'Zielsverwanten?' De stem van de heer vlak bij haar oor zorgt voor een rilling over Gwendolyns rug. Ze weet dat ze hem geen dergelijke belangrijke informatie moet geven, maar ze had geen keuze. Anders zou die prachtige jongen doodgaan en na die ene blik die ze wisselden is hun leven al onlosmakelijk met elkaar verbonden, waardoor dat geen optie is. 'Septimus, kom hier,' vervolgt hij.

Als de omstandigheden anders waren, had Gwen met haar ogen gerold. Theron staat erop om Cyran met die belachelijke naam aan te spreken, wat aangeeft dat de weerbeer altijd aan de profetie denkt. Maar dat is dan ook de reden dat hij zeven tweelingen ontvoerde, dat hij Sirenen tegen hun zin vasthoudt en dat hij voor het drakenei zorgt alsof het geen dood stuk steen is, maar ooit daadwerkelijk zal uitkomen.

'Zodra de driehoek des liefde wordt gevormd,' mompelt Theron. Het is dat zijn mond zich zo dicht bij haar oor bevindt, anders had ze dat niet gehoord. Ze kan de hele profetie en zeker de eerste zin daarvan intussen dromen, maar door die woorden begrijpt ze zijn gedachtegang. Zij houdt van haar broer en nu blijkt haar zielsverwant op het slechts mogelijke moment op te dagen, waardoor ze inderdaad een intense liefde voor twee verschillende personen voelt.

Hoewel de zwarte Alfa schijnbaar niet op zijn omgeving let, weet Gwendolyn wel beter. Ondanks haar huidige situatie, kruipt er een tevreden gevoel door haar heen, want ze ziet geen enkele bewaker meer bewegen. Wat betekent dat – hoe het hierna ook zal verlopen – niemand van de tweelingen meer te maken zal krijgen met de verschrikkingen van de Yochor. Ze mag toch hopen dat hun ras bij deze is uitgestorven, maar wie zegt dat ze zoveel geluk hebben? Het zit haar sowieso niet mee sinds het moment dat heer Theron zijn oog op haar en Cyran liet vallen en hen ontvoerde.

De een-op-een gevechten zijn afgelopen bij gebrek aan responderende vijand, aangezien die in stukken, vermorzeld of gewoonweg dood door de zaal verspreid liggen. Gebroederlijk naast hen liggen enkele gestorven nieuwkomers en Gwens hart bloed voor deze onbekende redders. De muren, meubels en de vloer zijn bedekt met overwegend zwart bloed en de penetrante geur van angstzweet en uitwerpselen laat haar bijna kokhalzen. Alsof ze tot een andere wereld behoren, zitten de tweelingen middenin dat gebeuren aan de tafel, zoals hen bevolen is.

Cyran staat op dat moment op en hij loopt langzaam op hen toe. Hoewel alleen heer Theron nog over is, heeft hij nog steeds de overhand en dat komt door haar. Maar ze kan niemand voor haar laten sterven, dat kan ze deze geweldige groep nieuwelingen niet aandoen. Ze hadden sowieso niet moeten komen, vindt ze, hoewel haar hart pijn doet bij de gedachte dat ze die ene jonge man nooit zou ontmoeten. Het leven van deze onbekende mannen en vrouwen doet er net zoveel toe als dat van de tweelingen, dus als de andere dertien worden gered, is dat de beste uitkomst. Cyran mag niet dichterbij komen. Haar zielsverwant moet zich in veiligheid brengen. Waarom snappen ze dat niet?

Gwendolyn voelt zich wanhopiger worden naarmate haar broer dichterbij komt. Ze probeert zich los te worstelen, maar Theron is duizend keer sterker dan zij. Er is geen tijd meer om iets anders te doen en hoewel ze geen doodswens heeft, weet ze dat dat de beste optie is om een goede afloop voor iedereen te regelen. Voordat ze het niet meer durft, hangt ze haar keel met al haar gewicht op de arm van de Alfa, waardoor ze zichzelf langzaam maar zeker wurgt. De man is zo massief dat hij het pas merkt als het te laat is.

Theron is echter niet de enige die haar zelfmoordpoging kan zien en zowel de knappe man als haar broer schreeuwen haar toe om te stoppen. Daarmee vertellen ze precies wat de heer wilde weten, dat zij belangrijk is voor hen en daardoor kan hij haar aanwezigheid tegen hen gebruiken. Gwen sluit haar ogen als ze daaraan denkt, maar ze heeft geen kracht meer over. De volgende gebeurtenissen zullen buiten haar macht plaatsvinden.

Haar broer en haar geliefde staan aan weerszijden van de twee, maar durven zich verder niet te bewegen, uit angst dat de heer haar wat aandoet. Tegelijkertijd voorkomt Theron dat Gwen het heft in eigen handen neemt. De situatie is uitzichtloos.

De zwarte Alfa opent zijn mond om zijn volgende bevelen te geven, als hij wordt onderbroken. 'Heer Theron,' zegt een man van middelbare leeftijd. De vechters hebben zich allemaal in hun menselijke gedaante omgevormd, waardoor overal naakte mensen staan. Iemand komt echter met stapels kleren aanzetten en al snel hebben de meesten wat aangetrokken.

Gwen kijkt de man die spreekt recht aan en ze vindt hem ontzettend op Hanna lijken, een oudere vrouw uit haar thuisstam Morus Alba. Als ze het goed heeft, is hij de Alfa van haar buurstam. Cyran is beter in de weerwolvenhiërarchie dan zij en als ze dit overleven, zal ze hem ernaar vragen. 'De strijd is gestreden, geef het op en geef deze tweelingen hun vrijheid.'

Gwendolyn hoort het rommelen in Therons borstkas. 'De strijd is helemaal niet gestreden, er is eindelijk vooruitgang in de profetie,' schreeuwt hij. Er klinkt een randje waanzin door in zijn stem, maar Gwen wist altijd al dat de zwarte heer ze niet allemaal op een rijtje heeft. Wie anders wijdt zijn hele leven aan een onzinnig rijmpje? Primus en Bianca leven al vijfentwintig jaar in het fort. Op zijzelf en Cyran na, heeft de heer de tweelingen ontvoerd toen ze net een jaar waren en daarom weten ze niet beter dan het 'thuis' dat Theron hier voor hen creëerde. Zoals gewoonlijk merkt ze hoe er een vlaag medelijden door haar heentrekt als ze daaraan denkt. Kan de heer niet wachten totdat dat stuk steen dat voor een drakenei moet doorgaan uitkomt, voordat hij het leven van anderen verwoest?

'Hoe gaat de profetie precies?' De knappe man is net zo lang als de zwarte heer, maar zijn voorkomen is lichter door zijn rossig bruine haar. In tegenstelling met Theron, straalt er bij hem compassie uit zijn ogen. Gwen begrijpt dat hij tijdrekt en omdat Theron met de profetie opstaat en ermee naar bed gaat, trapt die daarin. Ze voelt achter zich hoe hij zijn borst opzwelt en daarna begint hij op een zangerige toon voor te dragen.

'Zodra de driehoek des liefde wordt gevormd;
zodra de tranen van vrouwelijke wezens worden geplengd;
zodra stormgeweld hemel en aarde laten beven;
zodra de draak wordt geboren;
zodra men de bron verlengt.

Koningskinderen als koppels, zeven van elk;
worden geacht te drinken uit de heilige kelk.
Degene die ontvangt en de ander die geeft;
zij verkrijgen de heerschappij over alles wat leeft.'

Het blijft even stil na die uitbarsting, terwijl de nieuwkomers de woorden tot zich laten doordringen. Gwen heeft geen idee of ze de profetie kennen of niet, zijzelf had er in ieder geval niet eerder van gehoord totdat ze gedwongen werd fort Onyx te betreden.

De woordvoerder zet enkele stappen naar voren en Theron heeft dat in zijn koortsachtige staat niet door. Gwen voelt zijn arm rond haar keel verstrakken door zijn agitatie. Als ze wil kan ze haar zelfmoordactie van eerder proberen te herhalen, maar op het huidige moment zal dat waarschijnlijk niks uitmaken. Ze blijft doodstil staan en probeert Theron haar te laten vergeten, zodat ze straks misschien uit zijn greep kan ontsnappen.

'Dus in al deze jaren heb je alles verzameld?' De rossige man klinkt geïnteresseerd. Hij somt op: 'Koningskinderen, een draak, een kelk?'

'Dat klopt.' Theron klinkt trots. 'De Sirenen krijg ik binnenkort aan het huilen, wacht maar af.'

'Hoezo Sirenen? Daar heeft de profetie het toch niet over?'

'Sirenen staan bekend om hun levensverlengende tranen,' antwoordt de zwarte Alfa. 'Zij zijn ook de enige soort die alleen uit vrouwen bestaat.' Hij lijkt er behoefte aan te hebben om zijn gedachten van de afgelopen vijfentwintig jaar met iemand te kunnen delen, zeker voor zo'n serieus publiek en Gwen ziet dat iedereen stil naar hem luistert.

'Ah, oke. En de draak? Die vliegt nog niet rond, volgens mij.'

'Ik ben ervan overtuigt dat het ei uitkomt zodra ik de meester word over alles wat leeft.'

Gwendolyn kan wel kotsen als ze zijn zelfvertrouwen hoort. Daar is het natuurlijk om te doen: die heerschappij. Zodra de profetie uitkomt, is de beloning groter dan wat iemand zich maar kan wensen.

'Dat klopt niet met de volgorde van de profetie,' merkt de man op.

Gwen staart hem opeens angstig aan. Tot nu heeft Theron wat anders aan zijn hoofd gehad door het gevecht en zijn gedachten over de profetie, maar het is echt geen goed idee om hem kwaad te maken. In reactie verstrakt zijn greep inderdaad op haar en het ademen gaat steeds moeilijker. Gwendolyn heeft zich bedacht, ze wil niet dood. In paniek grijpt ze zijn armen beet, maar hij merkt niet wat hij doet en haar zwakke gespartel heeft hij al helemaal niet door.

Het is haar ervaring dat Theron altijd goed uit zijn woorden komt, maar momenteel zoekt hij naar iets om te zeggen en daar wordt hij niet rustiger van. Gwen ziet haar blikveld steeds donkerder worden en ze snakt naar de broodnodige zuurstof die ze nu niet krijgt. Al haar aandacht heeft ze op zichzelf gericht. Van alle manieren om dood te gaan, is dat door andermans onoplettendheid het zuurst.

Er gebeuren allerlei dingen tegelijkertijd en doordat ze nauwelijks wat ziet of hoort, komt het als een onduidelijke beweging van schimmen op haar over. Therons grip op haar verdwijnt ineens, maar het kost haar en haar lichaam tijd om aan de hernieuwde vrijheid te wennen. Ze wordt door duizeligheid bevangen haar als ze door abrupte verplaatsingen en harde geluiden wordt omgeven.

De zwarte heer zakt helemaal weg achter haar en Gwen valt voorover, op haar handen. Zonder er verder over na te denken, kruipt ze van hem weg. Iemand vangt haar op en omdat ze zich herinnert dat er – behalve Theron – alleen nog maar mensen over zijn die aan haar kant staan, weet ze na de eerste schrikbeweging te ontspannen. Er worden woorden in haar oor gefluisterd die ze niet kan ontcijferen, maar dat maakt niet uit.

Zodra ze weer kan focussen, ziet ze dat haar zielsverwant in gevecht is met de heer. Ze zijn in hun menselijke vorm en de bewegingen die haar geliefde maakt zijn niet van deze wereld. Het lijkt wel alsof hij weet welke vechtmanoeuvre Theron zal maken en daar anticipeert hij vloeiend op. De zwarte Alfa is sterker, maar de belangrijkste man van haar leven is behendiger. Sneller. Hij weet de machtige grip van de oudere man te ontwijken, terwijl hij op zijn beurt dodelijke steken uitdeelt met een mes.

Bloed druipt van beide mannen af en Gwendolyn wil opspringen om zich ertussen te gooien. Ze weet best dat ze niks kan uitrichten, maar haar liefde voor deze onbekende jonge man is sterker dan haar gevoel voor zelfbehoud. De persoon achter haar, houdt haar echter stevig vast en Gwen is te verzwakt door de eerdere gebeurtenissen, waardoor ze zich niet los kan worstelen. 'Alsjeblieft,' smeekt ze.

'Derrick kan het zelf, kijk maar,' zegt de vrouw achter haar. Haar stem bezit een bepaalde klank die moeilijk te weerstaan is en Gwen voelt haar spieren in antwoord slapper worden. 'Niemand bemoeit zich ermee, dit is iets wat hij zelf moet doen.' Rustig geworden door de zekerheid die de vrouw uitstraalt, ziet ze dat zij gelijk heeft: niemand innerveert. Ze richt haar blik weer op haar geliefde. Derrick is een mooie naam. Al weet ze best dat ze elke naam mooi had gevonden. Het gaat niet om de naam, het gaat om de eigenaar ervan.

Derrick maakt intussen gehakt van de Alfa en dat gebeurt zo vloeiend, dat het bijna een genot is om naar te kijken, afgezien van de druppels zweet en bloed die alle kanten opvliegen en waarvan een groot gedeelte misschien wel van hem is.

Theron begint op dat moment te brullen. Waar hij eerst eigen initiatieven nam, wordt hij nu in de verdediging gedwongen.

Gwendolyn kijkt hem recht aan als dat besef tot hem doordringt. Ze heeft hem nooit eerder bang gezien, maar hij weet dat zijn einde nadert en zijn gezicht verwringt daardoor tot een afschuwelijk masker.

De zwarte Alfa zakt op zijn knieën.

Derrick staat achter hem en lijkt op een engel der wrake. Zijn handen heft hij hoog boven zijn hoofd, met een mes erin vastgeklemd. Dan slaat hij voor een laatste keer toe.

Zwijgend zien de overwinnaars hoe Theron verbaasd knippert, alsof hij – ondanks het eerdere besef – niet verwachtte daadwerkelijk dood te gaan. Vervolgens draaien zijn ogen weg, waarna hij zielloos ter aarde stort om niet meer te bewegen.

De heerschappij van de zwarte heer is voorbij.