Huhuhu! Sorry po pala sa naabala ko kanina. Ito na  po talaga ang update!

TW! Mention of death.

Chapter 22

Desmond Pov

"Rap, bud... I," I inhaled and let out a deep sigh. "I-I think... Rap, I screwed up." Finally, I got to say it out loud. 

"What?" Rap inquired on the other the line. "It's fucking early in the morning, Desmond. You're disturbing my sleep."

My lips contorted upon hearing him. Sa pagkakaalam ko sa mga oras na ito ay nagigising na siya. Si Rap kasi iyong taong matagal kung matulog pero ang aga namang magising. Kung di ko lang siya kaibigan ay maniniwala akong na disturbo ko talaga ang tulog niya ngayon. But he is Raphael Marcet. I knew him!

Wala rin naman akong paki kung maaga ba ngayon o hindi. Ang sa akin lang ay dapat may masabihan ako nitong nararamdaman ko. Bago ito sa akin. I may play fire with boys, but this whole fucking thing that was happening to me was so new to me. Tingin ko si Rap ang makakatulong sa akin. Si Laszlo rin siguro makakatulong kaso nang iwan din naman iyon.

"As if!"

"Sweetie, sinong kausap mo? Let's sleep more, please."

I chuckled when I heard Dareen's bedroom voice from the background. Now I know! Damn this friend of mine! So damn whipped by Dareen.

"Yes, baby. Tatapusin ko rin itong disturbong tawag ni Desmond, hmm?"

"Okay."

"Talk, Desmond. You fucking wake my baby up."

Ngumisi lang ako at sumandal sa headboard ng kama. Nakatawag ako kay Rap ngayon kasi pagkagising ko ay wala na Finn sa tabi ko. So I decided to call Rap right then. Though, I'm sleepy. Kahit na sinadya ko talagang hindi sumama sa party last night para makapagpahinga ng maayos pero di rin naman ako pinatulog ng maayos kagabi.

I gulped when I remembered how my t-shirt looked so hot on Finn. It looked like a dress to him, but... Jesus! It was so fucking hot. It's fucking waking up my member below. 

"I already told you, Rap."

"Damn! Where did you screw up, Desmond? In your business? Another attack in your territory? Mission failure?"

I sighed.

"I hope ganyan ang problema ko ngayon Rap. But it's not. It's fucking not, Rap."

"Then, tell me, where the hell did you screw up? So that I can go back to sleep." Galit nang wika ni Rap.

"I think... I'm in love? I think, I'm in love, Rap. Please, help me!" I begged him.

"Think? You're not sure, you motherfucker?!"

I rolled my eyes.

"Yes! I think I am. W-well... it's fucking my first time Rap, so how would I fucking know if it is love?" I almost yelled.

"Ano ba ang nararamdaman mo, Desmond? Be clear with your feelings, bud."

Nilipat ko ang telepono ko sa kabilang tainga ko. I licked my lips as I tried to remember things.

"Rap, nakikita ko lang siya... fuck," tumigil ako. Parang nakakahiya. Huminga ako nang malalim at nagsalita ulit. Bahala na. "My heart beats like crazy, Rap. When I saw him, I found him sexy. I find him sexy to the point where I want to fuck him an--"

"You are lusting after this guy, Desmond. You're not in love. You're just feeling horny with this guy!" Rap cut me off.

Napailing-iling ako all of a sudden, as a sign of disagreeing with his statement.

"No, Rap! I like to play with fire. I know that kind of feeling, but this one is fucking different. A fucking whole different world. It's not just lust or what you call horny. When I see him, it's not just my lips that smile, but my heart does too. Makita ko siyang ngumingiti at masaya, masaya na rin ako. I cared for him... like a younger brother, but my heart, brain, and body were doing the other thing. And, Rap, I can't kiss or touch another man or woman because he occupies my mind. And because of this person, Rap, I have become patient and impatient. Patient because he is so naive and innocent, but, at the same time, impatient because I really want to kiss him, Rap, yet I couldn't because I didn't want to shock and scare him." I stated and the other line went silent for a minute or two.

"Rap? Nand'yan ka pa ba?"

"Then you really fucked up, my friend."

"I told you."

"You are really in love, bud."

"I guess--"

"Motherfucker! It's fucking obvious."

Lumaylay ang balikat ko doon sa sinabi ni Rap. Damn! I'm really in love with Finn. Shit! Habibi, please don't be scared of me.

"So what should I do, Rap?"

"Be yourself. Accept it. Embrace it."

"But--"

"Bud," biglang sumeryoso si Rap. "Learn from my mistakes. Don't deny your feelings. You saw what I went through when I denied my feelings before; I realized my feelings too late, Desmond, and I suffered as a result. Both of us suffer. If you don't want it to happen to you, the easiest and only way out of it is to accept it."

After, I talking to Rap. Humiga ulit ako at nag-isip isip sa mga bagay-bagay hanggang sa naka-idlip ulit ako pero nagising ako dahil sa call of nature kaya pumunta ako nang CR and only to see Finn in a black one-fucking-piece swimsuit paired with ripped maong shorts. It's showing off too much of his pale skin. Those pale legs and small body. 

Gusto kong magalit dahil sa nakita ko. But I'm happy that I was able to hold myself up. The swimsuitsuit really fits his small frame. It hugged his body really well, complimenting his small curves. Shit! Instead of taking it off, inayos na ko iyon for Finn since he told me that he was comfortable wearing it. 

And I don't know what's gotten on me, but I have the guts to ask Finn for a kiss. Hindi ko naman inaasahan na hahalikan niya ako. It was funny because even his kisses were so him, so fucking innocent. Damn it! My habibi. Yeah, I'm claiming it. I'm claiming him.

Because of his kisses, nagkaroon ako ng lakas na halikan  siya. Hindi ko lang siya isang beses na hinalilan, hindi dalawa, hindi tatlo, kung hindi apat na beses ko siyang nahalikan sa labi. Yeah. Binilang ko. It's like a drug. Finn's lips were like a drug that I cannot help to taste it more. And I got to suck to tongue in which he complained because he is lossing his breath.

I enjoy the day with him. No. I enjoy being with him. Spending a day with him feels like a whole new experience for me.

"Hehehe. Thank you! Huhubarin na rin itong long sleeves mo, huh, Desmond."

Nagpapahinga sana ako nang sabihin iyon ni Finn. In an instant parang nawala lahat ng pagod at antok ko dahil sa sinabi niyang huhubarin niya ang long sleeves niya. Jesus Christ! Nataranta ako bigla at napaahon sa kinahihigaan kong sun lounger.

"Fuck! No!"

Dahil doon ay mas pinili ko na lang siyang samahan sa dagat upang maligo. Maggagabi na rin naman.

Ang when I saw him talking a guy... I want to snatch him. I don't want him talking to other guys other than me. Hindi-hindi ako naging ganito noon. Hindi ako kailanman naging possessive sa isang tao. Until he came in the picture.

I was so frustrated nang maligo ako. Frustrated dahil sa sarili ko.

At nang pumunta si Maine sa villa namin ay wala talaga akong balak na iwan si Finn na mag-isa. Kaya ayaw kong sumama pero napilitan ako at inisip ko rin na saglit lang kaya naman pumunta na ako.

Sa party ay nakita ko ang kaibigan kong si Sandra. Sandra is a lesbian pero hindi lang halata sa kanyang pananamit at sa kilos minsan. Hindi pa rin kasi siya lumalabas sa closet niya until now dahil natatakot siya sa pamilya niya at sa kung ano ang sasabihin ng mga barkada niya. Only girl sa pamilya si Sandra kaya naging mahirap sa kanya ang paglabas sa kanyang pamilya. Nagkakilala kami ni Sandra dahil na rin sa modeling world at minsan ko na siyang nakitang may ka-make out na babae. Natakot siya that time na baka raw ipagkalat ko at doon niya na amin sa akin ang tunay na gender identity niya.

"I should go, Sand!" I whispered on her ears. Malakas kasi ang sounds kaya kailangan kong ibulong iyon sa kanya.

"Woah! It's still early Desmond!" She whispered back and laughed.

"No, there's someone waiting for me, Sand."

"Someone? Your special someone?" She emphasized.

I smiled. Inubos ko ang laman ng baso ko at itinabi na ko iyon.

"Dapat mo akong ipakilala sa special someone mo, Desmond."

"Sure, Sand."

I went back to our villa and only to find out na wala na si Finn doon. Nagulat na ako nang pagdating ko bukas ang pintuan at bukas din ang TV kaso walang tao sa living area.

My heart started to beat erractically and I tried to look for Finn in the whole villa but I couldn't find him. Tinawagan ko ang telepono niya pero nakita kong nasa living area lang ang cell phone niya.

The fuck!

"FINN!" I shouted.

"FINNICK!!!" I yelled again at umalis sa villa. Bumaba ako sa dalampasigan para hanapin siya pero di ko rin siya makita.

Putangina! I frustratedly comb my hair using my fingers and when I was about to call for  help a girl who bumped my shoulder got my attention.

"I don't know. Sinubukan kong lapitan iyong bata pero mukha siyang walang naririnig. He just keep on crying. Natakot nga ako kasi he started to walk on the sea at mukhang wala sa sarili."

Dalawa silang babae na nag-uusap at parang nagmamadali. Hinabol ko silang dalawa.

"Miss, excuse me, I didn't meant to eavesdrop. Pero saan ninyo nakita ang batang pinag-uusapan ninyo?"

Naguguluhan silang nagtitigan sa isa't isa bago nagsalita ang isa sa kanila. At tinuro ang isang direksyon.

"Doon," the girl pointed. "Sa may niyogan."

"Okay! Thank you!" saad ko dun sa babae at tumakbo sa direksyong tinuro niya.

Nagpalinga-linga ako sa paligid pagkarating ko sa tinuro noong babae. Gabi at ang ilaw ay hindi gaanong malinawag sa buong lugar. Mabuti na lang at maliwanag ang buwan.

"Finn?!"

"Finnick!"

"Habibi!!!"

Halos mabaliw ako sa kakahanap ni Finn sa lugar na tinuro ng babae pero wala akong makitang Finn. Nag-init na ang ulo ko at naginginig na ang kalamnan ko sa pag-aalala kay Finn. I shouldn't have left. Hindi ko dapat siya iniwan doon sa villa nang mag-isa.

Napatanaw ako sa dagat sa harap ko at nanliit ang mata ko nang may maaninag akong tao doon na hanggang sa leegan na nito ang tubig dagat.

Natakot nga ako kasi he started to walk on the sea at mukhang wala sa sarili.

Nanlaki ang mata ko sa naalala ko.

"Jesus! HABIBI!!!" Ang sigaw ko at nakita kong lumingon iyong tao na nasa kalagitnaan ng dagat.

Mabilis kong hinubad ang damit ko sabay tapon nang cell phone ko saka lumangoy sa dagat.

Finn Pov

It's happening again. The small voices that whisper in my ears I heard evil laughter in my ears and it hurts. It makes my head hurt. Parang iyong mga bulong sa tainga ko ay tinutusok ang utak ko.

Napahiyaw ako sa sakit n'on at tinakpan ko ang tainga ko. Nanakit na ang tainga ko sa higpit ng pagkakatakip ko doon but I still hear the small voices that are whispering in my ears. 

Ang senaryo kanina ay biglang pumasok sa isip ko na nakadagdag pa sa sakit na nararamdaman ko. I don't know where to hold on to anymore. My head hurts. My feet hurt. My ears hurt. My heart aches. 

I screamed at the top of my lungs as I grabbed my hands from my hair. And then, I scratched my head roughly. I don't know anymore. There's something inside me telling me to just... die.

Die

Die

Die

Die

The whispers on my ear.

"Hey, kid, are you okay?"

"Hey!"

"Kid, where are you going?"

I heard those voices from behind, but I didn't give them a response. Suddenly, I felt numbness throughout my entire body.I just feel the coldness of the air hugging me, sipping on my flesh, and I feel the coldness of the water on my feet as I continue to walk.

"Girl, let's call some help."

Hindi ko makita kung saan ako paparoroon. Hindi ko alam kung saan ako tutungo. Everything around me was just dark, and I didn't feel anything except the coldness and the sea breeze. I feel alone and not wanted. I feel like an outcast... again.

"Finn?!"

"Finnick!"

"Habibi!!!"

Napatigil ako sa paglalakad ko nang marinig ko ang mga sigaw na iyon. Si Desmond. But then I remember what happened earlier.  Nakapa ko ang dibdib ko nang tumambol iyon. Para akong muling nabuhayan dahil doon at doon ko lang napagtanto na nasa dagat na pala ako at nasa leegan ko na ang tubig.

"Jesus! HABIBI!!!" Napalingon ako doon at naiyak ako sa sobrang takot.

Doon lang ako muling nakaramdam ng takot. I tried to move my body and went back to the shore pero inaanod na nang tubig dagat ang katawan ko. Parang ang bigatna nang katawan ko.

My body is trembling with cold and fear. At nangangatal na ang labi ko. Ilang minuto na ba akong nandidito sa tubig? Paano ako nakarating dito?

"Nay! Nay natatakot ako!" Iyak ko at nakakainom na ako ng tubig.

May tubig dagat ding pumasok sa ilong ko at napaubo ako doon saka prang umakyat sa ulo ko ang sakit n'on.

"Finn!" May yumakap sa baywang ko at saka ako ingat. Sunod-sunod na ubo ang pinakawalan ko at agad na yumakap sa leeg ni Desmond.

Ngumuwa ako at yumakap sa leeg ni Desmond. Natatakot ako. Sobra...

"Sshhh! I'm here. I'm here, Finn."

---

Desmond put on the bed. Basa ang suot ko at pati na iyong damit ni Desmond na niyakap niya kanina sa akin ay nabasa rin. Iyak pa rin ako nang iyak kahit na nandidito na kami sa loob ng villa. Napuno ang kwarto namin sa hikbi ay iyak ko.

Lumabas si Desmond galing sa bathroom at may dala siyang towel. Lumapit siya sa akin at kukunin na niya sana iyong damit niya na nakabalabal sa akin pero tinampal ko ang kamay niya.

"Finn." He groaned.

Hindi ko siya pinansin at umiyak lang ako. Kinuha ko iyong towel na nahulog sa tabi ko at pinulot ko iyon sa katawan ko.

Lumuhod si Desmond sa harapan ko.

"Habibi." He said using a sweet tone. Pero mas naiyak lang ako doon.

I hugged my knees and hide my face there.

"Take this clothes off, habibi. Magkakasakit ka."

Hindi pa rin ako nakinig kay Desmond at patuloy ako sa pag-iyak.

Nagulat na lang ako nang bigla niyang hinila ang kamay ko. Nanlaki ang mata ko at tiningnan siya.

I tried to pull my hands away from him, but he grasped my palm and he traced his eyes on my arms. Kinuha niya rin ang isa kong kamay at tiningnan iyon. Para akong sinusunog noong mata niya.

Umigting ang panga niya. "Who the fuck did this?!"

Napatingin ako doon sa mga pasa sa braso ko. Mga bakat ng kamay iyon na naging pasa.

Napatigil ako sa pag-iyak pero di ako makapagsalita dahil sa mga hikbi ko.

Nagtatagis ang bagang ni Desmond na tinanggal ang towel sa katawan ko saka tiningnan ang paa ko. Doon ko lang din nakita ang mga maliliit na sugat sa paa ko. Dahil ito kanina. Dahil doon sa paghatak sa akin ni AJ. Naka paa lang ako n'on kaya nagkanda sugat-sugat itong paa ko.

"Habibi," Desmond breathed. He looked and found my eyes. I shivered when I saw the fury in his eyes. His jaw clenched and he said, "Tell me. Where the hell did you get these bruises and cuts? Tell me who did this, Finn." 

Patuloy lang ako sa paghikbi. At inilingan ko si Desmond. Hindi ko sasabihin sa kanya. Ayaw ko. Ayaw kong magalit sa akin iyong AJ at gawin na naman niya ang ginawa niya sa akin kanina.

"Come here. Let me take this clothes off on your body."

Hinila niya ang paa ko saka hinanap ang laylayan ng t-shirt na suot ko pero natigil siya sa nang magsalita ako.

"D-desmond... pampalipas oras at... laruan mo lang ako? G-ganoon ba a-ako sayo?" Another fresh tears came out from my eyes.

Desmond's eyes went round. He kneeled in front of me and wiped my tears using the pad of his thumbs. 

"Sshh! No, and you are far from that, Finn. You're my habibi." He cheered me up. 

"Who told you about it, huh? Tell me, Finn."  tanong na niya naman sa akin.

Umiling ako sa kanya at yumuko. Bumaon ang ngipin ko sa labi ko.

"Ayaw mong sabihin sa akin? Malalaman ko rin 'yan, Finn. Trust me. Kung sa iba ko malaman kung sino ang gumawa nito sayo at nagaabi niyan sayo mas malala ang gagawin ko." Banta ni Desmond.

"Desmon--"

"Just tell me, Finn. I might spare that person's life if you tell me."

Pumikit ako. "Si... s-s-si A-AJ, Desmond."

"What?"

"P-pinuntahan niya ako d-dito k-anina Desmond. N-noong wala kayo ni a-ate Maine. Bigla siyang d-dumating dito at k-kinaladkad ako."

Nang buksan ko ang mata ko ay nakita kong umuusli na ang ugat sa leeg at kamay niya na nasa hita ko.

"Saan ka niya dinala? Doon sa dagat?"

Ngumuso ako.

"D-doon sa... sa kung saan ka."

Desmond's eyes blinked for a couple of times.

"And you saw me." Pagkuro niya.

Inipit ko ang labi ko at tumango ako.

Hinawakan niya ang kamay ko. "What did you saw, habibi?"

"Nakita kong masaya ka naman doon. May mga kasama ka... may mga kausap ka."

"You saw me with a woman?"

Hindi ko siya inimik at hinila ko ang kamay ko sa kanya. Narinig ko ang paghasa niya sa ngipin niya.

"It was Sandra."

Hindi ako nagsalita.

"Your silence is killing me, Finn. Talk to me." Utos niya sa akin pero hindi pa rin ako umimik.

Mabigat ang hiningang pinakawalan ni Desmond.

"It was Sandra." Muli niyang saad. "Sandra is my friend. We work in the same field. She is also a model, like your ate Zofia. If you're thinking that we have something, no, Finn. We don't have. We are just friends, okay? I was laughing with her because we just seen each other after a long time. Don't worry, I will introduce you to her some other time." He explained, but still I remained silent and quiet. 

Binitawan niya ang kamay ko at napahilamos sa mukha niyang namumula na.

"You will talk to me or I will suck your tongue?" Ang pagbanta niya naman sa akin.

Agad kong tinakpan ang bibig ko at napanguso.

Pinanliitan niya ako sa mata niya.

"Are you okay now? Are we okay now? You're not mad at me anymore?"

Tumango ako sa kanya habang takip ko pa rin ang bibig ko.

"Come here. Let's take a bath." Aniya saka ako binuhat. "I still need to finish someone after this." He added.

***
I don't know if my updates really make sense but thank you to my reader/s who chose to support me and this story!

Thank you for reading. Don't forget to vote, comment your thoughts, and share this story or my other stories to your friends. 😘