Thank you for reading Mafia Series 2: Taming in the Wild. See you on Mafia Series 3: Love in Amess. Mahal ko kayo!
__________________________

Epilogue

"Ang pangit mo! How dare you ruin my clothes?! Omg! My uniform!" Pagwawala ng batang si Dareen matapos matapunan ang kanyang maputi at plantsadong uniporme ng sauce sa kanilang canteen.

Nanlilisik na tiningnan ni Dareen ang kanyang kaklase na babae na siyang nagtapon ng sauce malinis at maputi niyang uniporme. Ang batang babae na siyang kalaban ni Dareen ay napaatras sa galit na nakita sa mata ni Dareen at nahulog sa kamay nito ang saucer na siyang pinaglagyan ng sauce na ngayon ay nasa damit na ni Dareen.

Ang ibang bata ay tahimik lang na nakiki-tsismis sa nangyayari sa kanilang canteen. Takot ang mga bata na sumali sa o pumagitna sa away dahil alam nila kung paano magalit ang isang batang Hernane. Kung sino man ang pumagitna ay isasali nito sa kangang galit. Kaya wala ni isang bata ang nagkalas loob na nakisali.

Nanginginig na ang kamay ni Dareen sa galit dahil hindi rin kaaya-aya ang amoy ng sauce sa kanyang damit tapos ay mainit-init din ito na tumatagos ang init sa kanyang balat na makinis at maputi.

"B-Bagay lang 'yan s-sayo bakit mo k-kasi pinagkakalat sa g-grade 5 na may crush ako doon. E, wala naman." Pagtatanggol naman ng isang batang babae sa sarili mula sa nag-aalburuto na galit ng batang si Dareen. Kahit na nauutal ang batang babae ay sinusubukan pa rin nitong sumagot kay Dareen na ngayon ay kating-kati na ang kamay na makipagsabunutan.

"It was true naman! May crush ka doon! Bakit ka nahihiya ngayon? You said it yourself na may crush ka na nasa grade 5!" Pagsisigaw ni Dareen at halos pumutok na ang litid sa leeg sa kakasigaw. May pa padyak pa iyon sa paa at nakakuyom ang kamao.

"A-Ano?"

"See? You are stuttering because what I said is true!"

"E, ikaw may c-crush naman sa kaklase natin, ah!"

"What?" Maarteng eksaherada sampung taon na si Dareen.

"Diba crush mo si Marc."

Nanlaki ang mata ni Dareen sa sinabi ng kanyang kaklase na si Janelle, ang kanyang kaaway ngayon. Totoo na crush ni Dareen si Marc, ang prince sa kanilang classroom at sa kasamaang palad naman si Janelle ang muse nito.

Nasanay na si Dareen sa kanilang classroom ay wala siyang kaklase nila na nakakasundo may nakakausap naman siya. May nakikipag-usap sa kanya pero hindi talaga closed kasi walang tumatagal na kaibigan sa kanya dahil maldita si Dareen at nangr-realtalk sa kanyang mga kaklase.

"Omg! Ang baho ng hininga mo."

"Oh my! Ang pangit mo tingnan sa glasses mo."

"Ang cheap ng bag mo."

"Gosh! Fake ang shoes mo."

Ilan lang 'yan sa mga linya ni Dareen na kinaayawan ng kanyang mga kaklase sa kanya. Kaya ang mga ito ay lumayo na lang sa kanya. At ang away na nangyari ngayon sa kanila ni Janelle ay di na rin bago kay Dareen dahil madalas talaga siyang nakakakita ng away sa school nila.

"Oh, ano naman ngayon?"

"Bakla ka pala! Bakla."

"Ano kong bakla? Gusto mo bang ihampas ko sayo ang bagong bili ng mommy ko na bag, huh?!" Matapang na sigaw ni Dareen kay Janelle na kinatahimik nito. Alam na kasi ni Janelle na hindi talaga marunong magbiro ang batang Dareen.

"Pinagkakalat mo pa talaga na crush ko si Marc, huh."

"Inamin mo naman din."

"Late ka na di ko na crush iyon! Ang baho ng hininga niya at laging amoy araw! Kaya di ko na crush 'yon."

Inirapan ni Dareen si Janelle bago niya ito tinalikuran at saka kinuha ang kanyang bag. Natakot naman si Janelle doon at napatakip na lang sa mukha niya dahil akala nito ay sasampalin talaga siya ni Dareen sa bag nito kaso nilampasan lang ni Dareen si Janelle.

Inis na inis si Dareen sa nangyari sa kanilang canteen at umiinit pa rin talaga ang ulo niya sa nangyari. Idagdag pa na ang baho ng sauce kaya naman ay lumabas siya sa kanilang school. Wala siyang dalang extra na damit at wala rin sa kanyang locker sa school kaya naman ay gusto niyang pumunta sa mall upang makabili ng damit.

Irap nang irap sa ere si Dareen habang naglalakad sa patungong mall. Nalalakad lang kasi ang mall mula sa kanilang eskwelahan. At sa paglalakad ni Dareen ay may biglang bumundol sa kanyang balikat mula sa likuran at di niya napansin iyon kaya naman ay napa-dive siya sa sementong daan ng wala sa oras.

"OMJ!"

"Fuck!" Mura ng binatang si Raphael nang nabundol niya ang isang maliit na bata, si Dareen.

Tinulungan ng binata si Dareen na makatayo at nang makita ng binata na si Raphael ang hitsura ng nabundol niya. Napakurap siya. Ang maduming damit nito ay nadagdagan pa dahil sa pagkakadapa nito.

Nang makatayo si Dareen ng maayos ay napatingin siya sa taong tumulong sa kanya at the same ang taong nakabundol sa kanya. Hindi alam ni Dareen kung ano ba ang pumasok sa isip niya at itinaas niya ang kanyang kamay saka ginawaran ng isang malutong na sampal si Raphael.

"Fucking shit!"

"Damn you!" Mura naman ni Dareen kay Raphael na ngayon ay di makapaniwalang napahawak sa pisngi kung saan dumapo ang kamay ni Dareen.

Pagsasalitaan sana ni Raphael ang bata sa kanyang harapan ng makita niya itong nagpupunas na sa pisngi nito. Nataranta si Raphael at napatingin sa kanilang paligid. Hindi naman gaano kalakas ang pagkakabundol niya dito pero nadapa ito. Pero di ito umiyak kaso ngayon ay malalaki na ang butil ng luha na lumalabas sa mata nito.

"Shit! Hey, bata. I'm... I'm sorry, okay? Damn, please stop crying." Halos makiusap na si Raphael sa umiiyak na si Dareen. Pinagtitinginan na kasi sila sa mga taong dumadaan sa kanilang paligid.

Napahawak si Raphael sa balikat ni Dareen. "Please stop crying. P-pinagtitinginan na tayo."

Inis na tiningala ni Dareen ang lalaki na nakabundol sa kanya. "Bwesit ka! Ikaw na nga ang nakabundol sa akin! Tingnan mo na ang damit ko. Omg! Ang dumi naaaa. Nakakahiya na pumasok sa mall nito. Ang dumi-dumi ko na." Nguwa ni Dareen.

Napamura na naman si Raphael. Bumuntong-hininga si Raphael saka hinubad ang blazer ng kanyang uniform at binigay sa ngumunguwa na si Dareen.

Nagtagis ang bagang ni Raphael. "Wear this. Sa... sasamahan kita sa mall. Just stop crying."

Tinaas ni Dareen ang kanyang kilay saka sinulyapan ang blazer na nilahad ng isang ekstrangherong binata na nakabundol sa kanya. Ngumuso si Dareen habang ang isang kilay ay nakataas pa rin saka hinablot ang blazer na nilahad ni Raphael.

Napasinghap na lang si Dareen nang malanghap niya ang amoy noong blazer. Ang panlalaking amoy noong blazer ay parang unti-unting sinasakop ang kanyang ulirat sa bango noon.

Kung hindi lang narinig ni Dareen ang tikhim ni Raphael ay di pa siya mapapamulat.

"Okay, let's go." anang ni Dareen saka inunahan na sa paglalakad si Raphael.

Napakuyom na lang si Raphael sa kanyang panga saka bumuntong-hininga at sinundan ang batang si Dareen na ngayon ay suot na ang kanyang blazer. Nagmamadali sana si Raphael dahil tumawag sa kanya ang kaibigan n'yang si Lorcan na may lakad sila kaso heto siya't sumusunod sa isang bata papuntang mall. Nanliit ang mata ni Raphael habang tinitingnan ang likod ni Dareen. Napagtatanto niya na may galaw ang batang lalaki. Maarte din ito at naiingayan siya sa bunganga nito.

Ilang na nagsimulang maglakad si Raphael saka kinuha ang telepono sa kanyang bulsa at tinext ang kaibigan na hahabol na lang siya.

Nanatili si Raphael sa isang metrong layo mula sa batang kanyang sinusundan. Baka kasi masampal na naman siya nito bigla at di na siya makapagpigil at makalimutan niyang bata ang kaharap. Hindi na kang namalayan ni Raphael na sa pagsunod niya sa bata ay napapangisi na lang siya. Maingat kasi ito sa pagpili ng damit at halata na sanay na sanay sa ginagawa.

Di na napigilan ni Raphael ang sarili at lumapit. "You are used to this kind of thing, huh." Paunang saad ni Raphael nang makalapit.

"Hmm. And it is my hobby."

"Wasting money?"

"Yes, but at least to the thing I like and I know na hindi ko pagsisisihan." Diretsong wika naman ni Dareen.

Nailing na lang ni Raphael ang kanyang ulo saka sinundan ang batang Hernane sa pamimi nito ng damit. Pang-isang bihisan lang naman ang kailangan ni Dareen na damit kaso kung makapili ito ay parang gusto ng suyurin ang buong mall. But then, Raphael still waited patiently.

Raphael beamed a smile when he saw Dareen clad in his blazer. It was so big for a ten-year-old boy. His blazer almost reached Dareen's knees. But Dareen seems not to have noticed it. Dareen looks so comfortable wearing his big blazer, covering the dirt on his uniform. 

Raphael is not fond of strolling at the mall. He finds it boring and tiring. He is more into books and watching action movies in his room. Yet at that moment, he didn't mind being in the mall with many people and just following a small boy who was delicate in choosing his clothes. He didn't feel bored or tired. He is even amused by the boy he is with. 

Dareen paid for the clothes and went into the nearest comfort room to change his dirty uniform. And Raphael tags along with him. Dareen isn't bothered by it. He just let the guy follow him. 

"What's your name by the way?" tanong ng sampung taong gulang na batang si Dareen kay Raphael na nakasandal sa sink nang maalala niyang di na pa pala nakuha ang pangalan ng binata na nakabundol sa kanya. Nakatalikod ito sa malaking salamin ng comfort room.

"Raphael."

"Raphael lang?" si Dareen at nilingon na ang binatang si Raphael.

Napataas ang kilay ni Dareen nang magtagpo ang mata nilang dalawa. Kinalabutan ang batang si Dareen nang makita niyang parang yelo sa lamig ang paraan ng pagtitig nito sa kanya.

"Is there something wrong with my name?" anito na kinailing ng bata. "How about you what is your name?"

"Dareen. My name is Dareen Aizen!" May pagmamalaking tugon ni ng batang Hernane sa lalaking mala-yelo ang titig.

"Your name doesn't suit you." Prankang wika ni Raphael na kina-alburuto agad naman ng bata.

"What? Who are you to say that?"

Ang binatang si Raphael ay kinibit lang ang balikat na kinasalubong naman ng kilay sa bata.

Binalik na lang ni Dareen ang atensyon niya sa pagbubukas ng butones sa kanyang naruming uniporme at kumikibot ang bibig dahil hindi niya matanggap na hindi nababagay sa kanya ang kanyang magandang pangalan.

"Argh! So eww!" Si Dareen nang mahawakan nito ang napakaruming parte ng kanyang uniporme.

Dareen stamped his feet on the floor and furrowed his brows as he looked in the mirror.

Hindi pa nito natatanggal ang lahat ng butones sa kanyang uniporme kasi narurumihan itong hawakan iyon.

"Lemme see." Anang ng binatang Raphael at hinarap ang batang si Dareen sa kanya.

Nakita ni Raphael na nasa apat na butones na lang ang hindi pa nabubuksan ng batang Hernane. Nainip na kasi siya sa kakahintay sa bata na ang tagal makahubad at makabihis kaya siya sa kanyang pagkainis ay siya na mismo ang nagtanggal sa mga natitirang butones.

Pagkatapos buksan ni Raphael ang lahat ng butones ay siya na rin ang naghubad sa uniporme ni Dareen na nakatakip pa sa ilong nito.

"Ang arte."  Untag ng utak ni Raphael nang makita ang reaksyon ng bata.

"Omg! I must throw this uniform! Urgh! So eww." ani Dareen habang nakatingin sa maruming uniform na nasa sink na.

Bumuntong-hininga si Raphael saka kinuha ang kanyang blazer na nakalagay din sa sink saka aalis na nang hinawakan ng batang si Dareen ang kanyang kamay.

Salubong ang kilay na tiningnan ni Raphael ang maliit, makinis, at maputi nitong kamay na humawak sa kanya. Napakalambot din kamay nito.

"What?"

"You're going home?" si Dareen at tiningala ang tangkad ni Raphael.

"Yeah."

"Aish! You wait for me. Stay put!" anito at hindi na pinag-argumento pa si Raphael saka nagbihis.

Napatanga na lang si Raphael sa ginawa ng batang Hernane. He could not believe that a damn kid made him wait, forced him to follow, making him look like a dog! He cannot argue any more since his body follows the kid's wants. 

Raphael shook his head. Dammit. He cursed.

Raphael and Dareen were making their way to the exit when Dareen's stomach made an unpleasant sound. Dareen's hand pressed against his stomach!That's when he realizes that he didn't have lunch! 

"Hungry?" tanong ni Raphael saka tumigil sa paglalakad at tiningnan ang bata.

"Hmp!"

Raphael tsked.

What a brat! Raphael's mentally shouted.

Maarte na nga maldito pa.

"Come with me." si Raphael saka hinila ang batang Hernane sa restaurant na pag-aari ng kanyang lolo't lola.

Hindi naman nagreklamo si Dareen dahil sa gutom at sa kakaibang naramdaman niya sa kanyang t'yan. Hindi niya iyon matukoy kung ano. Para kasing may kung anong umikot sa loob ng kanyang tiyan. Ang kahungkagan sa kanyang tiyan parang may mga naglalarong insekto na hindi niya matukoy.

Napatingin na lang ang batang Hernane sa kanyang kamay na sakop ng binatang Raphael. Habang napapatagal ang titig ni Dareen doon sa kamay niya na hawak ni Raphael ay biglang uminit ang kanyang pisngi tungo sa kanyang leeg at pati na sa kanyang tainga.

"Dareen Aizen, are feeling well?" tanong ni Raphael nang mapabaling siya sa bata na pulang-pula na ang mukha.

Biglang sinakop ng kaba ang dibdib ni Raphael nang makita ang namumulang batang hinigit niya.

"O-oh! Yes. I'm fine."

Napatango naman si Raphael bago tinulak ang pintuan ng restaurant na pag-aari ng kanilang pamilya.

Pinaupo ni Rap si Dareen sa silya.

"Anong gusto mo?" tanong niya sa bata na nakatitig sa kanya.

"Ikaw."

Napangisi si Raphael sa sinaad ni Dareen.

"Silly. Food ang tinutukoy ko." Natatawang saad ni Raphael.

Nagtagpo naman ang kilay ni Dareen.

"I'm pretty and I like you. So don't laugh at it."

Naaliw si Raphael sa bata kaya naman ay nagtawag siya ng waiter at siya na mismo ang pumili ng makakain sa bata.

Humila ng upuan si Raphael saka may ngiti na nakapaskil sa labi na tinitigan ang batang Hernane na nakatagpo pa rin ang mga kilay.

"You like men?"

"Yes."

"And you like me?"

"Yes."

"How the hell did you know that?"

"You make me blush. You make my stomach churn."

"Silly kid. You're just hungry." Si Raphael at tinawanan ang bata. Hindi niya sineryoso ang mga pinagsasabi nito.

"Wait for me till I'm at my legal age. I'm going to be your boyfriend. You will be mine."

"Tsk!"

"Watch and you will be mine. You will be mine, Raphael. Mark my words."

Dareen Pov

Pagkamulat ni Dareen sa kanyang mata ay basang-basa na ang pisngi niya at humahapdi ang kanyang mata mula bunga ng kanyang pag-iyak.

He got up and sat on his bed. He wandered his eyes around his room and found the man in his dream. And there. He saw Raphael sleeping on the couch. One arm was folded and rested on his stomach. While the other is under his head, he considers it a fellow.

Another fresh and warm tear dripped on his cheeks. I followed my tears with my hands and wiped them off. 

I take off the white blanket that covers my feet and get off of the bed. My warm feet landed on the cold tiles. My knees wobbled, but I was able to take a step closer to where Rap was sleeping. 

I trudged and forced my way into him. 

I held his hands, but he didn't wake up. I stared at his face for a minute. Nang hindi na ako makatiis ay pumatong na ako kay Rap na natutulog. Siniksik ko ang binti ko doon sa couch saka humiga ako sa ibabaw niya at umunan sa kanyang dibdib.

How stupid of me. Bakit ko nakalimutan ang taong mahal ko? Bakit nakalimutan ko si Rap?

So he was my first love. He was the man I had been dreaming of ever since, but his face was vague in my memories when I was a child. Nilandi ko na pala siya noon pa. At nilandi ko pa rin siya until now.

God!

"Dareen?" Raphael's voice echoed in the room.

Mula sa pagkakahiga ko sa kanyang dibdib ay inagat ko ang ulo ko pero nanatiling nakapatong ang buo kong katawan sa kanya.

"Ang stupid mo." May inis kong sabi sa kanya.

Nagsalubong ang kilay niya sa sinabi ko.

"Bakit di mo sinabi sa akin na ikaw pala ang mahal ko? Bakit di mo sinabi sa akin na naglalandian pala tayo? Bakit di mo sinabi sa akin na suitor pala kita? Ang stupid-stupid mo, Rap?"

His eyes widen in fraction.

"You... you remember? Baby, you remember me?"

Ngumiwi ako sa kanya. "Yes. Naalala ko. Naalala ko na lahat. I even remember the first time we met,when I was ten years old."

"Jesus! Thank God!"

I slapped his chest. "Dapat sinabi mo sa akin ang lahat. Dapat noong hindi kita maalala pinaalala mo sa akin lahat. Kung sino ka. Kung ano ang meron tayo kahit landian lang. Dapat pinaalala mo sa akin kung gaan--"

Ang pagsesermon ko ay naputol nang bigla niyang sunggaban ang labi ko ng walang pahintulot.

My eyes blinked a couple of times, then I moved my iris to see that Rap was currently kissing me. Well, a shallow kiss. There's no tongue involved. Even our lips didn't move. No exchanging of saliva. It's just our lips meeting one another. Rap is closing his eyes as if he is savoring the moment, seconds, minutes, that our lips touched. 

When he pushed me, a creepy smile appeared on my lips.

"Ayiee! You miss me that much, sweetie?" Nawala ang inis na naramdaman ko.

Ang kamay niya na ginawa niyang unan ay inalis niya saka iyon lumipat sa katawan ko.

Raphael chuckles, and I feel a warm hand crawling under my hospital gown. The warm hand ran on my hips and then to my waist. And it landed on my back, and the fingers on my back slowly drew a small circle.Shivers coursed through my veins.

Rap's hand is distracting me! 

"Sweetie? Not grandpa anymore?" Rap said. 

I pouted my lips. Then I dropped my hands on his chest.  Hindi naman siguro pwede na ako lang ang dini-distract niya. Kaya naman lihim din akong gumuguhit sa kayang malapad na dibdib.

"It doesn't suit you anymore. Kaya sweetie na ngayon." I said enthusiastically.

"Sweetie? Hmm. I like it better."

Natampal ko ang kamay ni Rap ng itinaas na niya ang hospital gown saka naglakbay na ang kamay niya sa spine ko. Nakikiliti ako!

"N-nasa hospital tayo."

"And?" aniya saka binalik ang kamay doon sa likod ko at kinikiliti niya ako doon.

He pushed me up with both hands, and our lengths are now brushing against each other.

I gulped. 

I felt my face like I was being incinerated. 

Rap's hardiness is poking mine. 

"Baby. Can you feel me?" 

Binaling ko ang mata ko sa kanya. Pero hindi ko siya magawang sagutin kasi nadi-distract ako sa kanyang burat at sa kamay niyang sing-likot ng utak ko.

I closed my eyes and heaved. Magsasalita na sana ako nang bumangon si Rap. In an instant, I wrapped my arms around his neck. He sit. Then made me sit on his lap.

Napasinghap ako nang maramdaman ko na sa p'wet ko ang kanyang matigas, mahaba, at matabang sandata. Nanunusok! Raphael Laurence is so turn on with me. Shemz! Niyakap ko siya at itinago ko ang mukha ko sa leeg ko.

"H-hindi pa ako magaling. Hindi pa p-pwede." mahinang saad ko. Takot na madismaya ko siya.

Bakit ba kasi ngayon pa na nasa hospital kami? Bakit ngayon pa na hindi pa ako maging? Nakakainis! I want him too. I am also turn on.

"I know that very well, baby." He whispered and licked on my ear. "I just want to touch you and I want to make you cum, baby. Will you let me?"

Para na akong sinisilaban sa pabulong-bulong niya sa akin. Tapos hinahaplos niya pa ako sa ilalim ng hospital gown. Ewan ko ba kung ramdam niya ba ang panginginig ng katawan ko. Siguro ramdam niya pero nagugustuhan niya rin.

"Paano... ka?" Nahihirapan sa paghinga kong saad sa kanya.

He pushed me and glued his eyes on mine.

"You can touch me too," aniya saka kinuha ang isang kamay ko at pinaramdam niya sa akin ang kanyang nagwawalang alaga.

I gulped.

"Sa-sasapat ba ito?"

"It's not."

"Eh!"

"But you just gained your memory, baby. So, it's fine for now." He said and squeezed my waist. 

I pouted my lips again, and he rained kisses on my pouted lips. 

"If you keep pouting, I might ravage you here, baby. But I'm not like my friend. I love you and I'll wait till your body recovers. Then we can--"

"Then we can make love." I meddled. 

He laughed and kissed my lips, then my neck. "Dammit! How am I supposed to hold myself when you're like this? Baby, I love you, but I have my limitations too." 

"Magaling na naman ako. Umuwi na tayo."

Napaigtad ako nang makagat niya ang leeg ko.

"Fuck! Damn baby." He growled.

"Hehe. I love you, Sweetie"

Naningkit ang mata niyang tumingin sa akin.

"Hmm. I love you too, baby. I love you so much."

Matamis akong ngumiti sa kanya at saka ko kinulong ang mukha niya gamit ang palad ko at hinalkan siya.

"Mas mahal ata kita."

"I love you more, baby." Aniya naman sa gitna ng halikan namin. At muling naging malikot ang kamay.

Hinawakan ko ang kamay niya sa likod ko upang tumigil iyon at nilayo ko ang mukha ko sa kanya.

"Talaga mahal mo ako kahit na maarte ako? Kahit na maldita ako? Kahit na... ganda lang ang kaya kong ipagmalaki? Hindi na ito magbabago Rap. Ito na ako." I said and pouted my lips. Acting cute kahit na ganda lang talaga ang kaya ko. Shemz!

Rap claimed my lips and gave me a breathtaking French kiss. He brushed the saliva on my chin. 

"Yes, I love you and your flaws, baby. There's no need to change because I like the fact that you're like this.I like that you're mine now. I love the feeling that I can finally call you mine. And that's what matters to me. You are all that matters to me, baby." He said and gave my pink bud under the hospital gown a pinch. "So, shut your mouth now and kiss me." 

And I didn't need to be told twice, I wholeheartedly kissed him.