I want that, Atlanta, Please... 

Lemuel's

The pounding in my head tells me that I had a rough night. Hindi malinaw sa akin kung anong nangyari nang nakaraang gabi. The last vivid memory I had was with Lanta, and we were talking. Hindi ko na matandaan masyado kung ano ang pinag-usapan naming dalawa, pero iyon na ang huling fragment ng memory ang nasa isip ko. I cannot remember anything and the fact that my head hurts so much makes it impossible for me to think. Ni hindi ko na matandaan kung paano ako nakauwi sa bahay. Did Lia drive? Does she even know how to drive? Inalalayan niya baa ko hanggang sa makapasok ako rito sa silid ko? Where is she?

Dahan – dahan akong bumangon dahil na rin nakaramdam ako ng uhaw. Hindi ko alam kung may pasok ako ngayon. I'm not even sure what day it is. Hindi ko muna iniisip kung papasok ako sa trabaho, napakasakit ng ulo ko. I can call in sick today. I think I should rest. Hindi ko talaga kahit kailan nagustuhan ang pag-inom. I have low tolerance when it comes to alcohol kaya kahit na anong aya sa akin ng mga pinsan ko noon ay hindi talaga ako sumasama sa kanila.

Dahan – dahan akong bumaba ng kama, bawat hakbang ko ay lalong pumipintig ang ulo ko. Hindi ko nga alam kung paano ako nakababa ng hagdanan at kung paano ako nakarating sa kusina nang nakatayo pa rin. I pulled up a chair and sat there. I could hear some movements, hindi ko sigurado kung si Lia ba iyon o si Kim o kung sinoman na pumasok sa bahay namin. At this point all I care about is the fact that my head is stinging and that I could die from this pain.

Suddenly, my senses were invaded by the smell of coffee. Napilitan akong mag-angat ng tingin and there I found Lia. She looks at me with so much uncertainties in her eyes.

"You look like hell." Wika niya sa akin. Pagkaabot niya ng kape ay lumayo siya kaagad. Bumalik siya sa may kitchen counter. I just looked at her. She was making ham sandwiches. I don't think I can eat right now. Hindi pa yata kayang mag-digest ng tyan ko. I just kept on looking at Lia. Muli siyang bumalik sa mesa at naglapag ng plato na may sliced boiled eggs. Maybe it's for me, but I couldn't talk. I just kept looking at her, and then I sighed.

Maybe I should apologize for what happened last night – kahit na hindi ako sigurado sa mga nangyari.

"Lia, I'm so sorry." Mahinang wika ko. Hindi ko nga alam kung narinig niya ba ako, but something tells me that she did. I heard her sigh. Hinihintay ko siyang harapin ako, matagal bago niya ginawa iyon. There's a tired expression on her face and that made me feel so bad. Siguro ay disappointed siya dahil sa inasta ko kagabi. For crying out loud, nasa labas kami, people were watching us last night and I drank and passed out. Nakakahiya nga naman kung nakita iyon ng media. I sighed again.

"I didn't mean to do anything bad. Hindi ko nan ga matandaan kung paano tayo nakauwi. Did you carry me? Did you drive? Did Diego help?"

"He did." Mahinang wik ni Lia. Kahit paano naman ay nakaramdam ako ng relief ng marinig kong tinulungan siya ng pinsan ko. I was just looking at her again, I was about to say something but suddenly, I remembered her talking to a Gino guy. I sighed again. Ininom ko ang kape bago ko siya lapitan.

I took her hand but then I was taken aback when I saw those litter of kiss marks on her neck down to her collar bones and in her chest. Nabitiwan ko ang kamay niya at saka nagbuga ng hangin.

"I know we said that we shouldn't hold each other back if we like someone, but please, Lia, be discreet about it." Malumanay naman ang pagkakasabi ko, hindi ko lang maintindihan kung bakit biglang nag-iba ang expression ng kanyang mukha. She took a step back. Parang nagtataka pa siya, parang hindi niya pa alam kung anong sinasabi ko. Itinuro ko ang nasa leeg niya. It's clear evidence of what happened between her and that Gino guy.

"What are you talking about?" She asked me. Napataas ang kilay ko. Masakit ang ulo ko, sana naman naiintindihan na ni Lia kung anong sinasabi ko.

"Lia, we promised each other that we'll tell each other everything. You could just give me a heads up, or a warning, madali akong kausap. Sabihin mo lang na gusto mo si Gino, hindi iyong malalaman ko pa mula kay Lanta that you liked him back when you we're still classmates and that you we're hopelessly in love with him before." Walang abog na wika ko. Dahan – dahang bumabalik sa akin ang pinag – usapan namin ni Atlanta kagabi.

That's exactly what she told me at masama ang loob ko kay Lia, bakit hindi niya sinabi sa akin? If she wants to be with anyone, I should know, para kapag tinanong ako---

Bigla akong nabingi. Nagulat ako dahil sinampal ako ni Lia. Her eyes were full of rage. Her lips formed a straight line.

"Li—"

"Heto ba?" Tinuro niya ang nasa leeg niya. "Is this what you were pertaining to?" Gigil na gigil na tanong niya sa akin.

"Lia, I know it's none of my business but—"

"But what, idiot?!" Napasigaw na siya. "But fucking what?! You fucking jerk of an asshole!" Halos panawan na siya ng tinig kakasigaw sa akin. "THIS IS FUCKING ALL YOU! YOU DRAGGED ME IN THE CORNER OF THAT BOOTH, MADE OUT WITH ME IN PUBLIC AND NOW THE PRESS ARE HAVING THEIR FUCKING FIELD DAY AND YOU HAD THE AUDACITY TO TALK TO ME LIKE I AM CHEATING ON YOU!"

I was blown away. Lia's tears were falling. Tinalikuran niya ako at tumakbo siya paakyat sa kanyang silid. Naiwan ako roong hindi alam ang gagawin.

I AM FUCKED!

xxxx

"IS IT BAD?"

It was the first thing I asked Kim when I came to the office that afternoon. Hindi ko kayang mag-stay sa bahay. I could feel the tightness and the awkwardness of the atmosphere in our home. Kahit nasa silid siya ay hindi ko pa rin makayang mag-stay roon. The fact that I was the reason why things are happening, hindi ko iyon matanggap. Hiyang – hiya rin ako sa sarili ko at kay Lia dahil sa pinagsasabi ko kaninang umaga.

I am afraid that I did something that Lia was forced to deal with. I might be a lot of things but for me consent is precious, and I don't want to make Lia feel that she is forced to do something for me – especially those things. Ayokong isipin niya na kailangan niyang gawin iyon just because there's a contract binding us. Iginagalang at nirerespeto ko si Lia bilang babae. Kahit kailan ay hindi ako lumagpas sa limitasyon pero iyong kagabi...

"Worse, Sir." Wika ni Kim sa akin sabay abot sa Ipad na dala niya. In the screen, I saw Lia and me. Para akong sawang nakapalupot sa kanya. It was dark but I could imagine Lia's horror when I was peppering her neck with kisses, most probably, she wanted to scream with my hand inside her blouse. Lalong sumakit ang ulo ko dahil sa nakikita kong nangyayari.

"Miss Atlanta is trying her best para pigilan ang pagkalat ng video na ito sa social media pero sa dami ng mga taong nakakita at nakakuha ng video na ito, may nag-live pa nga kagabi, medyo imposible po ang task na iyon ni Miss Atlanta."

Napasinghap ako. I kept on watching the video. Nakita ko nang dumating si Diego, he pulled me away from Lia, kitang – kita ko ang takot sa mukha ni Lia, si Pascal naman ay kaagad siyang binalot ng jacket. Thank God! Diego and Pascal both pukled us away.

Doon natapos ang video.

But that's not the worst part.

The worst part are the comments below that fucking video.

Lialovers: I feel sorry for Lia. She shouldn't be experiencing this. Si Mayor, mukha lang kagagalang – galang pero sa totoo lang gago siya. Hindi niya dapat ginawa kay Lia iyon and being drunk is not a valid reason. He should know his limits!

User43435: Hindi talaga binibigay lahat ni Lord. Mayor Lemuel Arandia, almost perfect pero gago pa rin.

Lemlia: Oh no! Did you see the fear in Lia's eyes? Lia blink twice if you need help!

Liaisafamewhore: Ano pang aasahan? Publicity stunt na naman. Alam ninyo hindi talaga ako naniniwala na they are in love. Baka nga nagagamitan lang iyang dalawang iyan.

LiaLemuel4ever: @Liaisafamewhore Gago ka! Nakita ng madla kung paano ligawan ni Mayor si Lia namin, tapos sasabihin mo na nagagamitan lang sila? Hindi ka ba mahal ng nanay mo?! Hindi mo ba alam kung ano ang pagmamahal? Putang ina ka!

Liaisafamewhore: @LiaLemuel4ever: Bakit iyong mga supporters ni Lia at Mayor Arandia parang mga walang pinag-aralan? I am just stating what I have observed these past few years. Bakit, hindi ba totoo? Lia was a nobody before, pero namayagpag ang pangalan niya noong gumawa sila ng ingay ni Mayor Arandia. Tapos ang galing naman noong timing, isang taong dating, biglang nag -announce ng engagement at marriage ng January the following year, tapos kasal na agad ng March, tapos Mayo, eleksyon. Gamit na gamit nila ang isa't isa.

Lovelovelove01445: @Liaisafamewhore actually totoo ito! Akala ko ako lang ang nakapansin. Tapos tuwing may public appearances sila, sobrang sweet, pero anon ga ba ang nangyayari sa kanila sa loob ng bahay nila? What if they're just really using each other? I can't believe this, I like pa naman Lia, pero kung ganyan, nakakababa ng pagkatao iyang ginagawa niya.

TherealIdo: Ampuputang ina ng mga putang inang nag-aaway sa comment section! Mga putang ina kayo! H'wag ninyong sinisiraan ang favorite pair ko! MGA PUTANG INA KAYO! SOBRANG HOT KO!

Lalong sumakit ang ulo ko. Ako talaga ang may kasalanan nang lahat ng ito. Hindi ito mangyayari kung hindi ako nagpakalasing. Hindi ito mangyayari kung pinili ko na lamang iwanan si Lia sa after party at umuwi sa bahay pra pahupain ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung paano ko pa siya haharapin sa ngayon. Paano nga ba? Napakalaking damage ng ginawa ko. Ako itong nagpapakaingat sa reputasyon naming dalawa pero heto at ako rin ang may kasalanan kung bakit nakararanas kaming dalawa ng ganito sa ngayon. I hate it. I hate myself so much. Gusto ko ngang sapakin ang sarili ko.

"Sir, si Miss Atlanta po." Wika ni Kim sa akin. I took the phone and I am ready to be yelled at. I deserve everything. I braced myself. Pagka-hello ko pa lang ay sinigawan na ako ni Atlanta.

"I'm so sorry, Atlanta..." Wika ko sa mababang tinig.

"You better be sorry! Mag-uusap kami ni Lia ngayon. Pagkatapos niya, tayong dalawa naman ang mag-uusap. Alam kong Arandia ka, Lemuel, and I thought that you are the only exception, pero Gago runs in your blood too! Maybe si R3 lang pala ang hindi gago sa inyo!" She hissed at me. Napadukdok ako sa mesa.

Ang sakit – sakit ng ulo ko at kahit nasa loob ako ng opisina ko ay wala akong magawang kahit anong trabaho. The video kept playing in my mind, kasabay na roon ang hindi ko malimutang pagtulo ng mga luha sa mga mat ani Lia and the fact that our home is being pestered by reporters. Wala akong magawa. I want to apologize to Lia. Nasaktan siya dahil sa akin.

It is all my fault.

Three hours of moping around, and I received a call. It was from Lanta. Pinapupunta niya ako sa opisina niya. Hindi na ako nagpatumpik – tumpik pa. Sinabihan ko agad ang driver na ihatid ako sa building na pag – aari ni Atlanta. Hindi naman iyon malayo. Twenty – minutes later – salamat at wala masyadong traffic ngayon – ay nakarating na ako roon. I was greeted by their staff. Hindi lingid sa akin ang masamang tingin ng manager ni Lia. Hindi naman ako makatingin ng tuwid sa kahit na kanino sa kanila.

I kept my gaze low until I reached Atlanta's office. She's waiting for me. Naisip ko kung dito rin ba sila nag-usap ni Lia. If she left home, and if she did, may bodyguards ba siya? Nakita kaya siya ng mga reporters? Sana lang ay hindi siya hinarass ng mga ito. If they did, baka hindi ko alam ang magawa ko.

"Kabilaan ang mga articles tungkol sa kagaguhan mo kagabi, Lemuel." Mahinahon naman ang boses ni Atlanta, but I know her, I know that she's just trying to remain calm. Kung hindi niya sinusubukan iyon, kanina pa ako nasampal nito.

I remember how Diego asked me if I was sure that I want his wife to be my manager and when I said yes, tinapik – tapik niya ang balikat ko. Ngayon ay naiintindihan ko na iyon.

"The video is all over social media, kahit na matukoy ko isa – isa ang nag – upload noon, padalhan sila ng demand letter ay hindi sila mauubos dahil napakarami nila. The internet is on fire because of the comments about you and your relationship with your supposed to be wife. Ang daming nagbabardagulan sa social media dahil sa'yo – sa inyong dalawa. Trending kayo for all the bad reasons, Lemuel. Ang laki – laki ng gulong ginawa mo. How am I supposed to do this? Saana ko magsisimula?" She asked me. I could feel the frustration in her voice. Wala naman akong maisagot sa kanya.

Habang tumatagal ay lalong nagmamarka sa isipan ko ang expression ng mukha ni Halina.

"How... how is she?" Nang tingnan ko si Atlanta ay medyo lumambot ang expression ng mukha niya. "You talked right? Hos is she?"

"She's been crying. Pinapupunta ko siya rito, pero sabi niya, hindi niya kaya, isa pa, pinauputakte ng media ang labas ng bahay ninyo. It's not safe for her to leave. I came there and talked to her. I tried to console her, pero iyak siya nang iyak. She must be in shock, Lemuel." Iba na ang tono ng pananalita ni Atlanta. She was sighing. Inabot niya ang kamay ko.

"What are you thinking, Lemuel?" She asked me, and there's something about the way she was looking at me that made me tear up. I wept as silent as I could. I even bit my lower lip.

"I'm scared, Atlanta. I'm scared that she hates me now. I'm scared that she doesn't want to see me. I'm scared that I have broken her so hard that she will never be fixed again. Time and again, she brings out the coward in me, Lanta. I'm so scared that I have hurt her... of all people, si Lia pa... I..."

I tried taking a deep breath. Lumapit si Atlanta sa akin. Naupo siya sa chair sa harap ko at muling kinuha ang kamay ko.

"I... I want an annulment, Atlanta... I think it's time set her free from all of these. I want an annulment."