Luna (Luna 8 jaar)

Zo gaat het dan. Tot ik een keuze gemaakt heb laat de raad mij blijven bij mam. Op mijn verzoek laat mam mij weer een draak zijn. Ik geniet er met volle teugen van. Sanara is ook weer blij als ik met gele schubben en al weer rondloop. We gaan meteen stoeien. Pap komt buiten kijken wat er aan de hand is en als hij mij ziet is hij buiten zichzelf. 'Luna! Je bent terug! Mijn schoonheid is er weer!'

Mam legt het kort uit. 'Luna moest vandaag toch kiezen als welk ras ze een jaar lang zou rondlopen?'

Pap knikt. 'Dat had je mij verteld. Heeft ze echt gekozen om een jaar lang als draak rond te lopen?'

Mam geeft pap een tik voor zijn kop. 'Nee. Als je nu even naar mij luistert: ze kon niet kiezen. De andere raadsleden zette haar een beetje onder druk tot Saciera haarzelf ermee bemoeide. Uiteindelijk hebben ze besloten om Luna langer te laten kiezen. Tot ze gekozen heeft blijft ze bij ons.'

Sanara en ik horen wat mam zegt. Sanara wordt serieus. 'Waar heeft mam het over?'

Ik zucht. 'Je weet toch dat ik dit jaar maar zeven weken hier was? Dat komt omdat ik van de raad moest leren hoe alle zeven de rassen zijn. Nu willen ze dat ik een ras kies en daar een jaar lang blijf. Ik kan alleen niet kiezen.'

Sanara is even stil. 'Waarom kan je niet kiezen, Luna?'

Ik laat mezelf vallen. 'Ik weet het niet. Bij de bosnimfen was het allemaal zo... zorgenloos. Ik voelde me continu goed. Bij de feniksen was ik continu vrij om te doen wat ik leuk vond, wat vooral betekent dat ik speelde met de jonge feniksen. De weerwolven... ik werd onder de Alfa's gezien. Ik speelde veel met de andere jongen weerwolven, maar ik heb ook een keer de weerwolf jongen geleid in een jacht. Dat was heerlijk. Maar hier ben ik met mijn familie. Ik voel me echt thuis hier. Ik wil bij jullie blijven.'

Sanara luistert aandachtig naar mij. 'Je hebt een raadsel hier. Maar waarom niet de centauren of de griffioenen?'

Ik krijg weer rillingen over mijn rug als ik denk aan de centauren. Mam vertelt het dan maar voor mij. 'Bij de centauren wordt er alleen maar getraind om te vechten of echt gevochten. Dat is niks voor een jonkie. En bij de griffioenen probeerde de hoofdpriesteres haar te veranderen in een priesteres, ondanks dat hun leider ertegen was. Halve dagen met rituelen bezig zijn is ook niks voor een jonkie.'

Ik spreek zacht. 'Niet alleen dat, ik voelde me ook kwetsbaar. Hier voel ik me sterker.'

Mam knikt. 'Denk er maar rustig over na. Je hebt de tijd. Met Saciera kan ik de rest van de raad wel rustig houden.'

Wekenlang weet ik niet wat ik moet doen. Ik denk urenlang na erover. Toch kom ik niet tot een besluit. Uiteindelijk komt mam tijdens een van mijn sessies langs. 'Je komt er echt niet uit, of wel?'

Omdat ik aan het vliegen ben terwijl ik mijn gedachten op een rij probeer te zetten kan ik mijn vleugelpositie iets aanpassen om te stijgen op de luchtstromen. Mam volgt me. Dan reageer ik. 'Wat ik ook doe, ik kom niet tot een beslissing. Een jaar is zo lang... als ik voor een ander ras kies zie ik jullie een jaar lang niet meer! En als ik voor jullie kies dan zie ik de weerwolven pas weer als ze volwassen zijn! Of vergeet Sanel me weer. Of ik verleer de dansen die ik geleerd heb bij de bosnymfen. Ik kan niet kiezen!'

Mam zucht. 'Ik denk dat we dit anders aan moeten pakken. Weet je nog waar de raadkamer is?'

Ik knik zacht. Ik weet ongeveer de route naar de raadkamer. Dankzij mam heb ik de weg gezien. Mam gaat verder. 'Ik moet er zo heen. Wacht even voor je ook die kant op komt. Dan kan je het probleem voorleggen aan de raad. Ik denk dat ze zo wel de regeling aanpassen.'

Ik knik.

Ik denk dat het een uur later is wanneer ik aankom bij de raadkamer. De raad is furieus aan het overleggen over een of ander probleem. Als ik binnenkom vallen ze stil. Het is Saciera die als eerste spreekt. 'Luna! Lange tijd niet gezien! Heb je een keuze kunnen maken?'

Ik kijk kort rond. Met al die ogen die naar mij gericht zijn voel ik me onzeker. Een bijna onmerkbare knik van mam moedigt mij aan. Dan strek ik mijn drakennek en spreek ik. 'Ik kan niet kiezen, omdat een jaar te lang is. Ik wil niet mijn broertjes en zusjes een jaar lang niet zien, maar ik wil ook graag Sanel en de andere weerwolf jongen weer zien. Ik wil graag weer dansen met de bosnymfen van zonsondergang tot zonsopkomst. Ik kan gewoon niet kiezen waar ik een jaar lang wil zijn omdat ik dan een jaar lang de andere drie mis.'

Solari zegt waar ze aan denkt. 'Ik denk dat wij dit als raad over het hoofd gezien hebben. We hebben jou wel alle leuke dingen laten ervaren, maar vervolgens forceren we jou om te kiezen tussen alles. Eigenlijk is dat wreed.'

Mam oppert bedachtzaam een idee. 'Wat nou als we er geen tijd aan binden? Als ze gewoon mag kiezen wanneer ze waar wil zijn?'

Een voor een gaan de raadsleden akkoord, hoewel sommige met tegenzin. Ik stuur mam kort een dankbare blik. Dit was ze al die tijd van plan.