" Let's hear speech from our Valedictorian, Klarissa Agilez. "

Napangiti ako ng tawagin ang pangalan ko. Narinig ko ang mga sigawan ng mga ka-batchmates ko especially ang bestfriend kong si Farrah, na ngayon ay pinipigilan ni Kyler, Lyra at nila tita. Napatawa na lang, napalingon naman ako kila Logan at Calix na ngayon ay nagpanggap na lumuluha, kahit kailan talaga puro sila kalokohan. Si Marcus naman ay may hawak pang banner na mas lalong nagpatawa sa mga tao dahil nakalagay sa banner ang litrato ko noong nahulog ako sa kanal. Siguradong si Farrah na naman ang may kakagawan nito, syempre plinano na naman nilang lahat. Habang si Jax ay binigyan lang ako thumbs up. Mabuti pa 'to medyo matino.

" First of all I would like to introduce myself to all of you, though you've already heard my name. For the people who know me, they already know that I am Klarissa Agilez, the niece of Klarea Agilez, a not so perfect student but a hardworking one.  But for those who doesn't really know me, I'm just a smart student, a so called " nerd ". Ako yung lapitan ng lahat pag may test pero kinaiisan rin ng lahat kasi nagdadamot. I don't usually give people answers because I want them to learn to work for themselves, kasi paano na sila kapag hindi na nila ako kasama? Ayoko silang masanay na humihingi lang ng humihingi, I want them to know the real hardship that education give to all of student, for them to know the value of what they are studying for. Hindi lang naman tayo nag-aaral para sa mga sarili natin. We study for our future, for our family, for our dream and I know all of you know that. Mahirap, oo. Sobrang hirap. " Nakangiti kong sambit sa mga ito.

" There are times when I really want to give up, there are times when I always fail myself in not meeting everyone’s standards, everyone's expectations to me and it's really tiring to prove yourself to everyone. I got to the point where I was no longer satisfied with what I was doing. That I'm just studying because I want to pass, because I have responsibilities as a student but there are people who support me without asking for anything in return. Those are the people I will always be grateful for. " 

" To my tita, who always sees me as her real daughter and always supports me in everything I want. Thank you, thank you tita because you never force to me do the things that I didn't really want, I am just the one who put pressure on myself, because I want to give you what you deserve. This is for you, tita, this is my award for you. Thank you for not getting tired to take care of me, thank you for supporting me even if you have no obligation to do that. Thank you for not leaving my side, for always understanding me when I am on my worst day. Thank you tita, for loving me wholeheartedly. I love you so much. " Nakangiti kong sambit habang di ko na namamalayang lumuluha na rin ako.

" To my bestfriends. " sambit ko, natawa naman ako ng sumigaw silang lahat. Kumaway naman ako sa mga ito.

" Thank you for always having my back. For accepting me for who I am. For hugging me when I'm on my bad days. For loving me even though I'm not the best friend for you. Because of all of you, my highschool life has become the best. You gave me the  amount of memories that I will cherish for the rest of my life. Maybe we were going to seperate paths after this, but I want us to keep in touch no matter what happens. Kotong ang mang-iwan sa ere.Mahal ko kayo mga dre! "  Natatawa kong sambit.

" And of course to my adviser, who always guide us and always give us the best advice in life. Our second best mom, Ms. Kyan, we love you! And to all the teachers who never give up on us even though sometimes we are hard to handle thank you for your hard work. To the principal and to these school who gave me the best memories I will cherish forever, thank you. "

" To my batchmates, thank you for the roller coaster feelings you gave to me. We are now going to walk on different paths we choose. Keep on fighting for your dreams, no matter how hard it is."

" We all want to find happiness in our journey. Before I end this speech, I want to tell you something, happiness is not always there, there are times when you really get tired of fighting. But always remember that it is okay not to be okay sometimes. That it's okay to break down because you're just human. It's okay to cry because crying is never a sign of weakness, it just a sign that you have to take rest and breathe because it may been heavy to your heart to handle things. "

Hindi ko alam kung bakit pero inilibot ko ang paningin ko sa lahat. Gaano man sila karami dito, pakiramdam ko natinginan ko ang lahat ng mga mata nila.

" No one will be left behind, not because you didn't able to do it today, you will never be able to do it tommorow. There is always a chance if you never give up. " Nakangiti kong paalala sa mga ito.

" Congratulations to all of us! Fighting! Good luck to the new journey of your life, until we meet again.  " Pagtatapos ko sa speech ko kasabay no'n ay ang malakas na palakpakan at sigaw ng lahat. Maraming nagpupunas ng luha, napangiti na lang ako sa mga ito bago bumaba sa stage.

Congratulations to us! Lalo na dito sa valedictorian natin! " Nakangiti sigaw ni Farrah at niyakap ako, niyakap ko naman ito pabalik.

" Salamat Farrah! Thank you talaga sa inyong lahat.  "

" Sali naman kami! Group hug tayo! " sigaw ni Calix at sumama na saamin. Sumunod namang yumakap si Lyra at Kyler. Kaya walang nagawa si Logan kundi ang yumakap na rin at si Marcus, gano'n rin Jax. 

Bumitaw na ang mga kaibigan ko at binigyang daan nila sa Marcus na sa hulihan kanina.

" Congrats. " Nakangiting wika nito saakin at inabot ang hawak niyang bulaklak. Nginitian ko naman siya at masayang kinuha ang bouquet na hawak nito.

" Picture tayo dali! " Suhestiyon ni Kyler at ginitgit kaming dalawa ni Marcus kaya naman magkadikit na magkadikit ang mga balikat namin. Tumawa naman lang si Marcus at inakbayan ako. Wala akong nagawa kundi ang ngumiti sa kamera.

" Kayo namang dalawa! " Sigaw ni Kyler at kinuha ang camera kay tita.

" Kailangan pa ba? " Napapakamot kong tanong sa mga ito.

" Oo naman no! Remembrance na rin! Hindi naman kasi kayo magkasama sa isang university! Mamaya mamiss mo si Marcus e! " Pang-aasar ni Farrah, nakatanggap lang naman ito ng pakyu saakin.

Tumalikod kaming dalawa ni Marcus kay Kyler at tinaas namin ang magkahawak naming kamay. Narinig ko ang pag sana all ni Farrah kaya wala akong nagawa kundi matawa.

Nakangiti kaming humarap sa isa't-isa, nagulat ako ng halikan nito ang noo ko. Wala akong nagawa kundi nakangiting mapapikit, kasunod no'n ay ang pag-click muli ng camera.

Ilang buwan na rin ang lumipas simula nung umamin saakin si Marcus at tinuloy niya talaga ang panliligaw niya saakin.

" Pulang-pulang ka. Hindi pa nga tayo kinikilig ka na, paano kapag tayo na? Baka mahimatay ka pa. " Pang-aasar nito saakin, nginitian ko ito ng naiinis at tinulak palayo saakin.

" Asa ka, akala mo naman patay na patay ako sayo! "

" Bakit hindi ba? Balita ko nga kay Farrah nung una mo akong makita nagslow mo ang paligid mo na parang sa pelikula. " Natatawang sambit nito kaya nanlaki ang mata ko. Nilingon si Farrah na busy na makipaglandian kay Jax. Agad ko itong sinugod at hinila ang buhok nito.

" Aray! Issa naman e! Ginugulo mo buhok ko! Bakit ka ba nanakit? " Inis nitong tanong saakin. Kinurot ko ito sa tagiliran at binulungan.

" Paano nalaman ni Marcus yung about doon sa slow mo thing ko nung nakita ko siya! Napakadaldal mo talaga! " Inis kong bulong dito, dahilan para makatanggap ako ng peace sign dito.

" Sorry na, nakorner ako e! " Sigaw nito saakin. Napalingon ako ulit kay Marcus na mula sa malayo ay nakatingin saakin at ngiting-ngiti. Nang mapansin niyang lumingon ako ay kinawayan ako nito ng mapang-asar. Kainis pasalamat siya mahal ko siya.

Wala akong nagawa kundi lumapit ulit dito. Tinarayan ko lang siya bago ko pinagkrus ang braso ko sa dibdib ko. Nagulat ako ng abutan niya ako ng paper bag.

" Teka magician ka ba? " Wala sa wisyo kong tanong dito dahilan para makatanggap ako ng tawa mula rito.

" Ang cute mo talaga. " Wika nito at pinisil ang pisngi ko.

" Alam ko. " Taas noo kong sagot dito.

" Tumataas na confidence mo ah. " Nakangisi nitong sambit.

" Natural, isang Marcus ba naman nanliligaw saakin e, bakit hindi? " Nakangisi kong tugon. Tumawa naman ito at ginulo ang buhok ko.

Tinanggap ko ang inaabot nitong paper bag at binuksan.

" T-shirt? " Nagtataka kong tanong dito.

" Hmmm. Syempre, magkaiba tayo ng university na papasukan. Hindi mo na ako makakasama twenty four hours, hindi kita mababantayan. E clumsy ka pa naman, kaya ayan regalo ko. " Wika nito saakin.

" Ay ganon? Hindi mo naman sinabi saakin na may paganto ka! Edi sana meron din ako. " Sagot ko dito, nginitian niya naman ako at binuksan niya ang mga braso niya para saakin, napailing na lang ako at niyakap siya.

" Wag mo akong ipagpapalit sa ibang lalaki. " Sambit nito sa pagitan ng mga yakap namin.

" Nako, Marcus. Kung ipagpapalit kita, sana noon pa. " Natatawa kong wika dito.

" Siguraduhin mo lang. "

" Hoy ang lalandi niyo, wala naman kayong label. "

Sinamaan ko ng tingin si Farrah na ngayon ay tumatawa na kasama si Kyler at sila Logan. Ang hirap talaga pag may panirang mga kaibigan.

" Tigilan niyo nga kami ng baby ko. " Wika ni Marcus habang yakap ako. Napataray na lang ako at tinulak ito palayo saakin.

" Sobra ka na. " Suway ko dito.

" Sus, gusto mo rin naman. " Natatawa nitong tugon, tinaasan ko lang siya ng kilay.

" Kailan mo ba kasi sasagutin 'yan si Marcus, Issa! Hindi panliligaw ang pinapatagal, relasyon! " Sigaw ni Kyler saakin, tinawanan ko naman siya.

" Palibhasa hindi ka niligawan ni Logan. " simpleng sagot ko dito dahilan para sugurin ako ni Kyler. Natatawa naman akong nagtago sa likod ni Marcus.

" Bastos 'yang bunganga mo, pero mamimiss ko 'yan. " Malungkot na sambit ni Kyler. Napailing naman ako, kahit kailan talaga. Niyakap ko naman ito na ngayon ay umiiyak na.

" Ngayon lang nagsink-in saakin na hindi ko na kayo makakasama. " Umiiyak nitong sambit.

" May group chat tayo, alam mo bahay ko, alam mo university ko .Alam mo number ko, sus one call away lang ako, kami. " Sagot ko dito.

" Siguraduhin niyo lang walang magbabago, kundi susunugin ko bahay niyo. " Natawa naman ako sa sinabi nito.

I think the most painful part of friendship is separation not because we are no longer okay but because we have different dreams that we want to achieve. We have different paths to take.