niet.Er word een soort van telegram zichtbaar. Het is een mannen gezicht. een grote man met een hoed, kijkt me aan. 'Hallo jongen.' Zegt de man met een brede glimlach. 'Hallo.' Zegt ik zacht. 'Je vraagt je zeker af wie ik ben?' Vraagt de man. Ik knik. 'Mijn naam is Joshua maar noem me maar Josh.' Zegt Josh. 'Ik heet Nathan maar dat wist je al.' Zeg ik. Josh grijnst. 'Ja dat weet ik maar al te goed.' Niet begrijpend kijk ik hem aan. 'Hoezo weet je dat maar al te goed?' Vraag ik verbaasd. 'Jij bent de uitverkorene.' Roept Josh. 'Wat!' Zeg ik nog verbaasder. 'Je bent de man die alles kan. De jongen die magisch is geboren.' Ratelt Josh. 'Nee dat ben ik niet.' Zeg ik. Opeens kijk Josh boos. 'Dat ben je wel! Anders dan zeg ik het toch niet. Je praat met een boek Nathan! Kom op.'

Er klinken voetstappen op de trap. Ik kijk gestrest naar achteren. 'Nathan, ik heb je al twee keer geroepen. ' Roept een schelle stem. Mijn tante komt naar boven gestampt. Ik had haar echt niet mijn naam horen roepen. 'Ik moet het boek verstoppen, maar waar.' Zeg ik haastig en bang tegelijk. Je kan ook hier heen komen.' Zegt Josh dan, alsof het heel normaal is. 'Wat? Daar naartoe?!' Zeg ik een beetje luid. 'Ja, je springt gewoon naar mij toe. Want je vind je tante niet leuk toch?' Josh kijkt me vragend aan. 'Nee niet echt. Moet ik gewoon in het boek springen dan?' Vraag ik. Josh knikt.'maar wel je ogen dicht doen en er aan denken dat je in het boek wil.' Ik doe een stap naar achteren. De voetstappen van mijn tante klinken dichterbij. 'Ik wil in het boek.' Mompel ik meer tegen mezelf dan tegen Josh. Met samengeknepen ogen neem ik een aanloopje en spring. Alles word zwart om me heen. '
'Nathan?' Hoor ik mijn tante nog op een boze toon roepen. Dan verlies ik mijn gehoor en val ik in een diepe slaap.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top