Δεύτερο συνεχόμενο βράδυ που δεν μπορώ να κοιμηθώ. Αυτήν την φορά όμως η συζήτηση με τους επικεφαλής και τους εκπαιδευόμενους τους στριφογυρίζει στο μυαλό μου και δεν με αφήνει σε χλωρό κλαρί.

Ξέρουν και οι ίδιοι ότι είμαι η μόνη που γνωρίζει το πρώτο καταφύγιο αλλά παρόλα αυτά δεν μου επέτρεψαν να συμμετάσχω στην αποστολή που θα πάει για να ψάξει τα βιβλία. "Είναι πολύ επικίνδυνο για εσένα", είπε χαρακτηριστικά και τελεσίδικα ο Αριστοκλής μη αφήνοντας με να διαφωνήσω. Τουλάχιστον μου έδωσαν την δυνατότητα να βρίσκομαι από εδώ σε συνεχή επικοινωνία με τα παιδιά.

Το άλλο θέμα είναι ότι ο Ιάσονας είναι από τους καλύτερους -αν όχι ο καλύτερος- της φωτιάς και δεν έχω ιδέα πως θα καταφέρουμε να συνεννοηθούμε με ότι έχει προηγηθεί. Αν και ξέρουν ό,τι έχει συμβεί αφού αυτοί το προκάλεσαν δεν ξέρω κατά πόσο θα το λάβουν υπόψιν τους για την συγκεκριμένη αποστολή.

Αλλάζω πλευρό και κλείνω τα μάτια μου σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κοιμηθώ. Τζάμπα κόπος. Σηκώνομαι βαριεστημένα από το κρεβάτι και αλλάζω τις πιτζάμες σε μια απλή φόρμα και ένα φούτερ. Παίρνω το μπουφάν που μου είχε δώσει ο Ιάσονας -και ευτυχώς δεν ζήτησε πίσω- και φεύγω από το δωμάτιο.

Δεν σκέφτηκα που ακριβώς που θα πάω όμως τα πόδια μου με οδήγησαν στον πίσω κήπο. Καθώς κάθομαι στην συνηθισμένη μου θέση νιώθω λες και εκατοντάδες βελόνες καρφώνονται στην καρδιά μου όπως ακριβώς κάνουν στο μυαλό μου όλες οι αναμνήσεις με τον Ιάσονα.

Εισπνέω βαθιά τον παγωμένο αέρα και ένα ρίγος διαπερνάει την ραχοκοκαλιά μου. Ο Ιάσονας ούτε είναι εδώ ούτε θα είναι. Είμαι μόνη μου τώρα και δεν πρέπει να τα παρατήσω. Θυμάμαι τα λόγια των επικεφαλής, "Σε μια εβδομάδα ακριβώς θα φυγουν οι εφτά επιλεγμένοι για την αποστολή"

Σε μια εβδομάδα θα έχει μπει ο καινούριος χρόνος, συνειδητοποιώ ξαφνικά. Με όλα αυτά που γίνονται πού καιρός να σκεφτείς την αλλαγή της χρονιάς... Όλες τις προηγούμενες παραμονές τις περνούσαμε στο σπίτι μας με τις οικογένειές μας σε γιορτινό κλίμα. Τώρα δεν έχουμε ιδέα που είναι η οικογένειές μας και πρέπει να ετοιμαστούμε γιατί κάποια στιγμή θα αναγκαστούμε να παλέψουμε με την Ηλέκτρα όσο κι αν προσπαθούμε να το αποφύγουμε. Δεν έχω ιδέα τι θα γίνει με εμενα. Δεν έχω τις δυνάμεις μου, η ψυχολογία μου είναι σκατα και έχω να κάνω προπόνηση και εγώ δεν ξέρω πόσες μέρες.

"Χρειαζόμαστε να είσαι εδώ και να είσαι καλά", θυμάμαι τα λόγια του Λουκά και παίρνω μία βαθιά ανάσα.

Πρέπει να είμαι καλά. Πρέπει να ξεπερασω τον χωρισμό μου με τον Ιάσονα ή τουλάχιστον να θάψω τα συναισθήματα που όλο αυτό μου προκαλεί. Πρέπει να είμαι δυνατή για τους γονείς μου, για τα παιδιά αλλά κυρίως για τον εαυτό μου.

Θα τα καταφέρω, άλλωστε είμαι η Poderosa.

[...]

Μια εβδομάδα αργότερα

Η εβδομάδα αυτή κύλησε αρκετά γρήγορα και επιτέλους έφτασε η μέρα που περίμενα τόσο καιρό. Η μέρα που θα μας ανακοινώσουν ποιοι θα πάνε στην αποστολή.

Ευελπιστώ να μην είναι μέσα σε αυτούς ο Ιάσονας παρόλο που είναι καλός μαχητής, γιατί θα είναι πολύ αμήχανο και παράξενο να συνεργαστούμε. Ακόμη με αντιμετωπίζει με ψυχρότητα, για αυτό και προσπαθώ να μην τον συναντώ απρόσμενα. Γενικά δεν έχει αλλάξει τίποτα, εκτός από τα αγόρια που τώρα πια μου μιλάνε. Όμως οι σχέσεις μας δεν είναι όπως παλιά και δεν ξέρω αν θα γίνουν. Μόνο η συμπεριφορά του Λεωνίδα είναι ακριβώς η ίδια, γεγονός που με χαροποιει ιδιαίτερα.

Το νερό στο ντους γίνεται χλιαρό σιγά σιγά και έτσι αρπάζω την πετσέτα μου και βγαίνω έξω από το μπάνιο τυλίγοντας την γύρω μου. Ντύνομαι με απλά ρούχα και φτιάχνω καλύτερα τα μαλλιά μου τα οποία δεν έλουσα καθώς ήθελα να τελειώνω γρήγορα.

Μπαίνω μέσα στην τραπεζαρία και βλέπω ελάχιστα παιδιά με γεμάτα πιάτα μπροστά τους. Με τέτοια αναμονή που να κατέβει μπουκιά κάτω;

Πάντως καλά έκαναν και τους ενημέρωσαν για τις τελευταίες εξελίξεις γιατί δεν γίνεται να περιμένουν να πολεμήσουν χωρίς να ξέρουν τι αντιμετωπίζουν. Αυτά ήταν και τα λόγια που τους είπα και πιστεύω πως συνέβαλλα και εγώ στην απόφαση τους.

Σιγά σιγά μαζεύονται τα παιδιά και από μακριά βλέπω τα κορίτσια να έρχονται προς το μέρος μου με αγχωμένα χαμόγελα. Πίσω τους ακριβώς ακολουθούν τα αγόρια και όλοι μαζί κατευθύνονται προς το τραπέζι μου. Άγχος με κατακλύζει μόλις βλέπω τον Ιάσονα μαζί τους. Δεν γίνεται να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι!

"Καλημέρα", λέει χαμογελαστή η Έλλη και κάθεται δίπλα μου. Η Κάτια και η Δανάη συζητάνε λίγο ακόμη με τα αγόρια τα οποία φεύγουν αφού με χαιρετήσουν. Εκτός του Ιάσονα πάντα.

"Για μια στιγμή νόμιζα ότι θα κάτσουν μαζί μας", εκφράζω τον πανικό που πέρασα πριν λίγα δευτερόλεπτα.

"Ο Ιάσονας με τίποτα δεν θα ήθελε και τα παιδιά δεν θα τον άφηναν μόνο", αποκρίνεται η Κάτια και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω.

Δεν μπαίνω στον κόπο να συμμετάσχω στην συζήτηση που έχουν μιας και το μόνο που με απασχολεί αυτήν την στιγμή είναι η αποστολή προς το καταφύγιο. Θα ήθελα πολύ να πάω όμως χωρίς δυνάμεις είναι ανώφελο ακόμη και να το προτείνω στους επικεφαλής. Μόλις γυρίσουν τα παιδιά πίσω θα τους ζητήσω να ασχοληθούμε με το θέμα των δυνάμεων μου. Δεν μπορώ να προστατέψω ούτε τον εαυτό μου ούτε κανέναν. Ακόμη και αν δεν τους νοιάζει αυτό, θα είμαι ένα ισχυρό όπλο για ότι προκύψει με την Ηλέκτρα και δεν νομίζω να αρνηθούν.

Πάνω στην ώρα εισέρχονται στην τραπεζαρία ο Αριστοκλής, ο Ιωάννης, ο Φαίδων, ο Δημήτρης, ο Νικόλας και ο Λουκάς. Σιγή πέφτει ξαφνικά στην τραπεζαρία και όλα τα βλέμματα επικεντρώνονται πάνω τους.

"Καλημέρα παιδιά", ξεκινάει με βαθιά φωνή ο Ιωάννης. "Είστε πλήρως ενημερωμένοι για τις τελευταίες εξελίξεις επομένως δεν θα σπαταλήσουμε χρόνο για να σας πούμε πάλι τα ίδια. Ξέρετε όμως ότι η Ηλέκτρα είναι πανούργα και πανίσχυρη έτσι θα σας ζητήσω να βάλετε την ασφάλεια σας πάνω από όλα. Έχουμε βρει ήδη τους εφτά επίλεκτους για την αποστολή και θα σας δώσουμε περαιτέρω πληροφορίες για αυτήν ιδιαιτέρως. Για να μην σας αγχώσω περισσότερο από τώρα θα σας πω αμέσως ποιοι είναι αυτοί οι εφτά. Από τον άνεμο έχουμε την Βανέσα και τον Λεωνίδα"

Αυτοί ήταν οι δύο που περίμενα και για να πω την αλήθεια χαίρομαι γιατί έχουμε ήδη συνεργαστεί μια φορά και υπάρχει συνεννόηση και αποδοτικότητα.

"Από το νερό, τον Ηλία και τον Άρη, από την γη, την Κάτια και τον Παντελή και, τέλος, από την φωτιά.."

Μην πεις Ιάσονα. Μην πεις Ιάσονα. Μην πεις Ιάσονα. Μην πεις Ιάσονα.

"Την Δανάη και τον Ιάσονα"

Γαμω την τύχη μου! Καρφώνω οργισμένη τα μάτια μου στον Ιωάννη, ο οποίος με αγνοεί επιδεικτικά και φεύγει από τον χώρο με τους επικεφαλής και τα παιδιά να τον ακολουθούν.

"Θα έρθεις;" με ρωτάνε τα κορίτσια και τις ακολουθώ βιαστικά. Δεν μιλάνε καθόλου περιμένοντας την πιθανή αντίδραση μου για αυτό που μόλις προηγήθηκε. Άδικος κόπος, δεν πρόκειται να κάνω τίποτα τώρα. Θα αφήσω πρώτα την αποστολή να τελειώσει και να πάνε όλα καλά και τότε οι επικεφαλής μαζί και ο Λουκάς θα τα ακούσουν για τα καλά.

Μπαίνουμε μέσα στο γραφείο και καθόμαστε στις ελεύθερες θέσεις που υπάρχουν. Νιώθω την παρουσία του στο δωμάτιο και παλεύω πολύ σκληρά την επιθυμία να τον κοιτάξω. Αν με πιάσει να τον κοιτάζω ενώ είπα ότι νιώθω πιεσμένη δεν έχω ιδέα τι θα φανταστεί.

"Λοιπόν θα σας εξηγήσουμε γρήγορα κάποια πράγματα ώστε το βράδυ να είστε έτοιμοι. Κανείς από εσάς δεν ξέρει πως είναι το καταφύγιο μέσα οπότε θα σας δώσουμε έναν «χάρτη» του κτιρίου, ώστε να το μελετήσετε διεξοδικά. Ξέρουμε ότι η Ηλέκτρα ψάχνει κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο και εφόσον δεν γνωρίζουμε ποιο είναι αυτό θα τα μεταφέρουμε όλα εδώ με ασφάλεια"

"Για ποσά βιβλία μιλάμε περίπου;" ρωτάει ο Παντελής.

"Είναι αρκετά -τώρα αριθμό δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά- αλλά μερικά είναι αρκετά παλιά και θέλουν πολλή προσοχή για την μεταφορά", σπεύδω να απαντήσω και με κοιτάζουν όλοι με γουρλώμενα μάτια.

"Κι εσύ που το ξέρεις;" ο Λεωνίδας με κοιτάζει απορημένος και αυτήν την φορά απαντάει ο Φαίδων αντί για εμένα.

"Στο καταφύγιο έκανε η Αλίκη προπονήσεις πριν φτιάξουμε έτσι το σχολείο. Αν είχε τις δυνάμεις της θα ήταν τεράστια βοήθεια για εμάς όμως τώρα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σας δίνει οδηγίες και συμβουλές. Για αυτό είναι εδώ"

"Τελος πάντων", παίρνει ξανά τον λόγο ο Αριστοκλής, "όπως λέγαμε θα πρέπει να τα φέρετε όλα εδώ και μετά εμείς θα αναλάβουμε να τα διαβάσουμε και να βρούμε τι ψάχνει η Ηλέκτρα. Υπολογίζουμε να φύγετε από εδώ κατά τις δώδεκα, έτσι ώστε να έχει πέσει για τα καλά η νύχτα. Θα πάτε με το ίδιο βαν που είχατε πάει στην προηγούμενη αποστολή και θα έχει μέσα ότι θα σας χρειαστεί. Τώρα μπορείτε είτε να πάτε να ξεκουραστείτε είτε να προπονηθείτε"

Μόλις τελειώνει τα λόγια του βγαίνουμε ένας ένας έξω. Τα παιδιά διαφωνούν για το τι από τα δύο που πρότεινε ο Αριστοκλής θα κάνουν, παρόλα αυτά εγώ φεύγω από εκεί πετώντας ενα ξερό "γεια". Είμαι ήδη αναγκασμένη να συμμετέχω στην αποστολή με τον Ιάσονα δεν αντέχω κι άλλο χρόνο μαζί του γιατί δεν έχω ιδέα πώς θα καταλήξει όλο αυτό.

-•-

Καλησπέρα καλησπέρα

Τι κάνετε; Πώς τα πάτε με το σχολείο και τα φροντιστήρια;

Εγώ αρκετά καλά μπορώ να πω και ελπίζω έτσι να κυλήσει και η υπόλοιπη χρονιά.

Ενημερώνω ότι έχουμε γύρω στα εφτά κεφάλαια μέχρι να τελειώσει η ιστορία και δεν ξέρω πως να νιώσω για αυτό. Πάντως να ξέρετε έχω ήδη ξεκινήσει να ετοιμάζω την επόμενη :)