"Hey glittertante!" Roept mijn broer vanaf beneden.

Niet op antwoorden.

"Hey! Ik heb een cupcake!" Roept hij deze keer iets harder.

Gewoon omdraaien en verder slapen. Hij heeft vast geen cupcakes.

"Hey ik zie een eenhoorn!" Deze keer staat hij naast mijn deur.

Niet op reag...

Wat maakt het uit! Een eenhoorn staat binnen! Ik ren naar beneden en val bijna van de trap.

"I'm kidding." Zegt hij triomfantelijk. "Hmm." Brom ik. "Niet zo brommen je lijkt wel een beer." Hij pakt en appel en neemt een hap. "Wel een schattige beer met een rokje en veel glitters." Ik draai een rondje. "Jeah right."

Mijn broer is zo'n saaie muis. Nee wacht muizen zijn schattig. Hij is een saaie.. ehmm.. kakkerlak! Ja want kakkerlakken zijn wel vies!

"Julia, Dylan! Helpen nu!" Roept mijn moeder vanaf de keuken. We rennen snel naar haar toe. "Waarmee moeten we helpen? Zeg dat het een eenhoorn naar binnen dragen is!" Roep ik enthousiast.

"Nee. Jullie moeten mij helpen met de boodschappen en als je ook helpt opruimen vind je misschien een verrassing." Zegt ze geheimzinnig. Ik ren meteen naar de auto.

Wat zou het zijn. Een nieuwe mobiel met een eenhoorn hoesje? Want eenhoorn hoesjes zijn de BOMM! Of zijn het glitter potjes? Of of paarse cupcakes? Paars is mijn lievelingskleur. Zelfs mijn haar is paars-roze.

Ik pak snel een paar tassen en gooi ze naar binnen.

"Juul niet gooien!"

"Sorry mahaamm!" Ik begin de tassen uit te pluizen.

Macaroni, pizza's, verschillende soorten broodbeleg, glitter potjes, pasta, broo...

Wacht? Glitter potjes?

ALLE GLITTERS! Ik pak ze snel uit de tas en vergeet de boodschappen.
Wauwww.

Allemaal perfecte kleuren! Geel, rood, roze, oranje, blauw, kots groen.. bijna allemaal dan. Die kleur groen komt nog wel eens van pas. Voor die unicorn-hater.

"JULIA!" Roept mijn moeder boos.
"Ah oh." Ik ren snel naar boven en leg de potjes op mijn bureau. "JULIAAA!" snel ren ik weer naar beneden. "Ruim deze troep op!" Roept ze. "Welke troep?" Vraag ik plagend. "Moet ik dat nog laten zien ook?" Ze wijst naar de spullen. "Dat hebben een eenhoorns gedaan." Lieg ik.

"Jij hebt het gedaan." Zegt Dylan. "Niet verklikken, paddenstoel!" Roep ik terwijl ik naar mijn troep loop. Ik mompel wat onverstaanbaars.

"Ag het komt goed glitterprinsesje." Hij loopt naar de keuken. "Lolly?" Vraagt hij. "Lolly!!!!!" Blij ren ik naar hem toe. Hij geeft me een blauwe lolly. Ik blijf voor zijn neus staan en kijk hem boos aan. "Wat? Je hebt een lolly. En ik ook." Hij pakt een roze. Mijn ogen worden groot en ik probeer snel zijn lolly te stelen, maar hij is me voor.

"Denk je nou echt dat je er twee krijgt." Zegt hij. "Nee dat denk ik niet." Zeg ik en staar naar de roze lolly. "Waarom wou je de mijne dan afpakken?" Hij kijkt mij vragend aan. "Alle glitters. Ik wil die roze, paddestoel!" Roep ik boos. Hij haalt het papiertje van de lolly. "Waag. Het. Niet. Anders kom ik met mijn eenhoornen leger achter je aan. Punt." Zeg ik dreigend. Hij houdt plagend de lolly voor zijn lippen. "Ik ga het toch wagen." Zegt hij en likt de lolly helemaal af. "Gadver! Alle eenhoorns.. jij bent stom." Ik loop stampvoetend naar de bank. "Ik krijg jou wel." Zeg ik geniepig.
Teken een snorretje op zijn lip in z'n slaap.

Alle eenhoorns goed idee!

Ik ben wel slim.

Wat bedoel je daar mee?

Niks..

Mooi. Een snorretje op zijn lip tekenen is lollytastisch. Ik kijk naar Dylan. "Waar is je lolly?" Ik kijk overal, maar ik zie geen lolly. "Heb je hem weggegooid?" Vraag ik snel. "Ja." Zegt hij. "Potvolkoffie!" Roep ik.

"Bedoel je niet potverdorie?"
"Niet schelden Dylan. Ik kan je wel slaan, maar met behulp van eenhoorns!" Roep ik boos. "Oké oké, hier heb je een roze lolly. Glitterzeurster." Mopperd Dylan terwijl hij een roze lolly pakt. "Dank je. Nu ben je glittertastich, maar ik ga je alsnog terug pakken." Ik geef een geniepig lachje en loop naar boven.

*

Yeas! Het is avond nou kan ik hem terug pakken. Stomme lolly-pikker. Hoe durft hij. Ik zoek een stift.

Pak een water vaste stift.

Nee da's wel zielig.

Hij was toch ook zielig. Eerst je lolly likken en straks zegt hij dat eenhoorns niet bestaan.

Je hebt gelijk. Ik neem een water vaste stift mee naar zijn kamer. Voorzichtig doe ik de deur open.

Ik hoor hem zachtjes snurken. De eenhoorns doen dat die laten hem snurken giechel ik.

Ik doe de stift open en zoek zijn lip. Nu moet je niet bewegen slaapende Dylan. Anders komen de eenhoorns je halen. Hihi.

Heel voorzichtig teken ik een snorretje. Hihihi.

"Huh? Julia wat doe je?" Snel stopt ik de stift in mijn kontzak en doe mijn pyjama shirt erover heen. "Ik wou vragen of je toevallig een glitterpotje van mij had." Lieg ik. "Nee, gewoon wegwezen. Raar kind." Zegt hij boos en duwt me de kamer uit.

Zijn licht ging uit. En daar sta ik dan.

Plan gelukt!