Ξεκίνησα προς το σπίτι ...

Όσο έφτανα και πιο κοντά του ένιωθα μια μελαγχολία που δεν μπορούσα να καταλάβω γτ ....

Δεν ήταν για τον Αλέξη ...

Είχα βρει πλέον που ανήκω και ανθρώπους να είναι κοντά μου ....

Έφτασα μέσα σε δύο μέρες να κάνω αυτό που έλεγα πάντα ... Να κοιμηθώ και να με ξυπνήσουν όταν όλα θ έχουν τελειώσει ή θα έχουν τακτοποιηθεί...

Όμως δεν γίνονται από μόνα τους ... Θέλει βοήθεια και από σένα ...

Με αυτή την σκέψη ήθελα να φτάσω ακόμα πιο γρήγορα κοντά στην Αριάδνη και ν αυτής τα πω όλα ...

Να της πω ότι έκανα αυτό που της υποσχέθηκα

Έσφιξα τα λουριά ακόμα πιο δυνατά και έδωσα ώθηση να τρέξουμε

Πάταγε μέσα στα νερά που έναν νερολακο και έγινα χάλια αλλά πόσος με ενδιαφέρει εγώ σπίτι στην αδερφή μου εδώ ςλω να φτάσω

[...]

Βλέπω το σπίτι κατεβαίνω και αφήνω το άλογο μου στον σταύλο κοιτάω την ώρα

Ήταν 6 το πρωί ....

Μπήκα μέσα και η μικρή ήταν ξαπλωμένη στο μικρό άσπρο κρεβάτι μας και κοιμόταν τόσο γαλήνια....

Όλα εδώ μέσα ήταν τόσο καταθλιπτικά... Όλα σε Μπούντα χρώματα χωρίς να σε κάνουν να θες να ζήσεις ....

Ξαπλώνω δίπλα της και εκείνη σιγά σιγά ανοίγει τα μάτια της

- Άναμπελ φωνάζει και τρίβει το πρόσωπο της

- τα κατάφερα μικρή φεύγουμε !

- που πάμε ? Ρωτάει παραξενεμένη

- εκεί όπου ανήκουμε της λέω και σηκώνομαι

Αρπάζω μερικά ρούχα της και κάποια άλλα πράγματα και τα χώνω μέσα σε μια μικρή τσάντα

Εκείνη αλλάζει και πηγαίνει στο μπάνιο

Πηγαίνω στο υποτιθέμενο γραφείο μου και αρπάζω μια μικρή φωτογραφία που είχα από όταν ήμουν μικρή μόλις είχε γεννηθεί η Άρια ...

Δλδ έναν χρόνο πριν μας παρατήσουν ..

Την χώνω μέσα στην τσάντα μου και τότε βγαίνει η Αριάδνη από το μπάνιο

Παίρνει την τσάντα της και βγαίνουμε από το σπίτι

- θα πάμε με τα πόδια το άλογο δεν μπορεί να ξανά κάνει τόσο μεγάλο ταξίδι

Εκείνη σύμφωνει και ξεκινάμε

- βρήκες δουλειά ? Με ρωταει με τα καταπράσινα μάτια της

- όχι βρήκα κάτι καλύτερο μια οικογένεια ... Εκεί. Θα μας δεχτούν για αυτό που ήμαστε

Με κοιτάει με περιέργεια

Περιμένει να της απαντήσω κάτι σοβαρό .... Έχει περάσει πολλά και δεν εμπιστεύεται κανέναν .... Δίκιο έχει και εγώ έτσι ήμουν πριν πάω εκεί ....

Δύο μέρες ήταν να ένιωσα σαν να πέρασαν δύο χρόνια

Κοίταγαμε την ανατολή και μου έπιασε το χέρι

- σε εμπιστεύομαι αφού το λες ...

- θα πάμε να μείνουμε σε ένα σπίτι με πολλά άτομα που γνώρισα .... Είναι κάπως σας εμάς

Με κοιτάει πάλι με δυσπιστία αλλά δεν λέει τίποτα .... Ένα ξέρο χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο της

[...]

Άρχισε να νυχτώνει είχε κουραστεί και ήθελε να φτάσουμε

- φτάσαμε της λέω

Σηκώνει το κεφάλι της και η θεά της πόλης για αυτήν ητνα μοναδική

Νιώθεις όπως ένιωσα εγώ την πρώτη φορα

Κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και αφού είχε νυχτώσει για τα καλά πήγαμε εκεί που μένουν τα παιδιά

Ακουγόταν δυνατή μουσική η Αριάδνη με κοίταξε καχύποπτη και εγώ χαμογελάσα

Άνοιξα την πόρτα και όλος ο κόσμος απλώθηκε μπροστά μας

- τι είναι αυτό ρώτησε έκπληκτη ...

- το σπίτι μας είπα και τότε εντόπισα την σοφία με την Άννα

Σήκωσα το χέρι μου και της είδα να έρχονται κοντά μας

Όλα τώρα ξεκινάνε...