Luke's Point of View.

My heart pounds so hard, I want to see her already. I want to see her badly, I want that woman in front of me.

"The security said that they didn't see noona." Maayos na sabi ni Kent habang kinakalikot ang cellphone may tinatawagan.

"Mom, Is noona with you?"

"Then where the hell on earth she is, hyung is worried already and Laze is talking nonsense mom." Reklamo ni Kent Axel.

"You can't contact her also mom?"

Nang matapos niyang kausapin si mama ay humarap siya sa akin at lumabi. "Hindi daw nila matawagan hyung."

"Hahanapin ko na siya." Mahinang sabi ko dahil kahit bisita namin ay hinahanap na rin siya dahil bigla bigla siyang nawawala.

"Bantayan mong mabuti si Laze Kent Axel." Bilin ko at naglakad na papunta sa kung saan ko siya pwedeng matagpuan.

Nang wala na akong choice ay mula sa hotel na ito sa palawan ay pinili kong umakyat sa kung saan kami kumakwarto kanina.

"Mia!" Malakas na pagtawag ko sa kaniya.

"Baby!" Sigaw ko pang muli.

Inabot ako ng sampung minuto ngunit wala akong Mia na nahagilap ang tawag ko sa cellphone niya ay hindi niya natatanggap.

'What are you trying to do Mia? Anong sinasabi ni Laze?'

At dahil hindi ko siya mahanap ay bumalik na ako sa Venue ngunit pagkababa ko ay nagulat ako ng mamatay ang lahat ng ilaw at biglang may tumutok na spot light sa akin.

Nangunot ang noo ko at lahat kami ay punong puno ng pagtataka. "What the fuck is happening?" Kwesyon ni Kent Axel.

Ngunit ganoon na lang ang pag-awang ng labi ko ng makita kong tumutok ang isang spot light sa stage at kasabay non ang tunog ng gitara.

Kinakabahan akong tumitig doon tapos ay naglakad ako papalapit kung nasaan si Laze. Nang biglang buksan ang kurtina sa stage ay mahina kong nakagat ang ibabang labi at maluha luhang tumitig doon.

'Tangina.'

"Mommy, Beautiful." Nilingon ko ang anak ko na buhat buhat ni Kent Axel.

(@/n: Play the video on the multimedia hihi.)

Nilabian at isinalubong ko ang kilay habang nakatitig kay Mia na maganda ang ngiti sa harap ng stage. "So kasabwat ka nga ni noona Laze?" Tanong ni Kent Axel sa anak ko.

"I guess so.." Sagot ko na at pinagkrus ang braso upang panoorin si Mia.

"What is that sad look in your eyes, why are you crying?"

"Tell me now, tell me now, tell me why you're feelin' this way."

"I hate to see you so down oh baby, is it your heart oh that's breakin' all the pieces."

Naningkit ang mga mata ko habang nakatitig sa kaniya lalo na ng diinan niya ang word na baby halatang pinaghandaan niya nagbihis rin siya.

"Makin'you cry, makin'you feel blue is there anything that I can do?"

Give me a daughter that's what you can do, they both plan this. My son is just so— never mind.

"Why don't you tell me where it hurts now, baby
And I'll do my best to make it better."

Nagsalubong ang kilay ko dahil kada sabi niya ng word na baby ay dinidiinan niya talaga.

"Yes, I'll do my best to make those tears all go away
Just tell me where it hurts now, tell me."

Nag-pause siya sandali tapos ay ngumiti at muling kumanta kasabay ng pagtugtog ng gitarang kulay asul na may bahid ng itim.

"And I love you with a love so tender."

"Oh and if you let me stay
I'll love all of the hurt away."

Hindi ko inalis ang titig sa kaniya, gusto kong mainis dahil nag-alala ako ng sobra pero hinaharana na ako ng asawa ko.

Nang may pumutok na confetti ay tinitigan ko pa rin siya. This woman is so full of surprises.

Pinagpatuloy niya ang kanta at ng matapos iyon ay ibinaba niya ang gitara tapos kinuha ang mic at tinitigan ako ng may ngiti sa labi.

"Ngayon ay nandito ako sa harap ninyong lahat upang haranahin ang ginoong mukhang galit sa akin dahil sa salubong niyang kilay." Panimula ni Mia na ikinatawa ng lahat kaya naman nag-iwas tingin ako.

"Kahit kailan masungit na talaga 'yan kaya naman sorry na?" Tinignan ko siyang muli.

"Why don't you come up here? Come baby." Malambing niyang sabi na ikinatili ng marami kaya naman naglakad ako at sinabayan naman ako ng spot light.

Nang makaakyat ay nakangiti niyang inabot ang kamay ko at hinawakan 'yon. "Do you really have to scare me to do your surprise?" Tanong ko habang nakangiwi, gusto ko ngumuso pero maraming makakakita.

Ngumiti siya at tsaka dahan-dahan na lumapit tapos ay yumakap kaya naman mahina akong natawa at niyakap siya pabalik kasabay ng paghalik ko sa kaniyang noo.

"HOOOOOOOO!"

"PATI KAMI NADAMAY SA SURPRISE MO!"

"MIA LANG MALAKAS!"

"GO DOCTOR MIAAAAA!"

"DAGDAGAN NIYO NA SI LAZEEEE!"

"KISSSSSS!"

Natawa na lang ako sa mga sinisigaw nila kaya naman nilingon ko ang mga nanonood upang hanapin si Laze. "He's over there." Turo ko kay Mia na agad naman niyang tinignan at kinawayan ang anak namin.

"Ngayon, nandito ka sa harapan ko Luke. Gusto kong malaman mo na," asik ni Mia ngunit nag-pause siya sandali kaya naman nanatili akong nakatingin sa kaniya.

"Waking up after a happy dream is my fear.." Napalunok ako sa sinabi niya dahil bahagya pang kumislap ang kaniyang mga mata sabay sabing, "but then I realized that my dream is here beside me. He never left and even if he did he has a reason that's always because of me.."

Napatitig ako sa kaniya dahil sa sinabi niya na rinig na rinig ng lahat. "We may fight, but still I love you Luke."

"Sobrang ganda sa pakiramdam na gigising ako wala na siya sa tabi ko kasi naghahanda na siya ng umagahan lalo na pag overnight ang shift ko." Mahina akong natawa.

"AKALA KO PAGGISING MO SIYA AGAD UNA MONG MAKIKITA HAHAHA!"

"It's been two years since we got married but everyday feels like our first day." Matamis niyang sabi na nagpangiti sa akin.

"Really?" Nang-aasar kong sabi na mahina niyang ikinatawa.

"I want to say I love you every second, I want to say I miss you whenever I got home late because of our conflict time of schedule at the hospital." Lumabi ako sa kaniyang sinabi.

'Gusto ko siyang halikan at sabihin na gano'n rin ang nararamdaman ko.'

"Thank you so much for everything Luke, you're not just my husband. You're my savior, my doctor, my best friend, my alarm clock, my chef, okay let's not waste time. You're my everything, you're everything to me." Naramdaman ko ang kilig dahil sa sinabi niya kaya naman pinisil ko ang mga pisngi niya.

"Masyado mong pinalalaki ang ulo ko niyan."

"AHEEEEEM MARAMING NANONOOD!"

"PAKASALAN MO ULET HYUNG!"

"KINGINA CRUSH PA MAN DIN KITA DOCTOR MIAAAAAA!"

"PERO NAKIKITA KO KAYO NGAYON GUSTO KO NA LANG TUMAHIMIK!"

"HAHAHAHAAHAH!"

"I love you." Nakangiting sabi ko sa kaniya na ikinangiti niya kaya naman ng maluha siya ay pinahid ko ang mga 'yon.

"Nakakainis ka." sabi niya na ikinalaki ng mga mata ko.

"Oh bakit ako?"

"Because you're so perfect I hate you." Natawa ang lahat sa sinabi niya kahit ako.

"You know what? I love the way you say I hate you. It feels like it was a contrasting word but the difference is you said it so lovely that it's more sweeter than I love you." Nakangiti kong sabi ngunit gano'n na lang ang gulat ko ng magsigawan ang mga kalalakihan at magtilian ang mga babaeng bisita kahit yung nurses ng hospital namin..

"See you're so— hays never mind. I love you too." Ngumisi na lang ako tapos ay binitiwan ang kamay niya.

"Now it's my turn.." Angil ni ko tapos ay nginisian siya.

Mia Jasmin's Point of View.

Tinitigan ko si Luke dahil huminga muna siya ng malalim at ngumiti sa akin. "I'll start.."

"I am Luke Garcia
I am not a soldier
I am not a police,
I am not a lawyer to defend you in court."

Naningkit ang mata ko sa sinabi niya dahil hindi lang normal ang pagkakasabi niya doon para siyang nagkekwento, magpapakilala o tumutula.

"OMG IS THAT A POEM?"

"HE'S SO COOL I WANT A HUSBAND LIKE HIM!"

"SABI KO HINDI AKO MAA-ATTRACT SA DOCTOR PERO NILUNOK KO ANG LAHAT."

"But I am Luke Garcia, 
That will defend you
For better or worst,
From blood to blood
From heart to heart.
I will be your knight 
In a shining hospital coat."

Nakagat ko ang ibabang labi dahil sa sinabi niya, tapos ay napangiti. "Did you made it by yourself?" Nakangising sabi ko.

"I did, You know how much I hate poems because they're hard to make but I realized when you're inspired it doesn't need a lot of effort." Nakangiti niyang sabi ang ilong niya ay kasing tangos ng kaniyang adams apple.

Ang kamay niyang nakahawak sa kamay ko ay wala mang hawak na mabigat ay lumalabas ang natural na ugat doon.

"It comes out from heart normally and then I wrote it." Napangiti ako lalo ng inosente niya iyong sinabi.

"MASYADO NG MATAMIS!"

"AWAT NA WALA PA AKONG JOWA MGA BES!"

"NAKAKABITTER NA HA!"

"KAYA KO RIN YAN PERO BAKIT WALA AKONG MIA?!"

"Wait for our daughter." Mabilis kong napalo si Luke sa braso ng sabihin niya iyon sa mikropono na ikinasigaw ng lahat.

"MUKHANG MARAMING MABABASAG MAMAYA AH!"

"MAY MAGIGIBA!"

"DADANAK ANG UNAN SA IBABA NG KAMA!"

"BIBIG MO, MAY BATA IVAN!" Napalingon agad ako ng marinig ang sigaw ni Tita stella na ikinatawa ko.

"Come baby, let me hug you." Maayos na sabi ni Luke at ibinuka ang mga kamay kaya naman yumakap ako sa kaniya.

"GOOOO DOCTOR CRUSH!"

"VIERA ENOUGH."

"WHY DADDY I WAS JUST CHEERING MY CRUS—"

"MINSAN NAPAPAISIP AKO KUNG SI SASHA BA ANG NANAY MO."

"DADDY!"

"WHAT?"

"MOMMY LOOK OH SI DADDY!"

"DON'T MIND HIM HE'S NOT YOUR FATHE—"

"VION?"

"JUST KIDDING HON."

Napangiti ako dahil masaya ang lahat kaya naman ng bumaba kami ay mabilis naming nilapitan si Laze na tahimik lang at kumakain ng marshmallows na binigay ni Kent Axel.

"Baby panay ka sweets ha." Bilin ko sa anak namin ngunit tinitigan niya lang ako.

'He's not showing any emotions, ang mata niya ay blangko.'

"Noona, I'll just answer a call." Paalam ni Kent kaya naman bago siya umalis ay pinigil ko siya sa paraan ng paghawak sa kaniyang braso.

"From who?" Nakangisi kong sabi.

"Noona." Naninita niyang sabi.

"Kent Axel." Napalingon ako ng tawagin ni Lauren si Kent tumaas ang kilay ko ng sabay silang umalis.

"Are they keeping something?" Tanong ko kay Luke.

"Maybe not? Maybe yes?" Natawa si Luke sa sariling sagot.

"M-Mommy." Nilingon ko ang anak.

"Milk." Dagdag niya kaya naman nalingon ko kaagad kung nasaan yung may hawak ng bag ni Laze.

"Where's the bag?" Kwestyon ko mabilis naman na dinukot ni Luke ang kaniyang cellphone at may tinawagan.

"Asshole, Where the hell are you?" Panimula niya kaya mabilis ko siyang napalo na tyan na ikinagulat niya.

"Ya."

"May bata yung bibig mo." Sita ko.

"Ay hahahaha sorry baby." Sambit niya tapos ay bahagyang luminga.

"Zai nasaan ka? Gutom na yung panganay ko."

"Awts gege bilisan mo." Nang patayin ni Luke ang tawag ay nginitian ko siya.

"Asan daw siya?"

"Nasa banyo, nakakain ata ng kung ano." Natatawang sabi ni Luke.

"Baka iba kinakain?" Tanong ko ngunit mabilis akong inakbayan ni Luke at halos mapalo ko siya ng takpan niya ang bibig ko using his hands.

"hmm!"

"You're dirty minded baby." Bulong niya.

"Hmm!" Hindi ko mapalo ang kamay niya dahil buhat ko si Laze.

"Daddy." Mabilis na inalis ni Luke ang kamay niya ng magsalita ang anak namin na salubong ang kilay ngunit ang mata ay ganun pa rin.

"Wae? Waeyo?"

"Milk." Sambit ni Laze kaya napangisi ako.

"Let's wait for your tito okay? He's on his way." Nakangiti pang sagot ni Luke.

Maya-maya ay dumating na si Zai kaya naman kinuha ni Luke ang bag tapos ay naupo kaya naman ini-upo ko ang anak namin na nanonood sa kaniyang daddy.

"More daddy." Nangunot ang noo ko ng sabihin 'yon ni Laze.

"Baby. Let's talk." Maayos na sabi ko sa anak ko na nilingon ako at tinitigan sa mata.

"What makes you mad?" Kwestyon ko at inayos ang kaniyang buhok ngunit nangunot ang kaniyang noo.

"N-Nothing mommy."

"What if I told you that you're not my baby? What if you have another parent?" Tanong ko sa kaniya.

"I'm mad." Mabilis niyang sabi ngunit ang mata ay walang ipinakita.

"Ampon ka lang." Mabilis na sabi ni Luke agad naman siyang nilingon ng anak namin.

"No daddy." Sagot agad ni Laze ngunit walang pagbabago.

Hindi namin maunawaan kung bakit ngunit normal ang lahat ng tests niya. "You are ampon." Pang-aasar pa ni Luke ngunit lumabi lang ang anak namin.

"We— w-we have.. Eyes same." Napangiti ako sa sobrang cute ng anak namin.

"Hindi mo siya mommy, is it okay to you?" Mabilis kong tinaliman ng tingin si Luke na kinindatan lang ako.

"No."

"Aniyo."

"H-Hinre."

⊙_⊙

"What? Anong hinre?" Natatawang sabi ni Luke dahilan para mahina ko siyang sipain.

"Huwag mo ng paiyakin." Sita ko.

"Hinre naman." Paggaya ni Luke kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Mommy.. Daddy teasing me." Pagsusumbong niya sa akin at tumayo sa kaniyang kinauupuan tapos ay yumakap sa leeg ko at isinandal ang baba niya sa balikat ko.

Kaya naman hinagod ko ang likod ng anak ko. "He's geting bigger and bigger." Nakangiting sabi ni Luke kaya naman nginitian ko siya.

"Of course, nakakatakot naman pag paliit ng paliit." Sa sagot ko ay nawala ang ngiti niya sa labi.

"Ha ha funny."

"Korni mo, did you drink?" Tanong ko pa dahil bahagyang namumula ang mukha niya.

"A bit."

"After the party let's go home na." Paalala ko sa kaniya.

"Asikasuhin ko muna yung mga bisita natin Mm? Baby come to daddy muna ha." Bilin ko sa anak ko na mabilis na yumakap rin sa leeg ng daddy niya at ginawa ang kanina.

"He's sweet but cold." Natatawang sabi ni Luke.

"Nang bata ka kasi maingay ka."

"and so are you Mia." Sagot ni Luke kaya inirapan ko na lang siya tapos ay tumayo na at iniwan muna ang mag-ama ko doon.

Nakabulsa ang cellphone ko kung kaya't lalapitan ko na sana ang isang bisita namin ngunit biglang tumunog ang cellphone ko.

Nagtataka ko itong kinuha upang tignan ngunit gano'n na lamang ang pagtataka ko ng malaman kong ito ang matataas na antas ng Underground.

'Anong kailangan nila?'

Lumayo muna ako sa maingay na parte upang sagutin ang tawag at sa pagtawag ko nito ay makapangyarihan na pagtikhim ang narinig ko.

"I know you're all celebrating for his third year and for your anniversary." Awtomatikong nangunot ang noo ko sa simulang sinabi niya.

"And?"

"Founder, I want to let you know that what if his another year come but he has to leave everyone? Would it be a happy celebration?" Bigla ay parang nanlamig ang pakiramdam ko sa narinig.

"No."

"You can't do that do my first born, hindi ako papayag." Mariing sabi ko.

"Don't you trust your son? He's going to do the same thing Masked Man did." Kumuyom ang kamao ko.

"Then why did Kent didn't do it?"

"Why does it have to be my son? Stop it." Mariing sabi ko naramdaman ko ang panginginig ng kamay.

"Then you want your daughter to do it?" Sa galit ko ay pinatay ko ang tawag at inis na binato ang cellphone ko sa kung saan.

'We've been living peacefully, ayokong pati anak ko mamulat sa ganitong buhay.'

"I wonder what makes you that furious, founder." Natigilan ako ng marinig ang malalim na boses mula sa likod ko.

Kung kaya't dahan dahan kong hinarap ito, kasabay non ay ang pagkuyom ng kamao ko.

Nang makita ang pagkakangisi niya ay nakagat ko ang ibabang labi. "You're spying us, how come someone wants to die right now." Sambit ko.

"You can't kill me." Matapang niyang sabi.

"Is your son gonna make it until the end?" kumuyom lalo ang kamao ko sa kaniyang sinabi.

"Or your scared because he's not as strong as his parents?" Matalim ko siyang tinitigan.

"Matagal na naming nilayuan ang ganoong buhay, ano pa bang gusto niyo?" Malakas kong tanong.

"Normal na proseso, prinsesa." Nakangisi niyang sagot.

"Normal na proseso ngunit para sa anak mo na sasabak sa susunod na henerasyon, kakaibang proseso. Mas malala pa sa inapakang proseso ni Masked Man." Umawang ang labi ko sa sinabi niya.

"Tumahimik ka." Banta ko.

"Ano kayang likas na kakayahan ng isang anak ng tumatapak bilang pinuno at isang anak ng pinakamalakas na lalake sa Luna?" Mabilis ko siyang sinugod at hinablot sa leeg.

"Sinabi kong tumahimik ka!"

"M-Masyado kang mainit." hirap niyang sabi dahilan para galit ko siyang bitiwan at iwan mula doon.

Humahangos akong bumalik sa venue at ng may madaanan na nagseserve ng wine ay mabilis akong kumuha at ininom 'yon ng walang pasikot sikot.

"Hoy uhaw na uhaw ka girl?" Mabilis akong napalingon ng mahina akong tapikin ni Ate Brianna.

"Nauhaw lang ate." Mahinang sagot ko.

"'Di nga?"

"Mm you want some?" Tanong ko at inabutan siya ng isang baso.

"Salamat."

'Hindi ko lubusang maunawaan, bakit kailangang maging ganito? Hindi ko naman 'yon pinagdaanan.'

"Baby.." Sa gulat ko ay nabitawan ko ang baso ng wine dahilan para mabasag 'yon kasabay ng malakas na kaba sa dibdib ko.

"L-Luke." Sa sobrang gulat ay bigla na lamang akong emosyunal na yumakap sa kaniya at ipinikit ang mata.

"H-Hey.."

"A-Anong problema?" Gulat niyang tanong.

"Nasaan si Laze?" Mahina kong tanong at tiningala siya.

"Binabantayan siya ni mama ngayon, maagang nakatulog." Sagot niya tapos ay hinawakan ang kamay ko at iginiya papunta doon.

"Usap tayo mamaya." Maayos niyang sabi.

***

Buhat buhat ni Luke ngayon ang tulog na tulog naming anak dahil bahagya rin kaming naka-inom ay nang makapasok sa bahay idineretso niya na si Laze sa kwarto nito at ako naman ay lutang na pumasok sa kwarto namin.

'Gusto kong malaman kung gaano kahirap ang inapakang kalupitan ni Luke.'

"Baby, what's wrong?" Napaangat ang tingin ko sa kaniya dahil ngayon ay nag-aalis na siya ng tie niya.

Nang maalis 'yon ay sinulyapan niya akong muli habang inaalis ang butones ng kaniyang polong puti. "Ya."

"huh?" Tanong ko.

"Anong problema? Nasaan ang cellphone mo?" Tanong niya kaya naman nilingon ko ang drawer na naglalaman ng cellphones at tinuro 'yon.

"Yung dala mo kanina?" Tanong niya.

"Broken." Sagot ko.

"H-How?"

"Ginamit ko pang sampal ng mukha." Pagbibiro ko na ikinalaki ng mata niya.

"Seriously?"

"Hindi, biro lang." Mahina pa akong tumawa.

"Uh not again, korni baby." Ngumisi na lang ako at nang mabuksan niya ang lahat ng butones ay napatingina ko sa katawan niya.

"Let's shower together habang pinag-uusapan yung problema mo, come on." Yaya niya kung kaya't nag-alis ako ng sandals at mga jewelries.

Nang makapasok sa banyo ay inaayos niya na ang tub para sa steam bath, inalis ko rin ang suot ko hanggang sa mauna siyang lumublob ay sumunod ako at magkaharap kami.

"Anong problema baby?" Tanong niya at isinandal sa rest ng tub ang ulo kung kaya't ginawa ko rin 'yon.

"What kind of process did you enter before being the most unexpected person in Luna?" Sa tanong ko ay nangunot ang noo niya.

"To be honest, I hate to talk about it." Sa sagot niya ay nanlumo ako.

"It's fi—"

"But I will because my wife wants to hear it." Nakangiti niyang sabi tapos ay nilaro ang bula ng tub.

"It's deadly." Sa unang sinabi niya ay pinanghinaan na ako ng loob.

"I feel so suffocated because my parents can't do anything to help me, I was crying, I was dying Mia." Nang sambitin niya ang pangalan ko ay pinaramdam niya ang hirap non.

"Every night I can hear strange noises, and I'm so scared."

"There are times that I almost take my life just to stop everyone from doing it. Just to say I'm tired enough for their shits." Kinabahan ako.

'Mahirap na ang inapakan niyang proseso papaano ang sa anak namin?'

"A-Anong ginagawa niyo doon? W-Why do you have to do it?" Tanong ko.

"I was fucking 8 years old that day, I know nothing but they give me challenges that only adults can do." Ang pagkislap ng mata niya ay nagsasabi na masakit at mahirap 'yon.

"B-Bakit si Kent?"

"Both of you are saved." Nangunot ang noo ko sa sinabi niya.

"The credits of mama's real father saved both of you." Hindi ko naunawaan ang sinabi niya.

"Ha?"

"Yung dad ni Mama Miyu, k-kayo ni Kent Axel ang nakinabang." Mahinang sabi niya.

"P-Papaano?"

"Pag namatay ang founder hindi aapak sa proseso ang anak ng anak nito, at ikaw yon Mia." Bigla ay nanumbalik sa akin ang mga panahon na magkahiwalay kami ni Kent ng pinasukang kwarto at pagkalabas namin ay marami siyang sugat habang ako ay wala.

Pero ang akala ko no'n dahil bata pa siya? "Ikaw ang hindi pinaka nahirapan at si mama." Napatitig ako kay Kent.

"Parehas ng prosesong inapakan si papa at Kent— W-wait are you questioning this because—"

Napayuko ako ng matigil si Luke dahil sa mahina kong paghikbi. "Hindi ko kayang apakan ni Laze ang proseso na ginagawad sa kaniya Luke.." Nasapo ko ang mukha at doon umiyak.

Hanggang sa maramdaman ko ang kamay na yumakap sa akin. "Shh.."

"Kumalma ka."

"Kung mahirap na ang proseso na pinasukan niyo papaano pa ang sa anak natin Luke? Hindi ba magsisisi ang anak natin na tayo ang magulang niya?" Tanong ko.

"H-Huwag mong isipin yan, k-kailan mo nalaman ito?" Bahagya siyang lumayo upang magsalubong ang mata namin.

"K-Kanina. Kaya sinira ko yung cellphone ko." Bulong ko.

"Papaanong ibang proseso?"

"Dahil mas higit pa sa prosesong inapakan mo ang aapakan ni Laze, Luke." Maayos kong sabi.

"Kung hirap na hirap ka na papaano pa ang anak natin? Anong gagawin niya? Anong gagawin niya kung wala tayo para samahan siya?" Nag-aalala kong sabi.

"Ayaw ko siyang isabak sa gusto nila. Laze should be playing, studying, eating and having fun not having a hell kind of life!" Galit kong sabi, natataranta.

"I thought we'll have a peaceful life, b-but I guess it's just the start." Bulong ni Luke at isinandal ang ulo sa rest na pinagpapahingaan ko.

Tapos ay pinasandal ako sa kaniyang dibdib. "I'll do everything to make him get ready." mahinang sabi ni Luke.

"I promise you, I'll get him ready."

"Hindi natin siya pabaayaan, ituturo ko sa kaniya lahat." pagpapagaan niya ng nararamdaman ko.

"Baby, I'll make sure he can do this okay? Hindi natin matatakbuhan ito." nanlulumo niya ring sabi.

"Running in this kind of life will be hell, hell for everyone." Huminga siya ng malalim sa sinabi.

"Masyado pa siyang bata."

"Luke bata pa ang anak natin, papaano kung mapano siya? Under monitoring pa ang case niya." Natatakot kong sabi.

"His eyes is not a sickness, Mia. He's normal, he's just different." Paglilinaw ni Luke.

"His emotions are absent, but it can be shown not now but soon." Napabuntong hininga ako at tumango.

"I'll do my best to make him show emotion." Tumango si Luke at mahinang tinapik tapik ang likod ko lalo na ng humarap ako sa kaniya.

"You're irresistible." Bulong niya sa mismong tenga ko dahilan para mapapikit ako a mahigpit na lang siyang niyakap.

"Mukhang hindi unan ang dadanak sa sahig, kundi tubig." Bulong niya at gamit ang hintuturo ay hinawakan niya ang baba ko upang magsalubong ang mga mata namin.

Nang magtama ang mata namin ay sabay naming tinignan ang labi ng isa't isa ngunit hindi na nagtagal 'yon dahil sinimulan niya na akong halikan.

"Let's welcome Liezel Jami soon." He whispered while kissing my lips.

'Thank you for everything my knight in a shining hospital coat..'

THE END

@/N: THE END NGA BA? Please wait for my author's note for more information 😉 you can ask question here sasagutin ko sa next update. Thank you for staying until the end Luxians 💕

Here - - ->

Started:June 16 2020
Completed: October 11 2020