Chapter 35

Johannes Pov

I offered to be our driver for today since I can sense that my Beibu is still suffering from the pain that I caused. Part of me is guilty because Colt can't properly walk and can't sit properly either due to his pain down there. I guess I was really rough on him that night. But can you blame me? I've just missed my Beibu for years! I miss doing it with him. I miss his smell. I miss his body. I miss his cursing. I miss his face. I miss the smell of his sex. In short, I miss everything about him!

Part of me is guilty, yet part of me is happy, and until now I couldn't help but smile because we finally got together again after how many years? The day that I've been praying for has finally come, and now I am sitting here beside my world. And what happened to us that night was just a token of our reconciliation, and that was not enough for me. I don't know. When it comes to Colt, I don't feel satiated. The more I tasted him, the more I wanted him. The more I stare at him, the more I fall for him. And when we make love, it feels like I want to do it more with him. I don't know if I'm just crazy for him or if I'm already insane with Colt. I hope he can understand this obsession of mine.

Nang mag-red ang traffic light ay tumingin ako kay Colt na 'di makaupo nang maayos sa tabi ko, dito sa front seat. Natutulog siya dahil pagod pa raw siya at masakit ang katawan. Fuck! Did I really do that much? I was too overwhelmed to think that night, so yeah, maybe I really went overboard.

"Beibu?" The uneasiness was all over my voice. I'm happy, but I'm also worried as fuck right now.

Colt didn't move even a bit and just laid his body on his seat. He answered me with his eyes closed.

"Hmm?"

"Do you need something? Something to drink? To eat?" I offered, staring at him worriedly.

"I'm good. If you want something, just stop at the nearby store," he said.

"Beibu, I'm worried." I finally said it after keeping it to myself.

Colt groggily opened his eyes. Damn those brown eyes. I really love those!

"Worried?"

My head bobbed.

"I'm worried that what happened to us that night caused you too much pain."

Umayos siya sa kanyang pagkakaupo pero ngumingiwi siya. He really was in pain!

"I'm just tired. I just need to rest. I'm fine, Aijin. Don't worry, okay? It doesn't suit you." He joked, but I didn't buy them.

"What can I help?"

He let go of a frustrated sigh.

"I'm really fine. You already took care of me and that was enough. At uminom na ako ng pain reliever. Come on, it's already a greenlight," he said, gesturing his head towards the road.

I let out a sigh before leaning toward him and kissing his forehead.

"You're being too sweet right now, Johan." puna niya sa akin matapos kong halikan ng noo niya.

Inilingan ko siya at saka unti-unting pinausad ang kotse dahil may nakasunod pa pala sa aming sasakyan.

It was a long ride on the way to Isla Maligaya, and since we can't ride a plane to go there, wala naman kasing airport doon. A helicopter would do, but Colt insisted on riding in a car, so we traveled via sea now, para madala namin ang sasakyan.

Colt's idea wasn't bad at all because, upon riding a ship, we spent quality time together since it was a five-hour trip to Isla Maligaya. We have a room naman para makapagpahinga kami sa mahabang byahe pero nang nasa gitna na kami nang karagatan ay lumabas kami sa aming cabin. Wala naman kasi kaming ginagawa sa loob ng room namin. Because as much as I want to flirt with Colt, I'm still thinking about his state. And I know my Babe wouldn't allow me to.

Nandidito kami ngayon sa fourth floor ng barko, ang pinakamataas na parte ng barkong sinasakyan namin, at nakatanaw sa parang walang hanggang dagat. Puro asul na dagat lang ang nakikita namin. Mahangin din kaya naman niyakap ko mula sa likuran si Colt.

Colt lightly jolted upon my sudden move, and when he recognized me, he just let go of a sigh. His hand was on the railings, but he eventually wrapped his hands around mine, which was on his hard abdomen.

Nilagay ko ang baba ko sa kanyang balikat at hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya. I wanna live in this moment with him.

"I love you." I uttered and kissed his neck.

Humalik naman siya sa pisngi ko. "I love you too."

"I love you, Colton."

He smiled brightly.

"I love you too, Johannes Dwyer."

Ahh! My favorite answer! Colt wasn't this showy about his feelings before. He hardly responded to my 'I love yous' before. He cannot express his feelings well. However, at this moment, I feel so loved. His love for me was oozing, and I'm so damn happy.

Nasanay na ako noon sa mga magagaspang niyang pakikitungo sa akin. Nasanay na ako sa mga pangbabara niya sa akin at nasanay na ako na dinadaan niya lahat sa pasiring na sagot niya sa akin. At ayos lang iyon sa akin at sa totoo nga ay kasama iyon sa nagustuhan ko sa kanya. Actually, mas mabuti nga iyon kaysa naman hindi totoo ang pinapakita niya sa akin.

Pero ngayon na ganito na siya sa akin. Iba sa pakiramdam. Sobrang iba at tuluyan na akong 'di makakaahon nito sa kanya. Well, I don't mind being drown on him, on my Babe's paradise.

Pinihit ko si Colt paharap sa akin at nagpatianod naman siya. May mga ilang passengers na nandidito rin sa taas pero mas abala kami sa isa't isa. And we don't have time para intindihin ang ibang tao.

Kinuha ko ang kamay niya at sinampay ko iyon sa balikat ko. Colt smiled cheekily but still obeyed me. He wrapped his arms around my neck. Ako naman ay umabante sa kanya at sinandal siya sa railings at saka siya niyakap sa kanyang baywang.

Our eyes locked on each other. Hindi ko alam kung dahil malapit nang lumubog ang araw at nagkukulay kahel na ang langit pero gwapong-gwapo ako ngayon kay Colt. Umiihip ang hangin at malamig na pero dahil magkayakap kami ay nababawasan noon ang lamig.

I'm addicted to his eyes. I'm addicted to how he looked at me with those brown eyes. They look unguarded and transparent which is hindi ko nakikita sa kanya noon. Ngayon lantaran na niya itong pinapakita sa akin.

"Gwapong-gwapo ka na sa akin n'yan, Johannes?" pagbiro niya pero seryoso ko siyang sinagot.

"I always find you handsome, Beibu. But right now, you're more handsome, and my heart is racing right now, because of you."

Sobrang magkalapit na ang katawan namin sa isa't isa at parang ayaw na ngang maghiwalay.

"You don't know what you're doing with my heart too, Johannes."

Napatingin ako sa banda kung saan ang malapad niyang dibdib. So sexy!

"You always make me feel excited too, Aijin. And I love that you're feeling the same way too."

I leaned in to kiss his lips, and he didn't think twice about responding to kisses. Binaon ko ang mukha ko sa balikat niya matapos ang halikan namin.

Nakarating kami sa bahay nila ni Mang Hermes nang alas diez ng gabi. Gulat na gulat ang mga matatanda sa pagdating namin at naiyak pa si Manang Saring nang makita kami. Ginising talaga namin sila. Medyo nahirapan pa kaming hanapin itong bahay nila ni Mang Hermes dahil dumami na ang mga naninirahan dito at saka mas gumanda na ang bahay nila Mang Hermes. Gawa na sa bato ang buong bahay at may dalawang malalaking kwarto pa.

"Sorry po kung 'di kami nagsabi na pupunta kami dito." Hingi ko nang paumanhin sa kanila at sinundan naman ni Colt.

"Sorry po, Manang, Mang Hermes."

Nilapag ni Manang Saring ang dalawang tasa ng kape. Umupo siya sa tabi ni Mang Hermes.

"Naku! Ayos lang Colt, anak. Saka ang saya ko. Sobrang tagal na nung huli tayong nagkita. Akala ko... akala ko nakalimutan mo na kami."

Umiyak na naman si Manang Saring.

"Makalimutan ko ba naman kayo Manang." ani Colt kay Manang Saring. Tumango-tango si Manang na nagpupunas ng luha. "Naging abala lang po ako nung bumalik kami sa Manila, Manang pero hindi ko po kayo nakalimutan. Saka marami pong nangyari sa mga taong dumaan."

Napatingin ako kay Colt kasi sobrang makahulugan ang sinabi niyang iyon.

"Oo nga, Colt. At sobrang kaming nagpapasalamat sayo sa mga tulong mo dito sa isla at sa mga mangingisda dito. Lalo na kami. Dahil sayo napundar namin itong bahay at nagkaroon pa kami ng pwesto sa bayan."

Tumayo si Colt at niyakap sina Manang Saring at Mang Hermes. Nag-iyakan tuloy ang mga matatanda.

"Maliit na bagay po sa pagkupkop ninyo sa akin at kay Johannes. Maraming salamat po sa walang pag-alingan ninyong pagtanggap sa amin."

It was twelve in the morning when we decided to rest. Manang Saring gave us the spare room and it was spacious with a single bed. Malaki naman ang kama at may foam na ang higaan nila ni Manang Saring, unlike before na gawa sa bamboo tree. Napangisi ako nang maalala ko na nasira namin iyon ni Colt.

Nauna na ako sa kama at humiga. I was admiring Beibu who was changing his t-shirt with his back facing me and he looked sexy. Fuck!

When he turned off the lights, the room filled with darkness. He climbed on the bed and took up space beside me.

Mabilis akong lumapit kay Colt at yumakap sa baywang niya. My hands were blindly fantasizing his abs; hard and hot.

"Matutulog tayo ngayon, Johannes." Colt uttered.

A sly smile appeared on my lips when I heard his response to my hands.

"I know, Beibu."

"Then, please behave."

"I'm just checking."

"Checking?"

"Yeah, checking my property here," and my hand moved its way down to his scrotch and squeezed his balls.

"Tang ina naman Johannes. Kakarating lang natin dito. Magpahinga muna tayo."

Tumawa ako at nilabas ang kamay ko sa shorts at brief niya.

Colt Pov

When I woke up in the morning, I felt unaccustomed to the bed where I was lying, and everything around me felt strange. And when I took a peek around me, it was when everything came down to me, nasa Isla Maligaya na pala kami at nasa bahay na ako nina Mang Hermes at Manang Saring.

Pagbaling ko sa tabi ko wala na si Johannes. Bumangon ako at nag-stretch. Tumingin muna ako sa salamin nakadikit sa dingding bago naisipang lumabas at hanapin ang tao sa bahay. At nakita sina Johannes, Mang Hermes at Manang Saring sa kusina. They're cooking.

"Magandang umaga," bati ko sa kanila at sabay silang bumaling sa akin.

Binati ako nina Mang Hermes at Manang Saring pero si Johannes ay tumayo saka lumapit sa akin. Hinapit niya ang baywang ko at humalik sa labi. Ginantihan ko naman iyon.

"Good morning, Beibu."

Tumango ako at ngumiti dito. Indeed a beautiful thing to start a new day.

"Good morning. Wala pa akong toothbrush." saad ko kay Johannes. Tinawanan lang niya naman ako.

"I'm used to it and your lips are still delicious."

Sinapak ko ang dibdib niya at lumapit sa mesa.

"Gan'yan din dapat tayo Saring. Gan'yan dapat bungad natin sa umaga! Hindi bulyaw mo ang bubungad sa akin sa bagong araw!" hirit ni Mang Hermes kay Manang Saring na naghihiwa ng patatas.

Napaigtad ako nang biglang ibagsak ni Manang Saring ang kutsilyo sa chopping board.

"Ako'y tigilan mo Hermes kung ayaw mong maputulan ng kaligayahan d'yan." ang pagbara ni Manang Saring sa hirit ni Mang Hermes na abala sa paghahalo doon sa kalan.

"Aba'y kaligayahan mo rin ito Saring, kung puputulin mo ito. Parang pinutol mo na rin ang kasiyahan mo."

Humagalpak ako ng tawa sa sinabi ni Mang Hermes at si Manang Saring naman ay 'di na natiis si Mang Hermes at nilapitan na ito saka kinurot sa tagiliran! They're still look lovely.

Kumain kami ng aming agahan at walang katapusan yata ang kwento ni Manang Saring sa amin tungkol dito sa isla. Nabanggit niya sa amin na si Mirna pala ay nakapag-asawa na hanggang sa malipat sa amin ni Johannes ang topic namin.

"Kayo ba mga anak ay kasal na?" tanong ni Manang Saring matapos nakwento ang pag-aasawa ni Mirna.

"Hindi pa po, Manang." si Johannes ang sumagot.

"Huh? Hindi pa? Ang hina mo namang gumalaw Johannes!"

Sumapaw ako kay Mang Hermes.

"Hindi naman po sa mahina gumalaw si Johannes, Mang Hermes. Nagkahiwalay po kami noon. Alam n'yo naman po siguro na magkahiwalay kami ni Johannes na umalis dito, diba po? Hindi po naging maayos ang paghihiwalay naming iyon ni Johannes hanggang sa tinulak ko po siya pauwi sa kanila, sa Japan at mga taon din po bago kami nagkita muli... at nagkabalikan."

Si Johannes ay tumango.

"Oo po. At nito nga lang kami nagkabalikan."

"Ganoon pala. Pero masaya ako na nagkabalikan na kayo. Masaya ako na bumalik kayo dito na kayo ulit."

"Sana sa susunod ninyong balik dito ay kasal na kayo, Colt, Johannes." si Mang Hermes.

Tumawa lang ako doon.

Matapos ang aming agahan ay pumasyal kami ni Johannes sa dagat. Naligo kami at nag-enjoy sa dagat kahit na mainit. Hindi naman kasi kami laging naliligo sa dagat. Hindi namin nakasama si Mang Hermes at Manang Saring kasi pumunta sila sa bayan para tingnan ang tindahan nila ng isda at para mangulekta sa mga nangutang sa kanila ng isda. At may pinabili na rin kaming konting salo-salo para sa buong tao dito sa isla.

Nang dumating ang hapon naging abala kaming lahat sa pagluluto. Ganoon pa rin naman ang mga tao dito sa isla. Napaka-welcoming pa rin nila. Ngayon ay tulong-tulong kami dito sa pagluluto. Ang iba ay nagle-lechon, may nag-iihaw ng karne at isda at may naghahanda naman sa mesa. Nais nila ang boodle fight, e.

"Colt!!!"

Napalingon ko doon sa sumigaw sa pangalan ko at napangiti ako sabay kaway kay Mirna! Tumaba siya!

"Mirna!"

Niyakap niya ako.

"Akala ko talaga makalimutan n'yo na ni Johannes ang Isla!" Naiiyak niyang turan.

"That's impossible, parte na ng buhay namin ang islang ito." wika ko.

Dumistansya kami doon sa nagluluto at umupo kami sa may bangka na angkla sa tabing dagat. Kalmado ang dagat at ang maalat at ang maingay na hampas ng hangin sa mga puno ay naghalo sa mga tawanan sa mga tao. Iba talaga dito. Parang magkakapamilya lahat.

"Kumusta ka na, Colt?" si Mirna na nasa tabi ko.

I smiled. I don't know why, ever since Johannes and I reconciled, I found myself smiling often.

"Never been this happy and well, Mirna. I'm so happy right now."

I found Mirna looking at me with a bright, wide smile.

"Why?" natanong ko dahil nakangiti lang siya sa akin.

"Ang saya lang. Ang saya lang na wala nang bumabagabag sayo. Ang saya lang na alam kong masaya ka Colt. Saka kahit 'di mo sabihin. Your eyes say it all. You are now free. You are now happy. You are now free from what you've been suffering from. I'm glad to know that you're well right now, Colt."

"Thank you, Mirna. But I'm also happy for you. Balita ko kinasal ka na pala?"

Tumango siya.

"Oo at may anak na ako Colt. One year old na siya nasa bahay nga lang kasama ang magulang ko. Aliw na aliw sila sa baby ko, e."

Bahagyang nanlaki ang mata ko. 'Di kasi ito nabanggit ni Manang Saring kanina.

"Wow," ako nang makabawi sa gulat. "where's your husband. I wanna meet him. He is so lucky to have you Mirna."

Dati pa man nakikita ko na namasuwerte ang magiging asaw nitong si Mirna. She's a wife material woman.

"Wala, e-"

"Ano?!" Tumaas ang boses ko. "Hindi ka pinanagutan? Tang ina!"

Ngumiwi si Mirna at sinampal ang balikat ko.

"Hindi! Wala dito kasi nasa barko. Seaman kasi ang asawa ko." Linaw niya.

"Oh,"

"E, ikaw? Kasal na kayo ni Johannes?"

Ngumuso ako.

"Hindi. Hindi pa." ako.

Hindi ko maiwasang 'di ikwento kay Mirna ang nangyari sa amin ni Johannes sa mg nagdaang taon. And Mirna was patiently and silently listening to my story. I'm glad that I am able to tell and share my story with Mirna.

"Oh my god. At after what happened kayo pa rin. Amazing." she exclaimed.

I nodded.

"Hmm."

"Dati pa naman kasi Colt, nakikita ko na si Johannes kung papaano ka niya tingnan. Nakita ko kung papaano ka niya pakitunguhan at alagaan. Alam ko na sa puntong iyon na ipaglalaban ka talaga ni Johannes. Sa mata palang niya nakita ko na dati pa na parang nakatingin siya sayo na ikaw ang mundo niya at sayo umiikot ang buhay niya."

"Really?" I couldn't help but ask her.

"Oo. Nakakainggit nga kayo dati, e. Pero mabuti nalang matagpuan ko ang sarili kong mundo."

"Ang mais mo, ha."

Humagalpak lang siya ng tawa.

"Pero kapag ba Colt nagpropose si Johannes sayo ngayon at ayain kang magpakasal. Sasagutin mo siya? Papayag kang magpakasal sa kanya?"

I blinked. Thinking of Johannes bending his knees in front of me and asking for my hand makes me feel nervous and overwhelmed at the same time.

"Of course. Of course, I will."

Nagkwentuhan kami ni Mirna hanggang sa nilapitan na kami ni Johannes para kumain.

Nagkantahan, may sayawan at kantyawan sa mga oras na iyon. Ang mga bata naman ay nag-enjoy din sa laro nila at pera ni Johannes ang kanilang inubos. Well, hindi naman pala nauubos ang pera niya. Ang wallet niya lang pala ang naubusan ng cash.

Syempre mawawala ba naman ang inuman? Kaya naman ang iba ay bagsak na at nagkanya-kanya na ang asawa sa pag-akay sa kanila-kanilang asawang mga lasing na. Todo pa sila pasasalamat sa amin ni Johannes.

At bandang ala una na nang matapos ang kasiyahan. Kami ni Johannes ay may konting nainom pero 'di naman nakalasing sa amin.

I took a bath and so was Johannes dahil malagkit na ang katawan namin mula sa napakahabang araw na ito.

Humiga ako sa tabi ni Johannes dahil nauna na naman siyang matapos sa akin. At napabuntong hininga ako nang ipasok niya ang kamay sa shorts ko at brief. Mabilis pa naman ako tigasan sa kanya.

"Johannes."

"Beibu,"

"Ang kamay mo-ugh!" Naungol ko nang paglaruan niya ang munting butas ko doon.

"J-johannes." Nahihirapan kong untag.

"Let's make love, Beibu."

***
Thank you for reading, Engels!😍❤️

꧁A | E꧂