Μας πλησίασαν και η σοφία με αγκάλιασε

Με άφησε και γύρισε προς την Αρία

Η Άννα με αγκάλιασε και αυτή με την σειρά της

Περπατήσαμε μέχρι τον επάνω όροφο για να υπάρξει ησυχία

Τότε πήρα εγώ τον λόγο γτ είχα δει ότι υπήρχε αμηχανία

- Αριάδνη από εδώ η Σοφία η Άννα και ο Άρης

Εκείνη χαμογελασε πιο πλατιά από κάθε άλλη φορά και τους έδωσε το χέρι της

- χάρηκα πολύ ευχάριστω που μας αφήνεται να μείνουμε εδώ

Είπε με όλη της την ευγένεια και της χαμογέλασα για τους τόσο όμορφους τρόπους της

- ααααα είναι υπέροχη λέει ο Άρης και η Άννα την αγκαλιάζει

Όλοι χαμογελάμε και ξεκινάνε να τηςπ εξηγούν τα πάντα όλα φαίνονται να κυλούν αίσιις
Χωρις κανένα πρόβλημα

Μέχρι που ακούω την φωνή του ...

- Μπέλ. ! Λέει χαρούμενος και όλοι τον κοιτάνε με μισό μάτι ...

Εκτός απ' την Αριάδνη αφού δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει ...

- δεν είναι η ώρα Άλεξη λέει η σοφία και εκείνος κατεβάζει το κεφάλι

Δεν μιλάει απλά φεύγει

- σοφία είναι αδερφός σου

Όλοι μένουμε με το στόμα ανοιχτό αφού ουτε εγώ η ίδια δεν το ήξερα

- μα πως ρωτάει η σοφία ....

- φαίνεται λέει και χαμογελάει νομίζω ότι αυτή η μικρή είναι πιο έξυπνη από.οτι νόμιζα

- λοιπόν να σας δείξουμε που θα μείνετε λέει η Άννα

Και προχωράει μέσα στα δωμάτια

Ανοίγει μια ξύλινη πόρτα και εμφανίζεται ένα μεσαίο δωμάτιο με δύο κρεβάτια

Πρώτη φορά η Άρια έχει δικό της δωμάτιο

Τα μάτια της έλαμψαν ...

Όλα είχαν μπει στον σωστό δρόμο ...

[...]

Βάζω ένα άσπρο φόρεμα που μου έδωσε η Άννα και στρώνω τα μαλλιά μου

Η αδερφή μου με κοιτάει καχύποπτα

Έχουν περάσει 3 μέρες και δεν της έχω εξηγήσει τι παίζει με τον Αλέξη.

Όχι ότι παίζει κάτι δλδ .... Αλλά κουβέντα να γίνεται ...

Τον έχω δει δύο φορές και τις δύο ήταν με κοπέλα οπότε το άφησα να περάσει....

- είσαι σίγουρη ότι μπορείς να μείνεις μόνη σου?

- δεν θα είμαι μόνη μου θα πάω στον επάνω όροφο με τα παιχνίδια και θα κάτσω με τον Ορέστη

Οπαααα ποιος είναι αυτός

Την κοιτάω με ένα πονηρό βλέμμα και εκείνη κοκκινίζει

- ποιος είναι αυτόν μικρή μουσιτσα ?..?

Λέω και την γαργαλαω

- οποιος ειναι και ο Αλέξης μου λέει με νόημα και εγώ σταματάω να ρωτάω ...

Δεν με συμφέρει αυτή η συζήτηση

[...]

Παίρνω μία βότκα από το μπάρ και κάθομαι σε ένα τραπέζι πίσω πίσω που δεν έχει κόσμο δεν έχω όρεξη να διασκεδάσω ...

Έχω βρει αυγό που πάντα έψαχνα αλλά κάτι μου λείπει...

Σκέφτηκα ότι ίσως είναι ο Αλέξης ... Αλλά πώς γίνεται να κολλήσεις με κάποιον ενώ τον ξέρεις 2 μέρες ????

Βλέπω τα παιδιά να έρχονται κατά πάνω μου και να με τραβάνε από το.χερθ

- πάμε να χορέψουμε ! Λένε και με σέρνουν στο κέντρο που όλοι χορεύουν

Κουνάω και εγώ το κορμί μου

Μέχρι που νιώθω δύο χέρια να ακουμπάνε το κορμί μου

Στην αρχή ήθελα να ειναι ο Αλέξης όμως έκανε μια χειρονομία που ακόμα και από το λίγο που τον ξέρω γνωρίζω ότι δεν θ στο έκανε αυτό
..

Γυρίζω και βλέπω μια άγνωστη φιγούρα ενός άγνωστου άνδρα

Με τραβάει κοντά του και εγώ προσπαθώ να ουρλιαξω ...

Κανείς δεν με ακούει

Εκείνος ενώνει τα χείλη μας και τότε είναι που ξεκολλάει από πάνω μου για τα καλά

Ο Αλέξης τον έχει τράβηξει και τον έχει χτυπήσει ...

Τότε με τραβάει από το χέρι πιο κει ομως εξακολουθούσαμε να είμαστε μέσα στον κόσμο

- είσαι καλά ? Με ρωτάει με ύφος αγωνίας

- ναι όλα καλά σε ευχαριστώ .... Εκείνος κοιτάει μια εμένα μια τα χείλη μου

- σόρρυ για αυτο που έκανα .... Σε ξέρω μόνο πέντε μέρες και ουσιαστικά έχουμε μιλήσει μόνο τις δύο αλλά θέλω να σ' γνωρίσω καλύτερα ....

Έσκυψε και με φίλησε εγώ δεν αντιστάθηκα και συνέχισα το φιλί μας

Τότε από την σκηνή όπου τραγούδαγαν το wake up me του avicii έσκασαν πυροτεχνήματα και άναψε με λαμπερά φώτα το σημάδι που έχουμε όλοι μας εδώ μέσα
....

7/6/20

Ίστορια γραμμένη για έναν διαγωνισμό ονόματι spinning song contest από -spaceholic

Για το τραγούδι wake me up - avicii ❤️