Kabanata 50

Happy

"Baby, come over here," tawag ko sa kambal habang naglalaro sila ng card games sa living room.

"Why mommy?" Vincent asked but he didn't mind glancing in my direction. They just continued playing.

"Can you taste Mommy's dish? I want to hear your comment," I said while waiting for them to stand up.

Sabay silang napalingon sa akin at parehong inilapag ang mga card games na hawak. Magkasabay din silang tumayo at patakbong lumapit sa akin na nasa bungad ng kusina.

"What did you cook, Mom?" Vixon asked.

Saglit ko pa silang pinakititigan at hindi maikakaila na halos nakuha nila lahat sa ama nila. Lalo na ang mga singkit nitong mga mata.

They might twins but there are still some differeces in between them. Mas makapal ang kilay ni Vixon kumpara kay Vincent na panganay.

Napapnsin ko rin madalas na mas tahimik ni Vixon lalo na kung nagtatampo ito kapag hindi napagbibigyan ang nais.

And on my visioned, he looks more serious in some aspects. Unlike Vincent na halos napaka-jolly na bata sa lahat ng bagay.

Well everyone has differences is not new anymore. Even twins have some differences it may not be physically but in their inner selves.

Nang nakalapit ay ngumiti ako sa kanila na nakatingala sa akin.

"I cooked chicken curry for our lunch," I responded.

"Yehey! I love that, Mommy!" si Vincent and like what I said, Vixon just nodded with a small smile on his lips.

I think my baby Vixon will have an attitude of coldness, the other side of his father sometimes when he felt moody.

Napailing na lang ako at inabot sa kania ang kamay ko. We'll makes sure that they will grow up with good manners. Like their father inner being. Kind.

"Let's go," sabi ko at sabay-sabay na kaming pumasok sa kusina at diretsong tinahak ang stove kung saan nakasalang pa ang niluto ko.

I'm planning to visit Liam today at the restaurant. Maaga kasi siyang pumasok kanina dahil sa sunod-sunod na mga event na nag-book ng catering kaya mas maaga niyang inaasikaso.

"Let me taste it now, Mommy. The smell is kinda make me starving," si Vincent at bigla pa itong tumawa.

Inabot ko ang serving spoon at sumandok ng sauce ng chicken carry. Maingat ko iyong inilapit sa bibig ni Vincent at hinipan niya naman ito.

"Mom, amoy pa lang masarap na," pambobola niya bago tinikman ang sauce. Pumikit-pikit pa ang kaniyang mga mata kaya muli akong natawa.

He's a really jolly kid.

"What taste like, baby? Am I good now like your father?"

"Oh yeah, Mommy. It tastes good, I wanna eat now," aniya.

"Wait, I wanna taste it too," si Vixon kaya napabaling ako sa kaniya.

Inabot ko ang sandok upang maglagay muli sa serving spoon na hawak ng pinigilan ako ng Vixon.

"Wait, Mommy!" nagulat ako sa lakas ng boses niya kaya napakunot ang aking noo.

"Why? Is there any problem?"

Nang pagmasdan ko siya nakasimangot ito at base sa ekspresyon ng mukha niya ay may hindi ito nagustuhan.

"You already used that spoon on Vincent, Mommy. I don't like it," supladong anito kaya natigilan ako.

"It just me brother. It's okay so we ther's no lot of washing-"

"Ayoko, may laway!" iritadong ani Vixon.

"Bro, it's just me," si Vincent na unti-unting nag-iiba ang mood.

"I want a new spoon Mommy," ulit ni Vixon.

Vincent trying to argue more about Vixon but I cut them off. Natawa na lang ako sa inakto ni Vixon.

"Alright, I'll get a new serving spoon and it's okay Vincent," sabi ko.

"Mommy, ang arte ni Vixon as if I'm not his twin," maktol ni Vincent.

"Ayoko lang," kibit-balikat nito.

Hindi na ako nagkomento pa para matigil na rin ang dalawa. Habang tumatagal na lumalaki sila mas kapansin-pansin na ang mga ayaw nila at gusto.

"So what taste like? Am I good now?" muli kong tanong.

"Yes, Mom. You're always good as ever. I love you mommy and I'm sorry a while ago," he apologized and pulled himself closed to me and hugged my waist.

At the end of the small argument, we still end up in good. Inayos ko na ang ibang gamit sa kusina habang ang dalawa ay parehong tinahak and dining table.

"Ihahanda ko na ang pagkain ninyo, huh? Pagkatapos pupuntahan ko na ang Daddy n'yo. You want to come with me?" baling ko sa kanila.

Naabutan kong magkausap ang dalawa ngunit hindi ko marinig dahil mahina iyon. Ngunit nang lumingon sila sa akin ay umiling lang ang kanilang ulo.

"We are not allowed to go there mommy if we didn't finish daddy's tasked for us," si Vincent.

"Task?"

"Yeah, he gave us homework before he left. He commands us to write at least 10 pages back to back with our name."

Dahan-dahan nangunot ang aking noo dahil hindi ko alam.

"Really?"

"Yes, Mom. But of course, we have surprise after finishing it," Vincent chuckled and shrugged his shoulder.

I was about to ask more but I felt like something on my stomach exploding. Dali-dali akong napatakbo patungo sa lababo at saktong naduwal ako.

Umasim ang mukha ko nang naamoy ang sinuka kong tubig.

"Mommy, are you okay? Aren't you feeling good?" sulpot ng dalawang bata sa tabi ko habang nahawak sa dulo ng laylayan ng damit ko.

I washed my mouth and an exciting feeling filled all over my body. I don't want to conclude it but these past few days I always vomited the reason why I asked Nelia to buy me a pregnancy test.

I washed my mouth and dried it before facing my twins.

"Mommy is okay, guys. Go back to the table now I'll prepare your food while waiting to Ate Nelia," mahinahon kong sinabi.

"Why did she leave early this morning, Mommy?" si Vincent.

Dahil si Nelia na rin ang naging personal Nanny nila ay nasanay na ang mga ito na hinahanap siya araw-araw. Hind na rin muna siya umalis para maulungan ako sa dalawa lalo na sa mga nangyari.

Ang mas maganda pa roon ay madalas na ring nandito si Anika na pinsan ko. We didin't obligue her to work on us, we just voluntarily help them from their hospistal bills as much as we can.

Kabayaran na rin sa ginawa nilang pagsagip at pagkupkop kay daddy lalo na nang ikuwento ni Tita ang totoong nangyari.

Hindi lang pala isang tao ang kinauutang ni daddy dahil may iba pa. He was threatened that iif he can't pay his debts, kaming pamilya niya ang magiging kabayaran.

Now I know why he left us without a clear explanation. It's still not a good decision, he should still inform us about it but he chose to away from us.

He saved us.

Napag-alaman ko rin na binabantayan pa rin pala kami ni daddy nang palihim. Ilang beses na rin pala siyang na-hospital dahil sa mga taong nangtatangka sa amin, and without us knowing that he's continued watching us.

Anika's family help my father, kaya binabalik ko kung anuman ang naging maganda nilang ginawa.

"Sure ba kayong ayaw ninyo sumama sa akin papunta sa daddy ninyo?" pangungumpirma ko at pinakatitigan sila.

"Yes, Mommy. In fact, we are waiting for Oliver and Marru, we'll play here later," si Vincent.

Napatango na lang din ako dahil napapalapit na rin sila sa ibang mga bata rito. Hindi naman imposible dahil iisang village lang at madalas pang magkita sa tuwing may mga event.

"Sure, pero huwag pasaway mamaya kay Ate Nelia ninyo, huh?" paalala ko at saktong may dumilim na bulto ng tao sa harapan namin.

Umangat ang ulo ko at napangiti nang nakita siya.

"Pasensya na Ate medyo natagalan dahil may pila kasi sa drug store," bungad niya.

"It's okay, Nelia. Aalis na pala ako pagkatapos ihanda ang pagkain ng kambal ikaw na muna ang bahala sa kanila, huh?"

"Ate ako na po maghahanda. Subukan n'yo na po ito," she giggled silently while handling me the small paper bag.

Malakas na kumabog ang dibdib ko nang tingnan iyon. Hindi na bago sa akin kung mabubuntis man ulit pero iba pa rin pala talaga ang pakiramdam kapag nandoon kana mismo sa puntong iyon.

Nandoon pa rin iyong magkahalong tuwa, kaba at pangamba.

"Sige bago ako umalis gaamitin ko muna," ngiti ko sabay abot ng paper bag.

I stared at it for a moment while thinking about what would Liam's reaction be if it was positive. He'll be happy but he'll be happier for sure if it's a girl since he eas dreaming to it.

But it's still in God's will if he blesses us with a baby girl.

Hindi ako mapakali sa loob ng sasakyan habang patuloy itong tumatakbo. Parang napakabagal kahit na sakto lang naman ang bilis.

Nangangatog ako sa hindi malamang dahilan. Kanina ko pa tinatawagan si Liam kung may kausap pa ba siyang kliyente pero hindi naman siya sumasagot.

Pinagsiklop ko ang dalwang palad at pilit kinakalma ang mabilis na tibok ng dibdib sa hindi mawaring dahilan.

Napapikit ako at napasandal ang ulo sa back rest ng upuan nang narinig ang boses ng driver. Nagpahatid lang kasi ako sabay na kaming uuwi ni Liam mamaya.

"Ma'am Fiona malapit na po tayo, ipapasok ko pa po ba ang kotse?"

Napaayos ako sa kinauupuan at mabilisang umiling sa driver. "Hindi na Manong sa harap na lang."

"Sige po, Ma'am," magalang na tugon nito.

Napadungaw ako sa labas ng binata at abot tanaw ko na ang restaurant. Ilang distansya na lang ang layo ay bababa na ako pero hindi ko parin mawari ang malakas na kabog ng dibdib ko.

My mind is occupied with Liam. This is the first time that he ignored my call so I'm just a bit worried.

I sighed heavily.

Siguro nga nasanay lang ako na kapag hindi niya nasasagot ang tawag ko ay siya mismo ang tatawag sa akin.

I should have changed this mindset of mine.

"Nandito na po tayo, Ma'am," sabi ng driver kaya napukaw ako mula sa malalim na pag-iisip.

Inayos ko ang echoe bag na dala na may lamang pagkain para sa kaniya. I know he can in this place, but I want to serve him in this simple things.

Ito na lang ang mga bagay na magagawa para sa lahat ng nagawa niya para sa akin.

"Salamat, Manong. Ingat po kayo pauwi," sabi ko bago dahan-dahang tumalikod.

I stared at the branched name for a moment. "Ishi's Restaurant."

Patuloy pa rin itong dinadagsa ng mga customer.

I took a deep breathed as soon as I started steepoed forward and directly went ot Liam's office and as usual hindi nawawala ang pagbati nila sa akin pero hindi rin nakawala ng iilan na nagtataka.

"Hello, is Liam there?" tanong ko nang nadaanan ang isang crew.

Humarap sa akin ang isang crew na may alanganing ngiti sa labi. Nakakagtaka.

"N-Nasa office niya po, Ma'am," nautal pa ito bago yumuko.

Tumango na lang din ako at tuluyan ng tinahak ang opisina ng asawa ko. I was hesistant if I would knock or not when I reached the front door.

I was silent for a moment not until I decided not to.

"May suprise ako kaya dapat hindi niya malalaman na maaga ako pupunta ngayon."

Napangiti ako habang dahan-dahan pinipihit pabukas ang door knob ng opisina niya. Palakas nang palakas ang kabog ng dibdib ko hanggang sa tuluyan kong mabuksan ang pinto.

I bit my lower lip as I gaze up looking for him. Pero...

Ako yata ang nasorpresa sa nakita.

"Please, I-I'm begging you..."

Natulos ako sa kinatatayuan ko habang nakatitig sa kanila. Napaawang ang labi ko at hindi namalayang nabitawan ang hawak na echoe bag dahilan ng paglingon nila sa akin.

"I-I'm sorry... I'll be back later," halos hindi ko na maituwid ang sinsabi ko dahil naukupahan na ito sa eksenang nakita.

The girl was hugging Liam while crying, pleading. Hindi ko nakita ang reaklsyon ng asawa ko dahil biglaang pangyayari.

Dali-dali akong tumalikod at lumabas ng silid pero narinig ko pang humiyaw ang babae.

What is this?

My tears immediately rolled down my cheeks.

"Fiel! Fiel! Wait!" I heard him calling my name but I walked so fast away from him.

I thought he loves me? Did he cheat on me? Kailan pa? Bakit? Nagkulang ba ako?

There were a lot questioned running through my mind and I didn't notice someone blocking my way.

Pinalis ko ang luha sa mata at umangat ang mukha sa taong nasa harapan.

"Wife, hear me out first..." he said.

"A-Are you cheating on me?" I still maintained my calmness even though I fell like I was now feeling like exploding.

"No, baby, no..." he shook his head.

"I saw it Liam..." my voice cracked. "A-Akala ko ba mahal mo ako?"

"Of course, I love you so much. Let's talk first, please?"

"Do we need it?" my mind flashed back to the moment when were both cheated on Trevious. Karma pa rin ba ito? Please tama na!

Muling bumuhos ang luha sa mga mata ko ngunit parang wala lang iyon sa kaniya. Unti-unti akong nakakaramdam ng inis sa nakikita.

"I love you-"

"Sir, nasaan na po ang nanggugulo?" naudlot ang sinsabi ko nang sumulpot ang isang malalim na boses at nang tingnan ko iyon ay isang guard ang nasa tabi niya.

"Nasa office ko guard, pakilabas na lang po. Salamat," Liam voice remained calm as if there's nothing happened.

"Noted, Sir," agarang tugon ng guard at nagdmamadaling pumasok sa loob ng opisina niya.

Nanatiling lukot ang mukha ko. Nang tingnan ko siya ay nakamasid lamang siya sa akin.

And seconds later when he tried to reach my hand, I stepped backward. "Uuuwi na ako."

"Hmm, bakit ka uuwi?"

"Busy ka sa babae mo," pairap kong sinabi,

Yumuko ako dahil hindi man lang siya tumugon sa sinabi ko. Nabalot kami ng katahimikan hanggang sa unti-unti kong narinig ang boses ng babae kanina.

"Let me go! I want to talk Liam!"

"Ma'am nag-eeskandalo na po kayo,' si gurad.

"I am not! I just want to talk to Mr. Ishikawa..."

Pahina nang pahina ang boses ng babae kaya napilitan akong lingunin siya. At sa exit area pala sila lumabas kaya hindi ito nakaabot sa kinaroroonan namin.

Nagpatay malisya ng hindi na makta ang babae ngunit ang boses niya ay patuloy na humihyaw. Nabalot kami ng katahimikan sa hallway hanggang sa narinig ko ang pagtikhim niya.

"Wife..."

I remained silent.

"Let's talk first. It's not what you think," malumanay ang kaniyang boses.

"Uuwi na lang ako," muli kong sinabi.

"Hindi tayo uuwi hanggat hindi tayo maayos..."

Napaigtad ako sa gulat nang maramdaman ang pagpulupot ng braso niya sa aking baywang. Hindi ko nalamayan agad dahil nakatalikod ako sa kaniya.

"Bitaw na-"

"I miss you..."

"Sino iyong babae?" I asked instead. "Bakit kayo magkayakap?" dagdag ko at pilit tinatanggal ang kamay niya sa akin ngunit nagulat ako nang bigla niya akong binuhat.

"Liam! Ibaba mo ako!"

"Ayoko nga," halakhak niya at nagmamadaling makapasok sa kaniyang opsina.

"How dare you! Pagkatapos mong makipag yakapan sa bababe mo hahawak mo ako?" tumaas ang boses ko sa puntong ito pero hindi pa rin siya natinag.

"Ikaw lang naman ang babae ko, Fiel," tawa niya.

"Sinungaling!" angil ko. "Hindi mo ba alam nag-effort pa akong magluto para makapunta ng mas maaga rito. Susurpresahin pa sana kita pero ako ang sinupredsa mo!' tuluyan na akong sumabog at hindi ko mawari kung bakit.

Biglang nag-iba ang mood ko.

"I hate you! I hate you! Put me down!"

"Wife..."

"Susurpreahin kita dapat eh..." muling nangilid ang panibagong luha sa mga mata ko nang dahan-dahan niya akong ibaba sa sofa.

Ramdam ko ang pag-iingat sa bawat galaw niya.

"Uuwi na ako." pamimilit ko.

"I'm sorry..." he wshipered as he gently dried up my tears even I bowed down my head. "Whatever you saw it was nothing. Nagulat na lang ako bigla niya akong niyakap at saktong pumasok ka. Hindi ko siya naitulak agad palayo dahil nagulat din ako. Please believe me, I'm not cheating on us..." his voice begging for me to believe.

"Who's that girl?"

"I don't know. Nagpakilala lang siyang girlfriend ng Kuya ko at nagmamakawa na iurong ang kaso," aniya.

Dahil sa mga katagang iyon ay napaangat ang ulo ko sa kaniya. Kumunot ang noo ko dahil sa pagtataka.

"Kaso?"

"My brother is the one who shot your father, baby and I filed a case on him."

"Huh?"

"Just leave it to me. I don't want you to feel stressed again."

Patuloy niyang tinutuyo ang luha sa mga mata ko at kasunod nito ang marahang paghaplos niya saa aking mukha.

"Sabi ko hindi kita paiiyakin, eh. I'm sorry..." he apologizes as he quickly buried his face in my lap.

"Please, believe me, I don't know that girl. I'm sorry for making you feel that way. I will never cheat on you if you are thinking about that. I would rather choose to die than do it to you," he keeps explaining but I remained mute.

Hindi ko alam kung tama ba ang naging reaksyon ko kanina. Napayuko ako dahil pakiramdam ko nagpadalo-dalos na naman ako.

"Baby, I'm sorry..." he whispered beggingly. "Please look at me."

I could feel the sincerity in his tone.

"Am I a good wife? I-I didn't let you explain first before I violently reacted..."

"No, baby, it's natural. And yes you're a very perfect wife for me..." he huskily voices out and give me an assurance that everything is fine.

"I'm flawed and immature..." I muttered.

"Of course, you're not, okay? I love you, stop thinking bad about yourself because you are the most perfect person for me."

I swallowed hard and couldn't find the right words to say. Parang lahat na lang ng sasabihin ko ay may nakaabang na agad siyang isasagot.

"Do you trust me?"

Umangat ang ulo ko at seryoso siyang tiningnan. I am really trust this man?

I admit because of what happened to us, I sometimes doubt him. I stared at him for a second and I felt guilty for doubting this man.

I sighed in shame.

"I'm sorry..." I mumbled. "Yes, I trust you," I added with nodded.

"Fiel..."

"Oo nagtitiwala ako, pero minsan hindi ko mapigilang mag-isip..." ang hirap din pala lalo na kung saan kami nag-umpisa.

I thought it was easy to forget where our love story started since we are now forgiven by our friends but now I was thinking what if it's going to repeat with others.

"I won't make the same mistake if you are thinking that. And if I do so, sa'yo lang, Fiel. Sa'yo ko lang uulit-ulitin ang bagay na 'yon," puno ng senseridad niyang sinabi.

"I'm sorry again," I felt conscience. "Nagtitiwala ako sa'yo, Liam..."

He smiled at me and softly squeezed my right cheek.

"Then I won't break your trust, okay? I promise every time someone going to talk to me I'll tell you. Is that fine now?"

Napalabi ako at nag-iwas ng tingin sa kaniya ngunit mabilis niyang hinuli ang mukha ko at hinarap ito sa kaniya.

"Speak."

Napakurap-kurap ako. "Bakit? Hindi naman k-kailangan-"

"Nah, I'll do it," he assured and held my hands. "Are you feeling good now? Do you still some questions?"

"Wala na. Pumunta lang talaga ko rito kasi nagluto ako ng pagkain," sabi ko.

"Is that all?" ngumisi siya bigla na para bang may iba pang tinutukoy.

"Yeah..." tipid kong tugon ngunit tumaas lamang ang isa niyang kilay sa akin na para bang may hinihintay pa.

"Really?"

"Oo."

He then laughed softly as his hands rapidly traveled down to my belly. "What about this? Any news?"

Namilog sa gulat ang mga mata ko at bahagya pang napanganga sa bagay na tinutukoy niya lalo na nang halikan niya ang tiyan ko.

"Teka..."

"Is it positive?" he chortled.

Napalunok ako.

"How did you know?" sumimangot ako pero tinawanan niya lang sabay turo sa lamesa niya kung saan nala-view iyon sa bahay.

CCTV!

"What the..."

"I am watching you all day, Fiel, so I know," he laughed. "Hindi ako makapagtrabaho ng maayos kapag hindi kita nakikita."

Dahil sa nalaman ay agad kong tinanggal ang kamay niyang nakahawak sa akin at tumayo. Bumusangot ang mukha ko at nagmartsa palayo ngunit nahapit niya agad ang baywang ko.

"What is the problem?" bulong niya.

Dahan-dahan na yumakap ang braso niya sa akin na humihigpit na wari'y ayaw akong pakawalan.

"Hindi na surpsise 'yon! Nakakainis ka naman eh!" maktol ko.

"Oh, surprise pala iyon?" tawa niya.

"Ewan ko sa'yo, uuwi na ako-"

"Nope, you can't go home..." napapaos niyang bulong na nagdudulot ng mainit na sensayon sa akin dahil sa tumama niyang hininga sa batok ko.

"Liam..."

"Isorpresa mo na lang ako sa gender, asawa ko..." aniya sabay halik sa batok ko.

A group of electricity glimpse all over my body and at this moment I felt turned on.

"Baby girl?"

"Kahit ano basta iluluwal mo..." namamalat niyang sinabi at tuluyan nang hinalik-halikan ang batok ko patungo sa sentibong parte ng leeg.

Napakagat labi ako at hindi na mapigilan ang gumagapang na pagnanasa sa buong kalaman. His hands slowly massaging my waste. Unti-unti na rin itong gumagapang sa katawan ko.

"I miss you..." he whispered as soon as the dress that I am wearing quickly fell on the floor.

Hindi ko man lang naramdaman na natanggal na niya ang zipper sa likod.

"Liam office 'to, b-baka may pumasok..."

He chuckled. "Walang papasok, trust me."

Hindi na ako nakapalag pa nang iharap niya ako sa kaniya at mabilis na sinunggaban nang mapusuok na halik sa labi ko habang ang kaniyang magaspang na kamay ay patuloy na naglalakbay kung saan-saan.

"You're so damn sexy, asawa ko. I can't resist not claiming you..."

His kisses slowly went down after unhooking my bra. Pumupungay na rin ang mga mata ko na para bang nalalasing dahil sa bawat pagpatak ng kaniyang nakakadalang halik.

"Hmmm," impit akong napaungol nang dumako ang halik niya sa dibdib ko habang ang isang kamay niya ay bumaba sa pang-upo ko at gigil itong pinipisil.

"Liam, oh," I moaned when I felt hotter now.

His lips are now sipping and licking my breast so massively as if we haven't done this for the past few days where in fact we are actively making love.

"Damn, baby... you're so irresistible," napapaos niyang bulot at nagpatuloy sa paghalik sa dibdib ko.

He was breastfeeding it while squeezing the other one. Halos magdeliro na ako sa sarap ng pakiramdam.

Ramdam ko na rin ang pamamasa ng maselang bahagi.

Dumilat ako at pilit siyang tinatanaw ngunit masiyado siyang naluluong sa paghalik sa leeg ko.

Gumalaw ang kamay ko at pilit na inabot ang butones ng kaniyang suot na puting polo. I removed it so quickly until he fully top naked.

Our moans filled inside his office as I next removing his belt, I unzipped his black slacks. Nang sumagi ang kahabaan niya sa likod ng kamay ko ay tuluyan ko na itong pinisil na kaniyang ikinaungol.

"Oh, Fiel..." he moaned out loud as he continued licking and sipping my breasts.

Tuluyan ko ng hinulog ang pants niya at tanging boxer brief na lang ang natira. Para kaming uhaw sa bawat isa habang dinadama ang kapusukan.

Nang manawa sa aking didibi ay mabilis niya akong binuhat at nagtungo sa mahabang sofa sa loob ng kaniyang opisina.

Pinipilit kong maging mulat kahit na nadadarang na ako sa nangyayari sa amin. Dahan-dahan niya akong hiniga sa sofa at sunod na kumubabaw sa akin.

He then open widely my legs at pinatong niya ang kaliwang binti ko sa sandalan ng upuan. And at this moment, we are both losing our senses, We stared into each other's eyes and we both burned in so much desire.

Pinatakan niya ako ng halik sa noo bago niya muling hinimas ang dalawa kong dibdib. He played my upper naked body using his hands.

"I love you so much, baby..." he whispered huskily as he slowly entered his manhood inside my core.

Mariing napapikit ang mga mata ko dahil sa kahabaan niyang nasa pwertya ko.

"Liam! Ohh!" tuluyan nang kumawala ang ungol sa labi ko nang maipasok na niya nang tuluyan ang kaniyang naninigas na kahabaan sa loob ko.

Napakagat labi ako at napaangat ang dalawang kamay sa uluhan at mahigpit na napakapit sa magkabilang gilid ng sofa.

"Oh, fuck!" malutong niyang mura bago nagsimulang bumayo ibabaw ko. All I want could do was to moan.

Pabilis nang pabilis ang pagbayo niya sa kalooban ko at sinisigurado niyang sagad sa loob ko ang bawat pasok. Nalunod na rin ako sa mundong pagnanasa kaya sumasabay na ring ang balakang ko upang salubong ang bawat pagpasok niya.

Sa una, he was moving smoot. He was pushing and pulling slowly yet deeply. Hanggang sa unti-unti ay nagiging marahas na animo'y uhaw na uhaw akong maangkin.

"Ahh! Ahh! Liam!" I moaned loudly while he was thrusting..

He pinned me on the sofa and he moved on top of me so fast and rough. Sa sobrang bilis aakalian mo'y masisira ang sofa dahil sa umiingay na bawat dulo..

"Ohhh, Fiel..." he groans.

"Ahh! Ahh! Gosh, Liam..."

Dumoble ang bilis nang pagbayo niya sa ibabaw ko na mas nagpainit sa buong kalamnan

"Make it harder, Liam..." I screamed with so much pleasure and satisfaction.

He thrust roughly, harder and deeper and it's damn fulfilling. We Both loudly and widely moaned while he continued pleasuring us and in a few more hard thrusts we both exploded again.

Muling nagtagpo ang mga mata namin at sabay na ngumiti. Dahan-dahang bumagsak ang katawan niya sa ibabaw ko ay sumubsob pa ang ulo sa aking leeg.

"I love you so much, my wife..." he whispered as he poured kisses on my forehead.

Napangiti ako at unti-unti nang pumikit ang bigla inantok na mga mata dahil sa pagod.

"Ikaw lang ang nag-iisang babaeng mamahalin ko rito sa mundong ibabaw, Fiona Elysse. And on the day you stole my heart, I am already plead guilty. Guilty for loving the only angel who darts my soul. You are my life, my everything..."

Those sweet words assured me that I am the only one.

"I plead guilty too for loving you in the middle of clutter," I marked my last words as we both kissed each other full of passion and love.

Our journey has not been easy since we started in iniquity but because of our mutual love, we fight, we bravely faced all the consequences that we deserve, and we were played by the fate, But at the end of the day, we were found ourselves going back in the arms of each other.

And with this someone beside me, I am now surrendering my soul to the person who made my life complete for all my missing pieces.