Ξύπνησα από τον ήχο του κινητού μου ...
Ήταν τα κορίτσια ...
- καλημέρα ....
- τι κάνεις μας λείπεις είπαν και οι δύο ...
- βασικά κοιμόμουν γιατί έφτιαχνα το δωμάτιο μου ...

Είπα και μετά αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα θέματα σήμερα ήταν η πρώτη μέρα του σχολείου ...

Σηκώθηκα ετοιμάστηκα και στην αρχή πήγα να βάλω τις φόρμες μου αλλά σκέφτηκα πως άμα είναι κάποιος να με αναγνώρισει ας δει την αλλαγή μου

Δεν ντρέπομαι πια για το σώμα μου όχι ότι πάλια ντρεπόμουν δηλαδή αλλά δεν άντεχα τα σχόλια

Λατρεύω τον εαυτό μου σε όλες του τις πτυχές

Άμα δεν είναι κάποιος ικανός να το αποδεχτεί να πάει στην γωνίτσα του

Τέλος πάντων κοίταζα την ντουλάπα μου και αποφάσισα να βάλω αυτά

Βγήκα από το σπίτι και άρχισα να περπατάω άκουγα μουσική μέχρι να φτάσω έξω από την είσοδο του σχολείου

Πήρα μια βαθιά ανάσα καθώς πέρναγα την κεντρική πόρτα

Κατευθύνθηκα προς την εσωτερική σκάλα και έβγαλα τα ακουστικά μου

Φτάνω στον δεύτερο όροφο και προσπαθώ να βρω το ντουλάπι μου πράγμα δύσκολο

Όμως το βρήκα πιο γρήγορα από ότι περίμενα βάζω την τσάντα μου μέσα στο ντουλάπι και παίρνω τα βιβλία όπου θα χρειάζομουν για την επόμενη ώρα

Κλείνω το ντουλάπι μου και κατευθείαν το κουδούνι ηχεί μέσα στα αφτιά μου

Και πήγα προς την εθουσα ...

Είχε μερικά παιδιά κάποια τα αναγνωρίζω αφού ήμασταν μαζί στην ίδια ταξη λογικό αφού εκείνοι δεν έχουν αλλάξει τμήματα

Κάθομαι στο τέλευταιο θρανίο ...

Μπαίνει μια παρέα παιδιών μέσα και δεν ήταν απλά μια παρέα παιδιών ήταν εκείνων των παιδιών που μου είχαν κάνει την ζωή δύσκολη

Και μετά βλέπω καινούργια άτομα ...

Αλλά βλέπω και αυτόν ... Τον ξανθό άγγελο που μπορεί να μοιάζει με άγγελο αλλά στην πραγματικότητα είναι ο διάολος ....

Γυρίσα το κεφάλια μου και άκουσα μια φωνή να μου μιλά...

- γεια σου είμαι καινούρια στο σχολείο μπορώ να κάτσω ?

- βέβαια ... Συμπαθητική φαίνεται

Δεν είπε κάτι απλά έκατσε δίπλα μου.

- Μπρουκ της είπα και της εδωσα το χέρι μου

- Νάταλι χαίρω πολύ και εσύ καινούργια είχε προφορά αυτό την έκανε ακόμα πιο γλυκιά

- περίπου

Με κοίταξε μπερδεμένη

- θα σου εξηγήσω στο διάλειμμα άμα θες

- μετά χαράς δεν έχω και να κάνω παρέα με κανέναν

- από εδώ είσαι ?
- όχι από την Αγγλία μετακομίσα με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου ... εσύ
- από εδώ αλλά ήμουν 3 χρόνια στην Ελλάδα ...
- ουυ αυτό είναι μακριά
- λίγο

Είπαμε και άλλα μέχρι που ήρθε ο καθηγητής

- λοιπόν παιδιά να πάρω απουσίες και μετά μάθημα

- άρχισε να λέει μερικά όνομα τον θυμάμαι αυτόν τον καθηγητή τον είχα στην λογοτεχνία στο γυμνάσιο ... Μέχρι να τον θυμηθώ καλά είπε το όνομα μου

- Μπρουκ Πίτερ ..

- εδω είπα και σήκωσα το χέρι μου

- συγνώμη κορίτσι μου ήσουν παλιά σε αυτό το σχολειο γιατί κάτι μου λέει το όνομα σου αλλά δεν μου θυμίζεις κάτι εμφανισιακά ...

- βασικά ναι ήμουν εδώ πριν 3 χρόνια ... Μου κάνατε το μάθημα της λογοτεχνίας ...

- και γιατί έφυγες άμα επιτρέπεται
- παιθανε ο πατέρας μου και ήθελα να ξεφύγω από όλα

Τότε πρέπει να με θυμήθηκε όπως οι περισσότεροι από την τάξη γιατί με κοίταγαν σαν να τους έρχονταν αναμνήσεις ...

Άσχημες για μένα ...

- λυπάμαι είπε ο καθηγητής και συνέχισε να φωνάζει τα όνοματα

Ακουστικέ και εκείνου το όνομα

- Άνταμ Σκοτ ?

- εδω είπε ...

Και γύρισα να τον κοιτάξω με κοίταξε και εκείνος ...

Με τα γαλάζια του τα μάτια ..

Αυτά τα μάτια το ναρκωτικό μου ...

Και όχι πάντα με την καλή την έννοια ..