~9~

POV Ruby

Ik loop samen met Rudy over het plein. Rudy is mijn mate, ik heb hem vanmiddag ontmoet. Ik liep door het park, wanneer ik ineens werd getackeld. Ik belandde op mijn rug, en het deed best wel veel pijn. Ik werd in de bosjes gegooid. Het waren niet zomaar bosjes, nee, het waren rozenstruiken. Er zaten dus doorns aan. Een paar jongen begonnen te lachen, tot ik opeens iets rook. 'BLIJF VAN HAAR AF!' Riep iemand. De jongens bogen meteen hun hoofd. 'Het spijt ons, Gamma.' Zeiden ze. De gamma kwam naar mij toe en trok me eruit. Hij knuffelde me stevig. Is hij mijn mate? JA! NATUURLIJK IS HIJ JE MATE, DOMBO! Riep mijn wolf Dana in mijn hoofd. Ik was blij, heel blij. Maar verder met het heden. We liepen dus hand in hand naar het plein, waar we een Alpha langs een rij meisjes zagen lopen. Wat was ik blij dat ik niet meer in dat rijtje hoorde. Wanneer hij zijn mate had gevonden, Venice, ging iedereen weg, behalve een paar mensen. Weerwolven eigenlijk. Opeens hoorde ik een bekende stem, die van Alexandria. 'RUBY!' Riep ze. Ik rende naar haar toe en we knuffelde elkaar. 'Heb je je mate gevonden? Hoe heb je hem gevonden? Hij is de gamma OMG!' Ratelde ze. 'Ja ik heb mijn mate gevonden, hij heeft me gered van een paar jongens en JA OMG HIJ IS DE GAMMA!!!' Riep ik blij. Ik bedachte me dat hij hier ook was en werd rood. Hij grinnikte. Alex was echt super happy rond aan het springen. 'ALEXANDRIA! Rustig! Dadelijk ga je nog kotsen!' Riep ik. Ze lachte en stopte. Alpha Jack kwam aanrennen. Ik boog mijn hoofd. 'Jezus Alex! Ik was je kwijt! Waar was je?! Heeft iemand je pijn gedaan?! Oh ik ga hem vermoorden!' Ratelde hij aan een stuk door, terwijl hij zijn armen beschermend om haar een sloeg.
Alex en ik schoten in een lach. 'Ja, er kwamen net twintig aardappels uit een UFO die me mee wouden nemen. Ik zei nee en toen vielen ze me aan!' zei ze sarcastisch. Alpha Jack keek haar raar aan. 'Serieus?'. 'Wat denk je zelf, tuurlijk niet!' We schoten in de lach.

POV Venice
Ik liep samen met Laurens naar de auto. We stapten in en reden weg. 'Zeg, vertel eens wat over jezelf.' Stelde Laurens voor. 'Oke, ik heet Venice, ben zestien jaar oud, heb lichtbruin krullend haar, heb geen familie meer en word de Luna van de Whitemoonpack. Nu jij.' Zei ik. 'Oke, ik heet Laurens, ik ben achttien jaar oud, heb kort blond haar, mijn ouders zijn dood en ik heb nog een broertje en ik ben de Alpha van de Whitemoonpack. Dat is het wel zo'n beetje. Maar wel zijn er, dus laten we naar binnen gaan.' We lopen het roedelhuis in en Laurens laat een paar bewakers mijn koffers pakken. 'LAURENS!!!!!! Daar ben je weer!' Kirde een meisjesstem. 'Steph, doe niet zo....' Laurens werd onderbroken door een meisje dat hem knuffelt.
Dit pikken wij niet! Riep mijn innerlijke wolf, Laura. Ik grom luid, maar ze lijkt zich er niks van aan te trekken. Binnen een mum van tijd heb ik haar bij haar keel tegen de muur aangedrukt. 'Blijf. Van. Mijn. Mate. Af!' Sis ik. Opeens voel ik een geruststellende hand op mijn schouder. Ik laat haar spontaan los en knuffel Laurens. 'Blijf van mijn mate af! Laurens, IK ben je mate!' Kirde ze weer. 'Zullen we gaan shoppen?' Fluistert Laurens in mijn oor. Ik knikte blij. We liepen het huis uit, het meisje boos achterlatend. 'Hoe durft je mate ooit met een ander te gaan.' Hoor ik haar nog mompelen. Ik zie de h&m. 'OP NAAR DE H&M!!!' Riep ik, terwijl ik wegrende en op de voet gevolgd werd door Laurens.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top