~Next Day~
~Hogwarts express~
~Selina pov~

Α:"Δηλαδή ήρθες μέχρι το Χογκουαρτς εξπρές για να μας αφήσεις και θα γυρίσεις σπίτι για να πας στο Χογκουαρτς απο το τζάκι;"

Σ:"Έχουμε κάνει αυτή την συζήτηση σε όλη την διαδρομή"

Α:"Θα μπορούσαμε να έρθουμε μαζί απο το τζάκι"

Χ:"Σας το είπαμε ήδη ότι αυτό απαγορεύεται"

Σ:"Τώρα πηγαίνετε στο τρένο αλλιώς δεν θα βρείτε θέσεις"η Λίλι με τον Αλμπους έφυγαν ενω ο Τζέιμς μιλούσε με τον Χάρι δεν έμεινε πολύ και έφυγε χωρίς να μου μιλήσει.

Χ:"Είναι ακόμα λίγο θυμωμένος"

Σ:"Κάτι κατάλαβα"

Χ:"Πάμε;"

Σ:"Ναι"μπήκαμε στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς το σπίτι.

Χ:"Η Ερμιόνη είπε ότι το τρίαθλο έπρεπε να γίνει για την ένωση των σχολείων όπως τότε"

Σ:"Ελπίζω μόνο να μην γίνει όπως τότε"

Χ:"Θα έχουν περισσότερα μέτρα ασφαλείας αυτή την φορά"

Σ:"Το ελπίζω...."

Χ:"Τι συμβαίνει;"

Σ:"Πιστεύεις ότι ήμουν υπερβολική με τον Τζέιμς;"

Χ:"Όχι, δεν ήσουν καθόλου υπερβολική"

Σ:"Ναι όμως πιστεύω πως ήμουν έστω και λίγο, τώρα δεν μου μιλάει και σίγουρα στο Χογκουαρτς θα-"

Χ:"Πρέπει να ηρεμήσεις λίγο, δεν ήσουν υπερβολική είχες δίκιο απλά ο Τζέιμς δεν μπορεί να καταλάβει πως ήταν την τελευταία φορά"

Σ:"Το ξέρω,όμως πρέπει να αρχίσει να συνειδητοποιεί κάποια πράγματα θα ενηλικιωθεί σε λίγο δεν μπορεί να συνεχίσει να δρα χωρίς να σκεφτεί"

Χ:"Εϊ μια χαρά θα τα πάει θα δεις"

Σ:"Το ξέρω όμως με αγχώνει όταν δρα έτσι και..."κοίταξα κάτω αλλά σήκωσα το κεφάλι μου όταν μου έπιασε το χέρι.

Χ:"Θα τα πάει μια χαρά θα δεις"μου είπε και ξεφυσηξα.

Σ:"Το ξέρω..."

Χ:"Είμαι σίγουρος πως μέχρι το Σάββατο που θα γυρίσεις θα τα έχετε βρει"με κοίταξε και χαμογέλασε.

Σ:"Ίσως..."

Χ:"Είμαι σίγουρος ότι-"

Σ:"Μπορείς σε παρακαλώ να κοιτάς τον δρόμο;"

Χ:"Ναι σωστά συγγνώμη.Αυτο που ήθελα να πω είναι ότι ξέρω πως ο Τζέιμς δεν είναι και το πιο εύκολο παιδί όμως... θυμάσαι τότε με τον Αλμπους; μου είχες πει να του δώσω χρόνο κάνε το ίδιο με τον Τζέιμς, είμαι σίγουρος ότι θα του περάσει αργά ή γρήγορα"

Σ:"Όχι και το πιο εύκολο παιδί;το ίδιο πίστευα και για τον Αλ όταν έγιναν όλα αυτά...και τα τρία είναι αρκετά αντιδραστικά"

Χ:"Το ξέρω"είπε με ενα γέλιο στο τέλος.

Σ:"Πιστεύεις ότι έχουμε κάνει κάτι λάθος και συμβαίνει αυτό;"

Χ:"Τι; όχι"

Σ:"Ξέρω ότι ήμουν υπερπροστατευτική μαζί τους όταν ήταν πιο μικρά όμως-"

Χ:"Δεν έχει σχέση αυτό"

Σ:"Πως το ξέρεις αυτό;"

Χ:"Γιατί θυμάμαι πως ήσουν στην ηλικία τους"

Σ:"Τι πράγμα; δεν ήμουν αντιδραστική"

Χ:"Ήσουν"

Σ:"Όχι"

Χ:"Κι όμως"

Σ:"Δεν-"

Χ:"Ακόμα είσαι"

Σ:"Ωραία μπορεί να ήμουν όμως-"

Χ:"Και παραμένεις"

Σ:"Δεν ήμουν τόσο"

Χ:"Ναι σίγουρα"είπε ειρωνικά.

Σ:"Χάρι!"

Χ:"Ξέρεις ότι δεν μου αρέσει να σου λέω ψέματα"

Σ:"Είμαι σίγουρη ότι απο εσένα πήραν τα νεύρα"

Χ:"Οι Λίλι κλαίει όταν νευριάζει αυτό είναι απο εσένα"

Σ:"Που είναι το κακό με αυτό;"

Χ:"Πουθενά, δεν είπα ότι υπάρχει κάτι κακό σε αυτό"

Σ:"Σε αντίθεση με εσένα όταν νευριάζεις"

Χ:"Ίσως το παρακάνω λίγο"

Σ:"Λίγο;"

Χ:"Εντάξει το παρακάνω γενικά, όμως αυτό έγινε τότε τόσα χρόνια έχω μάθει να το ελέγχω"

Σ:"Της περισσότερες φορές"

*
*
*
*

Χ:"Τα πήρες όλα;"

Σ:"Ναι"

Χ:"Εντάξει"

Σ:"Στο ψυγείο έχει φαγητό για δυο μέρες ίσως και τρεις απο εκεί και πέρα-"

Χ:"Ξέρω να μαγειρεύω"

Σ:"Γυρίζεις απο το υπουργείο στις τέσσερις οπότε"

Χ:"Ναι έχεις ενα δίκιο σε αυτό"

Σ:"Θα σε δω το Σάββατο, μην κάψεις το σπίτι μέχρι τότε"

Χ:"Δεν θα το κάψω"χαμόγελα και πήγα προς το τζάκι με τα πράγματα μου.

Σ:"Ότι χρειαστείς να μου στείλεις γράμμα"

Χ:"Εντάξει και Σελ"

Σ:"Ναι;"

Χ:"Προσπάθησε να μην αγχώνεσαι τόσο"με φίλησε και χαμογέλασε.

Σ:"Θα προσπαθήσω"

~One month later~
~lily pov~

Ήταν πλέον Οκτώβρης και είμασταν στο δείπνο περιμένοντας τα εμφανιστούν τα υπόλοιπα σχολεία.Καταλάβαμε ότι έφτασαν όταν η ΜακΓκοναγκαλ σηκώθηκε.

Μ:"Φέτος το σχολείο μας θα φιλοξενήσει ξανά το Τρίαθλο μαγείας"φαινόταν ότι δεν ήταν ευχαριστημένη με αυτό.

Μ:"Ας υποδεχτούμε λοιπόν τους καλεσμένους μας απο την Γαλλία ακαδημία μαγείας Μπομπαντον με την διευθύντρια τους Μαντάμ Μαξιμ"η πόρτα άνοιξε και μερικά αγόρια και κορίτσια με μπλε στολή μπήκαν στην αίθουσα.

Σ:"Η Μαντάμ Μαξιμ δεν ήταν διευθύντρια και την τελευταία φορά;"

Α:"Ποσο χρόνον είναι;"

Ν:"Γιατί οι περισσότεροι είναι ξανθοί;"

Λ:"Και εσυ ξανθιά είσαι"τα άτομα απο το Μπομπαντον έκαναν κάτι σαν μικρό σόου πριν κάτσουν στο τραπέζι του Ραβενκλοου.

Μ:"Το ινστιτούτο Νταρμστρανγκ και ο διευθυντής του...Ζακ Γκριντελβαλντ"είπε το όνομα απρόθυμα.Αρκετα αγόρια μπήκαν στην αίθουσα.

Ν:"Πρέπει να μου κάνεις πλάκα"

Λ:"Τι συμβαίνει;"

Ν:"Τίποτα"

Σ:"Είναι ο γιος του Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ"

Α:"Δεν ήξερα ότι ο Γκριντελβαλντ είχε γιο"

Σ:"Έχει εξαφανιστεί εδώ και 17 χρόνια ή κάτι τέτοιο"

Κοίταξα προς το τραπέζι τον καθηγητών η ΜακΓκοναγκαλ στεκόταν μπροστά απο αυτό και ήταν ξεκάθαρο ότι δεν συμφωνούσε με αυτό,η μάνα φαινόταν να είχε παγώσει στην θέση της για κάποιον λόγο,ο Ρέμους της έλεγε κάτι όμως δεν φαινόταν να τον ακούει το βλέμμα της είχε μείνει πάνω στον διευθυντή του Νταρμστρανγκ με το πρόσωπο της ανέκφραστο ενώ παρέμενε παγωμένη, παρατήρησα ότι και εκείνος την κοιτούσε.Η μαμά φάνηκε να επανήλθε στην πραγματικότητα όταν ο Ρέμους έβαλε το χέρι του στον ώμο της, ήταν χλωμή και για λίγα λεπτά μου φάνηκε σαν να είδα το δεξί της χέρι τρέμει πριν το πιάσει με το αριστερό για να σταματήσει.

*
*
*
*

Μετά το δείπνο όταν γυρίσαμε στον κοιτώνα κάτσαμε στο εντευκτήριο.

Ν:"Είμαι εξαντλημένη"γκρίνιαξε η Ναόμι πέφτοντας στον καναπέ.

Λ:"Νιώθω ότι θα πέσω κατευθείαν για ύπνο"

Σ:"Ο Αλμπους ροχαλιζει δεν ξέρω πως θα κοιμηθώ"

Α:"Ροχαλιζω όταν είμαι κουρασμένος"

Σ:"Ροχαλιζεις πάντα ακόμα και αν δεν είσαι κουρασμένος"

Λ:"Εντάξει δεν μπορώ να μείνω άλλο θα πάω να κάνω ενα ζεστό μπάνιο και για ύπνο"

Ν:"Αυτό ακούγεται πραγματικά ωραίο και νομίζω ότι είναι η καλύτερη λύση"

Λ:"Θα πάω πρώτη για μπάνιο"

Ν:"Καλά θα αδειάσω τα μπαούλα"με την Ναόμι φύγαμε και πήγαμε στο δωμάτιο, μπήκα για μπάνιο και η Ναόμι τακτοποίησε τα ρούχα.Όταν βγήκα η Ναόμι μπήκε για μπάνιο, φόρεσα τις πιτζάμες μου, στέγνωσα τα μαλλιά μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι.Η Ναόμι γύρισε και φορούσε ήδη τις πιτζάμες της στέγνωσε τα μαλλιά της και ξάπλωσε.

Ν:"Νομίζω ότι φέτος στο τρίαθλο θα έχουν πάλι χορό όπως τότε"

Λ:"Ναι αλλά αυτό θα είναι τα Χριστούγεννα"

Ν:"Το ξέρω... πιστεύεις ότι υπάρχει περίπτωση μέχρι τότε ο Αλ να μου ζητήσει να πάμε μαζί;"

Λ:"Σου αρέσει ο Αλ;"

Ν:"Ίσως"

Λ:"Λοιπόν δεν ξέρω πως να αντιδράσω σε αυτό"

Ν:"Σου αρέσει ο Σκορπ;"

Λ:"Δεν ξέρω"

Ν:"Του αρέσεις και φαίνεται, δεν νομίζω ότι αρέσει στον Αλ... ούτε και στον Τζέιμς"

Λ:"Δεν νομίζω ότι έχουν δικαίωμα σε αυτό, εννοώ εγω δεν μπορώ να πω σε κάποιον απο τους δυο με ποιον θα είναι και με ποιον όχι οπότε δεν νομίζω πως έχουν δικαίωμα να πουν κάτι αν αρέσω στον Σκορπ ή αν γίνει μεταξύ με εμένα και με αυτόν"

Ν:"Οπότε σου αρέσει!"

Λ:"Δεν είπα αυτό! είπα ίσως, εξάλλου δεν ξέρω αν μου αρέσει εντάξει;"

Ν:"Ναι σίγουρα"

Λ:"Σταματά και κοιμήσου"γύρισα από την άλλη και το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι πριν αποκοιμήθω ήταν να ακούω την Ναόμι να γελάει σαν φώκια.

(Γκουχου γκουχου Κούλα)

~Next Day~

Το επόμενο πρωί κατεβήκαμε στην μεγάλη αίθουσα για πρωινό και αμέσως μετά με την Ναόμι αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς την αίθουσα στης μεταμόρφωσης.Έψαχνα στην τσάντα μου για να βεβαιωθω ότι είχα πάρει το μελανοδοχείο μου όταν η Ναόμι μου είπε να σταματήσω, σταμάτησα να περπατάω αλλά συνέχισα να ψάχνω στην τσάντα μου.

Λ:"Τι συμβαίνει;"ρώτησα χωρίς να κοιτάξω.

Ν:"Πάμε απο την άλλη μεριά"τότε γύρισα να την κοιτάξω.

Λ:"Αν πάμε απο την άλλη μεριά θα κάνουμε τον κύκλο και θα αργήσουμε"

Ν:"Δεν πειράζει"

Λ:"Τι σε έπιασε ξαφνικά;"επέστρεψα στην τσάντα μου συνεχίζοντας να ψάχνω για το μελανοδοχείο μου.

Ν:"Απλά θέλω να κάνω μια βόλτα πριν το μάθημα"

Λ:"Δεν πρόκειται να κάνω τον κύκλο ενω η τάξη είναι στην γωνία,αν θες πήγαινε εσυ"

Ν:"Δεν πρόκειται να σε αφήσω μόνη σου"

Λ:"Κάνεις λες και θα με απαγάγουν....το βρήκα!"έβγαλα το μελανοδοχείο μου αλλά εκείνη την ώρα η Ναόμι με τράβηξε απότομα απο το μπράτσο με αποτέλεσμα να μου πέσει το μελανοδοχείο και να κυλήσει στο πάτωμα, ευτυχώς το δοχείο ήταν πλαστικό.

Ν:"Συγγνώμη"

Λ:"Δεν πειράζει θα πάω απλά να το πάρω....βασικά να το ζητήσω"

Ν:"Να το ζητήσεις;"γύρισε και με κοίταξε.

Λ:"Ναι, κατέληξε στα πόδια του διευθυντή του Νταρμστρανγκ και τώρα το έχει αυτός"

Ν:"Δεν πειράζει θα σου πάρω άλλο ελα πάμε"

Λ:"Ναόμι τι στο καλό σε έχει πιάσει;"

?:"Συγγνώμη;"

Ν:"Αυτό μας έλειπε τώρα"μουρμουρισε και γύρισα να κοιτάξω ποιος ήταν.

Είδα τον διευθυντή του Νταρμστρανγκ να στέκεται πίσω μας και να κρατάει το μελανοδοχείο μου.Θυμήθηκα τι είπε ο Σκόρπιους το προηγούμενο βράδυ, ήταν ο γιος του Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ ίσως γιατί αυτό η Ναόμι συμπεριφέρονταν έτσι.Πως ήταν το όνομα του;Α ναι!Ζακ.

Ζ:"Υποθέτω ότι αυτό ανήκει σε κάποια απο της δυο"έδειξε το μελανοδοχείο.

Λ:"Ναι, δικό μου"μου έδωσε το μελανοδοχείο και πριν προλάβω να τον ευχαριστήσω ακούστηκε η φωνή του Τζέιμς πίσω μου.

Τ:"Λιλ έλα λίγο"

Λ:"Τι έγινε;"

Τ:"Πρέπει να σου πω"

Λ:"Γιατί φοράς στολή Κουίντιτς;"

Τ:"Είχα πρωινή προπόνηση, τώρα έλα"ο διευθυντής του Νταρμστρανγκ κοιτούσε την πλάτη του Τζέιμς όπου αναγραφόταν το όνομα και ο αριθμός που είχε στην ομάδα.

Ζ:"Πότερ;"

Τ:"Συγγνώμη;"ο Τζέιμς έμοιαζε μπερδεμένος.

Ν:"Τα παρατάω"

Ζ:"Το επίθετο σου είναι Πότερ;"ο Τζέιμς δεν πρόλαβε να απαντήσει ο Άρον Ρούσο πέρασε απο δίπλα μας.

Α:"Και τον δυο δυστυχώς, είστε τυχερός που δεν είναι εδώ και ο τρίτος"

Ζ:"Τρίτος;"

Α:"Ναι αυτή έχει δίδυμο"είπε και με έδειξε.

Ζ:"Πότερ;"

Τ:"Υπάρχει πρόβλημα;"

Ζ:"Ελειπα αρκετά χρόνια στον κόσμο των μαγκλ δεν ήξερα ότι ο Χάρι είχε παιδιά"

Α:"Σοβαρά; ούτε εφημερίδες; είναι γνωστό ποιοί είναι η γονείς τους"

Ν:"Φύγε Ρούσο"

Ζ:"Όχι δεν ξέρω ποιοι είναι οι γονείς τους αν και πλέον ξέρω ποιος είναι ο πατέρας τους"για λίγο το βλέμμα του έμεινε στον πρόσωπο του Τζέιμς.

Α:"Πραγματικά;ο πατέρας τους είναι ο Χάρι Πότερ και η μητέρα τους η Σελίνα Μπλάκ"το πρόσωπο του διευθυντή του Νταρμστρανγκ σκοτείνιασε.

Ν:"Δινετου Ρούσο!"

Α:"Έλεος"είπε και έφυγε.

Ν:"Ελα Λιλ έχουμε μάθημα"

Ζ:"Έχεις τα μάτια της μητέρας σου"είπε κοιτώντας τον Τζέιμς εκείνος όμως δεν είπε κάτι απλά είχε μια έκφραση θυμού στο πρόσωπο του και με τράβηξε προς το μέρος του.

Λ:"Τζέιμς;"

Ζ:"Υπερπροστατευτικός;"

Τ:"Ξέρω τι έχεις κάνει"είπε ψυχρά και το βλέμμα του Γκριντελβαλντ σκοτείνιασε περισσότερο.

Ν:"Εντάξει Λιλ έλα φεύγουμε"η Ναόμι με έπιασε απο το χέρι και αρχησε να με τραβάει.Την ώρα που περνάγαμε απο την αίθουσα της άμυνας κατά των σκοτεινών τεχνών η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η μαμά.

Σ:"Γεια Λιλ, Ναόμι"μας χαμογέλασε όμως μετά κοίταξε προς το μέρος που ήταν ο Τζέιμς με τον διευθυντή του Νταρμστρανγκ.

Σ:"Κορίτσια γιατί δεν έρχεστε μέσα για λίγο;"

Λ:"Έχουμε μαθήματα με την ΜακΓκοναγκαλ"

Σ:"Σε πέντε λεπτά"

Λ:"Ναι αλλά-"

Σ:"Λίλι απλά μπες μέσα σε παρακαλώ"με την Ναόμι συμφωνούσαμε όμως η μαμά δεν ήρθε πήγε προς τον Τζέιμς, έμεινα να την κοιτάω.

Ζ:"Α γειά-"

Σ:"Τζέιμς καλύτερα να πας να αλλάξεις δεν μπορείς να πας στα μαθήματα με την στολή του Κουίντιτς"

Τ:"Ναι ξεχάστηκα"ο Τζέιμς έφυγε και όταν η μαμά αρχησε να έρχεται ο Γκριντελβαλντ πήγε να της πιάσει το χέρι όμως εκείνη απομακρύνθηκε έγκαιρα και ήρθε σε εμάς.

Σ:"Σου είπα να μπεις μέσα, τέλος πάντων έλα"μπήκαμε μέσα και έκλεισε την πόρτα.

Λ:"Τι συμβαίνει;"

Σ:"Θέλω να μείνεις μακριά του"

Λ:"Απο ποιον;"

Σ:"Από τον Γκριντελβαλντ"

Λ:"Γιατί;"η μαμά δάγκωσε νευρικά το κάτω χείλος της πρίν απάντηση.

Σ:"Δεν μπορώ να σου πω, τουλάχιστον όχι ακόμα όμως σε παρακαλώ Λίλι άκουσε με σε αυτό και μείνε μακριά του"

Λ:"Δεν καταλαβαίνω, εχτές ήρθαν και σε είδα πως όταν τον είδες παγωσες τι συμβαίνει;"

Σ:"Λίλι-"

Ν:"Στο είχα πει ότι δεν μου αρέσει αλλά όχι φυσικά και με αγνόησες όπως πάντα "είναι φίλος μου έλεγες"ναι το δα με, και μετά είχαμε τα δράματα με το χταπόδι που σου είπα να τον παρατήσεις αλλά πάλι με έγραψες! δεν μπορούσες να είσαι με τον Σέντρικ τόσες φορές στο ζήτησα αλλά ούτε αυτό και μετά ο Σνέιπ κάνει παράπονα ότι δεν πληρώνεται αρκετά,εγω τι να πω; είμαι τέσσερα χρόνια εδώ και δεν πληρώνουμε καν μέχρι και ψυχολόγος έχω γίνει στην άλλη"

Με την μαμά είχαμε μείνει να κοιτάμε την Ναόμι που μιλούσε μόνη της ενω βηματίζε.

Λ:"Ναόμι τι στο καλό λες;"εκείνη σταμάτησε να μιλάει και μας κοίταξε.

Ν:"Μισό το είπα δυνατά αυτό; υποτίθεται ότι έπρεπε να το ακούσει μόνο εκείνη"και έδειξε την μαμά.

Λ:"Τι εννοείς ότι-"

Σ:"Κούλα;"

Ν:"Σταματά με λες έτσι"

Σ:"Τι στο καλό;"

Ν:"Στο είχα πει ότι είμαι μια τύπισσα από το μέλος που σου λέει τι να κάνεις για να μην πεθάνεις"

Σ:"Δηλαδή εσύ ακουγοσουν τότε στο κεφάλι μου;"

Ν:"Ναιπ"

Σ:"Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι ίσως τρελαίνομαι όπως είχε πει η Ζακλίν"

Ν:"Εγω θα ρωτήσω ξανά,τι όνομα είναι το Ζακλίν ρε φίλε;"

Λ:"Έχω μπερδευτεί"

Ν:"Να μωρέ απλά όταν η μάνα σου ήταν στο Χογκουαρτς είχε εμένα να της μιλάει στο κεφάλι της"

Λ:"Πως γίνεται αυτό;"

Ν:"Που να ξέρω, ρωτά την συγγραφέα"

Σ:"Την ποια;"

Ν:"Τι να σου λέω και εσένα τώρα καημένη"

~one month later~

Σήμερα είναι ο πρώτος άθλος απο το Μπομπαντον εκλέχτηκε ενα κορίτσι που λεγόταν Βαλέρια Ντρεκουρ είχε μακριά μαύρα μαλλιά και γαλάζια μάτια,απο το Νταρμστρανγκ ενα αγόρι που λέγονται Λουκ Άντερσον με κάστανα μαλλιά και μαύρα μάτια,απο το Χογκουαρτς ο κολλητός του Τζέιμς,ο Κρίστοφερ Λερς ενα καστανοξανο αγόρι που σε αντίθεση με τον Τζέιμς ήταν πολύ ήρεμος.

Ο Άθλος θα γινόταν στο απαγορευμένο δάσος,ο κάθε διαγωνιζόμενος είχε δυο ώρες για να βρει την σημαία του σχολείου του που ήταν κρίνει μέσα στο δάσος, οποίος επέστρεφε πρώτος είχε κερδίσει.Ηταν μέσα Νοέμβρη και το κρύο είχε κάνει την εμφάνιση του εδώ και εβδομάδες υπήρχε λίγο χιόνι στις κορυφές των βουνών γύρω μας και ξέραμε ότι δεν θα αργήσει να χιονίσει και εδώ.Προσπαθούσα να φτιάξω τα γάντια καθώς πηγαίναμε προς το δάσος.

Σκ:"Κάνει πολύ κρύο, είστε σίγουρες ότι δεν θέλετε να γυρίσουμε πίσω; στο εντευκτήριο έχει ενα υπέροχο τζάκι με μια υπέροχη φωτιά που το κρατάει ζεστό και ωραίο"

Ν:"Θέλουμε να δούμε τον άθλο"

Λ:"Μετά θα γυρίσουμε"

Α:"Νιώθω ότι θα πεθάνω απο το κρύο"

Σ:"Το βράδυ πέφτει περισσότερο η θερμοκρασία και απόψε έχει πανσέληνο"

Σκ:"Νιώθεις το κρύο εννοώ η γούνα"

Σ:"Το καταλαβαίνω το πρωί"είπε και ανατριχιασε.

Λ:"Λοιπόν τότε θα φροντίσουμε αύριο το πρωί να έχεις ενα φλιτζάνι ζεστό τσάι μαζί με το πρωϊνό σου"

Σ:"Αυτό ακούγεται πραγματικά ωραίο"

Ν:"Είναι ωραίο που η μαντάμ Πομφρι σε αφήνει να φεύγεις πλέον αφού δεν γρατζουνας τον εαυτό σου"

Σ:"Προτιμώ κύριος ότι δεν έχω γρατζουνισεις"

Ο άθλος τελείωσε περίπου τρεις ώρες μετά, το Μπομπαντον έχει έρθει πρώτο, το Χογκουαρτς δεύτερο και το Νταρμστρανγκ τελευταίο.

Χελοου μανιταρακια μου

Τι κάνετε;

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο;