Pov Matt

Manon liep weg en Zack ging achter haar aan. Ik en Nic volgden hen en we zagen Zack aan de voordeur staan. We kwamen bij hem staan en besloten haar te gaan zoeken.

Pov Zack

Ik liep eerst naar de plek waar ik haar gisteren vond. Ik rook haar geur direct. Ik loop rustig naar haar toe en kom naast haar liggen. Ik keek ook voor me uit net als zij deed.

"Zack waarom verander je niet terug naar mens?" Vroeg ze.
"Omdat ik een broek vergeten ben", zei ik via mind-link.

Ze reikt me een broek aan. Het was een van mijn joggingsbroeken. Ik pakte hem aan en ging achter een boom. Ik ging terug naar haar en ging weer naast haar zitten.

"Waarom liep je weg?" Ik ging het gewoon direct vragen zonder uitvluchten. En ze lachte om mijn vraag.
"Ik wist dat die vraag ging komen."
"Je hoeft niet..."
"Jawel, ik gedraag me raar en het zou nog onbeleefder zijn moest ik geen antwoord geven."

Ik bleef stil wachtend op haar antwoord.

"Toen ik daarnet binnenkwam en jullie zag zitten aan tafel, moest ik aan mijn ouders denken en aan mijn broers. Zack je zat daar met je familie en ik besefte dat ik die niet meer heb. Mijn ouders zijn dood en mijn oudste broer is ergens op de wereld en mijn tweeling broer is verdwenen, wie weet waar hij zit. En daarom liep ik weg gewoon omdat alle herinneringen terug kwamen."

"Ik snap je. Ik snap dat het moeilijk voor je is. Maar over zo'n dingen kan je altijd bij mij terecht of bij de anderen. En dat moet je onthouden. Zelfs als je bang bent of niet kan slapen mag je bij mij komen liggen. Ik en mijn familie zouden je nooit in de steek laten. Onthoudt dat."

"Zal ik doen." Ze gaf me een knuffel.

Pov Manon

Ik gaf hem een knuffel en het voelde goed om een vertrouwd gevoel te hebben. Ik was blij dat ik hem had leren kennen. Na een tijdje vertrokken we terug en hij had de anderen al gemeld dat hij me gevonden had. Toen we aankwamen kwamen Matt en Louisa direct naar buiten naar ons.

"Alles oké?"
"Ben je gewond?" Dat was Matt.
"Alles is oké en nee ik heb niets. Maar sorry voor mijn gedrag." zei ik.
"Is niks kom hier." Matt trok me in een knuffel en al snel kwam de rest ook ons een knuffel geven.
"Ik ga slapen ik ben eigenlijk best moe."
"Dat snappen we, slaapwel."
"Slaapwel."

Ik ging naar mijn kamer en deed weer Zack's trui aan. Hij zit namelijk geweldig. Ik viel al snel in slaap.
---------------------------------------------------------
Het was rond 2 uur 's nachts en ik werd huilend en zwetend wakker. Ineens ging mijn deur open en kwamen Matt en Zack binnen. Ze zagen me huilen en trokken me in een knuffel en troostte mij.

"Wat is er gebeurt?"
"Ik... ik had... een nachtmerrie." Snik ik.
"Het is oké wij zijn bij je. Zack blijft bij je . En als je wilt mag je morgen nog thuis blijven."
"Nee, ik ga wel naar school."
"Zeker?"
"Ja."
"Oké, probeer nog wat te slapen." Matt ging terug naar zijn kamer en Zack hield me nog steeds vast.
"Ssssst, stop met huilen, het komt goed ik blijf bij je. Ik beloof het."
En bij die woorden werd ik rustig. Ik viel langzaam in zijn armen in slaap.

Heyyy i know een nog korter hoofdstukje van maar 542 woorden maar ik heb ze er samen erop gezet dat het wat meer was.
3de update al van vandaag voor dit boek. Ik wou eigenlijk luisteren op mijn verjaardag plaatsen maar in was de hele dag niet thuis en had geen Wi-Fi dus ja....

Veel plezier!

Bye!

Manon

PS. Van dit verhaal komen er geen foto's bij de uitleg van de personages.

08/07/2019