Sorry dat ik zo lang niets heb kunnen plaatsen, maar ik ben op vakantie en op kamp geweest en had echt geen tijd. Maar nu is er weer een nieuw deeltje  (:

De volgende ochtend werd ik wakker door het geluid van de kletsende regen tegen de ramen. Ik werd al direct slechtgezind, hoewel ik dat al was, maar toch had die kletsende regen iets vervelend.

Ik snapte echt niet waarom die politie agenten letterlijk níets wouden doen. Oké als je wat minder agenten aan de zaak wou laten werken, maar het echt gewoon stopzetten? Dat kon toch niet?!

Ik stapte uit mijn bed en ging de trap af naar beneden. Mijn vader en moeder waren al gaan werken en het was een vrije dag dus dan was ik alleen thuis. Dan kon ik doen wat wil, alleen had ik het gevoel dat ik vandaag andere dingen als normaal ging doen.

Ik pakte een aarbei yoghurtje uit de koelkast en at het snel op. Daarna ging ik terug naar boven om mijn kleren aan te doen, ik nam gewoon dezelfde kleren als gisteren.

Ik was van plan om naar Lucy's huis te gaan. Misschien dat ik daar iets kon vinden, ik zou eens in haar dagboek kunnen kijken. Ik ging gewoon te voet want ze woonde maar 5 minuten stappen van mijn huis.

Eens aangekomen belde ik aan, het was de vertrouwde deurbel, die ik elke dag wel hoorde. Lucy's moeder kwam opendoen. 'Hey!' Ze toonde een klein lachje, ik zag dat ze slecht geslapen had, ze had heel grote wallen en haar haar zat in de war.

'Hey, mag ik binnen komen?' 'Ja, tuurlijk' Antwoordde ze. 'Zou ik misschien eens een kijkje mogen nemen op haar kamer?' Ze keek me een beetje raar aan, maar antwoordde toen toch maar dat dat mocht.

Ik liep de krakende trap op en opende de derde deur in de gang. Er hing een groot bord met LUCY'S KAMER op. De kamer rook nog steeds hetzelfde, naar haar lievelingsparfum. Ze had zeker al 7 flesjes op gebruikt, ik kocht die elk jaar voor haar verjaardag.

De muren waren lichtblauw geschilderd, aan haar muur hingen allemaal foto's van Lucy en mij. Eentje was op de kermis, een paar maand geleden. Ze was net 16 geworden, dat hadden we gevierd met wat drank. Ik moest lachen toen ik terug dacht aan het moment dat Lucy op Max had overgegeven. Dat was hun eerste moment samen.

Ik opende haar kast en haalde haar dagboek eruit, ik weet dat het fout was maar kon het niet laten, ik móest meer te weten komen. Het was lichtroos en er hing een cijferslot aan. Ik probeerde haar verjaardag, maar dat lukte niet. Dat nam ik het jaar waarin we elkaar ontmoet hadden, en boem: het slot sprong open.