Dag 21 - zooi
Lied van de dag: easy life - nightmares
Ik houd gewoon wel van de vibe van het liedje. Het spreekt me wel aan. Hij heeft verder niet echt een mooie stem eigenlijk, maar het heeft wat.
Hema is lief. Vandaag weer een cadeautje gehad. Een groot chocolade-ei! Echt goed voor zijn medewerkers. Anderzijds verdien ik ook weinig, maar goed. Het is er hartstikke gezellig.
Het was er verrassend druk. Veel paaseitjes gehaald, surprise, maar wat me wél verbaasde waren al die sokken die werden gehaald. Waarom hebben mensen zoveel sokken nodig? En man waarom waren er ook zo veel baby's in de winkel? Allemaal moeders met hun baby/peuter die eens in de babysectie gingen snoezelen. (Er zijn waarschijnlijk ook andere dingen verkocht vooraan de winkel. Ik stond de hele dag bij food en babykleren. Maar toch).
Ik had ergens verwacht dat mensen chagrijniger zouden zijn. Warm weer en bacteriënhysterie is meestal geen goede combinatie, maar het gedrag van mensen viel me reuze mee. Een baby lachte vrolijk naar me. Een andere man zei "ik zie dat je het druk hebt, ik zal even wachten". Een derde vroeg of ik het nog allemaal vol hield.
Misschien zag ik er al zo gestresst en paniekerig uit dat ze medelijden met me hadden. Als dat het is, beter heb ik dat gezicht dan altijd tijdens werk. Super chill.
Er was alleen een beetje een verwarrende vrouw. "Zijn jullie morgen open?"
"Nee, dat is Pasen."
"Morgen is het zondag."
Like, kom op man. Oja sorry, Pasen valt nooit op zondag.
Ik heb heel autistisch alle mini handgel dezelfde hoek schuin gezet. Ik heb dan het gevoel dat er meer past, maar geen idee of dit klopt. Al deed ik het natuurlijk meer omdat het satisfyingly pleasing is. Ik bedoel, kom op. Alles zo mooi op een rijtje. Aargh.
Mijn Hongaar vindt me artistiek en romantisch. Die is nieuw. Bij romantiek denk ik aan Love Actually en rozen en kaarslicht. En bij mij denk ik meer Avengers en... ja dat was het wel. Kampvuur, dat is wel leuk, kleine kaarsjes zien er gewoon uit als een gevarenzone. De kans dat ik iets omstoot is té groot. En dan dat brandbare gordijn...
En don't get me started on rozen.
Ik houd niet van rozen.
Het is gewoon zo basic en alles. Ik vind het zo onpersoonlijk als mijn vent met een roos aan zou komen. Wat wil je daarmee zeggen? Dat onze relatie langzaam stervende is? Dat het doornen heeft? En bij hoeveel meisje heb je deze zogenaamd "lieve" gesture al wel niet gedaan?
En belangrijker: wat moet ik ermee! Ik kan het niet eten. Ik kan er niks van leren. Ik kan alleen maar kijken naar hoe het doodgaat.
Mijn neef (die dit helaas al veel te vaak gehoord heeft) vindt het altijd heel grappig als ik dit zeg. Mijn naam betekent namelijk bloem. (Hij heeft slechte humor. Zit in de familie).
Goed, heb geen idee hoe ik hierop kom. Dus laten we het maar over alcohol hebben. We hadden thuis een whisky/whiskey proeverij. Ja, ik kwam erachter, er zit een verschil tussen die twee. Namelijk waar het gemaakt is. Ierse en Amerikaanse whiskey spel je met de extra "e". De Ieren wilden hun whiskey namelijk onderscheiden met de Schotse whisky en voegden de "e" toe #feitjesmetmoira
Het woord komt oorspronkelijk van het Gallische woord uisce beatha dat "levenswater" betekent. Kortweg werd het fuisce genoemd (spreek uit als fjieskje) dat daarna verengelst werd naar whisk(e)y.
Ja mensen, zo leer je nog iets. Dit is niet zomaar een blog. Na quarantaine zijn al mijn lezers smarty pants.
Haha ik heb een carrièretest gedaan en er kwam uit dat ik het type "leider" ben. Jeej mij. Zwakke plek? Weinig empathisch vermogen. Aka fancy manier om te zeggen dat ik een bitch ben. Haha! Man, wat een kut enquête was dat trouwens. Duurde immens lang. Echt weggegooide tien minuten van mijn leven.
Ik heb de postcodeloterij opgezegd. Twijfelde of ik het in een gezellige babbel moest doen, maar heb het via opzeggen.nl gedaan. Had toch niet echt de tijd of zin om met zo'n vent te kletsen. En daarna ging ik maar mijn cv opstellen om te solliciteren. Ik ga namelijk goed doen voor de wereld, ik ga vrijwilligerswerk.
Jaja, fuck you enquête, kijk mij een empathisch vermogen hebben.
Mijn reden achter vrijwilligerswerk is natuurlijk dat het goed staat op mijn cv, maar dat is een detail. Ow nee, het gaat me om de ervaring. Ik wil mensen écht kunnen helpen, ook de mensen die het niet kunnen betalen. *voeg hier nog meer zweverig bullshit toe*
Nee goed, juridisch vrijwilliger worden lijkt me serieus erg leuk. Je ziet dan alles wel echt in een ander licht. Eigenlijk had ik dat begin vorig schooljaar al kunnen doen, maar ik twijfelde gewoon nog heel erg of me dat niet te veel zou worden. Lilly zei dat het mee valt, dus het zal wel mee vallen. Scheelt ook dat ik nu gewoon in Tilburg woon en gezellig er naartoe kan fietsen.
Ik sloeg net mijn zusjes knuffel tegen haar legodozen muur aan. Geen reden. Ik ben kut en haar reactie is grappig.
"Knuffels hebben ook gevoelens, Moira!"
Aukjes kamer is overigens echt mooi ingericht. Ze heeft echt een talent in interieur ontwerp. Kraanvogels met touwtjes aan de muren en daaronder een piano. Haar bed verstopt achter gigantische legeblokkendozen. Op de vloer een tapijt met puzzelvormen.
Ze maakt ook korte animatiefilmpjes, mannetjes die rennen ofzo, met haar tekentablet. Ik vind het echt cool. Kan ik niet.
Meanwhile is mijn kamer: bureau in het midden, bed in de hoek. Geen emotie. Geen foto's. Geen kleur. Gewoon zooi. En dan zeggen ze dat je kamer een verwezenlijking is van je persoonlijkheid. Of misschien is dat het nog steeds gewoon.
Nou ik ben Moira, ik ben zooi.
Nee, weet je. Sounds about right.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top