Ik sta op en loop naar de gang toe, waar ik de pizzadoos plat trap. Daarna gooi ik hem buiten in de papiercontainer weg. Snel loop ik weer naar binnen, omdat het heel koud is buiten.

Zodra ik weer binnen sta loop ik de woonkamer in. Ik ruim snel het dienblad op, waar ik hem vandaan heb gehaald. Dan zet ik alle lichten uit in de woonkamer en doe de rolluiken dicht. Ik geeuw even en loop dan de trap op naar boven.

Vraag me niet hoe ik zo moe ben, waarschijnlijk heb ik al last van vakantiemode. Ik loop de badkamer in en poets mijn tanden. Opeens schiet me iets te binnen en voel aan mijn haar of het heel vettig is. Stom, ik moet nog onder de douche!

Ik loop vlug naar mijn slaapkamer en leg mijn telefoon op het nachtkastje. Dan loop ik naar mijn klerenkast en pek een schone pyjama en een schone onderbroek.

Daarna loop ik terug naar de badkamer en doe de deur op slot. Ik loop naar de wasbak en pak mijn borstel uit een van de laadjes. Snel borstel ik mijn haar klitvrij en loop dan naar de douche toe.

Ik zet de douche aan en voel wanneer die warm genoeg is. Snel kleed ik me uit en stap dan onder de warme waterstralen van de douche. Ik sluit de deur van de douchecabine en begin mijn haar te wassen.

O O O

Ik stap uit de douche en pak een handdoek van de rak. Snel droog ik mijn voeten en benen af, omdat de vloer anders drijfnat word. Daarna droog ik de rest van mijn lichaam af en trek dan mijn schone onderbroek aan. De handdoek wikkel ik om mijn haar en trek mijn schone pyjama aan. Het gaat maar moeilijk over mijn hoofd, maar ik blijf proberen hem over mijn hoofd te krijgen.

Al snel is het gelukt en ik maak mijn haar droog met de handdoek, die ik dan in de wasmand gooi. Dan loop ik de badkamer uit en zet het licht uit. Snel loop ik nog even terug en gooi de vieze pyjama ook nog in de wasmand. Nu loop ik wel uit de badkamer en loop naar mijn slaapkamer toe.

Als ik op mijn slaapkamer aankom, hoor ik mijn telefoon af gaan. Ik ren naar mijn telefoon toe en kijk wie mij belt. Het is Stefan!

S= Stefan V= Viviane

V: Hey Stef, waarom bel je me?

S: Hey Vi, ik bel je om te vragen hoe het met je gaat.

V:  Owh okay! Nou, met mij gaat het goed. En met jou?

S: Ook goed. Ga je wat leuks doen in de vakantie?

V: Ja, ik ga met Jermey, Joost, Brit, Lauren, Don, Link, Enzo en Milan naar Australië. We gaan naar een camping in Sydney, we huren in Nederland 3 caravans.

S: WAT! Jullie vragen niet eens aan mij of ik mee wil.

V: Gast, jij zit toch in Amerika, whaha? Slimpie!

S: Dat is waar ook.

V: Hoe is het daar in Amerika?

S: Saai, Trump heeft iedereen verboden niet naar de bios en kermis te gaan.

V: Wat een klootzak, die Trump! Ik ben blij dat ik daar nu niet ben.

S:  Ja, jij zit nu nog in Nederland. Wanneer ga je naar Australië?

V: Morgen al.

S: Veel plezier, morgen. Ik moet gaan, doei!

Ik zeg ook nog vlug gedag en hang dan op. Dan belt hij me nog om: 21:00 uur! Ugh, er zit natuurlijk 6 uur tijdverschil tussen Nederland en Amerika. Ik leg mijn telefoon weer terug neer, op het nachtkastje. Heel even moet ik geeuwen, dan kruip ik maar in bed. Opnieuw geeuw ik en sluit dan mijn ogen.

*Nachtmerrie*

'Au!' roep ik meteen en hoor een andere stem precies het zelfde roepen.

Meteen herken ik de stem en kijk gelijk op. Voor me zie ik Ashton staan, die zich heeft vermomd om de paparazzi te ontlopen zonder herkent te worden. Maar ik herken hem gelijk natuurlijk, omdat de paparazzi gewoon zo dom is.

'Ashton Irwin?' vraag ik verbaasd en Ash kijkt me verbaasd aan. Heel even weet ik niets te zeggen.

'What are you doing here?'

NL: 'Wat doe jij hier?' begin ik meteen en hij trekt wit weg. Hij herkent me nog van gisteren!

'Hey, uhm... what's your name?'

NL: 'Hey uhm... wat is jouw naam?'  vraagt Ash zachtjes aan me.

'My name is Viviane.'

NL: 'Mijn naam is Viviane.' antwoord ik op normale stem niveau, maar Ashton gebaard dat ik zachter moet praten.

Vragend kijk ik hem aan en uit het niets zie ik allemaal flitsen. Ik hoor Ashton grommen en voel dat Ashton mijn hand vast pakt. Meteen merk ik op dat hij me probeert mee te trekken en ik voel een pijn scheut door mijn hand trekken. Ik bijt op mijn onderlip en blijf verstijft staan, alsof ik aan de grond genageld ben.

'Everyone gone! Leave us alone!'

NL: 'Iedereen weg! Laat ons met rust!' gilt Ashton tegen de paparazzi, die toe staan te kijken foto's blijven maken.

'Stop taking pictures and go AWAY!!!'

NL: 'Stop met foto's maken en ga WEG!!!' schreeuwt Ashton nijdig en gromt gevaarlijk. Ik kan zelfs zijn tanden zien, maar het zijn geen mensentanden. Het- het zijn wolventanden, is- is hij een- een weer- weerwolf? De paparazzi stopt gelijk met foto's maken en kijken toe met grote ogen.

'ARE YOU STILL LEAVING OR WHAT'S THAT?!'

NL: 'GAAN JULLIE NOG WEG OF HOE ZIT DAT?!' valt Ashton uit en laat opnieuw zijn tanden zien. In een mum van tijd zijn ze er allemaal vandoor. Alsof ze in een rookwolk opgegaan zijn.

'Hey, are you okay?'

NL: 'Hey, gaat het goed met je?' vraagt Ash bezorgd. Ik kan alleen voor me uit staren en kan niet meer helder nadenken. Er schiet van alles door mijn hoofd en het ene zinnetje spookt weer door mijn hoofd: 'Ik had je nooit alleen mogen laten. Het is mijn schuld dat je nu dood bent.' Een traan verlaat mijn ooghoek als ik terug denk aan die tijd. Die ene tijd, dat ik mijn enige lief hebbende zusje verloor!

'Vivivane?' vraagt Ashton en gromt zachtjes. Ik wil wat zeggen en open mijn mond, maar er komt geen geluid uit alleen gesnik. Snel sluit ik mijn mond weer toe en zie een beetje wazig.

'Here you are, Ash! Who is she?'

NL: 'Hier ben je, Ash! Wie is zij?' hoor ik een stem vragen, waarna ik voetstappen hoor komen aanrennen.

Langzaam ontstaat er een beeld voor mijn ogen en alles om me heen vervaagd. De stemmen hoor ik al niet meer en voel hoe mijn benen het begeven dor mijn gewicht, wat lijkt alsof het steeds zwaarder word. Dan word alles zwart voor mijn ogen...

*End nachtmerrie*

Ik schiet overeind in bed en merk op dat ik nat ben van het zweet. Nu wil ik weten of Ashton Irwin, daadwerkelijk een weerwolf is net zoals in mijn nachtmerries!

Langzaam ga ik weer liggen. Het liefst wil ik nu niet dromen, maar jammer genoeg kan ik dat niet kiezen. Ik sluit mijn ogen en binnen een paar minuten voel ik me in slaap vallen.