SPLĄTANE NICI 2019

KATEGORIE GŁÓWNE

AKCJA

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

SILAS historia oryginalna NIELUDZIE

„Czyta się przyjemnie i płynnie, podoba mi się ta retrospekcyjna forma opowiadania i na plus jest pewnego rodzaju okrojenie informacji, które do tej formy bardzo pasuje. Pomysł też przedstawia się intrygująco, zdecydowanie ma potencjał, tyle że akcja dopiero się rozpoczyna. I tak jak mogę stwierdzić, że autorka potrafi czytelnika zaciekawić i wprowadzić tajemnicę czy napięcie, tak tekstu jest za mało, aby wywnioskować, czy umie poprowadzić te wątki bądź przedstawić punkt kulminacyjny w sposób w satysfakcjonujący czytelnika".

CHICK-LIT

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Nie uda Ci się Coneface

„Naprawdę duża piątka z plusem za research i dbałość o szczegóły. Do tego dochodzi tematyka studencka, świetnie oddane realia tego okresu w życiu człowieka i tego, co w nim najlepsze. Pracę, mimo że fabuła może nie odkrywcza, czyta się jednym tchem ze względu na ładny, płynny styl autorki. Przyjemna pozycja na deszczowe popołudnie".

DLA NASTOLATKÓW

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Z tobą zawsze weatherwax83

„Można by powiedzieć, że to typowa opowiastka o miłości nastolatków dla nastolatków. I pewnie tak jest, ale właściwie czemu nie? Przecież to JEST historia o miłości nastolatków dla nastolatków. Okazało się, że czytałam to już kiedyś i miło było do tej historii wrócić, bo czyta się ją lekko, nie trzeba się zastanawiać kto, z kim i po co? Bohaterowie mają swoje charaktery i raczej się ich trzymają. Miałam kilka wątpliwości co do zachowania Jo, ale przecież jest nastolatką, ma prawo być jak chorągiewka na wietrze — chce się dopasować, należeć do grupy, chce być lubiana, kochana, zapraszana na imprezy, więc robi kilka głupot, ale później w końcu dochodzi do niej, ze to były głupoty, czyli wszystko gra".

The Falling Crown UwagaPilot

„Plusem tej pracy jest perspektywa Xaviera. Bohater zbudowany jest konsekwentnie, arogancja wręcz od niego zionie, toteż trudno mu kibicować lub współczuć, kiedy coś idzie nie po jego myśli. Niemniej przypuszczam, że to było właśnie celem autorki. Opis i tytuł "The Falling Crown" sugerują, że historia ma opowiadać o grupie zepsutych dzieciaków, które z czasem odpowiadają za swoje błędy oraz wraca do nich przysłowiowa "karma". (...) No właśnie, jest jeszcze wróg Xaviera: Alex — dziewczyna, którą nasz bohater ma za zło wcielone, a która cieszy się zaskakującą popularnością. Dwa różne wizerunki, które Alex posiada, wzbudzają zainteresowanie i przyciągają do lektury".

Szron we włosach sosenkova

„Muszę przyznać, że prolog jest bardzo dobry. Fajnie zaostrza apetyt i chętnie dzięki temu klika się dalej. A zyskuje dodatkowy smaczek, gdy okazuje się, że jest to perspektywa nie naszych bohaterów, a wręcz "antagonisty" (?), przynajmniej tak możemy podejrzewać, bo nie znamy całej historii i jego motywów. Przeczytałem na raz i fabuła mnie wciągnęła, więc po konkursie na pewno wrócę dla siebie, by dowiedzieć się, jak historia się kończy".

Śliczny Ból Ovskaa

„Wszystkie dziesięć rozdziałów pochłonęłam jednego wieczoru, więc nietrudno stwierdzić, że książka naprawdę mnie zaciekawiła. Myślę, że zawdzięcza to przede wszystkim świetnie wykreowanej głównej bohaterce, której daleko od typowej "bed gerl", tak często widywanej w opowiadaniach młodzieżowych. Glass wydaje się niezwykle złożoną postacią. Wizerunek dziewczyny, jaki wyłania się z jej wspomnień i z teraźniejszości, sugeruje, że przeszła dużą zmianę, ale jak dotąd autorka nie wyjawiła, co takiego się wydarzyło w jej życiu".

LOST ANGELS czarownica_lili

„Bardzo podoba mi się forma pracy, która podzielona jest na krótkie, ale przy tym obfite w treść rozdziały. Nie zamęczają nas nudnymi szczegółami i pozwalają poznać bohaterów na tyle, byśmy zrozumieli ich działania i motywacje. Każdy z nich ma swoją historię, problemy, a przy tym losy wszystkich splatają się w interesujący sposób. Bardzo podszedł mi także styl. Lubię poetyckie przenośnie i rozbudowane opisy uczuć, więc "LOST ANGELS" idealnie trafiło w mój gust. Utwór jest napisany lekko, ale przy tym idealnie potrafi uchwycić ciężar nastoletnich problemów".

The Senior Year Story DominikaEllizabeth

„Gavin jest oficjalnie moją ulubioną postacią. Nie jest takim typowym „bad boyem" — racja, jeździ czarnym BMW, jest mrukiem, ubiera się na czarno, ma tatuaże, ALE pod żadnym pozorem nie przypomina takiego typowego edgy chłopaczka, który tylko czeka, aż główna bohaterka się w nim zakocha; on po prostu jest... intrygujący. Sposób, w jaki się wypowiada, porusza, zaczepia Esme — to wszystko naprawdę ładnie ze sobą współgra. Pocałunek w klubie... O raju, kiedy Esme powiedziała, że to był błąd, niemalże czułam jego... sama nie wiem, zawód? Nie mogę się doczekać, aż sytuacja się rozwinie".

piąta rano mint-candy

„Pierwszym powodem, dla którego "piąta rano" tak mi się podoba, to styl autorki. Jest lekki a przy tym bogaty, więc pracę czyta się szybko. Zwłaszcza że rozdziały są według mnie podzielone bardzo dobrze. Każdy wnosi coś do historii, a przy tym żaden nie przytłacza swoją długością. Myślę, że za moim zaangażowaniem stoją bardzo ciekawi i konsekwentnie wykreowani bohaterowie oraz ich nietuzinkowa relacja. To dla Grace i Josha czyta się "piątą rano".

DUCHOWE

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

- brak -

FANFICTION

PODIUM

1 (ex aequo).

Wampir. Maskarada Nihgtingale

„Czułam się, jakbym czytała wydaną książkę. Przy Maskaradzie towarzyszyła mi myśl, że cała ta atmosfera jest taka... intrygująca, nieoczywista, momentami mroczna. Wampiry to nie błyszczący przystojniacy, ale postacie, które obchodzi tylko własny świat i dla których ludzie to jedynie pożywienie. Moją uwagę najbardziej chyba przyciągał styl. Znalazło się w nim miejsce na dynamiczne przedstawienie zdarzeń, naturalne zaprezentowanie bohaterów, odkrywanie świata przedstawionego. Wprowadzenie postaci w tej historii nie oznacza jedynie nadanie jej imienia, ale także zarysowanie historii i charakteru. Stają przed nami osoby, po których można się czegoś spodziewać, które kierują się konkretnymi wartościami, które myślą w określony sposób. To wszystko jest zasługą przemyślanej kreacji bohaterów, a po części także stylu".

oraz

Fallout | Price TerraEpsilon

„Bardzo starannie napisana i przemyślana praca. Płynna narracja i tempo akcji sprawiają, że czytanie kolejnych rozdziałów to czysta przyjemność. Najlepiej ze wszystkiego wyszli bohaterowie: mają ciekawe, złożone osobowości oraz sporo charakteru. Autorce udało się stworzyć nastoletnią postać, która nie irytuje infantylnością. A niezwykła grupą, jaka tworzą, jest tak naprawdę osią tej historii i dla ich wzajemnych relacji, tych smaczków, odzywek, napięcia, swoistej przyjaźni automatycznie klika się „czytaj dalej". Do tego apokaliptyczny świat wyposażony we wszystkie szczegóły, które tworzą grę Fallout, jest idealnym tłem dla postaci. Dialogi, bitwy, intryga, czego chcieć więcej".

2.

- brak -

3.

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Hunting For Soul || Supernatural || mistiqini

„Świetny pomysł. Bohaterka jako syrena, nie do końca postać pozytywna i nie do końca negatywna (przynajmniej w przeszłości). Piraci, Latający Holender, strzały Kupidyna i niemogąca się spełnić miłość. Naprawdę wybuchowa mieszanka, o której aż chciało się czytać. Idealnie wpasowana w atmosferę znaną z serialu. Dodatkowo intryga została wpleciona w wydarzenia z różnych odcinków. Klimat serialu został odwzorowany wyśmienicie. Autorce udało się wyważyć humor i sceny poważniejsze, przez co nie wiało nudą i naprawdę mogłam pogrążyć się w dobrze znanym mi świecie. Jednak i tak na największą pochwałę zasługują postaci — bohaterowie przeniesieni i odwzorowani na szóstkę, ze wszystkimi swoimi przywarami i sposobem bycia".

May I feel? T.H. Konstancja-L

„Bardzo podobały mi się sylwetki bohaterów. Są oni przedstawieni naturalnie i realistycznie, mają zalety oraz wady, są... ludzcy. Polubiłam ich od razu. Fajna była też ich ewolucja, jak z wycofanej kobiety będącej w pewnym stopniu pod szkodliwym wpływem matki oraz koszmarów przeszłości, Aśka staje się inspirującą scenarzystką. A chociaż nadal ma ataki, to... mają one inny wydźwięk, że tak to ujmę. Wątek miłosny nie jest nachalny, całość ładnie się komponuje".

BLACK CELEBRATION | Depeche Mode Karasinska

„Praca skupia się na emocjach i relacjach — i szczęśliwym trafem zarówno opisy emocji, jak i budowanie relacji zrealizowano tu wzorowo. Postaciom zdarza zachowywać się dziwnie, ale wynika to z ich charakteru i sytuacji, a nie z braku logiki. No więc z tego tekstu bije czysta miłość do zespołu, momentami widać trochę self insert autorki, ale taki nie kiczowaty. W ogóle jak tak teraz myślę, to ta praca tak naprawdę mogła być strasznie kiczowata, ale jakimś cudem nie jest i nawet te mniej logiczne zachowania są uzasadnione".

'Miętowy Chłopiec' » iwaoi _antropomorfizm_

„Przedstawiona w książce głęboka relacja bohaterów przyciągała do siebie, a opisy ich przeżyć uzupełniały braki w świecie przedstawionym czy prędkości akcji. Jednak sam tekst jest tak napakowany emocjami, a sceny są przedstawiony w tak piękny sposób, że trudno czytać to ze spokojem. Po skończeniu czułam niesamowitą pustkę w duszy, taką, której się doświadcza, kiedy zakończenie nie jest jednoznaczne".

Down once more Lord_Iffy

„Stylizacja języka to coś, czym kupiła mnie ta praca. Doskonale wpisała się w mój gust, tekst jest staranny, a nieliczne błędy nie zakłócają odbioru całości. Na pewno przeczytam tę pracę jeszcze raz, kto wie, może odkryją w niej coś, co umknęło mi za pierwszym razem?".

[AFTER STORM] Beautiful Lie JLHamilton

„Powiem szczerze — ta praca mile mnie zaskoczyła. Pomysł na fabułę bardzo mi się podoba, nie przypominam sobie podobnych wątków na Wattpadzie. Na ogromne brawa zasługuje research autorki o burzach, badaniach nad nimi i stanie wiedzy na ich temat. Nie jest to typowy romans, bo posiada więcej niż tylko wątek miłosny. Główna bohaterka jest dobrze skonstruowana, zachowuje się racjonalnie. Jest silna i próbuje sama układać sobie życie, z dala od osób próbujących zmienić je pod swoje dyktando. Poza tym każdy z bohaterów został zarysowany, dostał własne cechy i przywary".

FANTASY

PODIUM

1.

- brak -

2 (ex aequo).

Rewolucja perukowa venundei

„Praca robi dobrze to, co jest według mnie najtrudniejsze — wzbudza zainteresowanie czytelnika już od samego początku i podtrzymuje je cały czas, nieważne, co akurat się dzieje. Inna sprawa, że fabuła jest autentycznie ciekawa, a na dodatek przemyślana. Wyważenie wątków jest wręcz mistrzowskie, na dodatek każdy z nich jest dopracowany i ma jakiś powód, by istnieć. Narracja też jest poprowadzona świetnie".

oraz

Cieniobójcy Mateuszuchowski

„Niezmiernie zaciekawiła mnie historia — kwestia Cieni, konstrukcja świata przedstawionego. Pojawił się stosunkowo sporo wątków, które z czasem pewnie się połączą. Stylistycznie i technicznie właściwie jest bardzo dobrze. Praca bardzo dopracowana, na pochwałę zasługuje konsekwentne, równoległe prowadzenie kilku wątków, aż czekam, kiedy się wszystko splecie!".

3.

Kroniki Valore – Ku Powierzchni stultus_hedum

„Zdecydowanym atutem jest stylu autora, który jest naprawdę miły dla oka czytelnika, a ponadto poziom ten utrzymywany jest przez całą lekturę. W sposób niezwykle realistyczny przedstawiono także uczucia, reakcje na nie i zachowania bohaterów — wszystko jest w pełni uzasadnione, ma swoje powody i jest w każdym calu adekwatne do danej sytuacji. Dobrze także wykreowano bohaterów powieści — są naturalni, a ich zachowania wywołują określone emocje. W opowieści znajdują się też lżejsze sceny, które przywoływały nawet uśmiech, co zdarza mi się na Wattpadzie bardzo rzadko!".

WYRÓŻNIENIE

Instytut Absurdu Leria357

„Opowiadanie bardzo mi się podobało. Na początku zawiły styl naprawdę poprawił się w późniejszych rozdziałach, fabuła była ciekawa, a żarty zabawne. Nawet takiego ponuraka jak mnie rozbawiło przerzucanie się rybnymi sucharami czy mistrzowskie nawiązanie do Douglasa Adamsa. A to jednak najważniejsze. Według mnie Instytut absurdu to kawał dobrej pracy".

Miasto Zmor Dravelia

„Fabuła jest ciekawa i wciągająca, pochłaniałam rozdziały niczym naczelny wyjadacz krówek. Byłam ciekawa, co będzie dalej i na pewno będę tę książkę czytała już po ocenieniu jej.
Nie raz, nie dwa uśmiechnęłam się, widząc podteksty, dylematy Alexa oraz jego uwagi. Naprawdę były świetne! Subtelne i niechamskie a jednocześnie dosadne".

Antykreator LeahBlackwolf

„Styl jest naprawdę bogaty, a do tego autorka bardzo dobrze łączy rożne konwencje (pełne plastyczności opisy świata przeplatają się z ironicznym, nieco szalonym i okraszonym bluzgami myśleniem Marka von Lahmana, przy czym składowe te się dopełniają i nie czuć, by style były mieszane na siłę, całość sprawia wręcz naturalne wrażenie). Bohaterowie są kreowani w bardzo autentyczny, intrygujący sposób. Postać Antykreatora, z jednej strony pewnego siebie, sukinsynowatego, cynicznego i mającego gdzieś świat, a z drugiej bojącego się kalectwa i dręczonego głosami, które zagłusza wódką i heroiną, jakby nie do końca radzącego sobie z przeznaczeniem, budzi mimo wszystko sporą sympatię".

Immortalem Ruvaszenko

„Pracę wyróżnia naprawdę ciekawy i dopracowany świat. Na szczególną pochwałę zasługuje całe tło ideologiczno-polityczne, które nie ogranicza się do samego detalu. Przekłada się to też na świetnie wykreowanych bohaterów, którzy są dosłownie dziećmi świata, w którym przyszło im żyć. Wyszli bardzo realistycznie, ze wszystkimi odcieniami, na jakie pozwalało ich położenie. Są zniszczeni przez wojsko weterani, jak i młodziki z mózgami wypranymi przez ideologię. Klimat również stoi na wysokim poziomie — cięższy, choć zdarzają się sceny przyjemniejsze, ale przez cały czas nie da się zapomnieć, że "coś" wisi w powietrzu".

Korreadan Tail90

„Na pewno największe wrażenie robi świat przedstawiony — głównie dbałość o szczegóły i to, że ten świat wydaje się naprawdę żyć i istnieć gdzieś w tle. W "Korreadanie" znajduje się pełno informacji o kulturze, tradycjach i tego typu sprawach, które pozwalają odnaleźć się w tym świecie i uwierzyć w jego spójność. "Korreadan" można spokojnie nazwać historią epicką, w szerszym spojrzeniu przemyślaną, jedynie z niedużymi potknięciami".

Aldanari. Tom I. Elssari aldanari

„Opisy są niezwykle plastyczne, absolutnie nie nudzą, a wewnętrzne przeżycia bohaterów opisane są w dopracowany, wyważony sposób. Świat przedstawiony jest złożony, pełen oryginalności i szczegółów oraz podany czytelnikowi w przystępny, przyjemny w czytaniu sposób. Kwestia Bractwa autentycznie ciekawi, podobnie jak ustrój całej tej krainy, który autorka po kawałeczku odsłania przed czytelnikami. Zaletą są też zgrabne opowieści o bogach czy mitycznych stworzeniach, jak choćby Zimowice. Opisy uniwersum i sytuacji politycznej, przy swojej całkiem imponującej objętości, zgrabnie przeplatają się z fabułą, tworząc spójną, barwną, niemal żyjącą całość".

Bliżej gwiazd SaraJanik

„Konstrukcja pracy została przemyślana. Nawet to, że narracja była bardzo ograniczona i skupiała się na najbliższym otoczeniu Tiane (chociaż w pracy pojawia się całkowicie obcy czytelnikowi świat przedstawiony), ma swoje uzasadnienie, bo łatwiej zrozumieć bańkę nieświadomości, w której była wychowywana, mimo że niejednokrotnie wykazywała się rozumieniem dużo poważniejszych spraw, niż wskazywałby na to chociażby jej wiek. Ta konfrontacja dwóch rzeczywistości pojawia się, gdy bohaterka już towarzyszy Alexenowi. Chociaż z drugiej strony mam wrażenie, że takie, a nie inne podejście do świata, to coś tak w niej zakorzenionego, że pewnie trudno byłoby jej zmienić pogląd o otaczającej rzeczywistości".

Przelana krew SayoXNix

„Kreacja bohaterów bardzo mi się podobała. Czuć to, że każdy spośród głównych bohaterów jest inny — pokazują to przede wszystkim ich wypowiedzi, w których przewijają się jakieś cechy charakterystyczne. Takie drobiazgi, jak to przeciąganie imienia Shei przez Zethara, gdy był na niego zły, czy humor, jakim dzielili się Shea i Yakov... to naprawdę fajnie dopełnia ich postaci. Pracę czytałam z ogromną przyjemnością i myślę, że gdyby postęp fabularny był większy, żeby przynajmniej parę rzeczy już się wyjaśniło, żeby zamysł był wyraźniejszy, a świat przedstawiony jeszcze bardziej zarysowany — bez wahania pomyślałabym o podium".

Śmierć Słońca ViennaVictoria

„Najlepiej wykreowana jest główna bohaterka, najwięcej o niej wiadomo, poświęca się jej najwięcej uwagi. Bardzo podobały mi się jej rozterki i wątpliwości, czy to w co wierzyła, jest prawdą, a także stopniowa zmiana myślenia i zachowania. Nie następuje ona od razu, co jest fajne. Wędrówka do domu wróżki, chociaż niezbyt ciekawa jako akcja, to jest świetna pod względem budowania znajomości Josha z Indią oraz ewolucją tych bohaterów".

Nieśmiertelny: Kroniki Brytonii, Tom 1 Przeklęty Rycerz skrybaArtura

„Ważną część pracy stanowi także humor — choć czasami wymuszony, w wielu momentach doprowadzał mnie do łez (spowodowanych oczywiście śmiechem), wpisując się jednocześnie idealnie w klimaty lektury. Spodobały mi się także opisy emocji i otoczenia bohaterów. Były niezwykle obrazowe, pozwalały sobie wyobrazić dane miejsce, a także zrozumieć uczucia postaci".

Wędrujące Piaski monadabay

„Wędrujące piaski bardzo wciągają, pochłaniałam rozdziały jeden po drugim. Fabuła jest ciekawa, logiczna, chociaż czasami przygotowywałam się na cios prosto w serce, a tu wszystko rozchodziło się po kościach. Świat przedstawiony jest duży, przemyślany i świetnie skonstruowany. Widać ogrom pracy włożony w opowiadanie".

GENERAL FICTION

PODIUM

1.

Jerks | bxb voeyury

„Praca z logicznym ciągiem zdarzeń, autorka dobrze prowadzi każdy wątek. Historia ma ręce i nogi. Bohaterowie nie są płascy, każdy z nich ma swoje za uszami, czegoś się boi, coś go dręczy, przed czymś ucieka. Dzięki temu historia nie jest usypiaczem. Podoba mi się dlatego, że nie jest taka jak inne, że nie jest kolejną sklejką wszelkich schematów. Piszę te wrażenia długi czas po zakończeniu czytania i wciąż pamiętam uczucia głównego bohatera, gdy spotkał się ze swoim nemezis; autentycznie było mi go wtedy żal, a jednocześnie miałam przeczucie, że da sobie radę. Bo jest po prostu silnym człowiekiem".

2.

- brak -

3.

- brak -

WYRÓŻNIENIE

wszystkie nasze noce Narcyza

„Wciągnąłem się w nią od pierwszego rozdziału. Autentyzm odczuć Nory po stracie, jej zachowanie, emocje — wszystko było naturalne i wyważone. Dalej wprowadzenie Alaina, w ogóle stał się moją ulubioną postacią, trochę mnie nie przekonało. Pomyślałem nawet, że dużo uboższe niż fragment Nory. Jednak scena z koszmarem, z paniką, ten moment gdy myśli, że umarł i te jego gorzkie refleksje o śmierci w zarzyganej koszulce, naprawdę mnie zachwyciły. W ogóle postać Alaina wydaje mi się złożona i nietuzinkowa. Zżerany od środka, paranoik, artysta, gangster, brat i przyjaciel, morderca. On naprawdę jest "zły" i Nora to wie. Wszyscy to wiedzą. Czuć to od niego".

HISTORYCZNE

PODIUM

1.

De La Roche'owie AnOld-FashionedGal

„Muszę przyznać, że byłem jak najbardziej pozytywnie zaskoczony. Praca długa, widać, że starannie zaplanowana i przemyślana. Początkowe rozdziały trochę odstają w jakości stylu od końcowych, ale to kwestia tego, że autorka wyrobiła się po drodze. Uwagę zwraca dokładny research, wręcz miłość autorki do epoki. Bohaterowie nie są jednoznaczni, mają swoje wady i ciemne strony, i to właśnie nimi i ich wzajemnymi relacjami stoi cała historia! Od początku kibicuje się postaciom, choć fakt, że nie są kryształowi, powoduje, że ma się ochotę czasami przywołać do porządku! To duży plus!".

2.

- brak -

3.

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Zapomniana Jane madamecarmen__

„Muszę przyznać, że przeczytałem na raz. Szczególnie pierwsze rozdziały. A scena śmierci Anny Boleyn! Aż mnie przeszły ciarki! Podobnie z wątpliwościami Jane i jej refleksjami na temat byłych królowych i swojej przyszłości. Nieszczęśliwa ta królowa. Taka marionetka, przepychana jak komu wygodnie i do czego się przyda, ale Autorka i tak nadała jej głębi i dała coś więcej niż tylko ten krótki żywot poświęcony "potomkowi".

Klątwa Pamięci – Witkacy Dameavvinde

„Opowieść o Witkacym i jego haremie. Metafizycznym haremie, chociaż jak najbardziej cielesnym i zmysłowym. Mamy tu barwne, ładnie poskładane opisy zarówno przeżyć wewnętrznych polskiego malarza, będącego narratorem tekstu, jak i świata — głównie przyrody oraz wyglądu kolejnych kochanek. Język przyjemny, odwzorowujący liryczną naturę duszy artysty".

HORROR

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

- brak -

HUMOR

PODIUM

1.

- brak -

2.

- brak -

3.

Dawno temu i nieprawda Emulgatorek

„Opowiadanie bardzo mi się spodobało. Przede wszystkim polubiłem bohaterów, którzy są oryginalni i dobrze wykreowani. Niespodziewane zwroty akcji nieraz przysporzyły mnie niemalże o okrzyk zdziwienia. Fabuła jest bardzo niepowtarzalna, a świat świetnie utworzony, co jest ogromnym plusem. Niestety niewiele z żartów sprawiło, że się zaśmiałem, czuję niedosyt, jeśli chodzi o humor. Opisy śliczne, a styl lekki, czytanie się nie ciągnęło, ale jednocześnie nie zabrakło opisów akcji czy otoczenia. Tekst mnie naprawdę oczarował".

WYRÓŻNIENIE

Płatek Śniegu | Harry Styles x Reader xpositivosx

„Praca subtelnie i — co najważniejsze — trafnie nawiązuje do najczęstszych motywów wykorzystywanych w opowiadaniach o celebrytach, do wątków niekoniecznie trzymających się logiki. Głównym atutem jest zgrabne uwypuklanie niekoniecznie pozytywnych trendów, podkreślanie absurdów bez użycia jadowitych komentarzy. Co tu ukrywać, Płatek Śniegu jest udaną parodią".

LITERATURA FAKTU

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

- brak -

LOSOWO

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

- brak -

O WAMPIRACH

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Morrigan _Licho

„Naprawdę ciężko jest znaleźć coś oryginalnego w kategorii o-wampirach, jednakże ❝Morrigan❞ zdecydowanie wyróżnia się na tle innych prac swoją niebanalną fabułą. Jest to połączenie akcji z komedią, no i oczywiście wampirami (lecz nie są to jedyne nadnaturalne istoty, jakie możemy spotkać w tym opowiadaniu, co jest również ogromnym plusem). Fabuła jest niezwykle ciekawa oraz wciągająca, przy czym autorka ani trochę nie spieszy się z akcją, więc możemy przeczytać zarówno niebezpieczne pościgi za głównym bohaterem, jak i szczere rozmowy między postaciami, co daje nam szansę, aby lepiej je poznać".

O WILKOŁAKACH

PODIUM

1.

- brak -

2.

- brak -

3.

Likantrop AlcyoneInahar

„To wreszcie jest coś oryginalnego, coś innego niż kolejna historia z serii "ja i mój mate", coś nowego, wyróżniającego się na tle pozostałych prac o wilkołakach (wiem, co mówię, naczytałam się już sporo). Na pochwałę bez dwóch zdań zasługuje styl. Jest już wyrobiony, własny. Słownictwo jest bogate i nie ma tu tej infantylności, którą często wyłapuję w sieci. Od stylu bije dojrzałość".

OPOWIADANIE

PODIUM

1.

Bagatela Elizanl

„Bohaterowie są bardzo, ale to bardzo autentyczni. Człowiek sam się uśmiecha, widząc ich błyskotliwe wymiany zdań! Uwielbiam Adelę; czułam jej zażenowanie, gdy zastosowała się do zaleceń ciotki i przyszła na spotkanie wystrojona, a wszystkie kobiety wokół patrzyły na nią zawistnie, zaś mężczyźni — z oznaką zainteresowania, oczarowaniem. Wie, co powiedzieć w danym momencie. Nie jest jedną z tych dam, które głupio chichoczą pod nosem, kiedy jakiś przystojniak się do nich uśmiechnie. Naprawdę, aż miło podchodzi się do lektury, gdzie bohaterka jest ludzka. Tempo akcji, choć jest powolne, nie nuży mnie, nie sprawia, że mam chęć przelecieć wzrokiem po tekście w poszukiwaniu czegoś ciekawszego. Nie mam nic do zarzucenia tej historii. Jest rewelacyjna".

2.

- brak -

3.

Pan Aleksander PaniZlasu

„Przede wszystkim pragnę pochwalić wykorzystany potencjał narracji pierwszoosobowej, która w tym wydaniu — mimo lekkiego przekoloryzowania — bardzo ładnie ukazuje lekkie rozchwianie głównego bohatera, a świadczyć o tym mogą liczne zamierzone powtórzenia, skłonności do wewnętrznego słowotoku, obarczanie winą wszystkich wokół. Autor wprawdzie już od początku umieszcza w tekście tzw. otwarte bramki — Pan Aleksander wspomina, że pracuje dzień i noc, że jest gotów to robić o każdej porze dnia; bezustannie podkreśla, że jest zamożny, nie to co te inne szuje. Czytelnik jednak od razu nie domyśla się, że to on jest powodem całego konfliktu. Chłonęłam dalsze rozdziały z wysokim zaangażowaniem, bardziej i bardziej skłaniając się do wniosku, że to sam tytułowy bohater doprowadził do odejścia żony. Końcówka mnie nie zawiodła".

WYRÓŻNIENIE

- brak -

PARANORMALNE

PODIUM

1.

Bestia UsernameFelix

„Powiew świeżości wśród młodzieżówek, aż przypomniało mi się gimnazjum i nocne czytanie historii przygodowych i fantastycznych. Ciągły brak rozwiązania problemu i niemoc jedynej osoby, która do tej pory temperowała stwora są niepokojące. Z początku stwierdziłam: czarodziej, stop, za dużo. Ale potem pomyślałam: hej, banda dzieciaków ma sama dać sobie radę z mitologicznym stworem? Nie ma szans, to dopiero byłoby nieprawdopodobne. I jednak cieszę się, że czarodziej nie jest wszechwładny i nieomylny. Bohaterowie mają plusy i minusy, jednych kocha się od razu, innych zaczyna się lubić dopiero po jakimś czasie".

2.

- brak -

3.

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Kwiaty w wosku gabriel_urban

„Strona techniczna właściwie bez zarzutu, przyjemny styl i bardzo ładny, profesjonalny wręcz język. Praca zachęca samym wyglądem, a z dalszym czytaniem apetyt na kolejne rozdziały rośnie. Fabuła wciągająca, choć czasem przez drobne błędy logiczne gubiłam się w zdarzeniach. Nie zniechęciło mnie to jednak, gdyż kolejne wydarzenia, wprowadzane stopniowo i okryte lekką tajemnicą, wzbudzały we mnie jeszcze większą ciekawość. Bogate opisy wręcz podbiły moje serce, szczególnie te dotyczące świata przedstawionego".

POEZJA

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Czarny notes Roacra

„Ogromnym plusem pracy jest budowa utworów w zbiorze. Wszystkie są rytmiczne, forma zdecydowanie współgra z treścią. Dobór środków artystycznych też można zaliczyć do zalet pracy. Całokształt oceniam pozytywnie. Mimo że czasem utwory były zbyt dosłowne, w większości były przyjemne w odbiorze i niosły przekaz. Poruszały też tematy często pozostające w cieniu poematów o niespełnionej miłości czy samobójstwach, co przykuwa uwagę".

moje HAIKU SakuraArisu

„Mogę wymienić wiele plusów zbioru. Już za sam wybór formy haiku należy się szacunek, bo dobrze wiem, jak ciężko jest zmieścić treściwe słowa w określonych ramach. Za dokładność i staranność, za estetykę należą się kolejne brawa, bo i dla niewtajemniczonych jest parę słów o formie haiku, i przy każdym utworze jest tematyczne zdjęcie, i do każdego ze zdjęć podane jest źródło... aż przyjemniej się czyta dzięki tym szczegółom. Na plus jest też spójność całego zbioru, wszystkie utwory bowiem krążą tematyką wobec natury, krajobrazów, widoczków, zjawisk przyrodniczych".

Chwile Ulotne Sofia_Vert

„O tym zbiorze można by wiele powiedzieć, jednak bez wątpienia ma on w sobie coś, co przyciągnęło moją uwagę. Nie jest to ten typ wierszy, które można zaliczyć do poezji współczesnej, jednak sprawiają one wrażenie pewnej opowieści. Tematycznie utwory skupiają się wokół motywów związanych z rodziną, otoczeniem, także wewnętrznymi problemami podmiotu lirycznego, a więc są dość uniwersalne, przyziemne, realne dla potencjalnego czytelnika. To już samo w sobie sprawia, że praca zasługuje na uwagę — w końcu nie ma w liryce nic ważniejszego niż szczerość i ekspresja".

PRZYGODOWE

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Reportaż: Góra Skorpionów Queen_of_chocolade

„Świetnie oddane podejście Indian, odciętych od cywilizacji, do białych. Jestem ciekawa tych wydarzeń, które doprowadziły do aż takiej nieufności i wrogości wobec obcych. Bohaterowie są dobrze zarysowani, każdy ma własny charakter, sposób myślenia. Domyślam się przeszłości Sachahiro, jednak podoba mi się jego tajemniczość i małomówność, czym doprowadza Nelly do szewskiej pasji. Akne jest tym rodzajem postaci, której ciężko nie polubić, jest przy tym bardzo rezolutną i upartą dziewczynką. Zachowanie Nelly i jej przesadne wścibstwo drażnią, jednak sprawiają, że widać, iż jest dziennikarką żądną sławy i tematów do opisania".

ROMANS

PODIUM

1.

- brak -

2.

- brak -

3.

Bez skazy ohmarry

„Przede wszystkim, bohaterowie są konsekwentnie poprowadzeni. Znamy i rozumiemy ich motywacje, poznajemy ich przeżycia w różnych sytuacjach. Ich zachowania są logiczne, a relacja rozwija się w sposób naturalny, bez nagłych uniesień i zakochań po pierwszych trzech rozdziałach. Innym plusem "Bez skazy" jest poruszanie tematów trudnych, acz aktualnych we współczesnym świecie. Mam tu na myśli anoreksję i depresję. W gruncie rzeczy to zmagania tej bohaterki są główną osią fabularną całej pracy. Sawyer to ktoś, kto pozwala nam spojrzeć na nie z perspektywy kogoś, komu zależy na Flawless i kto sam wiele przeżył. To również dość ciekawy bohater, choć jego historia może wydawać się chwilami przedramatyzowana".

WYRÓŻNIENIE

Małżeńska gra panna_nikt

„Z całej pracy bije realności i naturalność. Zarówno jeśli chodzi o zachowania, uczucia, reakcje. Bohaterowie dobrze zarysowani, o własnych charakterach i problemach, nawet drugoplanowi nie są tak bardzo pomijani. Oczywiście wiemy o nich tyle, ile powie Cecylia, jako główna narratorka. To naprawdę miła, lekka lektura na wakacyjne popołudnie!".

Nie pozwól się bać Sliwka91

„Bohaterowie są dobrze wykreowani, ale moim zdaniem gdyby rozwinięto opowieść, wyszliby lepiej. Dobrze została oddana Blanka, przeżywająca żałobę po ukochanym. Jest rozgoryczona, załamana, nieco zdzirowata, ale powoli wraca do formy sprzed wypadku. Pomaga jej w tym Konrad, w którym się zakochuje. Właśnie! Ich relacja jest świetna! Lgną do siebie, ale jednocześnie nie padają w swoje ramiona po drugim spotkaniu. Przez całą książkę są przyjaciółmi, ponieważ Blanka jeszcze nie jest gotowa na związek. Konrad daje jej czas, stara się o nią, ale nie naciska. Cudowna relacja — taka przyjacielsko-romantyczna".

Siedem lat nieszczęścia naru_mon

„Bohaterowie są rewelacyjni. Kuba, Janek, Oskar, Błażej, Patryk, Ada, Paweł, Karolina, Zosia, Kamil i Mati, rodzice — każdy z nich zapadł mi w pamięć, urzekł mnie swoją kreacją i historią. Próżno jest tutaj szukać płaskich postaci. Autentycznie nie mam się do czego doczepić. Świat przedstawiony — cud i miód! Autor zgrabnie wplata opisy otoczenia, nazwy ulic, miejsc, dodaje do tego krótkie wyjaśnienie. Nie przepadam za nadmierną detalicznością i rozwlekaniem opisów, a jednak w tym wypadku jestem usatysfakcjonowana i — szczerze — nie wyobrażam sobie tej historii w innym wydaniu".

SCIENCE-FICTION

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Omega; Bunkier 211 Skaikrugada

„Całość wciąga. Jest tu trochę oczekiwania i napięcia, tajemnicy i nienachalnego, takiego "młodzieżowego" humoru. Podobały mi się też liczne aluzje do wielu książek i trochę domorosłej filozofii, jednak przedstawionej w bardzo przystępnej formie; bohaterowie dają się lubić i są charakterystyczni: czy to z wyglądu, czy pod względem charakteru. Sylwetki postaci są skomponowane naprawdę nieźle, równo obdzielone wadami i zaletami, i chociaż niektóre ich zachowania mnie irytowały (jak ten dziwny napad szału u Marceline), to ostatecznie kibicowałam paczce w ich dążeniach".

TAJEMNICA

PODIUM

- brak -

WYRÓŻNIENIE

Odłamy pamięci medgirl96

„Klimat jest jednocześnie ciepły i mroczny, przy czym wydaje się, że przeważa to pierwsze. Mnogość kolorów, zapachów i smaków opisanych wręcz z pietyzmem sprawia, że duża część historii wypada lekko, sielankowo. Mamy oprócz tego trochę mroku i tajemnicy — koszmary Nadii, jej amnezję i zagadki z przeszłości, enigmatycznego prześladowcę. To całkiem udane połączenie, dające w efekcie nie taki typowy thriller, tylko raczej... uroczą opowiastkę z dreszczykiem".

THRILLER

PODIUM

1.

- brak -

2.

- brak -

3.

Jeden dzień Mili1703

„Bardzo dobre została oddana Gwen. Jest naiwna, zagubiona, dziecinna — nie miała jak i kiedy dorosnąć i poznać świat. Przez pierwsze rozdziały, gdy ledwo co uciekła od wujka, świetnie zostało pokazane jej zagubienie w świecie. Płacze, wierzy w to, co jej mówiono, jest przerażona. Emocje zostały przedstawione wyśmienicie. To one są najlepszą częścią książki. Potem stopniowo zaczyna być coraz pewniejsza, a przełom następuje po podsłuchaniu rozmowy. Trochę po macoszemu potraktowano świetny wątek kryminalny, a szkoda, bo teraz przeważa w opowiadaniu romans niż thriller".

WYRÓŻNIENIE

Demony są wśród nas Winter_Bucky_

„Bohaterowie są dobrze wykreowani, w szczególności Lorenzo. Wydaje się realną postacią i naprawdę jestem w stanie w niego uwierzyć. Tak samo jak w Alicię. Kobieta ma charakter, polubiłam ją od początku, tak samo jak Lorenza. Autorka ma już wyrobiony własny styl. Chociaż książka niesamowicie wciągała, to miejscami czytało mi się trochę ciężko i musiałam robić sobie przerwy. Były jednak też fragmenty, które pochłaniałam bez problemu".

Wszystkim zwycięzcom — tym z kategorii głównych, jak i dodatkowych — szczerze gratulujemy!