'Vivi, wil je even kijken hoe laat het is?' vraagt Brit aan mij.

'Als je eerst verteld waar Jeniffer is!' zeg ik, waar we al een hele tijd over discussiëren.

'Achter je!' lacht Brit vervolgens en ik draai me met een ruk om. Zoals Brit al zei, stond inderdaad Jeniffer achter me en nu voor me.

'Hey Jen, ik dacht al waar ben je nou? Maar je stond gewoon weg achter me.' lach ik en ze lachen al gauw mee met mij.

'Wil je nu eens zeggen hoe laat het is?' vraagt Brit ongeduldig. Ik lach nog eventjes en besluit dammar te kijken op mijn telefoon.

Ik haal mijn telefoon uit mijn tas en zie dat ik anoniem ben gebeld. Wie zou mij hebben geprobeerd te bellen?

'En hoe laat is het?' vraagt Brit door dringend en ik schrik op uit mijn gedachtes.

'Euh... het is 11:17 uur.' zeg ik en ontgrendel mijn telefoon. Ik open het gemiste oproep en luister er aandachtig naar.

'Hey Vivi, alles goed? Met mij in ieder geval wel, ik mis jou. Sorry, als ik nu ongepast bel. Ik hoor het wel nog van je. Love you, bye.' verteld een maar al te bekende stem die ik uit duidende ken.

Maar Xavier heeft me gebeld! Hoe komt hij dan aan mijn telefoonnummer? Misschien heeft hij het wel aan Dianne gevraagd?

'Wat is er Vivi?' hoor ik Brit bezorgd vragen. Wow, dat is voor het eerst! Normaal gesproken is ze nooit bezorgd.

'Niks.' zeg ik snel en Brit kijkt me even doordringend aan. Dan wendt ze haar blik van me af en kijkt Jeniffer aan.

'Brit en Jen, zullen we met z'n drieën een ijsje een?' vraag ik en verlang, door het warme weer naar een ijsje.

'Jaaa!' gillen ze alle twee en rennen vooruit. Ik giechel als ik zie dat we eigenlijk pal naast de ijssalon staan. Ze verdwijnen uit het zicht en ik wacht nog even een paar minuten, maar ik ken net zo goed een ijsje halen. Ze komen gewoon nog niet terug.

Ik facepalm mijn gezicht en loop dan maar hoofdschuddend het ijssalon binnen. Die zijn als een kip zonder kop er vandoor gerend. Gekken zijn het, net zoals een gekko!