"Sorry ik keek niet uit waar ik l- oh jij bent het" Ik staar in de donkere ogen van Milan, de grootste Badboy van de school.

"Nu is het moeilijker zeker om je excuses aan te bieden, nietwaar?" Hij kijkt me doordringend aan.

Ik schud mijn hoofd zacht, maar twijfelend. "Nee. Natuurlijk niet, Milan" zeg ik, maar bij het laatste woord proef je een beetje bitter in mijn stem.

"Mhm... We zullen wel zien. Maar zeg eens, hoe komt het dat iedereen mijn naam kent, en ik die niet van... iedereen?"

"Dat komt omdat we verhalen horen, die je een niet al te best imago schenken..."